Lahat ng Kabanata ng รุ่นพี่ที่รัก: Kabanata 41 - Kabanata 50

ปรี๊ดดดดด!!!เสียงสัญญานเป่านกหวีดดังขึ้นเพื่อให้เริ่มการแข่งขันตอนนี้สาวๆทุกๆคณะมามุงดูแก็งค์ท่านเทพทั้ง 4 คนแข่งบาสเก็ตบอลกันมากหน้าหลายตา พร้อมกับทั้งมีป้ายไฟมาเชียร์เหมือนกับตามกรี๊ดดารายังไงอย่างงั้น เพราะจะมีส่วนน้อยมากๆที่แก็งค์ท่านเทพทุกคนจะออกมาปรากฎตัวให้สาวๆได้ตามกรี๊ดกันเป็นแถวแบบนี้ เพราะส่วนมากพวกเขาจะสิงอยู่แต่ในคณะของตัวเอง นอกเหนือจากว่าพวกเขาจะมีแข่งกีฬาหรือต้องมีการเล่นวงดนตรี ซึ่งสาวๆที่คณะนิติศาสตร์จะได้เปรียบหน่อยเพราะจะเห็นหน้าแก็งค์ท่านเทพเกือบทุกวัน แต่ก็เห็นเฉพาะที่เขาปรากฎตัวเข้าห้องเรียนก็เท่านั้นแหล่ะ" กรี๊ดดดดด!! " เสียงกรี๊ดร้องดังกระหึ่มเมื่อรุ่นพี่ชู้ดบาสลูกแรกลงห่วงเรียบร้อยฉันที่นั่งดูติดอยู่ขอบสนาม รุ่นพี่ก็จะเชียร์เพราะคณะตัวเอง ส่วนกับพีทก็อยากจะเชียร์เพราะเป็นเพื่อนของตัวเอง จนฉันไม่รู้จะเชียร์ใครกันแน่ เวลาพีทชู้ดลูกบาสลงห่วงฉันก็ดีอกดีใจปรบมือ เวลารุ่นพี่ชู้ดลูกบาสลงห่วงฉันก็ดีอกดีใจมากๆเหมือนกันตอนนี้คะแนนของแต่ละทีมสูสีกันมาก ตัวเต็งของทีมบาสคณะวิศวะก็คงจะหนีไม่พ้นพีทเพื่อนของฉัน เหมือนพีทแบกทีมอยู่ฝ่ายเดียวเลย ไม่มีความสามัคคีใดๆทั้งสิ้น

" คือ ที่ผ่านมาแพรวแอบชอบรุ่นพี่มาตั้งแต่แพรวขึ้น ม.4 แล้วค่ะ " ฉันบอกกับรุ่นพี่ พร้อมกับที่รุ่นพี่ทำท่าทางตกใจกับคำพูดของฉันเมื่อครู่" ชอบ...พี่เหรอ ? " รุ่นพี่เลิกคิ้วขึ้นแล้วถามฉันอย่างไม่น่าเชื่อคำพูดของฉันมากนัก" ค่ะ แต่น้องคิดว่าน้องชอบรุ่นพี่แบบแฟนคลับคนนึงมาตลอด เพราะรุ่นพี่ทั้งหล่อ ทั้งเท่ห์ แถมเป็นทั้งนักร้อง นักกีฬา แล้วก็ยังเรียนเก่ง " สีหน้ารุ่นพี่เริ่มสลดลงเมื่อฉันบอกกับเขาไปว่าฉันชอบเขาแบบแฟนคลับคนนึงก็เท่านั้น" หลังจากที่รุ่นพี่เรียนจบไปน้องก็เลยตั้งใจเรียนเพื่อที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกันกับรุ่นพี่เพื่อจะได้เจอรุ่นพี่อีกครั้ง ส่วนคณะนิติศาสตร์เป็นคณะที่น้องอยากเรียนอยู่แล้วค่ะ " ฉันบอกรุ่นพี่ไปพลางลูบขาตัวเองไปด้วยความเขินอายที่กล้าพูดสารภาพกับรุ่นพี่ไปตรงๆ" จริงเหรอ :) " รุ่นพี่ฉีกยิ้มกว้างออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำสารภาพจากฉันตรงๆ" ค่ะ " ฉันพยักหน้าตอบรับรุ่นพี่อย่างเขินๆ -////-" ชอบพี่...แบบแฟนคลับ ? " รุ่นพี่เลิกคิ้วถามฉันพร้อมกับรอยยิ้มกวนๆ จนฉันต้องสะดุ้งตกใจ รุ่นพี่ยิ้มร้ายๆแบบนี้เป็นด้วยหรือไง รุ่นพี่ต้องการจะสื่ออะไรกันแน่นะ เริ่มจะรู้สึกหวั่นๆใจสิ T.T

" นักกีฬาทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมนะครับ เหลืออีก 20 นาทีจะเริ่มการแข่งกันกรีฑาวิ่งระยะสั้น 400 เมตรของนักกีฬาชายแล้ว ส่วนนักกีฬาหญิงรอแข่งขันต่อข้างสนามได้เลยครับ " เสียงประกาศของอาจารย์ดังขึ้น ซึ่งในการแข่งขันกรีฑาในครั้งนี้จะเป็นอาจารย์ที่สอนวิทยาศาสตร์และการกีฬาเป็นพิธีกร" น้องแพรวววว " เสียงที่ฉันได้ยินมาแว่วๆ พอมองไปตามเสียงเรียกว่าพบว่าพี่ฝนกำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางฉันพร้อมกับพี่พีด้วยอีกคน" พี่ฝน สวัสดีค่ะ " พอพี่ฝนมาถึงฉันก็ยกมือไหว้เพื่อเป็นตามมารยาทรุ่นน้องเคารพรุ่นพี่ทันที " วันนี้พาพีเพื่อนรักมาให้กำลังใจเราด้วย " พี่ฝนพูดพลางกอดคอพี่พีเพื่อนรักของตัวเอง" ขอบคุณพี่ทั้งสองคนมากนะคะ " ฉันส่งยิ้มหวานกลับไปให้รุ่นพี่ทั้งสองคน" เออ ส่วนพี่รหัสเราไอ้คราวน่ะมันฝากมาบอกพี่ว่าเดี๋ยวจะตามมาเชียร์เราด้วยนะ ไอ้นี่ไม่ค่อยเห็นหัวมันที่มหาลัยหรือห้องเรียนนักหรอก ไม่รู้ไปอยู่รูไหน ฮ่าๆๆๆ " พี่ฝนบอกฉันพลางหัวเราะไปด้วย พี่คราวเป็นพี่รหัสฉัน จนฉันเกือบลืมไปแล้วนะเนี่ยว่าฉันมีพี่รหัส แฮร่ๆ ^^ ก็เพราะตั้งแต่วันที่ไปเข้าค่ายฉันก็ไม่ได้พูดคุยหรือติดต่ออะไรกับพี่คราวอีกเลย ส่วนช่องทางการติดต

หลังจากจบงานแสดงดนตรีทุกคนก็ต่างพากันแยกย้ายกันกลับหอพักพักของตัวเองหอในหญิงตอนนี้ฉันกับแพมแพมอาบน้ำแต่งตัวพร้อมกับขึ้นนอนบนเตียงของใครของมันเรียบร้อยแล้วติ้งงงงง ~ ~ ~ ฉันที่กำลังจะเคลิ้มๆหลับลงจู่ๆก็มีเสียงแจ้งเตือนข้อความในโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น..................................................MessengerBank Nakarin: เข้านอนยังครับ ^^Preaw Pitcha: กำลังเข้านอนค่ะBank Nakarin: งั้นฝันดีนะครับคุณแฟน Preaw Pitcha: นอนหลับฝันดีนะคะ :)....................................................มหาวิทยาลัยวันนี้ฉันกับแพมแพมและคนในทีมแข่งวอลเล่บอลรีบมามหาวิทยาลัยกันตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อจะมาเตรียมตัวซ้อมวอลเล่บอล เพราะเห็นว่าทีมของคณะศิลปศาสตร์เป็นทีมที่แข็งและโหดโคตรๆเลย เมื่อวานเห็นคนพูดกันว่าแข่งกับทีมคณะศึกษาศาสตร์กันอย่างดุเดือด แถมเล่นกันรุนแรงอีกด้วยด้วย เห็นว่าตัวเต็งของทีมคณะศิลปศาสตร์ชื่อ นิวครืดดดด ครืดดดดระหว่างที่ฉันซ้อมวอลเล่บอลอยู่ เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น แต่ฉันก็ไม่ได้รับสายเพราะว่าฉันไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์น่ะสิแบงค์คอนโดผมรีบตั้งนาฬิปลุก ปลุกตั้งแต่ 6 โมงเช้า

หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว แพรวก็นั่งพักให้อาหารย่อยสักครู่หนึ่ง" วันนี้รุ่นพี่มีแข่งไหมคะ " เธอถามผมขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสที่ส่งมาให้ผม เด็กคนนี้มีทั้งรอยยิ้มที่น่ารัก และก็นิสัยที่ใสซื่อและเป็นมิตรกับทุกๆคนจริงๆ บางทีผมก็หวงรอยยิ้มและความใจดีของเธอนะ ผมอยากให้เธอทำกับผมแบบนี้แค่คนเดียว ถึงมันจะดูเห็นแก่ตัวเกินไปมากก็เถอะ" มีครับ รอบบ่าย " ผมตอบเธอพร้อมกับเก็บกล่องอาหารใส่ถุงผ้าให้เรียบร้อย ตอนนี้นักกีฬาจากคณะอื่นกำลังทยอยมาที่สนามแข่งกันแล้ว และก็คงเป็นทีมจากคณะศิลปศาสตร์ที่จะมาแข่งขันกันกับทีมคณะนิติศาสตร์ในวันนี้" แบงค์ " จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงเรียกผมขึ้นมาจากด้านหลังของผม แต่ผมก็ไม่ได้หันหลังกลับไปมอง แต่ผมพอจะจำเสียงนี้ได้เป็นอย่างดี เธอก็คือ จิ๊บ ปี 3 ดาวคณะจากคณะศิลปศาสตร์และก็เป็นดาวมหาวิทยาลัยที่ได้มาคู่กันกับผมในปีนั้นที่ได้ลงประกวดไป" รุ่นพี่คะ มีรุ่นพี่ผู้หญิงเรียกรุ่นพี่ค่ะ " แพรวที่นั่งอยู่ต่อหน้าผมบอกผมพร้อมกับหันหน้าไปส่งยิ้มหวานให้กับจิ๊บทันที " มานั่งด้วยกันก่อนสิคะ " แพรวชวนจิ๊บที่ยืนอยู่ข้างหลังของผมให้มานั่งด้วยกัน เป็นมิตรกับทุกคนจริงๆว่าไหมล่ะเด็กคนนี้