บททั้งหมดของ รุ่นพี่ที่รัก: บทที่ 51 - บทที่ 60

สนามบาสเก็ตบอลฉันที่ตอนนี้ได้มานั่งรอรุ่นพี่แข่งบาสเก็ตบอลที่ข้างสนามบาสเก็ตบอลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่รอบนี้ฉันไม่ได้นั่งรอรุ่นพี่ที่พื้นปูนเหมือนอย่างเช่นทุกครั้ง แต่ฉันได้นั่งเก้าอี้น่ะสิ เพราะรุ่นพี่เอาเก้าอี้มาให้ฉันนั่ง พร้อมกับสายตาหญิงสาวที่มาเชียร์แก็งค์ท่านเทพที่ยืนอยู่ขอบสนามจ้องมองมาที่ฉันเป็นตาเป็นมันด้วยรังสีอำมหิตแผ่มาทางฉัน และพวกเธอคงคิดว่าฉันได้สิทธิพิเศษเหนือกว่าใครๆที่ได้อยู่ใกล้พวกรุ่นพี่แก็งค์ท่านเทพอะไรแบบนี้" ยัยคนนี้เหรอแฟนพี่แบงค์น่ะ " ฉันได้ยินเสียงกระซิบกระซาบจากฝั่งผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่อยู่ด้านขวามือของฉัน นินทากันระยะเผาขนแบบนี้เลยเหรอเนี่ย! ถึงจะบอกว่าฉันเริ่มจะชินกับคนที่จับจ้องมองมาที่ฉันแล้ว แต่มันก็แอบแปลกๆและก็ไม่ชินอยู่ดี -..-" อืม ไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย " ผู้หญิงคนหนึ่งพูดตอบกลับกลุ่มเพื่อนของตัวเองฉันที่ตอนนี้ได้แต่นั่งนิ่งๆแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินกับคำพูดพวกนั้นและเอาสายตาของตัวเองไปจดจ่ออยู่ที่สนามบาสเก็ตบอลที่รุ่นพี่แข่งขันอยู่ แต่ถึงอย่างไร แม้สายตาของฉันจะจดจ่ออยู่ที่สนามบาสเก็ตบอลแต่ฉันก็ไม่ได้ดูการแข่งขันเลยแม้แต่น้อย และไม่รู้ว่าเขาแข่งข

เมื่อ 10 ปีก่อนตอนนั้นฉันพึ่งอายุได้แค่ 8 ขวบ เป็นสาวน้อยผมยาวมัดแกละที่เรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 " พี่ชาย " ฉันร้องเรียกพี่ชายที่อยู่ข้างบ้านคุณย่าของฉันที่ต่างจังหวัดแห่งหนึ่งพี่ชายคนนั้นอายุห่างจากฉัน 3 ปี ซึ่งตอนนั้นฉันยังเรียนอยู่ชั้นป.5 ส่วนพี่ชายได้ขึ้นมัธยมต้นเรียบร้อยแล้ว และพี่ชายคนนั้นเป็นเด็กที่ไม่ค่อยพูดค่อยจา แตกต่างจากฉันที่พูดไม่ยอมหยุด" กลับมาแล้วเหรอ " พี่ชายที่นั่งอยู่บนชิงช้าในบ้านของเขาถามขึ้น ส่วนฉันตอนนี้น่ะเหรอก็ปีนกำแพงบ้านเพื่อโผล่หัวเข้าไปทักทายพี่ชายที่อยู่ข้างบ้านคุณย่าน่ะสิ" วันนี้แพรวมาอยู่บ้านคุณย่าตั้ง 1 เดือนเลยนะคะ พอดีที่โรงเรียนปิดเทอมแพรวก็เลยได้อยู่ยาวๆเลย " ฉันที่โผล่หัวพูดกับพี่ชายข้างบ้านบอกเขาไปด้วยการตะโกนเสียงดังลั่นบ้านอย่างไม่กลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน" พี่ชาย! แพรวไปเล่นชิงช้าด้วยได้ไหมคะ " ฉันที่อยากเล่นชิงช้ากับพี่ชายเลยร้องตะโกนถามเขาไปเสียงดัง" ได้สิ ลงมาดีๆล่ะเดี๋ยวตกเอา " พี่ชายหันหน้ามาบอกฉันพร้อมกับบอกฉันให้ระวังในการปีนลงกำแพงบ้าน" ระดับแพรวแล้วไม่มีคำว่า ว๊ายยยย!! " ฉันที่ยังพูดไม่จบก็พบว่าคุณพ่อจับฉันอุ้มลงมาจากกำแพงก่

หลังจากที่กินข้าวกินปลากันเสร็จฉันก็หยิบถ้วยชามไปล้างทั้งของฉันและก็ของรุ่นพี่ด้วย " พี่ล้างเอง " เมื่อรุ่นพี่เห็นฉันกำลังจะหยิบถ้วยไปล้างเขาก็คัดค้านขึ้นมาทันที" ไม่ต้องค่ะ " ฉันสั่งเขาไปเสียงนิ่งๆ พร้อมกับหยิบถ้วยเดินเข้าไปที่ซิ้งค์ล้างจานทันที แบงค์" เป็นอะไรของเขานะ " แบงค์ที่ยืน งง กับการกระทำของแฟนสาวถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจทันทีว่าเธอเป็นอะไรตอนนี้ผมนั่งรอเธอที่เตียงนอนพร้อมกับคิดวกไปวนมาว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า แต่ผมคิดยังไงก็คิดไม่ออก ไม่นานนักแพรวก็เดินกลับมาพร้อมกับมีใบหน้าที่เรียบนิ่ง เธอไม่ยิ้มแย้มเหมือนแต่ก่อนเลยอ่ะ -..-แต่ที่ผมสะดุดมากกว่าใบหน้าบึ้งๆของเธอตอนนี้ ก็คงจะเป็นชุดนอนที่เธอหยิบออกมาใส่นี่แหล่ะ ผมให้น้องสาวของผมเป็นคนช่วยเลือกเสื้อผ้ากับชุดชั้นในให้เธอเอง และน้องสาวของผมก็หยิบชุดนอนไม่ได้นอนออกมาให้ผม ผมกะว่าจะซื้อเก็บไว้เพราะยังไงแพรวก็คงจะไม่ใส่อยู่ดี แต่อยู่ๆทำไมวันนี้เธอหยิบออกมาใส่ล่ะ และผมก็พยายามเบี่ยงเบนใบหน้าของผมไม่ให้สบสายตากับเธอและพยายามจะห้ามใจของตัวเองไม่ให้ไปมองเรือนร่างที่ใส่ชุดนอนเดรสสีแดงที่ดูท่าทางแล้วยั่วยวนไม่ใช่น้อยน

ร้านสเต๊กหลังมอพี่คราวพี่รหัสของฉันพาฉันกับเพื่อนๆ มาเลี้ยงที่ร้านสเต๊กหลังมอ ซึ่งร้านนี้ฉันก็เคยมาครั้งหนึ่งแล้วกับพีทนั่นเอง" ร้านนี้คนยังแน่นเหมือนเดิมเลยนะ " ฉันที่เดินเข้าไปในร้านก็บ่นพึมพำออกมาคนเดียว แต่ดีนะก่อนที่พี่คราวจะไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเห็นพี่คราวบอกว่าได้โทรไปจองที่นั่งเอาไว้ก่อนแล้ว ไม่งั้นก็คงไม่มีที่ให้พวกเรานั่งกันแน่ๆ" แกเคยมาเหรอ " แพมแพมที่ได้ยินฉันบ่นขึ้นมาเธอก็ขมวดคิ้วถามออกมาอย่างนึกสงสัยทันที" อืม พีทพามาน่ะ " ฉันตอบกลับเพื่อนไปตรงๆ" หนุ่มหล่อคณะวิศวะคนนั้นอ่ะนะ " เป็นกิ๊กที่ถามขึ้นมา" จ๊ะ ^^ " ฉันตอบกลับเพื่อนไปพอมาถึงโต๊ะที่จองไว้ฉันกับเพื่อนเพื่อนก็พากันสั่งเมนูทันที " พี่คราวมาที่นี่บ่อยเหรอคะ " กิ๊กเป็นคนที่เปิดบทสนทนาในครั้งนี้ก่อนเพื่อไม่ให้เงียบและอึมครึมจนเกินไป" ครับ ^^ " พี่คราวสุดหล่อพยักหน้าและยิ้มตาหยีส่งกลับไปให้เพื่อนของฉัน ท่าทางเพื่อนของฉันและแววตาที่เป็นประกายระยิบระยับจนเก็บอาการเอาไว้ไม่มิดเผยออกมาจากดวงตากลมโตของพวกเธออย่างเห็นได้ชัด" ได้ยินว่าน้องรหัสพี่เคยมา มากับใครเหรอ " พี่รหัสถามฉันขึ้นมา สงสัยตอนที่กำลังจะเดินเข้าร้านเขาอ

สนามวอลเล่บอล" เมื่อคืนไปไหนมาจ๊ะ ฉันตื่นมากลางดึกไม่เห็นอยู่บนเตียง " แพมแพมกระซิบข้างหูฉันพร้อมกับเอ่ยแซวฉันเบาๆ" ระ รุ่นพี่เมาและก็ปวดหัว ฉันเลยไปอยู่เป็นเพื่อน " ฉันบอกกับแพมแพมไปตามความเป็นจริง" เป็นไง เมาแล้วเร้าใจดีป่ะ " แพมแพมพูดพร้อมกับฉีกยิ้มแก้มแดงระเรื่อเหมือนเธอกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ" เร้าใจอะไร เมาแล้วก็พากันนอนน่ะสิ " ฉันบอกกับแพมแพมไปพร้อมกับหมุนลูกวอลเล่บอลในมือไปมา" ฮ่ะ!! พี่แบงค์ไม่ทำอะไรแกเลยเหรอ " แพมแพมถามออกมาด้วยความตกใจ 0.0" เบาๆหน่อยสิ " ฉันตีไปที่แขนเพื่อนเพื่อห้ามปรามทันที ถ้าแพมแพมพูดดังกว่านี้มีหวังคนอื่นๆได้รู้กันหมดแน่ๆว่าฉันไปนอนที่คอนโดกับรุ่นพี่น่ะ !T_T" ไม่ทำอะไรเลยจริงๆอย่างงั้นเหรอ " แพมแพมยังคะยั้นคะยอถามฉันไม่ยอมหยุด" ก็มีบ้าง ^^ " ฉันตอบกับแพมแพมไปเรื่องเมื่อคืน" ขอกอดหน่อย " " ค่ะ "" ขอหอมแก้มหน่อย "" ได้ค่ะ ^^ "ทำไมรุ่นพี่พอเมาแล้วขี้อ้อนจรังนะ" ขอ... "" คะ ? "" ขอจูบหน่อยได้ไหม ^^ "" จะ จูบเหรอคะ -////- "" ครับ ^^ " " กรี๊ดดดด หวานมากกกก " เมื่อฉันพูดเรื่องเมื่อคืนให้แพมแพมฟังคร่าวๆ แพมแพมถึงกับเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่และเธอก