All Chapters of Contract Marriage sa Ninong Kong Kapitan: Chapter 31 - Chapter 40

Kinabukasan paggising ni Karmela ay malungkot siyang lumabas ng kaniyang silid. Pagbaba niya sa kusina, bumungad sa kanya ang amoy ng mainit na kape at halimuyak ng sinangag, tuyo, tocino at itlog. Napahinto siya sandali sa may pintuan at pinagmamasdan si Capt. Xian na abala sa paghahanda ng almusal. Suot nito ang simpleng puting shirt na may bahagyang gusot, at ang mga manggas ay itinaas hanggang siko habang mas maingat nitong inaayos ang pagkakapwesto ng pagkain sa mesa.Hindi maipaliwanag ni Karmela ang init na sumilay sa kanyang dibdib. Alam niyang ginagawa ito ni Capt. Xian hindi lang para pakainin siya kundi upang pagaanin ang loob niya para kahit sandali ay maibsan ang bigat ng kanyang alalahanin.“Good Morning!,” pagbati ni Karmela kay Capt. Xian habang lumalapit papunta sa mesa.Napatingin si Capt. Xian sa kanya na may maliit na ngiti sa kaniyang labi. “Good Morning! Naghanda na ako ng almusal para satin, para may lakas ka mamaya . Kailangan mong kumain bago tayo pumunta sa

Napatayo si Karmela at agad siyang lumapit kay Capt. Xian at mahigpit na hinawakan ang braso nito. “Xian… hindi ba delikado ‘to? I mean. Kung kayo ang maatasan. Nakita ko sa newsfeed ko na nagkakagulo na sa airport. Baka naman kung anong mangyari sayo?”Napangiti ng matamis si Capt. Xian, masaya siya sa narinig niya. Na COncern si Karmela sa maaring mangyari sa kaniya. Gayunpaman hindi siya kaagad nakasagot. Alam niyang hindi siya maaaring magsinungaling. Isa itong sensitibong flight sa kaniyang history, at anumang pagkakamali ay maaaring humantong sa matinding gulo.“Okay lang kami. Mag-iingat naman kami ni Matteo. Isa pa, ayokong ibigay sa ibang kamay ang flight na ito dahil gusto kong masiguradong maihatid si Dating Pangulong Agila sa tamang destinasyon, kahit dito man lang mapakita ko ang suporta ko sa kaniya at hindi ko iyon tatalikuran. Malaki ang naitulong niya sa charity na sinusuportahan din namin. Maaring sa ibang tao ay masama ang tingin sa kaniya, pero para sa akin naging

“Captain okay ka lang?” tanong ng kaibigang si Matteo“Okay lang ako. Gusto ko lang munang magpahinga, mahaba na naman ang flight natin pabalik sa Pinas.” sagot niya sa kaibigan. Tumango na lang din si Matteo dahil kahit siya ay pagod din sa mahabang oras ng biyahe.Pagkapasok niya sa kanyang kwarto, isinara niya ang pinto at hinayaan ang sarili niyang sumandal sa malamig na wall. Muli niyang naramdaman ang bigat sa katawan niya ,pagod sa biyahe, sa emosyon, sa lahat ng nangyari. Hindi niya kayang ipikit ang kanyang mga mata nang hindi naiisip ang bawat detalye nang misyon nila ngayong araw. Ngunit may isang bagay na mas matimbang para sa kaniya at tanging naiisip lang niya, ang muling makapiling ang kanyang asawa.Agad niyang kinuha ang kanyang telepono at tinawagan si Karmela. Ilang beses itong nag-ring bago niya narinig ang pamilyar na tinig ng babaeng pinakamahalaga sa kanya."Hello?"Sa unang pagkakataon sa buong araw, tila may bumawas sa bigat na kanyang nararamdaman. "Si Xian

Matapos ang ilang oras sa ospital, nagpasyang umuwi sina Xian at Karmela. Nagpaalam na muna si Karmela sa kaniyang ina na sa bahay na muna nila siya matutulog. Sa loob ng sasakyan ay tahimik lang si Karmela habang nakatingin sa labas ng bintana."Bakit parang ang lalim ng iniisip mo?" tanong ni Xian habang hawak ang manibela.Huminga nang malalim si Karmela bago sumagot. "Wala na-miss lang kita. Masyado talaga akong nag-alala sayo lalo na ng makita ko ang ngyayari sa airport."Napangiti si Xian at hinawakan ang kamay ng asawa. "Wala naman nangyari sa akin, kaya wag ka ng mag-alala""Alam mo, gusto ko na ulit bumalik sa bahay sa probinsya. Doon sa bahay mo malapit sa dagat."Napatingin si Xian sa kanya. "Bakit? Ayaw mo na dito?" Umiling si Karmela saka sumagot "Hindi naman sa gano'n. Masaya ako dito, pero gusto ko sana paglabas ni Mama doon na tayo maninirahan sa beach para mabilis na mag recover si Mama. Gusto kong bumalik ang dati niyang sigla. Kung okay lang sayo"Tahimik lang si

Napatingin siya kay Xian ng may pagtataka. “sige sagutin mo, baka importante” mahina ngunit matatag nitong sabi.Dahan-dahang sinagot ni Karmela ang tawag. “Hello? Good evening”Imbes na masayang tinig, isang malamig at seryosong boses ang narinig niya mula sa kabilang linya. “Hello, si Ms. Karmela po ba ito? Ako po si Cynthia, ang secretary sa ospital kung saan naka-confine ang Mama ninyo.”Hindi maintindihan ni Karmela kung bakit biglang kumalabog ang dibdib niya. “Opo, ako nga po ito,” sagot niya, pilit pinapatatag ang boses niya. “Bakit po? May problema po ba kay Mama?”Isang malalim na buntong-hininga ang narinig niya mula sa kabilang linya. At nararamdaman na niya kaagad na parang may mali dahil hindi kaagad nagsalita ang babae mula sa kabilang linya. Agad na kumabog ang dibdib niya sa sobrang kaba. “Karmela,” nagsimulang magsalita ang secretary ng ospital at dahan-dahan siyang nagsalita. “I’m sorry to inform you… ang Mama niyo po… wala na siya. Nagkaroon ng komplikasyon, sinub