Semua Bab His Runaway Wife: Bab 21 - Bab 30

Maagang Umaga – Sa Mansyon ng Montevista Tahimik na tinanaw ni Althea ang papalayong sasakyan ni Zsa Zsa habang hinahatid ito ng driver patungo sa paaralan. Sa isip niya, magiging tahimik ang umaga ngayon. Pero bago pa man siya makaalis, napako ang tingin niya sa isang pigura sa veranda—si Xander. Maaga itong nagising, pero imbes na kape ang hawak, isang baso ng alak ang iniinom nito. Nakasuot lang ito ng puting polo na bahagyang nakabukas ang ilang butones, kitang-kita ang matipuno nitong dibdib. Nang mapansin siya ni Xander, agad itong bumaba at lumapit sa kanya. Nanatili lang si Althea sa kinatatayuan niya. Hindi niya alam kung bakit, pero nang tumapat si Xander sa kanya, may kakaibang init ang dumaloy sa kanyang katawan. Napangiti si Xander—hindi ang tipikal na mapanuksong ngiti, kundi isang bagay na mas banayad, mas malalim. Tinitigan siya nito mula ulo hanggang paa. "You're wearing white," bulong nito, tila naguguluhan kung bakit siya naaakit nang husto sa itsura ni Alth

Althea's POV Hindi ko alam kung paano sasagutin si Xander. Hindi ko alam kung paano ko ilalabas ang lahat ng sakit na nararamdaman ko. Kaya imbes na sagutin siya, napatingin lang ako sa mga kamay naming magkahawak. Ramdam ko ang init ng palad niya, pero hindi ko maramdaman ang dating pakiramdam ng seguridad na dulot nito. Napapikit ako, pilit nilalabanan ang luhang gustong kumawala. "Xander… paano kita mapapanatag ulit kung sa tuwing nakikita kita, bumabalik lahat ng sakit?" Naramdaman ko ang paghilis ng lalamunan niya. Ramdam ko rin ang bahagyang paghigpit ng hawak niya sa kamay ko. "Bakit hanggang ngayon, pakiramdam ko ako pa rin yung talo?" mahina kong sabi, pero dama ang bigat ng bawat salita. "Bakit kahit anong gawin ko, parang hindi ako naging sapat para sa'yo?" Alam kong hindi siya basta-basta natitigilan ng mga salita. Pero sa pagkakataong ito, nanatili lang siyang tahimik, nakatitig sa akin na parang hinuhukay ang bawat emosyon na pilit kong tinatago. "Gaya ni L

Habang mahimbing na natutulog si Zsa Zsa sa likod ng sasakyan, maingat siyang binuhat ni Xander at dinala sa kwarto. Dahan-dahan niyang inihiga ang bata sa kama, inayos ang kumot, at marahang hinaplos ang buhok nito. Napangiti siya nang bahagyang gumalaw si Zsa Zsa, waring panatag sa presensya ng kanyang ama. Samantala, si Althea naman ay tahimik na nag-aayos ng kanyang gamit. Wala siyang balak magtagal pa sa mansyon. May kailangan siyang gawin—ang asikasuhin ang paglabas ng kanyang ina sa ospital. Kailangan niyang tiyakin na maayos na ang lagay nito bago siya muling makabalik. Nang lumabas siya ng kwarto, bumungad sa kanya si Xander, na nakasandal sa pader at nakatitig sa kanya. “Saan ka pupunta?” tanong nito, may halong lungkot at kaba sa tinig. “Sa ospital,” maikling sagot ni Althea habang inaayos ang strap ng kanyang bag. “Papalabasin na si Mama. Kailangan kong asikasuhin ang lahat ng kailangan niya.” Tumango si Xander, pero halata sa mukha nito na hindi siya komportable

Xander’s POV Nang maiuwi na ang ina ni Althea sa mansyon, saglit siyang tumayo sa balkonahe at tahimik na pinagmasdan ang pamilya nito. Magkakasama silang tatlo—si Althea, ang ina nito, at si Zsa Zsa. Nakita niyang masaya si Zsa Zsa habang kinakausap ang lola nito, at si Althea naman ay tila unti-unting nagiging kampante. Napangiti siya. Sa kabila ng lahat, gusto niyang panatilihin ang ganitong klaseng eksena—isang buong pamilya na hindi na kailangang mag-alala sa anumang problema. Pero alam niyang hindi ganoon kadali ang lahat. Isang tauhan niya ang dumating, hiningal pa ito sa pagmamadali. May dala itong isang sobre na halatang galing kay William. “Boss, kailangan n’yo po itong makita,” seryosong sabi ng tauhan niya habang iniaabot ang sobre. Kinuha iyon ni Xander at binuksan. Mga litrato. Isa-isang bumungad sa kanya ang mga larawan na kuha sa ospital. At doon niya nakita kung paano hinawakan ni William sa braso si Althea—mahigpit, halos pilit na kinakausap ito. Napakuyo

Althea’s POV Habang nakaupo sa tabi ng kama ng mama ko, hindi ko mapigilang mag-isip nang malalim. Kanina pa niya ako pinagmamasdan, halatang napapansin niya ang pagiging balisa ko. "Anak, may iniisip ka ba?" tanong ng mama ko habang hinahaplos ang kamay ko. Nag-aalangan akong sumagot, pero hindi ko na rin napigilan. "Ma, paano kung... paano kung may isang lihim na pilit mong itinatago, pero alam mong darating ang araw na malalaman din ito ng taong dapat hindi makaalam?" Napangiti siya nang bahagya, pero seryoso ang kanyang tingin. "Anak, walang lihim na hindi nabubunyag. Kahit anong gawin mo, malalaman at malalaman din ‘yan." Parang may bumagsak na malamig na tubig sa katawan ko sa sinabi niya. Hindi ko alam kung bakit pero bigla kong naalala ang baril na kinuha ni Xander. Kinabahan ako. May kutob akong hindi maganda. Alam kong hindi simpleng lakad lang ang pupuntahan niya. ‘Kay William ba siya pupunta?’ tanong ko sa isip ko. Napatingin ako sa mama ko na may halong pa