Novels by ชิซุกะจัง

ผมที่พาแพรวมาถึงที่คอนโดของผมแล้ว ผมก็จัดการกับร่างบางที่นอนเมาอยู่บนเตียง" ร้อนจัง " แพรวที่ใส่กระโปรงสั้นๆ และใส่เสื้อสายเดี่ยวสีดำที่นอนราบอยู่บนเตียง มันทำให้ผมที่อดทนรอวันที่เธออายุครบ 20 ปีบริบูรณ์มานานถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างหักห้ามใจ จะทำอะไรคนเมาไม่ได้นะ ผมได้แต่คิดวกไปวนมาอยู่ในหัว" จะทำอะไรคนเมาไม่ได้นะเว้ย! " ผมพึมพำออกมาอย่างขาดสติ เซ็กซี่และขาวเป็นบ้าเลยเด็กอะไรวะผิวเนียนไปทั้งตัว" รุ่นพี่ " แพรวที่พูดจาด้วยน้ำเสียงงัวเงียจากน้ำเมาพูดขึ้นมาพร้อมกับที่เธอยันตัวเองให้ลุกนั่งขึ้นมาอยู่บนเตียง" ครับ " ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆเธอ พร้อมกับเอื้อมมือไปเขี่ยไรผมของเธอเบาๆ อย่างนึกเอ็นดูใบหน้าที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์นั้น" ดื่มอะไรเยอะขนาดนั้น หืม " ผมถามเธอออกไปอย่างเป็นห่วง ถ้าวันนั้นผมไม่ได้ไปอยู่ที่ผับนั่นแล้วเห็นเธอมันจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้างผมก็ไม่รู้เลยจริงๆ ผมไม่ได้ห้ามให้เธอไม่ไปเที่ยวในที่แบบนั้น แต่ผมก็แค่อยากจะไปด้วย ไปดูแลเธอใกล้ๆไม่ให้คาดสายตาของผม" เครียด เครียด " แพรวบอกผมพร้อมกับส่ายหัวของเธอไปมาอย่างน่ารัก" หืม เครียดอะไรครับ " ผมจับหัวทุยของเธอเข้

หลังจากที่พวกสาวๆได้เต้นกันจนหนำใจแล้วพวกเธอก็คงเหนื่อยและพากันนั่งลงที่โต๊ะกันเหมือนเดิม" ดีเจร้านนี้เปิดเพลงมานนนนจริงๆ " แพมแพมเพื่อนของแพรวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงยานยาวเพราะเกิดจากอาการเมา " งื้อ " แพรวที่ตอนนี้เมาจนหน้าแดงไปหมดได้ทำแก้มป่องอย่างน่ารัก จนผมเห็นแล้วอดที่จะไปคว้าร่างบางมาซบลงที่อกของผมเอาไว้ไม่ให้ใครมองใบหน้าของเธอเลย " แบงค์คะ กลับกันเถอะค่ะ " ปิ่นที่ยังนั่งรอผมอยู่ไม่ไปไหนพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ" แพรว " ผมเรียกแพรวที่ทำแก้มป่องอย่างนึกเอ็นดูและก็หวงเธอด้วย" หื้ม รุ่นพี่หรา มาตั้งแต่เมื่อหร่ายยยย " แพรวที่เมาจนจำผมไม่ได้ว่าผมมาตั้งแต่เมื่อไหร่พูดขึ้น พร้อมกับที่เธอโน้มหน้าลงมามองผม ใกล้ๆผม จนผมที่เห็นแก้มแดงๆนั่นถึงกับเขิล ออกมาทันที ไม่ได้เจอหน้าตั้งหลายวัน คิดถึงใบหน้าจิ่มลิ้มของเธอจัง -/////-" เมาแล้ว กลับกันเถอะนะ " ผมลุกขึ้นยืนและจับแขนของเธอให้ลุกขึ้นไปกับผม" แต่พี่เลิกกับแพรวแล้วนะครับ " ภพที่นั่งเงียบอยู่นานลุกขึ้นยืนพูดกับผม พร้อมกับมองหน้าผมอย่างไม่พอใจนัก" ใครบอกว่าเลิก! " ผมตวัดหางตาไปมองไอ้ภพอย่างไม่พอใจ " ก็...พี่กับแพรวห่างกัน " ภพยังพยายามหาเหตุผ

ฉันที่ตอนนี้เริ่มเมาแล้ว เพราะเต้นไปและยกแก้วขึ้นจิบเหล้าไปพลางๆ " ไหวไหม " ภพลุกขึ้นมาพยุงฉันเมื่อเขาเห็นฉันเริ่มจะเซเล็กน้อย" มึนหัวนิดหน่อย " ฉันตอบภพไป" นั่งลงก่อน " ภพบอกฉันพร้อมกับพยุงหลังของฉันเอาไว้" แพรวอยากไปเข้าห้องน้ำ " ฉันที่ตอนนี้ปวดฉี่เอามากๆ น่าจะเป็นเพราะกินเหล้าเยอะไป" งั้นเราพาไปนะ " ภพเสนอ" ได้จ๊ะ ขอบใจนะ " ฉันพยักหน้าภพค่อยๆพยุงฉันที่เดินไม่ค่อยจะตรงจนมาถึงหน้าห้องน้ำหญิง" เดี๋ยวภพยืนรอแพรวตรงนี้นะ " ภพหันหน้ามาบอกฉันก่อนจะปล่อยมือของเขาที่พยุงหลังของฉันเอาไว้" อื้อ " ฉันพยักหน้าตอบกลับภพไป แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที" มึนหัวจัง " ฉันที่นั่งอยู่ในห้องน้ำพึมพำออกมาเบาๆอยู่คนเดียว นี่เป็นการกินเหล้าครั้งแรกของฉัน และฉันก็ยังไม่ชินกับสถานที่แบบนี้เท่าไหร่นัก" แพรว!! " เสียงภพร้องตะโกนขึ้นอย่างตกใจ เพราะฉันที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำและได้ชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันทีีเมาอยู่ก่อนแล้วเลยล้มลงไปกองอยู่กับพื้น" เป็นอะไรมากไหม " ภพรีบวิ่งมาพยุงฉันขึ้นในทันที พร้อมกับหันหน้าไปมองผู้หญิงคนนั้นตาขวาง เพราะภพเขาเห็นว่าผู้หญิงคนนี้เธอจงใจเดินเข้ามาชนแพรวเพื่อนของเ

" แพรวไม่ไปค่ะ "แพรวสะบัดมือผมออกทันทีในระหว่างที่ผมจะเอื้อมมือไปจับแขนของเธอเอาไว้" แพรว อย่าดื้อสิ " ผมบอกเธอไปอย่างกล้าๆกลัวๆ นี่เธอโกรธผมจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ ผมเองไม่ใช่เหรอที่จะต้องเป็นฝ่ายโกรธเธอก่อนไหม เพราะเธอไปให้ไอจีกับผู้ชายคนอื่นเลยนะ!" ว่าแพรวดื้อเหรอคะ " เธอขมวดคิ้วเขาหากันเป็นปมทวนคำที่ผมว่าเธออย่างไม่ชอบใจ" แพรว จะอะไรนักหนาว่ะ พี่ควรจะเป็นคนที่โกรธเรานะที่เราไปให้ไอจีผู้ชายคนอื่นน่ะ! " ผมที่หมดความอดทนเลยพูดขึ้นเสียงใส่เธออีกครั้งอย่างลืมตัว" เหตุผลแพรวก็อธิบายไปหมดแล้วนิ่ค่ะ เป็นรุ่นพี่เองที่ไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง ไม่รับฟังอะไรเลยสักอย่าง แพรวเหนื่อยค่ะที่ต้องมาคอยรองรับอารมณ์รุ่นพี่กับเรื่องแบบนี้บ่อยๆ แพรวอธิบายไปรุ่นพี่ก็ไม่เคยจะฟังเหตุผลกันบ้างเลย ทุกอย่างรุ่นพี่คิดแค่ว่าแพรวเป็นฝ่ายผิด และที่ผ่านมารุ่นพี่ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดเลยสักนิด " ฉันที่อัดอั้นมานานก็ระเบิดอารมณ์และพูดออกมาจนหมดเปลือก ฉันเหนื่อย เหนื่อยมากจริงๆ เหนื่อยกายฉันยังพอจะทนไหวนะ แต่เหนื่อยใจฉันไม่อยากจะอดทนมันแล้วจริงๆ" แพรวว่าเรา... " ฉันที่กำลังจะพูดออกไป" เลิกกันเถอะ " รุ่นพ

" คะ " ฉันเลิกคิ้วขึ้นอย่างงุนงงกับคำพูดของรุ่นพี่เมื่อสักครู่ นี่เดินเข้ามาทักกันหรือเดินเข้ามาหาเรื่องกันกันแน่" หมายความว่ายังไงคะ " ฉันคิ้วขมวดเข้าหากันทันที" ให้ไอจีกันไปแล้วนิ ไม่เห็นหัวแฟนตัวเองที่ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้แล้วมั้ง " รุ่นพี่ต่อว่าฉันพร้อมกับทำใบหน้าเรียบนิ่งเหมือนกำลังข่มอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้อยู่" น้องเขาแค่มาขอไว้ปรึกษาเรื่องเรียนค่ะ น้องคนอื่นๆเขาก็ทำแบบนี้กับรุ่นพี่คนอื่นๆกันเยอะแยะ เลยค่ะ ไม่ใช่แค่กับน้องนี่คะ " ฉันอธิบายเหตุผลกลับไปให้รุ่นพี่ฟัง แต่รุ่นพี่กับทำหูทวนลมไม่ได้สนใจคำอธิบายของฉันเลยสักนิด " หึ! " รุ่นพี่เค้นหัวเราะออกมาเบาๆในลำคอเหมือนไม่พอใจกับคำพูดของฉันและเขาก็เดินออกไปจากฉันทันที เอาจริงๆถามว่าฉันเหนื่อยกับอาการหึงไปทั่วของรุ่นพี่ไหม ฉันก็มีเหนื่อยบ้างนะ แต่ฉันก็เข้าใจรุ่นพี่มาตลอด แต่ว่ารอบนี้ฉันรู้สึกจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ความไว้ใจกันไม่มีสักนิดเลยหรือไงการที่รุ่นน้องมาขอเฟสบุ๊ค ไลน์ หรือไอจี น้องๆทุกคนก็ไปขอรุ่นพี่คนอื่นๆกันเยอะแยะไม่ใช่แค่กับฉัน และก็มีรุ่นน้องหลายคนมาขอฉันเยอะแยะเหมือนกันไม่ใช่แค่กับน้องบาส ฉันเป็นคนเฟรนลี่เข้าถึงคนง่

ตอนนี้พวกฉันก็พาน้องๆปี1 คณะนิติศาสตร์มารวมตัวกันที่คณะเป็นทีีเรียบร้อย และพวกเราก็พาน้องๆทำกิจกรรมต่างๆที่ได้เตรียมกันเอาไว้แล้วดั่งเช่นทุกปี ส่วนผู้นำหรือพิธีกรในการพูดคุยถือไมค์ในปีนี้ก็คือ แพมแพม และภพ เพื่อนทั้งสองคนของฉันเอง ส่วนฉันก็ทำงานทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง ส่วนพูดคุยแนะนำกับน้องๆก็มีทำหน้าที่เป็นพิธีกรรายงานแทนแพมแพมบ้างเล็กน้อยพอผ่านวันปฐมนิเทศไปก็เป็นการให้น้องๆทุกคนค้นหาป้ายชื่อของตัวเอง ซึ่งป้ายชื่อก็อยู่กับรุ่นพี่ปี3 เหมือนเดิมที่เคยทำกันมาเป็นธรรมเนียมของคณะเรา และในตอนนี้น้องๆทุกคนก็ได้ป้ายชื่อกันครบแล้ว ส่วนรุ่นพี่กับแก็งค์ท่านเทพที่อยู่ปี4 ก็มารวมกิจกรรมในครั้งนี้ด้วย พร้อมกับเสียงกรี๊ดร้องของสาวๆน้องๆปี1 ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกรี๊ดแก็งค์ท่านเทพเหมือนที่เคยเป็นมาในทุกๆปี พักเที่ยงรุ่นพี่ที่คอยแต่ยืนๆนั่งๆ จ้องมองฉันเต้นและพาน้องๆทำกิจกรรมอยู่ตั้งนานในรอบเช้าก็เดินเข้ามาหาฉันในตอนนี้ เพราะพวกฉันได้ปล่อยน้องๆที่ทำกิจกรรมไปทานข้าวกันเรียบร้อยแล้ว " แพรวครับ " รุ่นพี่เดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับส่งยิ้มเจื่อนๆมาให้ ทำไมยิ้มแบบนั้นกันนะ " คะ ? " ฉันหันหน้าไปส่งยิ้มหวาน

5 ปีผ่านไปผ่านไปนานหลายปีทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิม สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือฉันกับพี่ฐาตอนนี้ได้แต่งงานกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกเราจัดงานแต่งงานอย่างใหญ่โตสมเกียรติตระกูลฤกษ์รักษ์ และตอนนี้สิ่งที่สำคัญในชีวิตฉันมากที่สุดก็คือ ฐิสา ลูกสาวคนเดียวของฉัน ที่ตอนนี้เธอก็อายุได้ 4 ขวบแล้ว ฐิ มาจากตัวอักษาย่อ ฐ ของพี่ฐา ส่วน ส เป็นตัวอักษรย่อจากชื่อของฉันเอง ลูกของเราก็เลยได้ตั้งชื่อว่า ฐิสา ตามชื่อม๊าและป๊าของเธอฐิสาหน้าตาจะออกไปทางคุณพ่อของเธอ คือถอดแบบหน้าตากันมาเป๊ะเหมือนกับเป็นคนคนเดียวกัน และที่ผ่านมาในช่วงที่ฉันท้อง คนที่แพ้ท้อง เหม็นอาหาร ก็เป็นพี่ฐาที่เป็นแทนฉันทั้งหมด ส่วนฉันก็ได้แต่อุัมท้องฐิสาอย่างที่แทบไม่มีอาการของคนแพ้ท้องเลย คุณพ่อกับคุณแม่ทางฝั่งของพี่ฐาบอกกับฉันว่าพี่ฐาคงจะรักฉันเอามากๆเลย เขาถึงกับแพ้ท้องแทนฉันหนักมากขนาดนี้ ^^ก่อนที่ฉันจะคลอดฐิสาพี่ฐาก็ได้ซื้อบ้านหลังใหญ่ไว้หลังหนึ่ง พี่ฐาบอกว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว เราจะอยู่คอนโดแบบนี้ไม่ได้ เราจะต้องมีบ้าน มีห้องนอนของลูกๆ ซึ่งพี่ฐาบอกว่าจะไม่ยอมมีน้องฐิสาแค่คนเดียวเป็นแน่ :)" ม๊าขาาาา " เสียงเล็กๆ ใสๆ ดังแว่วขึ้

หลายวันผ่านไปหลายวันผ่านไปฉันก็ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือสอบอย่างหนัก และก็สอบเสร็จจนครบหมดทุกวิชา ก็คงเหลือแค่รอเกรดออกเท่านั้นถ้าผ่านหมดฉันก็จะไปยื่นทำเรื่องขอจบการศึกษาทันทีในส่วนของด้านพี่ฐา พี่ฐาก็ทำงานอย่างหนักจนไม่มีเวลามารับฉันเหมือนดั่งเมื่อก่อน และเรื่องที่ฉันจะบอกเขาในวันงานรับปริญญานั้นก็เลยต้องเก็บเอาไว้ก่อน เรื่องของฉันมันคงไม่สำคัญมากกว่าเรื่องงานของเขาหรอก -..-ส่วนผู้หญิงที่โทรมาหาพี่ฐาในคืนนั้น พี่ฐาบอกว่าเธอเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทของพ่อของเขาเอง และพวกเขาก็สนิทกันเหมือนพี่น้องมาตั้งแต่เด็กๆ และเธอก็แต่งงานไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วด้วย แสดงว่าคืนนั้นที่เขาไม่ยอมบอกกับฉันก็เพื่อที่เขาจะได้แกล้งฉัน พี่ฐาบอกกับฉันว่าอยากเห็นฉันหึงหวงเขาบ้าง ^^ฟอดดดดดด ~ พี่ฐาที่พึ่งเลิกงานกลับมาเขาก็เดินมาหอมแก้มฉันที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยรอยยิ้มที่แสนคิดถึง" เป็นยังไงบ้างครับ เหนื่อยไหม " พี่ฐานั่งลงข้างๆฉันพร้อมกับโอบไหล่บางของฉันเอาไว้หลวมๆ" ข้อสอบง่ายกว่าที่คิดนะคะ ^^ " ฉันที่พึ่งสอบเสร็จและกลับมาที่คอนโดบอกกับพี่ฐาออกไป และตอนนี้ฉันก็ยังสวมอยู่ในชุดนักศึกษาอยู่เลย" เมียพี่เก่งอยู่แ

วันนี้เป็นวันงานรับปริญญาของพี่ม่อนที่มหาวิทยาลัย แฟนคลับต่างก็พากันมารวมตัวกันเป็นร้อยๆคนเต็มสนามฟุตบอล พร้อมกับมีเวทีให้พี่ม่อนขึ้นไปพูดคุยกับแฟนคลับอีกด้วย ส่วนคนที่เป็นต้นเรื่องในการจัดงานในครั้งนี้จะเป็นใครไม่ได้เลยนอกจากคู่จิ้นเก่าของเขาก็คือ น้องเรนั่นเอง" ไอ้เรมันทำบ้าทำบออะไรของมันวะ " หลังจากขึ้นไปรับปริญญาเสร็จเรียบร้อยแล้ว พี่ฐาก็บ่นพึมพำอย่างหงุดหงิดทันที" ยังไงก็ต้องขึ้นไปบนเวทีนะคะ ขึ้นไปขอบคุณแฟนคลับพี่ฐาสักหน่อย ยังไงเขาก็ยังชื่นชมและคอยติดตามพี่ฐามาตลอดนะคะ " ฉันพูดอธิบายให้คนที่ไม่ค่อยจะชอบเข้าสังคมได้เข้าใจ " ฉันไม่ได้ ไม่ชอบแฟนคลับนะ ฉันแค่ไม่ชอบที่ไอ้เรมันจัดการอะไรแล้วไม่บอกกันก่อน " พี่ฐาหยุดเดินและก็พูดขึ้นมาอย่าหัวเสีย" พี่ม่อนนนนครับบบบ" เสียงบุคคลที่พี่ฐาพึ่งพูดถึงดังขึ้น พร้อมกับน้องเรรีบวิ่งหอบหืดเข้ามาหาพี่ฐาทันที" ไปกันครับ แฟนคลับรอที่สนามฟุตบอลกันเต็มเลย " น้องเรบอกพร้อมกับดึงแขนพี่ฐาให้วิ่งตามไปทันที ฉันที่เห็นภาพน่ารักแบบนั้นก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้ ทำเป็นบ่นให้น้องเร แต่ก็ยังทำตามใจน้องมันอยู่ดี ^^กรี๊ดดดดด!!!!congratulationsฐากูร ฤกษ์รักษ์

" ส้มส้ม!! "ฉันที่กำลังนั่งทำรายงานอยู่ก็ต้องรีบหันหน้าไปตามเสียงเรียกของผู้ชายที่แทบจะคุ้นหู พร้อมกับสายตาของคนในร้านจับจ้องมองไปที่ชายหนุ่มรูปหล่อที่ใส่ชุดสูทสีน้ำเงินที่ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงจ้องมองดูฉันที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำรายงานกับเพื่อนๆอยู่" พะ พี่ฐา " ฉันเรียกชื่อแฟนของฉันเบาๆด้วยความตกใจ ฉันมาถึงร้านไม่ถึงชั่วโมงพี่ฐาก็มาหาฉันถึงนี่เลยเหรอเนี่ย ก่อนจะออกมาฉันได้ส่งข้อความไปบอกพี่ฐาพร้อมกับส่งโลเคชั่นร้านเอาไว้ให้พอเป็นพิธีเพื่อรายงานว่าฉันไปไหนให้เขาได้รับรู้ แต่ฉันก็ไม่คิดว่าเขาจะตามมาหาฉันถึงที่นี่ -..-พี่ฐาไม่ได้ตอบกลับอะไรแต่เขาดึงเก้าอี้มานั่งลงข้างๆฉันพร้อมกับจ้องมองพวกฉันทำรายงานกัน จนเพื่อนชายทั้งสองคนของฉันดูเกร็งๆกันไปหมด" รับเครื่องดื่มอะไรเพิ่มไหมครับ " เมื่อพี่ฐาลูกค้าผู้มาใหม่นั่งลง เจเจก็เดินเข้ามาพร้อมกับถามลูกค้าตามมารยาท ส่วนพี่ฐาที่ได้เจอกับเจเจอีกครั้งหลังจากที่เคยเจอกันมาแล้วครั้งหนึ่งเขาถึงกับขมวดคิ้วเข้มของเขาเข้าหากันทันที" มาที่นี่ได้ยังไงวะ " พี่ฐาที่ไม่ได้ถามแต่แค่พูดบ่นๆออกมาคนเดียวเท่านั้น" แฮะๆ ^^ พอดีเจเจเปิดสาขาเพิ่มที่นี่ค่ะ " ฉันบอกกับพี่ฐ

1 เดือนผ่านไปตอนนี้ฉันก็ได้ขึ้นปี 4 เป็นปีสุดท้ายในการเรียนคณะนิติศาสตร์ในรั้วมหาวิทยาลัยแล้ว แต่การเรียนของฉันก็ยังไม่สิ้นสุดเพราะฉันจะต้องเรียนต่อเนติบัณฑิตอีกและฉันมีแพลนเอาไว้ว่าเรียนจบก็จะสมัครสอบตั๋วทนายเอาไว้ด้วยเหมือนกัน อีกอย่างฉันลงเรียนให้จบภายใน 3 ปีครึ่ง เพราะจะได้รีบเรียนต่อ และพี่ฐาบอกว่าอยากให้ฉันมาทำงานฝ่ายกฎหมายในบริษัทของเขา แรกๆฉันก็ปฏิเสธไปแล้วแหล่ะเพราะกลัวคนอื่นๆจะหาว่าฉันใช้เส้นสายในฐานะแฟนท่านประธานเข้ามา แต่พี่ฐาบอกว่าเขาจะรับพนักงานตามเกณฑ์ที่เขาได้กำหนดไว้ปกติ และจะมีการสอบสัมภาษณ์งานทุกคน จะไม่มีใครได้สิทธิพิเศษในการเข้ามาทำงานเหนือกว่าคนอื่นๆ สิ่งที่นอกเหนือจากคนอื่นๆที่จะได้พิเศษนั้นก็คือตัวของเขาเอง เพราะฉันเป็นแฟนของเขา ^^" พี่ฐาคะ เสร็จหรือยังคะ " ฉันตะโกนถามพี่ฐา ที่แต่งตัวอยู่ในห้องแต่งตัว เพราะตอนนี้มันจะสายแล้วนะสิ และฉันก็ต้องไปเรียน ฉันบอกกับพี่ฐาว่าฉันจะไปเรียนเองแต่พี่ฐาก็ไม่ยอม" มาแล้วครับๆ ขอโทษทีนะ เมื่อคืนเมียจัดดุไปหน่อย ^^ " พี่ฐาที่กำลังเดินออกมาจากห้องแต่งตัวพร้อมกับติดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองพูดมาพร้อมกับรอยยิ้มกวนประสาทที่ส่งมาให

หลังจากที่ฉันกับพี่ฐาพร้อมกับพ่อแม่เดินทางกลับมาจากโรงแรม ตอนนี้พวกเราก็พากันนั่งกินข้าวที่โต๊ะอาหารภายในบ้านซึ่งพวกเราได้พากันซื้อมาจากข้างนอกเข้ามากินกัน ทีแรกพ่อของฉันเสนอว่าจะเป็นคนทำอาหารให้กินเอง แต่พี่ฐาบอกว่า...กลับมากันเหนื่อยๆอยากให้พ่อกับแม่ได้พักผ่อน เขาเลยเลือกที่จะซื้ออาหารกลับมากินที่บ้านกันเอง" ไง ไอ้ลูกชายมาอยู่ที่นี่กันเองเหรอ " เสียงทุ้มของใครบางคนที่เดินเข้ามาในบ้านพูดขึ้นมา จนทำให้ฉัน พี่ฐา และพ่อกับแม่หันไปมองที่ต้นเสียงนั้นทันที" คุณพ่อ! "" คุณลุง! "" 0.0 "" มาได้ยังไงครับ! "เมื่อบุคคลที่เดินเข้ามาใหม่เป็นชายวัยกลางคนที่แต่งตัวด้วยชุดสูทสีดำราคาแพง พร้อมกับมีบอดี้การ์ดเดินเข้ามาด้วยกันอีกสองคน ส่วนที่มาด้วยอีกเป็นสิบๆก็พากันยืนรออยู่ข้างนอกบ้าน" ขะ ใครเหรอลูก " แม่ของฉันหันไปถามพี่ฐาด้วยท่าทางตกใจไม่น้อย ที่เห็นผู้ชายเข้ม ใบหน้าไร้รอยยิ้ม พร้อมกับลูกน้องอีกมากมายที่มาที่บ้านของพวกท่าน" พะ พ่อผมเองครับ " พี่ฐาตอบกลับแม่ของฉันพร้อมกับรอยยิ้มแหยๆ" ชะ เชิญนั่งก่อนครับ พวกเรากำลังกินข้าวกันอยู่พอดีเลย " พ่อของฉันยืนขึ้นพร้อมกับผายมือให้คุณลุงฐานัทไปนั่งที่เก