หลังจากที่ฉันได้ยินน้ำเสียงจริงจังของรุ่นพี่ที่สั่งห้ามอย่างเด็ดขาดว่าไม่ให้ฉันลงแข่งขันในครั้งนี้ " แต่... " ฉันอยากลงแข่งต่อนี่น๊า แค่นี้เองฉันไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรมากเลยจริงๆนะ" ไม่มีแต่ " รุ่นพี่จ้องหน้าฉันตาเขม็งปรี๊ดดดดดเสียงเป่านกหวีดเริ่มการแข่งขันเซตรอบต่อไป เซตรอบแรกเป็นเซตของคณะนิติศาสตร์ชนะไปได้คะแนนไป 24-26 คะแนน เพราะคนในทีมคณะศิลปศาสตร์มัวแต่เล็งลูกบอลให้โดนคนมากกว่าจะเล่นให้ทีมชนะ ฉันก็ไม่รู้ว่าพวกเขาแค้นอะไรกันนักหนากับพวกฉัน งง จริงๆเลยตอนนี้ฉันนั่งดูการแข่งขันที่ขอบสนามกับรุ่นพี่อย่างใจจดใจจ่อ ตอนที่ลงแข่งขันในสนามฉันก็คิดว่าทีมของคณะศิลปศาสตร์เล่นรุนแรงแล้วนะ แต่พอมานั่งดูแบบจริงๆจังๆอย่างนี้มันยิ่งโคตรรุนแรงเลย ทั้งลูกตบ ลูกอันเดอร์ คือรุนแรงและมีพละกำลังเป็นอย่างมาก และตอนนี้ฉันก็รู้สึกเป็นกังวลขึ้นมา กลัวเพื่อนๆในทีมจะเจ็บตัวเหมือนกับฉันในครั้งนี้อีกคนและตอนนี้คะแนนของคณะศิลปศาสตร์คะแนนก็นำโด่งอย่างเห็นได้ชัด เพราะไม่มีใครกล้ารับลูกเสิร์ฟที่รุนแรงของรุ่นพี่ที่ชื่อจิ๊บเลย ลูกเสิร์ฟของพี่จิ๊บจะเสิร์ฟแบบเน้นตบคว่ำลงพื้นมากกว่า ฉันไม่รู้ว่าเขาเรียกลูกเสิร์ฟนี้แ
สนามบาสเก็ตบอลฉันที่ตอนนี้ได้มานั่งรอรุ่นพี่แข่งบาสเก็ตบอลที่ข้างสนามบาสเก็ตบอลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่รอบนี้ฉันไม่ได้นั่งรอรุ่นพี่ที่พื้นปูนเหมือนอย่างเช่นทุกครั้ง แต่ฉันได้นั่งเก้าอี้น่ะสิ เพราะรุ่นพี่เอาเก้าอี้มาให้ฉันนั่ง พร้อมกับสายตาหญิงสาวที่มาเชียร์แก็งค์ท่านเทพที่ยืนอยู่ขอบสนามจ้องมองมาที่ฉันเป็นตาเป็นมันด้วยรังสีอำมหิตแผ่มาทางฉัน และพวกเธอคงคิดว่าฉันได้สิทธิพิเศษเหนือกว่าใครๆที่ได้อยู่ใกล้พวกรุ่นพี่แก็งค์ท่านเทพอะไรแบบนี้" ยัยคนนี้เหรอแฟนพี่แบงค์น่ะ " ฉันได้ยินเสียงกระซิบกระซาบจากฝั่งผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่อยู่ด้านขวามือของฉัน นินทากันระยะเผาขนแบบนี้เลยเหรอเนี่ย! ถึงจะบอกว่าฉันเริ่มจะชินกับคนที่จับจ้องมองมาที่ฉันแล้ว แต่มันก็แอบแปลกๆและก็ไม่ชินอยู่ดี -..-" อืม ไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย " ผู้หญิงคนหนึ่งพูดตอบกลับกลุ่มเพื่อนของตัวเองฉันที่ตอนนี้ได้แต่นั่งนิ่งๆแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินกับคำพูดพวกนั้นและเอาสายตาของตัวเองไปจดจ่ออยู่ที่สนามบาสเก็ตบอลที่รุ่นพี่แข่งขันอยู่ แต่ถึงอย่างไร แม้สายตาของฉันจะจดจ่ออยู่ที่สนามบาสเก็ตบอลแต่ฉันก็ไม่ได้ดูการแข่งขันเลยแม้แต่น้อย และไม่รู้ว่าเขาแข่งข
" แพรว " ไอ้ต้นเรียกชื่อแพรวเบาๆ ด้วยสายตาที่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัดผมซึ่งไม่เคยเห็นไอ้ต้นมันเป็นแบบนี้มาก่อน ก็เพราะนิสัยของผมกับมันก็แอบจะคล้ายๆกันอยู่มากน่ะสิ ผมที่เห็นสีหน้าและแววตาของมันตอนนี้บอกตรงๆเลยว่าผมก็ตกใจไม่น้อยมากๆเหมือนกันที่เห็นมันเปลี่ยนไปอย่างกับคนละคนแบบนี้" จำพี่ได้ไหม คิดดูดีๆอีกครั้งสิ " ไอ้ต้นพยายามหันหน้าไปจ้องหน้าแพรวที่ยืนอยู่ข้างหลังผมด้วยสายตาอย่างอ้อนวอนจากแพรวอย่างเห็นได้ชัด เอาจริงๆตอนนี้ผมเริ่มจะไม่อยากเคลียร์อะไรกับมันมากเท่าไหร่แล้ว เซ้นส์ของผมมันบอกได้ว่าแพรวกับไอ้ต้นจะต้องรู้จักกันมาก่อนแน่ๆ และก็คงจะสนิทกันเอามากๆด้วย เพราะดูจากการกระทำของไอ้ต้นที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน และมันก็ไม่เคยจะสนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยเหมือนกัน มันยิ่งทำให้ผมแอบกลัวขึ้นมาซะดื้อๆตอนนี้ไม่มีใครเอ่ยพูดจาใดๆออกมาทั้งสิ้น มีแต่เพียงความเงียบและเสียงลมที่กระทบกับต้นไม้ใบหญ้าก็เท่านั้น พร้อมกับที่ไอ้ต้นจ้องหน้าแพรวอย่างไม่ละสายตาและก็พร้อมกับแพรวที่จ้องใบหน้าไอ้ต้นอย่างไม่ละสายตาเช่นกัน ส่วนผมก็ยืนกุมมือของแพรวเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย!" พี่ชาย " " พี่ชาย ใช่ไหมคะ " จู่ๆ เสียงเล็
เมื่อ 10 ปีก่อนตอนนั้นฉันพึ่งอายุได้แค่ 8 ขวบ เป็นสาวน้อยผมยาวมัดแกละที่เรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 " พี่ชาย " ฉันร้องเรียกพี่ชายที่อยู่ข้างบ้านคุณย่าของฉันที่ต่างจังหวัดแห่งหนึ่งพี่ชายคนนั้นอายุห่างจากฉัน 3 ปี ซึ่งตอนนั้นฉันยังเรียนอยู่ชั้นป.5 ส่วนพี่ชายได้ขึ้นมัธยมต้นเรียบร้อยแล้ว และพี่ชายคนนั้นเป็นเด็กที่ไม่ค่อยพูดค่อยจา แตกต่างจากฉันที่พูดไม่ยอมหยุด" กลับมาแล้วเหรอ " พี่ชายที่นั่งอยู่บนชิงช้าในบ้านของเขาถามขึ้น ส่วนฉันตอนนี้น่ะเหรอก็ปีนกำแพงบ้านเพื่อโผล่หัวเข้าไปทักทายพี่ชายที่อยู่ข้างบ้านคุณย่าน่ะสิ" วันนี้แพรวมาอยู่บ้านคุณย่าตั้ง 1 เดือนเลยนะคะ พอดีที่โรงเรียนปิดเทอมแพรวก็เลยได้อยู่ยาวๆเลย " ฉันที่โผล่หัวพูดกับพี่ชายข้างบ้านบอกเขาไปด้วยการตะโกนเสียงดังลั่นบ้านอย่างไม่กลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน" พี่ชาย! แพรวไปเล่นชิงช้าด้วยได้ไหมคะ " ฉันที่อยากเล่นชิงช้ากับพี่ชายเลยร้องตะโกนถามเขาไปเสียงดัง" ได้สิ ลงมาดีๆล่ะเดี๋ยวตกเอา " พี่ชายหันหน้ามาบอกฉันพร้อมกับบอกฉันให้ระวังในการปีนลงกำแพงบ้าน" ระดับแพรวแล้วไม่มีคำว่า ว๊ายยยย!! " ฉันที่ยังพูดไม่จบก็พบว่าคุณพ่อจับฉันอุ้มลงมาจากกำแพงก่
หลังจากที่วางสายจากแพมแพมไปได้สักพัก ฉันก็เดินเข้าไปในห้องแต่งตัวและหยิบผ้าขนหนูที่ฉันเคยใช้ประจำออกมาจากตู้เสื้อผ้าที่ติดชื่อของฉันเอาไว้เพื่อที่จะไปอาบน้ำในห้องน้ำในขณะที่อาบน้ำฉันก็คิดแต่เรื่องที่แพมแพมพูดกับฉันในโทรศัพท์เมื่อกี้ พร้อมกับที่ฉันก้มมองเรือนร่างของตัวเองไปด้วยอย่างพินิจพิจารณาสำรวจเรือนร่างของตัวเอง" ฉันไม่เซ็กซี่เหรอ " ฉันที่ตอนนี้ยืนอาบน้ำเพื่อให้ฝักบัวไหลอาบไปทั่วร่างกายของฉัน พลางก้มลงมองเรือนร่างเปลือยเปล่าของตัวเองไปด้วยอย่างคิดไม่ตก M.M" เอว23 อก32 " ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆ พลางยื่นมือไปกดน้ำยาสระผมเพื่อที่จะสระผมไปด้วย" แกต้องลองยั่วรุ่นพี่ " เสียงของแพมแพมดังก้องในหัวสมองและโสตประสาทของฉันไม่ยอมหยุดสักที" บ้า ฉันไม่ทำหรอก " ฉันส่ายหัวของตัวเองไปมาเพื่อสลัดความคิดบ้าๆในหัวออกไปทันที แพมแพมมาพูดอะไรกรอกหูของฉันเนี่ย!" หรือรุ่นพี่ไม่ได้รักแกมากพอ " พอนึกถึงคำพูดคำนี้ของแพมแพมฉันถึงกับเกือบหยุดหายใจไปกะทันหัน คิดมากแล้วนะ ฮืออออ TT! หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จและเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็พบกับรุ่นพี่ที่นั่งอยู่บนโซฟาและเขาก็นั่งเล่นโทรศัพท์มือถือของตัวเองไปด้วย "
หลังจากที่กินข้าวกินปลากันเสร็จฉันก็หยิบถ้วยชามไปล้างทั้งของฉันและก็ของรุ่นพี่ด้วย " พี่ล้างเอง " เมื่อรุ่นพี่เห็นฉันกำลังจะหยิบถ้วยไปล้างเขาก็คัดค้านขึ้นมาทันที" ไม่ต้องค่ะ " ฉันสั่งเขาไปเสียงนิ่งๆ พร้อมกับหยิบถ้วยเดินเข้าไปที่ซิ้งค์ล้างจานทันที แบงค์" เป็นอะไรของเขานะ " แบงค์ที่ยืน งง กับการกระทำของแฟนสาวถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจทันทีว่าเธอเป็นอะไรตอนนี้ผมนั่งรอเธอที่เตียงนอนพร้อมกับคิดวกไปวนมาว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า แต่ผมคิดยังไงก็คิดไม่ออก ไม่นานนักแพรวก็เดินกลับมาพร้อมกับมีใบหน้าที่เรียบนิ่ง เธอไม่ยิ้มแย้มเหมือนแต่ก่อนเลยอ่ะ -..-แต่ที่ผมสะดุดมากกว่าใบหน้าบึ้งๆของเธอตอนนี้ ก็คงจะเป็นชุดนอนที่เธอหยิบออกมาใส่นี่แหล่ะ ผมให้น้องสาวของผมเป็นคนช่วยเลือกเสื้อผ้ากับชุดชั้นในให้เธอเอง และน้องสาวของผมก็หยิบชุดนอนไม่ได้นอนออกมาให้ผม ผมกะว่าจะซื้อเก็บไว้เพราะยังไงแพรวก็คงจะไม่ใส่อยู่ดี แต่อยู่ๆทำไมวันนี้เธอหยิบออกมาใส่ล่ะ และผมก็พยายามเบี่ยงเบนใบหน้าของผมไม่ให้สบสายตากับเธอและพยายามจะห้ามใจของตัวเองไม่ให้ไปมองเรือนร่างที่ใส่ชุดนอนเดรสสีแดงที่ดูท่าทางแล้วยั่วยวนไม่ใช่น้อยน
สนามบาสพอฉันเดินมาที่สนามบาสก็พบกับแพมแพมและก็กิ๊กที่ฉันได้นัดแนะมาเจอกันเอาไว้ตั้งแต่ตอนเช้าในไลน์กลุ่มกันเอาไว้แล้ว" ไงจ๊ะ มากับแฟนสุดหล่อขั้นเทพเหรอ " กิ๊กที่เห็นฉันเดินมากับรุ่นพี่ก็พูดแซวขึ้นมาทันที" ไหนดูสิ ใบหน้าจิ้มลิ้มของรุ่นพี่บวมไหม " แพมแพมจับแก้มฉันเบาๆเพื่อสำรวจ เพราะเมื่อวานโดนลูกวอลเล่บอลอัดหน้าไปตั้งสองรอบน่ะสิ" แล้วภพกับภามล่ะไม่มาด้วยเหรอ " ฉันเอ่ยถามกับเพื่อนสาวทั้งสองคนไป" ภพกับภามก็มีแข่งเตะบอลรอบชิงชนะเลิศเหมือนกันก็เลยไม่ได้มา " กิ๊กเป็นคนตอบคำถามนี้" ปีนี้คณะนิติศาสตร์เราจะคว้าแชมป์มาทุกผลงานเลยหรือไงกันนะ ฮ่าๆๆ " แพมแพมหัวเราะร่าเมื่อเธอพูดถึงการแข่งขันกีฬาในปีนี้ แต่ก็ว่าไม่ได้นะปีนี้คณะนิติศาสตร์มาแรงจริงๆ ตั้งแต่ประกวดดาวเดือน และการแข่งขันกีฬา แถมยังดังในโลกโชเชียลอีกต่างหาก ทั้งแก็งค์รุ่นพี่ท่านเทพทั้งสี่คน และก็ยังมีฉันที่เป็นแฟนกับรุ่นพี่อีกด้วย !T.T1 ชั่วโมงผ่านไปการแข่งขันบาสเก็ตบอลก็จบลงเรียบร้อย และแน่นอนว่าทีมบาสคณะนิติศาสตร์ก็ชนะไปอย่างสวยงามอยู่แล้ว ก็เพราะมีแก็งค์ท่านเทพที่เก่งขั้นเทพสมชื่อจริงๆ พร้อมกับคนในทีมที่เก่งและก็มีความสามัคคี
ร้านสเต๊กหลังมอพี่คราวพี่รหัสของฉันพาฉันกับเพื่อนๆ มาเลี้ยงที่ร้านสเต๊กหลังมอ ซึ่งร้านนี้ฉันก็เคยมาครั้งหนึ่งแล้วกับพีทนั่นเอง" ร้านนี้คนยังแน่นเหมือนเดิมเลยนะ " ฉันที่เดินเข้าไปในร้านก็บ่นพึมพำออกมาคนเดียว แต่ดีนะก่อนที่พี่คราวจะไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเห็นพี่คราวบอกว่าได้โทรไปจองที่นั่งเอาไว้ก่อนแล้ว ไม่งั้นก็คงไม่มีที่ให้พวกเรานั่งกันแน่ๆ" แกเคยมาเหรอ " แพมแพมที่ได้ยินฉันบ่นขึ้นมาเธอก็ขมวดคิ้วถามออกมาอย่างนึกสงสัยทันที" อืม พีทพามาน่ะ " ฉันตอบกลับเพื่อนไปตรงๆ" หนุ่มหล่อคณะวิศวะคนนั้นอ่ะนะ " เป็นกิ๊กที่ถามขึ้นมา" จ๊ะ ^^ " ฉันตอบกลับเพื่อนไปพอมาถึงโต๊ะที่จองไว้ฉันกับเพื่อนเพื่อนก็พากันสั่งเมนูทันที " พี่คราวมาที่นี่บ่อยเหรอคะ " กิ๊กเป็นคนที่เปิดบทสนทนาในครั้งนี้ก่อนเพื่อไม่ให้เงียบและอึมครึมจนเกินไป" ครับ ^^ " พี่คราวสุดหล่อพยักหน้าและยิ้มตาหยีส่งกลับไปให้เพื่อนของฉัน ท่าทางเพื่อนของฉันและแววตาที่เป็นประกายระยิบระยับจนเก็บอาการเอาไว้ไม่มิดเผยออกมาจากดวงตากลมโตของพวกเธออย่างเห็นได้ชัด" ได้ยินว่าน้องรหัสพี่เคยมา มากับใครเหรอ " พี่รหัสถามฉันขึ้นมา สงสัยตอนที่กำลังจะเดินเข้าร้านเขาอ
ผมที่พาแพรวมาถึงที่คอนโดของผมแล้ว ผมก็จัดการกับร่างบางที่นอนเมาอยู่บนเตียง" ร้อนจัง " แพรวที่ใส่กระโปรงสั้นๆ และใส่เสื้อสายเดี่ยวสีดำที่นอนราบอยู่บนเตียง มันทำให้ผมที่อดทนรอวันที่เธออายุครบ 20 ปีบริบูรณ์มานานถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างหักห้ามใจ จะทำอะไรคนเมาไม่ได้นะ ผมได้แต่คิดวกไปวนมาอยู่ในหัว" จะทำอะไรคนเมาไม่ได้นะเว้ย! " ผมพึมพำออกมาอย่างขาดสติ เซ็กซี่และขาวเป็นบ้าเลยเด็กอะไรวะผิวเนียนไปทั้งตัว" รุ่นพี่ " แพรวที่พูดจาด้วยน้ำเสียงงัวเงียจากน้ำเมาพูดขึ้นมาพร้อมกับที่เธอยันตัวเองให้ลุกนั่งขึ้นมาอยู่บนเตียง" ครับ " ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆเธอ พร้อมกับเอื้อมมือไปเขี่ยไรผมของเธอเบาๆ อย่างนึกเอ็นดูใบหน้าที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์นั้น" ดื่มอะไรเยอะขนาดนั้น หืม " ผมถามเธอออกไปอย่างเป็นห่วง ถ้าวันนั้นผมไม่ได้ไปอยู่ที่ผับนั่นแล้วเห็นเธอมันจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้างผมก็ไม่รู้เลยจริงๆ ผมไม่ได้ห้ามให้เธอไม่ไปเที่ยวในที่แบบนั้น แต่ผมก็แค่อยากจะไปด้วย ไปดูแลเธอใกล้ๆไม่ให้คาดสายตาของผม" เครียด เครียด " แพรวบอกผมพร้อมกับส่ายหัวของเธอไปมาอย่างน่ารัก" หืม เครียดอะไรครับ " ผมจับหัวทุยของเธอเข้
หลังจากที่พวกสาวๆได้เต้นกันจนหนำใจแล้วพวกเธอก็คงเหนื่อยและพากันนั่งลงที่โต๊ะกันเหมือนเดิม" ดีเจร้านนี้เปิดเพลงมานนนนจริงๆ " แพมแพมเพื่อนของแพรวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงยานยาวเพราะเกิดจากอาการเมา " งื้อ " แพรวที่ตอนนี้เมาจนหน้าแดงไปหมดได้ทำแก้มป่องอย่างน่ารัก จนผมเห็นแล้วอดที่จะไปคว้าร่างบางมาซบลงที่อกของผมเอาไว้ไม่ให้ใครมองใบหน้าของเธอเลย " แบงค์คะ กลับกันเถอะค่ะ " ปิ่นที่ยังนั่งรอผมอยู่ไม่ไปไหนพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ" แพรว " ผมเรียกแพรวที่ทำแก้มป่องอย่างนึกเอ็นดูและก็หวงเธอด้วย" หื้ม รุ่นพี่หรา มาตั้งแต่เมื่อหร่ายยยย " แพรวที่เมาจนจำผมไม่ได้ว่าผมมาตั้งแต่เมื่อไหร่พูดขึ้น พร้อมกับที่เธอโน้มหน้าลงมามองผม ใกล้ๆผม จนผมที่เห็นแก้มแดงๆนั่นถึงกับเขิล ออกมาทันที ไม่ได้เจอหน้าตั้งหลายวัน คิดถึงใบหน้าจิ่มลิ้มของเธอจัง -/////-" เมาแล้ว กลับกันเถอะนะ " ผมลุกขึ้นยืนและจับแขนของเธอให้ลุกขึ้นไปกับผม" แต่พี่เลิกกับแพรวแล้วนะครับ " ภพที่นั่งเงียบอยู่นานลุกขึ้นยืนพูดกับผม พร้อมกับมองหน้าผมอย่างไม่พอใจนัก" ใครบอกว่าเลิก! " ผมตวัดหางตาไปมองไอ้ภพอย่างไม่พอใจ " ก็...พี่กับแพรวห่างกัน " ภพยังพยายามหาเหตุผ
ฉันที่ตอนนี้เริ่มเมาแล้ว เพราะเต้นไปและยกแก้วขึ้นจิบเหล้าไปพลางๆ " ไหวไหม " ภพลุกขึ้นมาพยุงฉันเมื่อเขาเห็นฉันเริ่มจะเซเล็กน้อย" มึนหัวนิดหน่อย " ฉันตอบภพไป" นั่งลงก่อน " ภพบอกฉันพร้อมกับพยุงหลังของฉันเอาไว้" แพรวอยากไปเข้าห้องน้ำ " ฉันที่ตอนนี้ปวดฉี่เอามากๆ น่าจะเป็นเพราะกินเหล้าเยอะไป" งั้นเราพาไปนะ " ภพเสนอ" ได้จ๊ะ ขอบใจนะ " ฉันพยักหน้าภพค่อยๆพยุงฉันที่เดินไม่ค่อยจะตรงจนมาถึงหน้าห้องน้ำหญิง" เดี๋ยวภพยืนรอแพรวตรงนี้นะ " ภพหันหน้ามาบอกฉันก่อนจะปล่อยมือของเขาที่พยุงหลังของฉันเอาไว้" อื้อ " ฉันพยักหน้าตอบกลับภพไป แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที" มึนหัวจัง " ฉันที่นั่งอยู่ในห้องน้ำพึมพำออกมาเบาๆอยู่คนเดียว นี่เป็นการกินเหล้าครั้งแรกของฉัน และฉันก็ยังไม่ชินกับสถานที่แบบนี้เท่าไหร่นัก" แพรว!! " เสียงภพร้องตะโกนขึ้นอย่างตกใจ เพราะฉันที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำและได้ชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันทีีเมาอยู่ก่อนแล้วเลยล้มลงไปกองอยู่กับพื้น" เป็นอะไรมากไหม " ภพรีบวิ่งมาพยุงฉันขึ้นในทันที พร้อมกับหันหน้าไปมองผู้หญิงคนนั้นตาขวาง เพราะภพเขาเห็นว่าผู้หญิงคนนี้เธอจงใจเดินเข้ามาชนแพรวเพื่อนของเ
" แพรวไม่ไปค่ะ "แพรวสะบัดมือผมออกทันทีในระหว่างที่ผมจะเอื้อมมือไปจับแขนของเธอเอาไว้" แพรว อย่าดื้อสิ " ผมบอกเธอไปอย่างกล้าๆกลัวๆ นี่เธอโกรธผมจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ ผมเองไม่ใช่เหรอที่จะต้องเป็นฝ่ายโกรธเธอก่อนไหม เพราะเธอไปให้ไอจีกับผู้ชายคนอื่นเลยนะ!" ว่าแพรวดื้อเหรอคะ " เธอขมวดคิ้วเขาหากันเป็นปมทวนคำที่ผมว่าเธออย่างไม่ชอบใจ" แพรว จะอะไรนักหนาว่ะ พี่ควรจะเป็นคนที่โกรธเรานะที่เราไปให้ไอจีผู้ชายคนอื่นน่ะ! " ผมที่หมดความอดทนเลยพูดขึ้นเสียงใส่เธออีกครั้งอย่างลืมตัว" เหตุผลแพรวก็อธิบายไปหมดแล้วนิ่ค่ะ เป็นรุ่นพี่เองที่ไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง ไม่รับฟังอะไรเลยสักอย่าง แพรวเหนื่อยค่ะที่ต้องมาคอยรองรับอารมณ์รุ่นพี่กับเรื่องแบบนี้บ่อยๆ แพรวอธิบายไปรุ่นพี่ก็ไม่เคยจะฟังเหตุผลกันบ้างเลย ทุกอย่างรุ่นพี่คิดแค่ว่าแพรวเป็นฝ่ายผิด และที่ผ่านมารุ่นพี่ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดเลยสักนิด " ฉันที่อัดอั้นมานานก็ระเบิดอารมณ์และพูดออกมาจนหมดเปลือก ฉันเหนื่อย เหนื่อยมากจริงๆ เหนื่อยกายฉันยังพอจะทนไหวนะ แต่เหนื่อยใจฉันไม่อยากจะอดทนมันแล้วจริงๆ" แพรวว่าเรา... " ฉันที่กำลังจะพูดออกไป" เลิกกันเถอะ " รุ่นพ
" คะ " ฉันเลิกคิ้วขึ้นอย่างงุนงงกับคำพูดของรุ่นพี่เมื่อสักครู่ นี่เดินเข้ามาทักกันหรือเดินเข้ามาหาเรื่องกันกันแน่" หมายความว่ายังไงคะ " ฉันคิ้วขมวดเข้าหากันทันที" ให้ไอจีกันไปแล้วนิ ไม่เห็นหัวแฟนตัวเองที่ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้แล้วมั้ง " รุ่นพี่ต่อว่าฉันพร้อมกับทำใบหน้าเรียบนิ่งเหมือนกำลังข่มอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้อยู่" น้องเขาแค่มาขอไว้ปรึกษาเรื่องเรียนค่ะ น้องคนอื่นๆเขาก็ทำแบบนี้กับรุ่นพี่คนอื่นๆกันเยอะแยะ เลยค่ะ ไม่ใช่แค่กับน้องนี่คะ " ฉันอธิบายเหตุผลกลับไปให้รุ่นพี่ฟัง แต่รุ่นพี่กับทำหูทวนลมไม่ได้สนใจคำอธิบายของฉันเลยสักนิด " หึ! " รุ่นพี่เค้นหัวเราะออกมาเบาๆในลำคอเหมือนไม่พอใจกับคำพูดของฉันและเขาก็เดินออกไปจากฉันทันที เอาจริงๆถามว่าฉันเหนื่อยกับอาการหึงไปทั่วของรุ่นพี่ไหม ฉันก็มีเหนื่อยบ้างนะ แต่ฉันก็เข้าใจรุ่นพี่มาตลอด แต่ว่ารอบนี้ฉันรู้สึกจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ความไว้ใจกันไม่มีสักนิดเลยหรือไงการที่รุ่นน้องมาขอเฟสบุ๊ค ไลน์ หรือไอจี น้องๆทุกคนก็ไปขอรุ่นพี่คนอื่นๆกันเยอะแยะไม่ใช่แค่กับฉัน และก็มีรุ่นน้องหลายคนมาขอฉันเยอะแยะเหมือนกันไม่ใช่แค่กับน้องบาส ฉันเป็นคนเฟรนลี่เข้าถึงคนง่
ตอนนี้พวกฉันก็พาน้องๆปี1 คณะนิติศาสตร์มารวมตัวกันที่คณะเป็นทีีเรียบร้อย และพวกเราก็พาน้องๆทำกิจกรรมต่างๆที่ได้เตรียมกันเอาไว้แล้วดั่งเช่นทุกปี ส่วนผู้นำหรือพิธีกรในการพูดคุยถือไมค์ในปีนี้ก็คือ แพมแพม และภพ เพื่อนทั้งสองคนของฉันเอง ส่วนฉันก็ทำงานทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง ส่วนพูดคุยแนะนำกับน้องๆก็มีทำหน้าที่เป็นพิธีกรรายงานแทนแพมแพมบ้างเล็กน้อยพอผ่านวันปฐมนิเทศไปก็เป็นการให้น้องๆทุกคนค้นหาป้ายชื่อของตัวเอง ซึ่งป้ายชื่อก็อยู่กับรุ่นพี่ปี3 เหมือนเดิมที่เคยทำกันมาเป็นธรรมเนียมของคณะเรา และในตอนนี้น้องๆทุกคนก็ได้ป้ายชื่อกันครบแล้ว ส่วนรุ่นพี่กับแก็งค์ท่านเทพที่อยู่ปี4 ก็มารวมกิจกรรมในครั้งนี้ด้วย พร้อมกับเสียงกรี๊ดร้องของสาวๆน้องๆปี1 ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกรี๊ดแก็งค์ท่านเทพเหมือนที่เคยเป็นมาในทุกๆปี พักเที่ยงรุ่นพี่ที่คอยแต่ยืนๆนั่งๆ จ้องมองฉันเต้นและพาน้องๆทำกิจกรรมอยู่ตั้งนานในรอบเช้าก็เดินเข้ามาหาฉันในตอนนี้ เพราะพวกฉันได้ปล่อยน้องๆที่ทำกิจกรรมไปทานข้าวกันเรียบร้อยแล้ว " แพรวครับ " รุ่นพี่เดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับส่งยิ้มเจื่อนๆมาให้ ทำไมยิ้มแบบนั้นกันนะ " คะ ? " ฉันหันหน้าไปส่งยิ้มหวาน
หลังจากที่รุ่นพี่ย้ายเก้าอี้มานั่งข้างๆฉัน พี่ปิ่นกับพี่ก้านแก้วก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำกัน" แบงค์ไปมีแฟนได้ยังไงกัน " ปิ่นพูดขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดใจอยู่ในห้องน้ำ" แบงค์คนที่มึงเคยเล่าให้กูฟังน่ะเหรอ ว่าหล่อและฮอตมากๆที่โรงเรียนเก่าน่ะ " ก้านแก้วถามเพื่อนของเธอที่ยืนฟึดฟัดอยู่หน้ากระจกห้องน้ำอย่างอารมณ์เสีย" เออใช่! แต่คนอย่างแบงค์เนี่ยนะจะมีแฟน ยัยเด็กแพรวนั่นไปอ่อยแบงค์อีท่าไหนว่ะ! " ปิ่นบ่นออกมาอย่างหัวเสียเมื่อเห็นคนที่ตัวเองแอบชอบมาหลายปีไปมีแฟนตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้" มึงรู้จักเด็กคนนั้นด้วยเหรอ? " ก้านแก้วถามเพื่อนด้วยความสงสัย ปิ่นเป็นผู้หญิงที่สวยมากนะ แถมได้เป็นดาวมหาวิทยาลัยด้วย แต่ติดอยู่อย่างเดียวคือปิ่นอารมณ์ร้อนและมีความมั่นใจในตัวเองเป็นที่สุด" อืม เด็กที่โรงเรียนเก่าน่ะ " ปิ่นตอบกลับเพื่อนไป เพราะเธอเคยรู้จักยัยเด็กแพรวนั่น เพราะตอนเล่นวอลเล่บอลกีฬาสีในทุกๆปี เด็กนั่นจะมีชื่อเสียงเรียงนามเป็นอย่างมากในหมู่นักกีฬาว่าเธอเป็นสาวน้อยลูกตบขั้นเทพ เธอที่เป็นกรรมการในทุกๆปีก็เลยรู้จักเด็กคนนี้เป็นอย่างดี" ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแบงค์จะชอบเด็กคนนั้นจริงๆ คนไม่เคยรู้จักกันมาก่อนจ
สนามวอลเล่บอล" เมื่อคืนไปไหนมาจ๊ะ ฉันตื่นมากลางดึกไม่เห็นอยู่บนเตียง " แพมแพมกระซิบข้างหูฉันพร้อมกับเอ่ยแซวฉันเบาๆ" ระ รุ่นพี่เมาและก็ปวดหัว ฉันเลยไปอยู่เป็นเพื่อน " ฉันบอกกับแพมแพมไปตามความเป็นจริง" เป็นไง เมาแล้วเร้าใจดีป่ะ " แพมแพมพูดพร้อมกับฉีกยิ้มแก้มแดงระเรื่อเหมือนเธอกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ" เร้าใจอะไร เมาแล้วก็พากันนอนน่ะสิ " ฉันบอกกับแพมแพมไปพร้อมกับหมุนลูกวอลเล่บอลในมือไปมา" ฮ่ะ!! พี่แบงค์ไม่ทำอะไรแกเลยเหรอ " แพมแพมถามออกมาด้วยความตกใจ 0.0" เบาๆหน่อยสิ " ฉันตีไปที่แขนเพื่อนเพื่อห้ามปรามทันที ถ้าแพมแพมพูดดังกว่านี้มีหวังคนอื่นๆได้รู้กันหมดแน่ๆว่าฉันไปนอนที่คอนโดกับรุ่นพี่น่ะ !T_T" ไม่ทำอะไรเลยจริงๆอย่างงั้นเหรอ " แพมแพมยังคะยั้นคะยอถามฉันไม่ยอมหยุด" ก็มีบ้าง ^^ " ฉันตอบกับแพมแพมไปเรื่องเมื่อคืน" ขอกอดหน่อย " " ค่ะ "" ขอหอมแก้มหน่อย "" ได้ค่ะ ^^ "ทำไมรุ่นพี่พอเมาแล้วขี้อ้อนจรังนะ" ขอ... "" คะ ? "" ขอจูบหน่อยได้ไหม ^^ "" จะ จูบเหรอคะ -////- "" ครับ ^^ " " กรี๊ดดดด หวานมากกกก " เมื่อฉันพูดเรื่องเมื่อคืนให้แพมแพมฟังคร่าวๆ แพมแพมถึงกับเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่และเธอก
" แพรวเหรอ แพรววววว " ฉันที่กำลังพยายามถอดเสื้อกีฬาของรุ่นพี่ออกจากร่างกายของเขา พร้อมกับที่เขาเรียกชื่อของฉันไม่ยอมหยุด" แพรว แพรว แพรว " " ค่ะ แพรวเอง " ฉันพยุงคนตัวใหญ่ให้ลุกนั่งขึ้น เพื่อที่จะถอดเสื้อออกได้สะดวกมากขึ้น พอเสื้อกีฬาพ้นจากตัวของเขาฉันถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากกับหุ่นล่ำบึกของเขา 0.0" นะ น้องจะเช็ดตัวให้นะคะ " ฉันยื่นผ้าที่ชุบน้ำหมาดๆด้วยมือของฉันเข้าไปที่หน้าอกแกร่งของรุ่นพี่อย่างสั่นเทา หน้าอกแกร่งของรุ่นพี่ ฉะ ฉันไม่เคยใกล้ชิดใครขนาดนี้มาก่อนเลยนะ 0.0" อืม " รุ่นพี่หยักหน้าตอบรับหงึกๆ ด้วยท่าทางเหมือนเด็กอ้อนแม่อะไรแบบนั้นเลย" ทำไมต้องดื่มจนเมาขนาดนี้ด้วยละคะ " ฉันที่เช็ดตัวให้รุ่นพี่ไปและก็บ่นเขาไปนิดหน่อย" กอดหน่อย " รุ่นพี่ที่ตอนนี้อ้าแขนของตัวเองออกกว้างเพื่อที่จะขอกอดฉัน ท่าทางของรุ่นพี่ตอนนี้มันคืออะไรกันนะ เขาอ้อนฉันอยู่อย่างนั้นเหรอ -////-" ไม่เอาค่ะตัวเหม็นกลิ่นเหล้าไปหมดแล้ว ถ้าเริ่มสร่างเมาแล้วไปอาบน้ำก่อนดีไหมคะ " ฉันวางผ้าชุบน้ำลงในกะละมังพร้อมกับหันหน้าไปบอกกับรุ่นพี่" อาบน้ำแล้วกอดได้ไหม " รุ่นพี่ถามฉันพร้อมกับส่งสายตาปริบๆให้กับฉัน