Semua Bab His Runaway Wife: Bab 91 - Bab 100

Ngumiti ang dalawang matanda habang pinagmamasdan sina Xander at Zsazsa. Sa wakas, natapos din ang lahat ng kalituhan tungkol sa tunay na pagkatao ni Zsazsa. Ang dating sakit at pagkalito ay napalitan ng kapanatagan. Ngunit may isang bagay pang kulang—ang resulta ng DNA test ni Althea. Habang abala ang lahat sa kasiyahan at pag-uusap, biglang nag-ring ang cellphone ni Don Julio. Agad niya itong sinagot, at sa kabilang linya, narinig niya ang tinig ng doktor. "Lumabas na po ang resulta ng DNA test ni Althea," anunsyo ng doktor. Napatingin si Don Julio kay Donya Cecilia. Maging si Xander at Zsazsa ay napansin ang biglang pagseryoso ng ekspresyon ng matanda. "Ano po ang sinasabi sa resulta?" tanong ni Don Julio, ramdam ang kaba sa kanyang dibdib. Naghintay ng saglit ang lahat, tila bumagal ang oras habang hinihintay ang kasagutan. Nanginginig ang kamay ni Donya Cecilia habang mahigpit na hawak ang braso ng kanyang asawa. Ang sagot ng doktor ang siyang magpapabago sa buhay n

Tahimik na Sandali sa Dilim Nakatayo si Althea sa terrace, yakap ang sariling katawan habang marahang hinihimas ang kanyang tiyan. Tahimik ang paligid, tanging malamig na simoy ng hangin ang kasama niya. Ngunit sa kanyang isipan, isang taong kulang—si Zsazsa. “Namimiss ko na ang ingay mo, Zsazsa…” bulong niya sa hangin, tila umaasang maririnig ito ng batang ngayon ay nasa piling na ng tunay nitong ama. Hindi niya namalayang may isang pares ng mata ang matamang nakamasid sa kanya. Mula sa pinto ng terrace, lumabas si Xander, bagong ligo, may tapis lamang na tuwalya sa baywang. Dumadaloy pa ang tubig mula sa kanyang buhok, dumidiretso sa matigas niyang dibdib pababa sa maskuladong tiyan. Hindi niya alintana ang lamig ng hangin—mas gusto niyang alamin kung anong bumabagabag kay Althea. Dahan-dahan siyang lumapit, hindi inaalis ang tingin sa babae. “Ang lalim ng iniisip mo,” basag niya sa katahimikan. Napalingon si Althea. Saglit niyang tinapunan ng tingin ang itsura ni Xander

Xander's POV Malamig ang simoy ng hangin habang nakatayo ako sa terrace ng resort, pinagmamasdan si Althea na masayang nakikipag-usap sa kanyang ina. Napakaganda niya sa liwanag ng araw, at ramdam ko ang kapayapaang hindi ko inakalang mararamdaman ko sa buong buhay ko. Pero alam kong hindi ito magtatagal. Nanginginig ang kamay ko habang hawak ang cellphone. Nasa kabilang linya si Attorney Vergara, ang abugado ng pamilya namin. "Xander, may emergency tayo. Natuklasan namin na may negosyo pa ang ama mo sa America—at kinamkam ito ni Lucrecia nang hindi mo nalalaman. Kailangan mong pumunta rito agad para ayusin ang mga legal na usapin. Kung hindi, tuluyan na niyang makukuha ang lahat." Nanlaki ang mata ko. "Ano? Hindi ko alam na may negosyo pa kami roon. Akala ko, tapos na ang lahat!" "Hindi, Xander. Hindi mo ba naisip kung bakit masyadong naging kampante si Lucrecia kahit nawala na sa kanya ang kontrol sa negosyo dito? Dahil mayroon pa siyang hawak sa America. Kung hindi mo aayusin

Althea’s POV Habang nasa sasakyan kami, hindi mapakali sina Zsazsa at Ava sa tuwa. Sa bawat madaanan naming bukirin, natutulala sila sa mga kalabaw, baka, at kambing na malayang nanginginain sa damuhan. "Mama, tingnan mo! Ang laki ng kalabaw!" sigaw ni Zsazsa habang halos idikit na ang mukha sa bintana. "Ava, may mga sisiw! Ang cute nila!" dugtong naman ni Ava habang tinuturo ang grupo ng mga manok sa gilid ng daan. Napangiti ako sa kanilang kasiyahan, pero sa kabila noon, hindi ko maiwasang mapabuntong-hininga. Kanina pa ako hawak-hawak ang cellphone ko, naghihintay ng tawag ni Xander. Ilang araw na siyang wala, at kahit alam kong abala siya sa Amerika, hindi ko pa rin mapigilan ang lungkot. "Inaantay mo ba ang tawag ni Xander?" tanong ni Inay Edna, na nakaupo sa tabi ko. Napatingin ako sa kanya at pilit na ngumiti. "Hindi naman po… iniisip ko lang kung kamusta na siya." Isang makahulugang tingin ang ibinigay ni Inay Edna sa akin. "Huwag kang masyadong mag-alala, hija

Habang abala si Althea sa pamimitas ng mga bulaklak, hindi niya namalayang napapabuntong-hininga siya. Ang bawat paghawak niya sa maliliit na bulaklak ay parang pagbuhos niya ng emosyon—ang lungkot, pangungulila, at pag-aalinlangan na matagal na niyang kinikimkim simula nang umalis si Xander. Isa-isang tinanggal ni Althea ang mga bulok na dahon, para bang tinatanggal din niya ang bigat sa kanyang puso. Napapaisip siya—ganito rin kaya ang relasyon nila ni Xander? Kung may sira na, may pag-asang ayusin pa? Napapikit siya saglit, pilit na isinasaisip ang mga masasayang alaala nilang magkasama. Ang lambing ni Xander, ang mga yakap nito, at ang paraan nitong humingi ng tawad kapag nag-aaway sila. Pero kasabay ng mga matatamis na alaala ay ang pait ng realidad—malayo ito sa kanya ngayon, at hindi niya alam kung kailan ito babalik. Naputol ang kanyang pag-iisip nang may marinig siyang mga yapak sa damuhan. Napalingon siya at nakita si Jace na may hawak na basket ng prutas. May bahagyan