หลังจากจบงานแสดงดนตรีทุกคนก็ต่างพากันแยกย้ายกันกลับหอพักพักของตัวเองหอในหญิงตอนนี้ฉันกับแพมแพมอาบน้ำแต่งตัวพร้อมกับขึ้นนอนบนเตียงของใครของมันเรียบร้อยแล้วติ้งงงงง ~ ~ ~ ฉันที่กำลังจะเคลิ้มๆหลับลงจู่ๆก็มีเสียงแจ้งเตือนข้อความในโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น..................................................MessengerBank Nakarin: เข้านอนยังครับ ^^Preaw Pitcha: กำลังเข้านอนค่ะBank Nakarin: งั้นฝันดีนะครับคุณแฟน Preaw Pitcha: นอนหลับฝันดีนะคะ :)....................................................มหาวิทยาลัยวันนี้ฉันกับแพมแพมและคนในทีมแข่งวอลเล่บอลรีบมามหาวิทยาลัยกันตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อจะมาเตรียมตัวซ้อมวอลเล่บอล เพราะเห็นว่าทีมของคณะศิลปศาสตร์เป็นทีมที่แข็งและโหดโคตรๆเลย เมื่อวานเห็นคนพูดกันว่าแข่งกับทีมคณะศึกษาศาสตร์กันอย่างดุเดือด แถมเล่นกันรุนแรงอีกด้วยด้วย เห็นว่าตัวเต็งของทีมคณะศิลปศาสตร์ชื่อ นิวครืดดดด ครืดดดดระหว่างที่ฉันซ้อมวอลเล่บอลอยู่ เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น แต่ฉันก็ไม่ได้รับสายเพราะว่าฉันไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์น่ะสิแบงค์คอนโดผมรีบตั้งนาฬิปลุก ปลุกตั้งแต่ 6 โมงเช้า
😁 เรื่องเมื่อคืน 😁...................................................." วันนี้ผมจะมาบอกทุกคนนะครับว่าผมไม่โสดแล้ว และผมก็รักแฟนเด็กของผมมากๆด้วย " เมื่อฉันได้ยินคำนั้นหลุดออกมาจากปากรุ่นพี่ที่ยืนอยู่บนเวที พร้อมกับทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างพากันเงียบกริบเพื่อรอฟังว่าคนบนเวทีจะพูดอะไรต่อ" ทุกคนก็น่าจะรู้กันดีอยู่แล้วว่าผมตามจีบใครอยู่ ก็คนนั้นที่ทุกคนคิดแหล่ะครับ " รุ่นพี่พูดพลางหันหน้ามาสบตาฉันที่อยู่ด้านล่าง ตอนนี้หัวใจดวงน้อยๆ ของฉันเต้นตุ๊บๆ ไม่รู้เพราะอาการกลัวหรือเพราะความเขินอายกันแน่ แต่ก็น่าจะเป็นเหตุผลทั้งสองอย่างแหล่ะมั้ง " ผมตามจีบเธอมาตั้งแต่วันเข้าค่ายรับน้องที่ทะเลครับ " รุ่นพี่พูดแต่สายตายังจับจ้องมาที่ฉัน พร้อมกับทุกคนที่หันหน้ามามองที่ฉันอีกด้วย เพื่อนๆที่อยู่ข้างๆฉันก็อ้าปากเหวออย่างตกใจ เพราะไม่มีใครคิดว่ารุ่นพี่ที่เงียบขรึม หน้านิ่ง พูดน้อย จะกล้าออกมาประกาศปาวๆให้คนอื่นรู้แบบนี้บนเวทีที่มีผู้คนยืนอยู่มากมายแบบนี้" ผมกับเธอรู้จักกันผ่านๆตั้งแต่ที่ยังเรียนอยู่มัธยมแล้วครับ ใช่ครับผมกับเธอเคยเรียนโรงเรียนมัธยมที่เดียวกัน ผมเคยเห็นสาวน้อยคนหนึ่งเดินผ่านหน้าผ่านต
หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว แพรวก็นั่งพักให้อาหารย่อยสักครู่หนึ่ง" วันนี้รุ่นพี่มีแข่งไหมคะ " เธอถามผมขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสที่ส่งมาให้ผม เด็กคนนี้มีทั้งรอยยิ้มที่น่ารัก และก็นิสัยที่ใสซื่อและเป็นมิตรกับทุกๆคนจริงๆ บางทีผมก็หวงรอยยิ้มและความใจดีของเธอนะ ผมอยากให้เธอทำกับผมแบบนี้แค่คนเดียว ถึงมันจะดูเห็นแก่ตัวเกินไปมากก็เถอะ" มีครับ รอบบ่าย " ผมตอบเธอพร้อมกับเก็บกล่องอาหารใส่ถุงผ้าให้เรียบร้อย ตอนนี้นักกีฬาจากคณะอื่นกำลังทยอยมาที่สนามแข่งกันแล้ว และก็คงเป็นทีมจากคณะศิลปศาสตร์ที่จะมาแข่งขันกันกับทีมคณะนิติศาสตร์ในวันนี้" แบงค์ " จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงเรียกผมขึ้นมาจากด้านหลังของผม แต่ผมก็ไม่ได้หันหลังกลับไปมอง แต่ผมพอจะจำเสียงนี้ได้เป็นอย่างดี เธอก็คือ จิ๊บ ปี 3 ดาวคณะจากคณะศิลปศาสตร์และก็เป็นดาวมหาวิทยาลัยที่ได้มาคู่กันกับผมในปีนั้นที่ได้ลงประกวดไป" รุ่นพี่คะ มีรุ่นพี่ผู้หญิงเรียกรุ่นพี่ค่ะ " แพรวที่นั่งอยู่ต่อหน้าผมบอกผมพร้อมกับหันหน้าไปส่งยิ้มหวานให้กับจิ๊บทันที " มานั่งด้วยกันก่อนสิคะ " แพรวชวนจิ๊บที่ยืนอยู่ข้างหลังของผมให้มานั่งด้วยกัน เป็นมิตรกับทุกคนจริงๆว่าไหมล่ะเด็กคนนี้
หลังจากที่ฉันได้ยินน้ำเสียงจริงจังของรุ่นพี่ที่สั่งห้ามอย่างเด็ดขาดว่าไม่ให้ฉันลงแข่งขันในครั้งนี้ " แต่... " ฉันอยากลงแข่งต่อนี่น๊า แค่นี้เองฉันไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรมากเลยจริงๆนะ" ไม่มีแต่ " รุ่นพี่จ้องหน้าฉันตาเขม็งปรี๊ดดดดดเสียงเป่านกหวีดเริ่มการแข่งขันเซตรอบต่อไป เซตรอบแรกเป็นเซตของคณะนิติศาสตร์ชนะไปได้คะแนนไป 24-26 คะแนน เพราะคนในทีมคณะศิลปศาสตร์มัวแต่เล็งลูกบอลให้โดนคนมากกว่าจะเล่นให้ทีมชนะ ฉันก็ไม่รู้ว่าพวกเขาแค้นอะไรกันนักหนากับพวกฉัน งง จริงๆเลยตอนนี้ฉันนั่งดูการแข่งขันที่ขอบสนามกับรุ่นพี่อย่างใจจดใจจ่อ ตอนที่ลงแข่งขันในสนามฉันก็คิดว่าทีมของคณะศิลปศาสตร์เล่นรุนแรงแล้วนะ แต่พอมานั่งดูแบบจริงๆจังๆอย่างนี้มันยิ่งโคตรรุนแรงเลย ทั้งลูกตบ ลูกอันเดอร์ คือรุนแรงและมีพละกำลังเป็นอย่างมาก และตอนนี้ฉันก็รู้สึกเป็นกังวลขึ้นมา กลัวเพื่อนๆในทีมจะเจ็บตัวเหมือนกับฉันในครั้งนี้อีกคนและตอนนี้คะแนนของคณะศิลปศาสตร์คะแนนก็นำโด่งอย่างเห็นได้ชัด เพราะไม่มีใครกล้ารับลูกเสิร์ฟที่รุนแรงของรุ่นพี่ที่ชื่อจิ๊บเลย ลูกเสิร์ฟของพี่จิ๊บจะเสิร์ฟแบบเน้นตบคว่ำลงพื้นมากกว่า ฉันไม่รู้ว่าเขาเรียกลูกเสิร์ฟนี้แ
สนามบาสเก็ตบอลฉันที่ตอนนี้ได้มานั่งรอรุ่นพี่แข่งบาสเก็ตบอลที่ข้างสนามบาสเก็ตบอลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่รอบนี้ฉันไม่ได้นั่งรอรุ่นพี่ที่พื้นปูนเหมือนอย่างเช่นทุกครั้ง แต่ฉันได้นั่งเก้าอี้น่ะสิ เพราะรุ่นพี่เอาเก้าอี้มาให้ฉันนั่ง พร้อมกับสายตาหญิงสาวที่มาเชียร์แก็งค์ท่านเทพที่ยืนอยู่ขอบสนามจ้องมองมาที่ฉันเป็นตาเป็นมันด้วยรังสีอำมหิตแผ่มาทางฉัน และพวกเธอคงคิดว่าฉันได้สิทธิพิเศษเหนือกว่าใครๆที่ได้อยู่ใกล้พวกรุ่นพี่แก็งค์ท่านเทพอะไรแบบนี้" ยัยคนนี้เหรอแฟนพี่แบงค์น่ะ " ฉันได้ยินเสียงกระซิบกระซาบจากฝั่งผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่อยู่ด้านขวามือของฉัน นินทากันระยะเผาขนแบบนี้เลยเหรอเนี่ย! ถึงจะบอกว่าฉันเริ่มจะชินกับคนที่จับจ้องมองมาที่ฉันแล้ว แต่มันก็แอบแปลกๆและก็ไม่ชินอยู่ดี -..-" อืม ไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย " ผู้หญิงคนหนึ่งพูดตอบกลับกลุ่มเพื่อนของตัวเองฉันที่ตอนนี้ได้แต่นั่งนิ่งๆแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินกับคำพูดพวกนั้นและเอาสายตาของตัวเองไปจดจ่ออยู่ที่สนามบาสเก็ตบอลที่รุ่นพี่แข่งขันอยู่ แต่ถึงอย่างไร แม้สายตาของฉันจะจดจ่ออยู่ที่สนามบาสเก็ตบอลแต่ฉันก็ไม่ได้ดูการแข่งขันเลยแม้แต่น้อย และไม่รู้ว่าเขาแข่งข
" แพรว " ไอ้ต้นเรียกชื่อแพรวเบาๆ ด้วยสายตาที่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัดผมซึ่งไม่เคยเห็นไอ้ต้นมันเป็นแบบนี้มาก่อน ก็เพราะนิสัยของผมกับมันก็แอบจะคล้ายๆกันอยู่มากน่ะสิ ผมที่เห็นสีหน้าและแววตาของมันตอนนี้บอกตรงๆเลยว่าผมก็ตกใจไม่น้อยมากๆเหมือนกันที่เห็นมันเปลี่ยนไปอย่างกับคนละคนแบบนี้" จำพี่ได้ไหม คิดดูดีๆอีกครั้งสิ " ไอ้ต้นพยายามหันหน้าไปจ้องหน้าแพรวที่ยืนอยู่ข้างหลังผมด้วยสายตาอย่างอ้อนวอนจากแพรวอย่างเห็นได้ชัด เอาจริงๆตอนนี้ผมเริ่มจะไม่อยากเคลียร์อะไรกับมันมากเท่าไหร่แล้ว เซ้นส์ของผมมันบอกได้ว่าแพรวกับไอ้ต้นจะต้องรู้จักกันมาก่อนแน่ๆ และก็คงจะสนิทกันเอามากๆด้วย เพราะดูจากการกระทำของไอ้ต้นที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน และมันก็ไม่เคยจะสนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยเหมือนกัน มันยิ่งทำให้ผมแอบกลัวขึ้นมาซะดื้อๆตอนนี้ไม่มีใครเอ่ยพูดจาใดๆออกมาทั้งสิ้น มีแต่เพียงความเงียบและเสียงลมที่กระทบกับต้นไม้ใบหญ้าก็เท่านั้น พร้อมกับที่ไอ้ต้นจ้องหน้าแพรวอย่างไม่ละสายตาและก็พร้อมกับแพรวที่จ้องใบหน้าไอ้ต้นอย่างไม่ละสายตาเช่นกัน ส่วนผมก็ยืนกุมมือของแพรวเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย!" พี่ชาย " " พี่ชาย ใช่ไหมคะ " จู่ๆ เสียงเล็
เมื่อ 10 ปีก่อนตอนนั้นฉันพึ่งอายุได้แค่ 8 ขวบ เป็นสาวน้อยผมยาวมัดแกละที่เรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 " พี่ชาย " ฉันร้องเรียกพี่ชายที่อยู่ข้างบ้านคุณย่าของฉันที่ต่างจังหวัดแห่งหนึ่งพี่ชายคนนั้นอายุห่างจากฉัน 3 ปี ซึ่งตอนนั้นฉันยังเรียนอยู่ชั้นป.5 ส่วนพี่ชายได้ขึ้นมัธยมต้นเรียบร้อยแล้ว และพี่ชายคนนั้นเป็นเด็กที่ไม่ค่อยพูดค่อยจา แตกต่างจากฉันที่พูดไม่ยอมหยุด" กลับมาแล้วเหรอ " พี่ชายที่นั่งอยู่บนชิงช้าในบ้านของเขาถามขึ้น ส่วนฉันตอนนี้น่ะเหรอก็ปีนกำแพงบ้านเพื่อโผล่หัวเข้าไปทักทายพี่ชายที่อยู่ข้างบ้านคุณย่าน่ะสิ" วันนี้แพรวมาอยู่บ้านคุณย่าตั้ง 1 เดือนเลยนะคะ พอดีที่โรงเรียนปิดเทอมแพรวก็เลยได้อยู่ยาวๆเลย " ฉันที่โผล่หัวพูดกับพี่ชายข้างบ้านบอกเขาไปด้วยการตะโกนเสียงดังลั่นบ้านอย่างไม่กลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน" พี่ชาย! แพรวไปเล่นชิงช้าด้วยได้ไหมคะ " ฉันที่อยากเล่นชิงช้ากับพี่ชายเลยร้องตะโกนถามเขาไปเสียงดัง" ได้สิ ลงมาดีๆล่ะเดี๋ยวตกเอา " พี่ชายหันหน้ามาบอกฉันพร้อมกับบอกฉันให้ระวังในการปีนลงกำแพงบ้าน" ระดับแพรวแล้วไม่มีคำว่า ว๊ายยยย!! " ฉันที่ยังพูดไม่จบก็พบว่าคุณพ่อจับฉันอุ้มลงมาจากกำแพงก่
หลังจากที่วางสายจากแพมแพมไปได้สักพัก ฉันก็เดินเข้าไปในห้องแต่งตัวและหยิบผ้าขนหนูที่ฉันเคยใช้ประจำออกมาจากตู้เสื้อผ้าที่ติดชื่อของฉันเอาไว้เพื่อที่จะไปอาบน้ำในห้องน้ำในขณะที่อาบน้ำฉันก็คิดแต่เรื่องที่แพมแพมพูดกับฉันในโทรศัพท์เมื่อกี้ พร้อมกับที่ฉันก้มมองเรือนร่างของตัวเองไปด้วยอย่างพินิจพิจารณาสำรวจเรือนร่างของตัวเอง" ฉันไม่เซ็กซี่เหรอ " ฉันที่ตอนนี้ยืนอาบน้ำเพื่อให้ฝักบัวไหลอาบไปทั่วร่างกายของฉัน พลางก้มลงมองเรือนร่างเปลือยเปล่าของตัวเองไปด้วยอย่างคิดไม่ตก M.M" เอว23 อก32 " ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆ พลางยื่นมือไปกดน้ำยาสระผมเพื่อที่จะสระผมไปด้วย" แกต้องลองยั่วรุ่นพี่ " เสียงของแพมแพมดังก้องในหัวสมองและโสตประสาทของฉันไม่ยอมหยุดสักที" บ้า ฉันไม่ทำหรอก " ฉันส่ายหัวของตัวเองไปมาเพื่อสลัดความคิดบ้าๆในหัวออกไปทันที แพมแพมมาพูดอะไรกรอกหูของฉันเนี่ย!" หรือรุ่นพี่ไม่ได้รักแกมากพอ " พอนึกถึงคำพูดคำนี้ของแพมแพมฉันถึงกับเกือบหยุดหายใจไปกะทันหัน คิดมากแล้วนะ ฮืออออ TT! หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จและเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็พบกับรุ่นพี่ที่นั่งอยู่บนโซฟาและเขาก็นั่งเล่นโทรศัพท์มือถือของตัวเองไปด้วย "
ผมที่พาแพรวมาถึงที่คอนโดของผมแล้ว ผมก็จัดการกับร่างบางที่นอนเมาอยู่บนเตียง" ร้อนจัง " แพรวที่ใส่กระโปรงสั้นๆ และใส่เสื้อสายเดี่ยวสีดำที่นอนราบอยู่บนเตียง มันทำให้ผมที่อดทนรอวันที่เธออายุครบ 20 ปีบริบูรณ์มานานถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างหักห้ามใจ จะทำอะไรคนเมาไม่ได้นะ ผมได้แต่คิดวกไปวนมาอยู่ในหัว" จะทำอะไรคนเมาไม่ได้นะเว้ย! " ผมพึมพำออกมาอย่างขาดสติ เซ็กซี่และขาวเป็นบ้าเลยเด็กอะไรวะผิวเนียนไปทั้งตัว" รุ่นพี่ " แพรวที่พูดจาด้วยน้ำเสียงงัวเงียจากน้ำเมาพูดขึ้นมาพร้อมกับที่เธอยันตัวเองให้ลุกนั่งขึ้นมาอยู่บนเตียง" ครับ " ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆเธอ พร้อมกับเอื้อมมือไปเขี่ยไรผมของเธอเบาๆ อย่างนึกเอ็นดูใบหน้าที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์นั้น" ดื่มอะไรเยอะขนาดนั้น หืม " ผมถามเธอออกไปอย่างเป็นห่วง ถ้าวันนั้นผมไม่ได้ไปอยู่ที่ผับนั่นแล้วเห็นเธอมันจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้างผมก็ไม่รู้เลยจริงๆ ผมไม่ได้ห้ามให้เธอไม่ไปเที่ยวในที่แบบนั้น แต่ผมก็แค่อยากจะไปด้วย ไปดูแลเธอใกล้ๆไม่ให้คาดสายตาของผม" เครียด เครียด " แพรวบอกผมพร้อมกับส่ายหัวของเธอไปมาอย่างน่ารัก" หืม เครียดอะไรครับ " ผมจับหัวทุยของเธอเข้
หลังจากที่พวกสาวๆได้เต้นกันจนหนำใจแล้วพวกเธอก็คงเหนื่อยและพากันนั่งลงที่โต๊ะกันเหมือนเดิม" ดีเจร้านนี้เปิดเพลงมานนนนจริงๆ " แพมแพมเพื่อนของแพรวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงยานยาวเพราะเกิดจากอาการเมา " งื้อ " แพรวที่ตอนนี้เมาจนหน้าแดงไปหมดได้ทำแก้มป่องอย่างน่ารัก จนผมเห็นแล้วอดที่จะไปคว้าร่างบางมาซบลงที่อกของผมเอาไว้ไม่ให้ใครมองใบหน้าของเธอเลย " แบงค์คะ กลับกันเถอะค่ะ " ปิ่นที่ยังนั่งรอผมอยู่ไม่ไปไหนพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ" แพรว " ผมเรียกแพรวที่ทำแก้มป่องอย่างนึกเอ็นดูและก็หวงเธอด้วย" หื้ม รุ่นพี่หรา มาตั้งแต่เมื่อหร่ายยยย " แพรวที่เมาจนจำผมไม่ได้ว่าผมมาตั้งแต่เมื่อไหร่พูดขึ้น พร้อมกับที่เธอโน้มหน้าลงมามองผม ใกล้ๆผม จนผมที่เห็นแก้มแดงๆนั่นถึงกับเขิล ออกมาทันที ไม่ได้เจอหน้าตั้งหลายวัน คิดถึงใบหน้าจิ่มลิ้มของเธอจัง -/////-" เมาแล้ว กลับกันเถอะนะ " ผมลุกขึ้นยืนและจับแขนของเธอให้ลุกขึ้นไปกับผม" แต่พี่เลิกกับแพรวแล้วนะครับ " ภพที่นั่งเงียบอยู่นานลุกขึ้นยืนพูดกับผม พร้อมกับมองหน้าผมอย่างไม่พอใจนัก" ใครบอกว่าเลิก! " ผมตวัดหางตาไปมองไอ้ภพอย่างไม่พอใจ " ก็...พี่กับแพรวห่างกัน " ภพยังพยายามหาเหตุผ
ฉันที่ตอนนี้เริ่มเมาแล้ว เพราะเต้นไปและยกแก้วขึ้นจิบเหล้าไปพลางๆ " ไหวไหม " ภพลุกขึ้นมาพยุงฉันเมื่อเขาเห็นฉันเริ่มจะเซเล็กน้อย" มึนหัวนิดหน่อย " ฉันตอบภพไป" นั่งลงก่อน " ภพบอกฉันพร้อมกับพยุงหลังของฉันเอาไว้" แพรวอยากไปเข้าห้องน้ำ " ฉันที่ตอนนี้ปวดฉี่เอามากๆ น่าจะเป็นเพราะกินเหล้าเยอะไป" งั้นเราพาไปนะ " ภพเสนอ" ได้จ๊ะ ขอบใจนะ " ฉันพยักหน้าภพค่อยๆพยุงฉันที่เดินไม่ค่อยจะตรงจนมาถึงหน้าห้องน้ำหญิง" เดี๋ยวภพยืนรอแพรวตรงนี้นะ " ภพหันหน้ามาบอกฉันก่อนจะปล่อยมือของเขาที่พยุงหลังของฉันเอาไว้" อื้อ " ฉันพยักหน้าตอบกลับภพไป แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที" มึนหัวจัง " ฉันที่นั่งอยู่ในห้องน้ำพึมพำออกมาเบาๆอยู่คนเดียว นี่เป็นการกินเหล้าครั้งแรกของฉัน และฉันก็ยังไม่ชินกับสถานที่แบบนี้เท่าไหร่นัก" แพรว!! " เสียงภพร้องตะโกนขึ้นอย่างตกใจ เพราะฉันที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำและได้ชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันทีีเมาอยู่ก่อนแล้วเลยล้มลงไปกองอยู่กับพื้น" เป็นอะไรมากไหม " ภพรีบวิ่งมาพยุงฉันขึ้นในทันที พร้อมกับหันหน้าไปมองผู้หญิงคนนั้นตาขวาง เพราะภพเขาเห็นว่าผู้หญิงคนนี้เธอจงใจเดินเข้ามาชนแพรวเพื่อนของเ
" แพรวไม่ไปค่ะ "แพรวสะบัดมือผมออกทันทีในระหว่างที่ผมจะเอื้อมมือไปจับแขนของเธอเอาไว้" แพรว อย่าดื้อสิ " ผมบอกเธอไปอย่างกล้าๆกลัวๆ นี่เธอโกรธผมจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ ผมเองไม่ใช่เหรอที่จะต้องเป็นฝ่ายโกรธเธอก่อนไหม เพราะเธอไปให้ไอจีกับผู้ชายคนอื่นเลยนะ!" ว่าแพรวดื้อเหรอคะ " เธอขมวดคิ้วเขาหากันเป็นปมทวนคำที่ผมว่าเธออย่างไม่ชอบใจ" แพรว จะอะไรนักหนาว่ะ พี่ควรจะเป็นคนที่โกรธเรานะที่เราไปให้ไอจีผู้ชายคนอื่นน่ะ! " ผมที่หมดความอดทนเลยพูดขึ้นเสียงใส่เธออีกครั้งอย่างลืมตัว" เหตุผลแพรวก็อธิบายไปหมดแล้วนิ่ค่ะ เป็นรุ่นพี่เองที่ไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง ไม่รับฟังอะไรเลยสักอย่าง แพรวเหนื่อยค่ะที่ต้องมาคอยรองรับอารมณ์รุ่นพี่กับเรื่องแบบนี้บ่อยๆ แพรวอธิบายไปรุ่นพี่ก็ไม่เคยจะฟังเหตุผลกันบ้างเลย ทุกอย่างรุ่นพี่คิดแค่ว่าแพรวเป็นฝ่ายผิด และที่ผ่านมารุ่นพี่ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดเลยสักนิด " ฉันที่อัดอั้นมานานก็ระเบิดอารมณ์และพูดออกมาจนหมดเปลือก ฉันเหนื่อย เหนื่อยมากจริงๆ เหนื่อยกายฉันยังพอจะทนไหวนะ แต่เหนื่อยใจฉันไม่อยากจะอดทนมันแล้วจริงๆ" แพรวว่าเรา... " ฉันที่กำลังจะพูดออกไป" เลิกกันเถอะ " รุ่นพ
" คะ " ฉันเลิกคิ้วขึ้นอย่างงุนงงกับคำพูดของรุ่นพี่เมื่อสักครู่ นี่เดินเข้ามาทักกันหรือเดินเข้ามาหาเรื่องกันกันแน่" หมายความว่ายังไงคะ " ฉันคิ้วขมวดเข้าหากันทันที" ให้ไอจีกันไปแล้วนิ ไม่เห็นหัวแฟนตัวเองที่ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้แล้วมั้ง " รุ่นพี่ต่อว่าฉันพร้อมกับทำใบหน้าเรียบนิ่งเหมือนกำลังข่มอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้อยู่" น้องเขาแค่มาขอไว้ปรึกษาเรื่องเรียนค่ะ น้องคนอื่นๆเขาก็ทำแบบนี้กับรุ่นพี่คนอื่นๆกันเยอะแยะ เลยค่ะ ไม่ใช่แค่กับน้องนี่คะ " ฉันอธิบายเหตุผลกลับไปให้รุ่นพี่ฟัง แต่รุ่นพี่กับทำหูทวนลมไม่ได้สนใจคำอธิบายของฉันเลยสักนิด " หึ! " รุ่นพี่เค้นหัวเราะออกมาเบาๆในลำคอเหมือนไม่พอใจกับคำพูดของฉันและเขาก็เดินออกไปจากฉันทันที เอาจริงๆถามว่าฉันเหนื่อยกับอาการหึงไปทั่วของรุ่นพี่ไหม ฉันก็มีเหนื่อยบ้างนะ แต่ฉันก็เข้าใจรุ่นพี่มาตลอด แต่ว่ารอบนี้ฉันรู้สึกจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ความไว้ใจกันไม่มีสักนิดเลยหรือไงการที่รุ่นน้องมาขอเฟสบุ๊ค ไลน์ หรือไอจี น้องๆทุกคนก็ไปขอรุ่นพี่คนอื่นๆกันเยอะแยะไม่ใช่แค่กับฉัน และก็มีรุ่นน้องหลายคนมาขอฉันเยอะแยะเหมือนกันไม่ใช่แค่กับน้องบาส ฉันเป็นคนเฟรนลี่เข้าถึงคนง่
ตอนนี้พวกฉันก็พาน้องๆปี1 คณะนิติศาสตร์มารวมตัวกันที่คณะเป็นทีีเรียบร้อย และพวกเราก็พาน้องๆทำกิจกรรมต่างๆที่ได้เตรียมกันเอาไว้แล้วดั่งเช่นทุกปี ส่วนผู้นำหรือพิธีกรในการพูดคุยถือไมค์ในปีนี้ก็คือ แพมแพม และภพ เพื่อนทั้งสองคนของฉันเอง ส่วนฉันก็ทำงานทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง ส่วนพูดคุยแนะนำกับน้องๆก็มีทำหน้าที่เป็นพิธีกรรายงานแทนแพมแพมบ้างเล็กน้อยพอผ่านวันปฐมนิเทศไปก็เป็นการให้น้องๆทุกคนค้นหาป้ายชื่อของตัวเอง ซึ่งป้ายชื่อก็อยู่กับรุ่นพี่ปี3 เหมือนเดิมที่เคยทำกันมาเป็นธรรมเนียมของคณะเรา และในตอนนี้น้องๆทุกคนก็ได้ป้ายชื่อกันครบแล้ว ส่วนรุ่นพี่กับแก็งค์ท่านเทพที่อยู่ปี4 ก็มารวมกิจกรรมในครั้งนี้ด้วย พร้อมกับเสียงกรี๊ดร้องของสาวๆน้องๆปี1 ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกรี๊ดแก็งค์ท่านเทพเหมือนที่เคยเป็นมาในทุกๆปี พักเที่ยงรุ่นพี่ที่คอยแต่ยืนๆนั่งๆ จ้องมองฉันเต้นและพาน้องๆทำกิจกรรมอยู่ตั้งนานในรอบเช้าก็เดินเข้ามาหาฉันในตอนนี้ เพราะพวกฉันได้ปล่อยน้องๆที่ทำกิจกรรมไปทานข้าวกันเรียบร้อยแล้ว " แพรวครับ " รุ่นพี่เดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับส่งยิ้มเจื่อนๆมาให้ ทำไมยิ้มแบบนั้นกันนะ " คะ ? " ฉันหันหน้าไปส่งยิ้มหวาน
หลังจากที่รุ่นพี่ย้ายเก้าอี้มานั่งข้างๆฉัน พี่ปิ่นกับพี่ก้านแก้วก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำกัน" แบงค์ไปมีแฟนได้ยังไงกัน " ปิ่นพูดขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดใจอยู่ในห้องน้ำ" แบงค์คนที่มึงเคยเล่าให้กูฟังน่ะเหรอ ว่าหล่อและฮอตมากๆที่โรงเรียนเก่าน่ะ " ก้านแก้วถามเพื่อนของเธอที่ยืนฟึดฟัดอยู่หน้ากระจกห้องน้ำอย่างอารมณ์เสีย" เออใช่! แต่คนอย่างแบงค์เนี่ยนะจะมีแฟน ยัยเด็กแพรวนั่นไปอ่อยแบงค์อีท่าไหนว่ะ! " ปิ่นบ่นออกมาอย่างหัวเสียเมื่อเห็นคนที่ตัวเองแอบชอบมาหลายปีไปมีแฟนตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้" มึงรู้จักเด็กคนนั้นด้วยเหรอ? " ก้านแก้วถามเพื่อนด้วยความสงสัย ปิ่นเป็นผู้หญิงที่สวยมากนะ แถมได้เป็นดาวมหาวิทยาลัยด้วย แต่ติดอยู่อย่างเดียวคือปิ่นอารมณ์ร้อนและมีความมั่นใจในตัวเองเป็นที่สุด" อืม เด็กที่โรงเรียนเก่าน่ะ " ปิ่นตอบกลับเพื่อนไป เพราะเธอเคยรู้จักยัยเด็กแพรวนั่น เพราะตอนเล่นวอลเล่บอลกีฬาสีในทุกๆปี เด็กนั่นจะมีชื่อเสียงเรียงนามเป็นอย่างมากในหมู่นักกีฬาว่าเธอเป็นสาวน้อยลูกตบขั้นเทพ เธอที่เป็นกรรมการในทุกๆปีก็เลยรู้จักเด็กคนนี้เป็นอย่างดี" ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแบงค์จะชอบเด็กคนนั้นจริงๆ คนไม่เคยรู้จักกันมาก่อนจ
สนามวอลเล่บอล" เมื่อคืนไปไหนมาจ๊ะ ฉันตื่นมากลางดึกไม่เห็นอยู่บนเตียง " แพมแพมกระซิบข้างหูฉันพร้อมกับเอ่ยแซวฉันเบาๆ" ระ รุ่นพี่เมาและก็ปวดหัว ฉันเลยไปอยู่เป็นเพื่อน " ฉันบอกกับแพมแพมไปตามความเป็นจริง" เป็นไง เมาแล้วเร้าใจดีป่ะ " แพมแพมพูดพร้อมกับฉีกยิ้มแก้มแดงระเรื่อเหมือนเธอกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ" เร้าใจอะไร เมาแล้วก็พากันนอนน่ะสิ " ฉันบอกกับแพมแพมไปพร้อมกับหมุนลูกวอลเล่บอลในมือไปมา" ฮ่ะ!! พี่แบงค์ไม่ทำอะไรแกเลยเหรอ " แพมแพมถามออกมาด้วยความตกใจ 0.0" เบาๆหน่อยสิ " ฉันตีไปที่แขนเพื่อนเพื่อห้ามปรามทันที ถ้าแพมแพมพูดดังกว่านี้มีหวังคนอื่นๆได้รู้กันหมดแน่ๆว่าฉันไปนอนที่คอนโดกับรุ่นพี่น่ะ !T_T" ไม่ทำอะไรเลยจริงๆอย่างงั้นเหรอ " แพมแพมยังคะยั้นคะยอถามฉันไม่ยอมหยุด" ก็มีบ้าง ^^ " ฉันตอบกับแพมแพมไปเรื่องเมื่อคืน" ขอกอดหน่อย " " ค่ะ "" ขอหอมแก้มหน่อย "" ได้ค่ะ ^^ "ทำไมรุ่นพี่พอเมาแล้วขี้อ้อนจรังนะ" ขอ... "" คะ ? "" ขอจูบหน่อยได้ไหม ^^ "" จะ จูบเหรอคะ -////- "" ครับ ^^ " " กรี๊ดดดด หวานมากกกก " เมื่อฉันพูดเรื่องเมื่อคืนให้แพมแพมฟังคร่าวๆ แพมแพมถึงกับเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่และเธอก
" แพรวเหรอ แพรววววว " ฉันที่กำลังพยายามถอดเสื้อกีฬาของรุ่นพี่ออกจากร่างกายของเขา พร้อมกับที่เขาเรียกชื่อของฉันไม่ยอมหยุด" แพรว แพรว แพรว " " ค่ะ แพรวเอง " ฉันพยุงคนตัวใหญ่ให้ลุกนั่งขึ้น เพื่อที่จะถอดเสื้อออกได้สะดวกมากขึ้น พอเสื้อกีฬาพ้นจากตัวของเขาฉันถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากกับหุ่นล่ำบึกของเขา 0.0" นะ น้องจะเช็ดตัวให้นะคะ " ฉันยื่นผ้าที่ชุบน้ำหมาดๆด้วยมือของฉันเข้าไปที่หน้าอกแกร่งของรุ่นพี่อย่างสั่นเทา หน้าอกแกร่งของรุ่นพี่ ฉะ ฉันไม่เคยใกล้ชิดใครขนาดนี้มาก่อนเลยนะ 0.0" อืม " รุ่นพี่หยักหน้าตอบรับหงึกๆ ด้วยท่าทางเหมือนเด็กอ้อนแม่อะไรแบบนั้นเลย" ทำไมต้องดื่มจนเมาขนาดนี้ด้วยละคะ " ฉันที่เช็ดตัวให้รุ่นพี่ไปและก็บ่นเขาไปนิดหน่อย" กอดหน่อย " รุ่นพี่ที่ตอนนี้อ้าแขนของตัวเองออกกว้างเพื่อที่จะขอกอดฉัน ท่าทางของรุ่นพี่ตอนนี้มันคืออะไรกันนะ เขาอ้อนฉันอยู่อย่างนั้นเหรอ -////-" ไม่เอาค่ะตัวเหม็นกลิ่นเหล้าไปหมดแล้ว ถ้าเริ่มสร่างเมาแล้วไปอาบน้ำก่อนดีไหมคะ " ฉันวางผ้าชุบน้ำลงในกะละมังพร้อมกับหันหน้าไปบอกกับรุ่นพี่" อาบน้ำแล้วกอดได้ไหม " รุ่นพี่ถามฉันพร้อมกับส่งสายตาปริบๆให้กับฉัน