Althea’s POV Napansin kong tila malalim ang iniisip ni Xander. Hindi ko alam kung ano na naman ang tumatakbo sa utak niya, pero hindi ko na inusisa. Alam kong may kanya-kanya kaming iniisip, at sa totoo lang, masyado pa akong pagod para alamin pa ang sa kanya. Bigla siyang bumuntong-hininga bago tumingin sa akin. "Aalis muna ako saglit." Napakunot ang noo ko. "Saan ka pupunta?" tanong ko, hindi maitago ang pagtataka. "May aasikasuhin lang ako," sagot niya nang walang paliwanag. Napatingin ako sa kanya nang matagal. Parang may itinatago siya, pero hindi ko na lang pinilit alamin. Baka may kinalaman na naman ito kay Lilia—at wala akong balak pag-usapan ang babaeng iyon. Tumango na lang ako. "Sige, ingat ka." Saglit siyang natigilan sa sinabi ko, parang may gusto pa siyang idagdag, pero sa huli, tumango lang din siya bago tumalikod at umalis. Naiwan akong nagtataka. Bakit parang biglaan ang pag-alis niya? At bakit hindi niya sinasabi kung ano ang aasikasuhin niya? May b
Althea’s POV Habang nakaupo sa tabi ng kama ng mama ko, hindi ko mapigilang mag-isip nang malalim. Kanina pa niya ako pinagmamasdan, halatang napapansin niya ang pagiging balisa ko. "Anak, may iniisip ka ba?" tanong ng mama ko habang hinahaplos ang kamay ko. Nag-aalangan akong sumagot, pero hindi ko na rin napigilan. "Ma, paano kung... paano kung may isang lihim na pilit mong itinatago, pero alam mong darating ang araw na malalaman din ito ng taong dapat hindi makaalam?" Napangiti siya nang bahagya, pero seryoso ang kanyang tingin. "Anak, walang lihim na hindi nabubunyag. Kahit anong gawin mo, malalaman at malalaman din ‘yan." Parang may bumagsak na malamig na tubig sa katawan ko sa sinabi niya. Hindi ko alam kung bakit pero bigla kong naalala ang baril na kinuha ni Xander. Kinabahan ako. May kutob akong hindi maganda. Alam kong hindi simpleng lakad lang ang pupuntahan niya. ‘Kay William ba siya pupunta?’ tanong ko sa isip ko. Napatingin ako sa mama ko na may halong pa
Tumayo si Xander at tumungo sa kanyang cabinet. Ilang saglit siyang may hinanap doon bago may inilabas na ilang piraso ng litrato. Tahimik niyang inilapag ang mga iyon sa mesa, diretsong nakatingin kay Althea. Nanlaki ang mata ni Althea nang makita ang mga larawan. Isa-isa niyang tiningnan ang mga iyon—mga larawan niya at ni William habang magkasama sa ospital. May isa pang kuha kung saan mahigpit siyang hawak ni William sa braso, at sa iba pang larawan, tila seryoso silang nag-uusap. "Ano ‘to, Althea?" malamig ang boses ni Xander. "Sabihin mong hindi mo alam kung bakit lagi kang sinusundan ng lalaking ‘yan." Napakurap si Althea, unti-unting napagtanto ang ibig sabihin ng mga litrato. "Pina—pinasundan mo ako?" tanong niya, may halong gulat at inis sa boses. Matalim siyang tinitigan ni Xander, ang mga mata nitong puno ng poot at possessiveness. "Anong akala mo, Althea? Palalampasin ko lang ‘to? Hindi mo ba naiisip na delikado ‘yang ginagawa mo?" Tumayo si Xander, naglakad pal
Napabuntong-hininga si Althea nang maramdaman niyang may umupo sa desk niya. Hindi niya na kinailangang lingunin pa—alam na niyang si Xander iyon. "Xander, ano na naman?" iritadong tanong niya habang patuloy na tinatapakan ang keyboard. Ngunit imbes na sumagot agad, sumandal si Xander sa desk at pinagmasdan siya nang mabuti. May bahagyang pilyong ngiti sa mga labi nito bago niya inilapag ang isang eleganteng invitation card sa harap ni Althea. "Halika, ipapasuot kita ng tamang dress para sa event party," anunsyo nito, na para bang isang utos at hindi alok. Napatingin si Althea sa kanya, kunot-noo. "Ha? Ngayon?" "Oo, ngayon." Tumayo si Xander at inabot ang kamay niya, hinihintay siyang tumayo. "Ayaw kong makita kitang nakasuot ng kung ano lang sa party. Gusto kong ikaw ang pinaka-magandang babae doon." Nanatili siyang nakaupo, hindi pa rin sigurado kung pupunta ba siya o hindi. Pero sa paraan ng pagkakatitig ni Xander sa kanya—matalim, puno ng determinasyon—alam niyang wala
Nang lumabas si Althea mula sa fitting room, agad siyang napansin ni Xander. Saglit siyang natigilan habang nakatitig sa kanya. Hindi maitatangging maganda ang dress na suot ni Althea—isang eleganteng dark blue na gown na bumagay sa kanyang kutis. Ngunit agad na nagdilim ang mukha ni Xander nang mapansin ang malalim na neckline nito, ang hubad na likod, at ang slit na umaabot hanggang hita. Mabilis na lumapit si Xander sa kanya at hinawakan siya sa braso, hinila siya palapit. "Ano 'to, Althea?" madiin ngunit kalmado niyang tanong habang nakatitig sa suot nito. Nagulat si Althea sa naging reaksyon niya. "Dress?" inosenteng sagot niya. "Bagay naman sa akin, 'di ba?" Ngunit hindi nagbago ang ekspresyon ni Xander. Dumaan ang tingin niya mula sa leeg ni Althea pababa sa slit ng kanyang dress, kita ang makinis nitong balat. Napakuyom ang kamao ni Xander. Hindi niya nagustuhan. Ayaw niyang pinagtitinginan ng ibang lalaki ang asawa niya. "Hubarin mo ‘yan," madiin niyang sabi. Napati
Sa marangyang event hall, nagkakagulo ang mga kilalang negosyante at elite sa mundo ng negosyo. Hawak-hawak nila ang kani-kanilang baso ng mamahaling alak habang nag-uusap tungkol sa investments, mergers, at iba pang paksang patungkol sa kanilang imperyo. Sa gitna ng mainit na usapan, tinanong ng isa sa mga kasamahan ni Xander, "So, Xander, kanina mo pa hindi sinasagot ang tanong namin. Sino ba ang espesyal na babaeng ipapakilala mo sa amin?" Napangiti lang si Xander habang iniikot ang alak sa kanyang baso. "She’s on her way," sagot niya, puno ng kumpiyansa. Halos kasabay nito, isang mamahaling sasakyan ang huminto sa tapat ng entrance. Agad na napalingon ang karamihan, tila hinihintay kung sino ang bababa mula rito. Nang bumukas ang pinto, unti-unting lumabas si Althea, nakasuot ng napaka-eleganteng gown na perpektong bumagay sa kanyang katawan. Ang mahaba nitong slit ay sapat para ipakita ang mahahaba niyang legs habang dahan-dahan siyang bumaba mula sa sasakyan. Nag-pose si
Napakurap si Xander nang makita si Lilia sa party. Hindi niya inaasahan ang pagdating nito, at agad niyang naramdaman ang bigat ng guilt sa dibdib niya. Hindi niya rin alam kung paano ipapaliwanag ito kay Althea, lalo na at kitang-kita niya ang pagbabago sa ekspresyon ng kanyang asawa—mula sa pagiging kampante kanina, ngayon ay may bahagyang pag-aalinlangan at insecurity sa kanyang mga mata. Napaisip siya. Alam niyang hindi ito aksidente. Isa na naman itong pakana ng kanyang Tita—ang babaeng hindi pa nagpapakita sa kanya simula nang bumalik siya. Ang parehong babaeng nag-hire kay Lilia bilang nurse niya noon, sa panahong iniwan siya ni Althea. Napamura siya sa isipan. Ang Tita niyang iyon... Palaging mahilig magmaniobra ng mga bagay. Noong una, inakala niyang simpleng nurse lang si Lilia. Pero habang lumilipas ang mga araw na inalagaan siya nito, unti-unti siyang nagkaroon ng nararamdaman para dito—isang bagay na hindi niya dapat naramdaman. At iyon ang ayaw niyang maalala. Pe
Habang patuloy ang matinding pagtatalo nina Xander at Althea sa loob ng sasakyan, biglang nag-vibrate ang cellphone ni Xander. Mahigpit niyang hinawakan ang manibela, nag-aalangan kung sasagutin ang tawag o ipagpapatuloy ang argumento nilang dalawa. "Answer it," malamig na sabi ni Althea, halatang pinipigil ang emosyon. Napatingin si Xander sa screen—si Aling Edna ang tumatawag. Napakunot-noo siya. Bakit kaya? Walang pag-aalinlangan, sinagot niya ang tawag. "Hello?" Sa kabilang linya, halos sumabog sa kaba ang boses ni Aling Edna. "Xander! Kailangan mo nang bumalik! Si Zsa Zsa, anak... may sakit siya! Namimilipit na siya sa sakit!" Nanlaki ang mga mata ni Xander. Para bang biglang nanigas ang kanyang katawan. "Ano? Anong nangyari kay Zsa Zsa?" Malakas ang kanyang boses, dahilan upang mapatingin si Althea sa kanya, nag-aalalang nakakunot ang noo. "Nilalagnat siya kanina, pero ngayon... sumasakit na raw ang tiyan niya! Hindi ko alam ang gagawin, Xander! Halos hindi na siya
EPILOGUE – LIMANG TAON MAKALIPAS Third Person POV Maliwanag ang sikat ng araw. Sa isang hardin na pinalibutan ng puting bulaklak at hanging sariwa, isang masayang kasalan ang nagaganap. Simple lang—pero ramdam ang pagmamahalan sa bawat ngiti, sa bawat sulyap, at sa bawat hakbang. Nakahawak si Althea sa braso ni Zsazsa, ngayon ay siyam na taong gulang, habang naglalakad sa aisle. Si Zsazsa ang nagsilbing flower girl at bridesmaid—proud na proud, may konting arte pa sa lakad, pero may kinikilig sa mata. Sa unahan, nakatayo si Xander. Hindi na siya ‘yung lalaking laging may bigat sa puso. Ngayon, isa na siyang ganap na asawa, ama, at lalaking natutong lumaban para sa pamilya niya. Habang naglalakad si Althea, dahan-dahan siyang tumingin kay Xander. Nandoon pa rin ang kilig, ang lungkot, ang kasaysayan ng nakaraan—pero sa lahat ng iyon, ang nangingibabaw ay pagmamahal. Sa tabi ni Xander, nakaupo si baby Liam—ngayon ay apat na taong gulang, nakasuot ng maliit na coat, at abala sa pag
THIRD POV Lumipas ang mga araw sa pagitan ng lungkot at pag-asang bumabalot sa tahanan ni Althea. Unti-unti nang lumalaki ang kanyang tiyan, at bawat araw na dumadaan ay parang tinutulak siya ng panahon pabalik sa mga alaala nila ni Xander. Samantalang sa malayong lugar, isang lalaking punong-puno ng pag-aalala at pangungulila ang nakaupo sa labas ng isang lumang ospital. Si Xander. Namumugto ang kanyang mga mata, at tila ba nahulog ang buong mundo sa balikat niya. May tungkulin siyang kailangang tapusin—isang pangako sa nakaraan na matagal na niyang pinasan. At iyon ay si Lilia. Hindi niya kayang sabihin kay Althea ang katotohanan. Alam niyang masasaktan ito. Alam niyang mahirap itong ipaliwanag sa pamilya ni Althea, lalo na sa anak nitong si Zsazsa. Kaya pinili niyang manahimik, magsakripisyo, at muling itago ang sariling sakit. --- XANDER POV “Patawad, Althea…” bulong ko habang nakatanaw sa malamig na burol ng babaeng minsan kong inalagaan.* Lilia is gone. Tinup
Sa di kalayuan, sa likod ng matataas na punong kahoy at kakahuyan na bahagyang natatakpan ng anino, nakatayo si Xander. Tahimik, walang imik, ngunit tila may lindol sa loob ng kanyang dibdib habang pinagmamasdan ang bawat galaw ng mga taong mahal niya. Hawak niya ang kanyang jacket sa isang kamay, habang ang kabilang kamay ay nakakuyom sa gilid ng kanyang katawan. Sa harap ng puntod, nakita niya si Althea na nakayakap kay Zsazsa. Kasama rin si Jace at si Inay Edna, tila isang kumpletong pamilyang nagluluksa ngunit sabay-sabay ding bumibitaw sa nakaraan. Hindi niya maipaliwanag ang damdaming bumabalot sa kanya. May kirot, may galit, may lungkot… pero higit sa lahat, may panibugho. Hindi sa pag-ibig ni Althea, kundi sa pagkukulang niyang maging sapat—kay Althea, at higit sa lahat, kay Zsazsa. Tila mabagal ang pag-inog ng mundo sa paningin niya habang pinagmamasdan kung paano niyakap ni Althea si Zsazsa nang mahigpit, kung paano ngumiti ang bata sa gitna ng lungkot, at kung paano n
Third POV Lumipas ang ilang araw, ngunit walang balita kay Xander. Para siyang nawala na parang bula, iniwan si Althea sa gitna ng napakaraming tanong at sakit. Sa bawat paggising niya sa umaga, umaasa siyang makakatanggap ng tawag o kahit mensahe mula kay Xander, pero wala. Tila baga hindi lang siya basta iniwan—parang hindi na ito muling babalik. Ang kanilang bagong tahanan na dapat ay puno ng saya bilang bagong kasal ay naging malamig at tahimik. Sa tuwing bababa siya sa hapag-kainan, parang gusto niyang umiyak. Napansin niyang kakaiba ang kilos ng kanyang mga magulang. Si Julio at Cecilia ay laging nag-uusap nang pabulong. Sa tuwing papasok siya sa silid nila, bigla silang titigil at magpapanggap na wala lang. Si Jace naman, palaging naroon, nakabantay sa kanya. Minsan, parang may gusto itong sabihin, pero hindi nito magawa. Isang gabi, habang palabas siya ng bahay upang magpahangin sa garden, narinig niya ang usapan ng kanyang mga magulang sa sala. "Hindi na dapat b
Third POV Malapit na ang kanilang kasal, pero sa halip na excitement, kaba ang bumalot kay Althea. Ilang oras na siyang naghihintay, pero ni anino ni Xander ay hindi pa niya nakikita. Nagsimula siyang maglakad-lakad sa paligid ng bahay, sinusubukang hanapin ito. Sinubukan niyang tawagan ang cellphone nito, pero hindi sumasagot. Sinubukan niya ring tanungin ang mga tauhan na abala sa paghahanda ng kasal, pero walang makapagsabi kung nasaan si Xander. Habang lumilipas ang mga oras, unti-unti na siyang kinabahan. “Nasaan na ba ang lalaking ‘yon?” bulong niya sa sarili, napapatingin sa orasan. Maya-maya, lumapit sa kanya si Zsazsa na may bitbit na stuffed toy. “Mama Althea, bakit po parang nag-aalala kayo?” inosenteng tanong ng bata. Napabuntong-hininga siya at pilit na ngumiti. “Hinahanap ko lang si Daddy Xander mo, baby.” Biglang kumunot ang noo ni Zsazsa. “Baka po hindi na siya bumalik,” sagot nito nang walang emosyon. “Okay lang naman po. Mas gusto ko naman si Daddy Jace.
Third POV Abala ang buong pamilya sa paghahanda ng kasal nina Xander at Althea. Masaya ang lahat, maliban kay Althea na nakaupo sa gilid, nakasimangot habang hinahaplos ang kanyang umbok na tiyan. "Hindi ba pwedeng pagkatapos ko na lang manganak?" reklamo niya kay Xander habang nakasandal ito sa balikat ng lalaki. Agad siyang hinila ni Xander palapit. "No way, love. Gusto kitang pakasalan ngayon na. Mas okay na may kasiguraduhan akong hindi mo na ako matatakasan!" malakas niyang sabi, sabay halik sa tuktok ng ulo ni Althea. Napairap si Althea at kinurot ang tagiliran ni Xander. "Ganyan ka na naman! Para bang takot na takot kang iwan kita." "Gano’n na nga," sagot ni Xander, hindi man lang tinatago ang katotohanan. "Baka kung kelan hindi kita binantayan, bigla kang tumakbo na parang si Cinderella!" Napahalakhak si Althea. "Eh paano naman ako tatakbo, ha? May bitbit akong baby sa tiyan! Hindi mo ba nakikita kung gaano na ako kabigat?" Tumango-tango si Xander na kunwaring na
Sa Ilalim ng mga Bituin Sa malawak na bakuran na malapit sa ilog, nag-uumapaw ang kasiyahan. Ang mga ilaw mula sa mga nakasabit na bombilya sa puno ay nagbibigay ng mainit at kaaya-ayang liwanag sa buong paligid. Amoy na amoy ang inihaw na isda at baboy, samahan pa ng halakhakan ng mga tao. Habang abala ang lahat sa paghahanda ng pagkain at paglalaro ng mga bata, si Althea naman ay nakaupo sa may gilid, pasilip-silip sa nagaganap na kasiyahan. Nakaunan siya sa kanyang palad, may kaunting lungkot sa kanyang mga mata habang pinagmamasdan ang paligid. Kung iisipin, ilang araw lang ang lumipas pero pakiramdam niya ay parang isang siglo na niyang hindi nakikita si Xander. Inakala niyang hindi na ito babalik. Pinilit niyang maging matatag, pero sa bawat paglipas ng araw, mas lalo niyang naramdaman ang sakit ng pangungulila. Napabuntong-hininga siya at nilaro ang dahon ng damo sa kanyang kamay. Maya-maya pa, bigla niyang naramdaman ang isang mainit na bagay na lumapat sa kanyang bali
Tahimik ang buong bahay. Para bang lahat ng tao ay nawala, o kaya nama’y sinadyang iwan siyang mag-isa. Hindi niya maintindihan, pero ramdam niyang may bumabagabag sa kanya. Mahigpit ang pagkakabalot niya sa kumot, nakasiksik siya sa gilid ng kama, at kahit anong pilit niyang pigilan ang sarili, patuloy pa rin sa pagpatak ang kanyang luha. Paulit-ulit sa isip niya ang larawang nakita niya—si Xander, inaalagaan si Lilia, samantalang siya, na kanyang asawa at dinadala ang kanilang anak, ay hindi man lang nito napupuntahan. Maya-maya, isang katok ang gumambala sa kanyang pag-iiyak. Mahina lang ito noong una, pero hindi ito tumigil. Isa, dalawa, tatlong beses—at nang hindi siya sumagot, nanatiling tahimik ang kabilang panig ng pinto. Wala pa ring tunog. Parang nakikiramdam kung gising siya o hindi. Ngunit kahit pa sirain ang pintuan, hindi niya ito babangon. Mas gusto niyang manatiling nakabalot sa lungkot at pagdaramdam. Pero hindi niya inaasahan ang sumunod na nangyari. Isan
Samantalang si Althea ay abala sa pagkain ng hinog na mangga sa likod-bahay. Sarap na sarap siya sa bawat kagat habang iniisip kung bakit parang ang bigat pa rin ng pakiramdam niya. Ilang araw na siyang malungkot at hindi niya na rin makontak si Xander. Napabuntong-hininga siya at tumingin sa langit. "Kailan kaya matatapos ang ganitong pakiramdam?" tanong niya sa sarili. Nang maalala niya ang kanyang cellphone, agad siyang napatayo at bumalik sa kanyang silid. Kinuha niya ang telepono sa tabi ng unan at nanlaki ang mata nang makita ang napakaraming missed calls mula kay Jace. Kinabahan siya. "Baka may nangyari sa mga bata!" mabilis niyang inisip. Agad niyang tinawagan si Jace habang lumalakas ang kabog ng kanyang dibdib. Biglang bumukas ang pinto ng silid ni Althea. Napalingon siya at nakita niyang si Jace ang pumasok. Kumunot ang noo niya, bakas sa mukha niya ang pagtataka. “Anong ginagawa mo rito?” tanong niya, kita sa mukha ang bahagyang pag-aalala. Hindi agad nagsali