All Chapters of Contract Marriage sa Ninong Kong Kapitan: Chapter 21 - Chapter 30

“Hindi naman kailangang maging perfect, Erika. Gusto ko… simple lang. Gusto ko lang na maging ako kung okay lang?" mahina kong tanong, hindi ko alam kung natatakot ba ako o nahihiya. Mabilis ko lang din siyang nakagaanan ng loob dahil sa palangiti niyang ugali."by the way im Erika ang kaibigang fashion designer ni Capt. Xian, mukhang special ka para kay Capt. Xian dahil dinala ka niya dito sa akin. Ikaw pa lang ang pangalawang babae na dinala niya dito." sabi niya sa akin ng walang filter. Nagtaka ako at napatanong sa sarili ko. Sino ang isang babaeng dinala niya pero wala na akong pakielam dun ang mahalaga matapos na lahat ng ito. Pangungumbinsi ko sa aking sarili. "ahhh Erika basta simple lang ang gusto kong maging ayos. Para komportable pa rin ako sa pagkilos ko" pakiusap ko sa kaniya.Nakita ko ang pagkagulat niya sa aking sinabi. "Owww! weird! that's why Capt. Xian likes you! Sanay ako sa mga kliyenteng handang magbago lalo na at no limit ang binigay ni Captain Xian para ayusa

Tumango siya, pero kita ko pa rin ang kaunting kaba sa kanyang mga mata. Sa totoo lang, may bahagi sa akin na natutuwa ako dahil hindi niya tinatago ang pagiging totoo niya, kahit na kabado siya hindi pa rin nawawala ang ganda niya sa simple niyang ganda.Pagdating namin sa tapat ng bahay ni Lola, tumigil ako sandali bago bumaba ng kotse. Huminga ako nang malalim at hinawakan ang kamay ni Karmela, at bahagyang pinisil iyon.“Karmela, basta nandito ako para sayo okay?!. Walang dahilan para mag-alala. Basta kumilos ka lang nang naayon sa kagustuhan mo… magiging maayos ang lahat.” mahina kong tugon sa kaniya.Tumango siya, at sa unang pagkakataon ay nakita ko siyang ngumiti nang may kaunting kumpiyansa. At bigla siyang nagsalita sa kaniyang sarili “Kaya ko ’to.”Napatawa ako ng bahagya. Magkasabay kaming pumasok ni Karmela sa loob ng bahay ni Lola. Pagpasok namin sa loob ng bahay, agad kong naramdaman ang bigat ng mga taong nakatingin sa amin. Sa gitna ng sala ay nakaupo si Lola at may

Nagpipigil ako ng luha ko at pilit na pinapalakas ang loob ko, pero ramdam kong tinatamaan ako sa bawat salitang binibitiwan niya. Parang pinira-piraso niya ang buong pagkatao ko, pakiramdam ko ay nilalamon niya ang confidence ko sa sarili ko. Hindi mawala sa isip ang salitang sino ba naman ako para mag demand?“Ito ang tatandaan mo babae! Wala kang karapatan na pumunta dito. Isang hamak na bayarang babae na nagsu-sumiksik sa buhay ni Capt. Xian. Hindi ka bagay sa kanya, Karmela. Ang totoo, kahit anong gawin mo, walang sinuman dito ang tatanggap sa’yo. Let’s say oo sa ngayon pinili ka niya, pero tandaan mo dadating ang isang umaga na magigising din si Capt. Xian. Mapapansin din niya kung gaano kababa ang babaeng pinili niya. Hindi ikaw, ako at kahit kailan hindi mo mapapantayan ang kung anong pinagdaanan namin ni Capt. Xian!”Pakiramdam ko’y tinutulak ako pababa sa putik. Napatingin ako sa kanya at pinipilit ang sarili kong maging matatag, pero kahit anong tapang ang pilit kong ipaki

At iyon ang lalong nagpalalim ng pag-aalala niya."FVCK, NASAN KA BA, Karmela?!" Halos sumabog ang boses ni Captain Xian habang muli niyang sinubukang tawagan ang numero ng asawa niya. Ilang beses man niyang ulit-ulitin ang pag dial ay walang sumasagot sa kaniya. Ang bawat segundong lumilipas nang hindi niya ito nakikita ay parang patalim na tumatarak sa kanyang dibdib.Mabilis siyang huminto sa gilid ng kalsada at hinugot ang cellphone niya sa kaniyang tabi at pinindot ang speed dial. Ang galit sa kanyang tinig ay ramdam hanggang sa kabilang linya.“Peter!” sigaw niya sa telepono, halos mabasag ang hawak niyang device dahil sa diin ng pagkakakapit niya dito. “Hanapin niyo si Karmela. Ngayon din! Ikutin niyo ang buong lugar, hindi kayo titigil hangga’t hindi niyo siya nakikita. Kung kinakailangan niyong katukin ang lahat ng pinto sa siyudad, gawin niyo. Huwag kayong babalik sa akin nang hindi siya kasama! Sabihan mo na rin ang lahat ng mga tauhan natin!"Ipinaliwanag ni Captain Xian

Nararamdaman ni Capt. Xian ang bawat patak ng luha ni Karmela habang nakayakap ito sa kanya. Alam niyang ang bawat hikbi nito ay dulot ng sakit na idinulot ni Yvette, isang bagay na hindi niya kailanman matatanggap. Hindi niya kayang makita si Karmela sa ganitong kalagayan, basag, durog, at nawawalan ng pag-asa. Kung gaano niya ito kamahal, ganoon din katindi ang galit niya kay Yvette.“Nakakagalit,” bulong niya sa sarili habang hinahaplos ang likod ni Karmela, pilit na pinapakalma ito.“Xian… bakit siya gano’n?” Nanginginig ang boses ni Karmela, puno ng hinanakit. “Ano bang nagawa ko para tratuhin niya ako nang gano’n? Hindi kita inagaw kanino man, lahat ng ginagawa ko para sa Mama ko pero hindi ko kayang gawan ako ng ganoong kahihiyan. Please pwede ba nating ihinto na ito?! Ayoko na! Lahat ng ginastos mo para sa Mama ko ibabalik ko din.”Nang marinig iyon, lalong sumikip ang dibdib ni Capt. Xian at tumindi ang kaniyang galit.“Karmela,” mahinahon niyang sagot, pilit pinipigilan ang