At iyon ang lalong nagpalalim ng pag-aalala niya."FVCK, NASAN KA BA, Karmela?!" Halos sumabog ang boses ni Captain Xian habang muli niyang sinubukang tawagan ang numero ng asawa niya. Ilang beses man niyang ulit-ulitin ang pag dial ay walang sumasagot sa kaniya. Ang bawat segundong lumilipas nang hindi niya ito nakikita ay parang patalim na tumatarak sa kanyang dibdib.Mabilis siyang huminto sa gilid ng kalsada at hinugot ang cellphone niya sa kaniyang tabi at pinindot ang speed dial. Ang galit sa kanyang tinig ay ramdam hanggang sa kabilang linya.“Peter!” sigaw niya sa telepono, halos mabasag ang hawak niyang device dahil sa diin ng pagkakakapit niya dito. “Hanapin niyo si Karmela. Ngayon din! Ikutin niyo ang buong lugar, hindi kayo titigil hangga’t hindi niyo siya nakikita. Kung kinakailangan niyong katukin ang lahat ng pinto sa siyudad, gawin niyo. Huwag kayong babalik sa akin nang hindi siya kasama! Sabihan mo na rin ang lahat ng mga tauhan natin!"Ipinaliwanag ni Captain Xian
"Huwag niyong hayaang maubos ang pasensya ko, Peter" bulong niya, ngunit sa bawat salita ay may matinding pagbabanta. "Kapag hindi niyo siya nakita, kayong lahat ang magbabayad. "Huminga siya nang malalim at pilit kinakalma ang sarili, ngunit wala na siyang lakas pang magpigil. "Kung gusto niyong manatiling buhay, hanapin niyo siya! Hindi ako titigil hangga’t hindi niyo siya natatagpuan. Isakripisyo niyo ang lahat, gamitin niyo ang bawat koneksyon at pera para lang hanapin siya!" Sa kabilang linya, walang naglakas-loob na magsalita. Puro mahihinang "Yes, boss," lang ang narinig niya. Alam ng kanyang mga tauhan na hindi ito simpleng galit, ito ay galit na walang kapatawaran. Sinumang haharang sa kanya ay siguradong hindi tatagal.Sa pagkakataong ito, hindi siya papayag na may mangyaring masama kay Karmela. Hindi niya kayang isipin ang posibilidad na mawala ito sa kanya.Dapat sana'y dumiretso na siya pauwi, ngunit hindi siya nakatiis. Lumiko siya at nag-ikot-ikot sa mga posibleng lu
Nararamdaman ni Capt. Xian ang bawat patak ng luha ni Karmela habang nakayakap ito sa kanya. Alam niyang ang bawat hikbi nito ay dulot ng sakit na idinulot ni Yvette, isang bagay na hindi niya kailanman matatanggap. Hindi niya kayang makita si Karmela sa ganitong kalagayan, basag, durog, at nawawalan ng pag-asa. Kung gaano niya ito kamahal, ganoon din katindi ang galit niya kay Yvette.“Nakakagalit,” bulong niya sa sarili habang hinahaplos ang likod ni Karmela, pilit na pinapakalma ito.“Xian… bakit siya gano’n?” Nanginginig ang boses ni Karmela, puno ng hinanakit. “Ano bang nagawa ko para tratuhin niya ako nang gano’n? Hindi kita inagaw kanino man, lahat ng ginagawa ko para sa Mama ko pero hindi ko kayang gawan ako ng ganoong kahihiyan. Please pwede ba nating ihinto na ito?! Ayoko na! Lahat ng ginastos mo para sa Mama ko ibabalik ko din.”Nang marinig iyon, lalong sumikip ang dibdib ni Capt. Xian at tumindi ang kaniyang galit.“Karmela,” mahinahon niyang sagot, pilit pinipigilan ang
Tumingin si Karmela na parang maamong kuting “paano ang pamilya mo? Paano kung itakwil ka nila?”“Hey! Karmela, hindi kita pipiliin kung hindi kita kayang ipaglaban. Oo, mahalaga sa akin ang pamilya ko, pero ikaw ang pinili kong mahalin kaya matatanggap nila yun. Huwag mong isiping iiwan kita. Hinding-hindi mangyayari iyon.”Muling yumakap si Karmela kay Capt. Xian, at naramdaman niya ang init ng katawan nito laban sa kanya. Alam niyang natatakot pa rin ito, ngunit gusto niyang iparamdam dito na kasama niya ito na hinding-hindi niya ito iiwan, kahit gaano pa kahirap ang sitwasyon.“Karmela,” mahina niyang bulong habang pinipigilan ang galit na bumabalot sa kanyang dibdib. “Alam kong hindi ito madali, pero gusto kong ipangako sa’yo na lahat ng sakit na dinanas mo, lahat ng panghuhusga, at lahat ng ginawa ni Yvette, babawiin ko iyon para sa’yo. Aalagaan kita at ipaparamdam ko sa’yo na karapat-dapat ka sa lahat ng pagmamahal ko.”“Xian…” mahinang sagot ni Karmela, ngunit halata pa rin an
Kinabukasan paggising ni Karmela ay malungkot siyang lumabas ng kaniyang silid. Pagbaba niya sa kusina, bumungad sa kanya ang amoy ng mainit na kape at halimuyak ng sinangag, tuyo, tocino at itlog. Napahinto siya sandali sa may pintuan at pinagmamasdan si Capt. Xian na abala sa paghahanda ng almusal. Suot nito ang simpleng puting shirt na may bahagyang gusot, at ang mga manggas ay itinaas hanggang siko habang mas maingat nitong inaayos ang pagkakapwesto ng pagkain sa mesa.Hindi maipaliwanag ni Karmela ang init na sumilay sa kanyang dibdib. Alam niyang ginagawa ito ni Capt. Xian hindi lang para pakainin siya kundi upang pagaanin ang loob niya para kahit sandali ay maibsan ang bigat ng kanyang alalahanin.“Good Morning!,” pagbati ni Karmela kay Capt. Xian habang lumalapit papunta sa mesa.Napatingin si Capt. Xian sa kanya na may maliit na ngiti sa kaniyang labi. “Good Morning! Naghanda na ako ng almusal para satin, para may lakas ka mamaya . Kailangan mong kumain bago tayo pumunta sa
Pakiramdam ni Karmela ay nawala ang tinik sa kanyang dibdib, at napayakap siya kay Capt. Xian. Hindi pa tapos ang laban, pero kahit papaano ay nagkaruon siya ng pag-asa."Pwede ko na ba siyang makita?" tanong niya at hindi pa rin maalis ang pangamba."Sa ngayon, hindi pa muna," sagot ng doktor. "Mas mabuti kung makapagpahinga rin kayo. Bukas, kapag mas stable na siya, maaari na kayong pumasok hanggang sa madala na siya sa kaniyang regular na room."Kahit mahirap, alam ni Karmela na tama ang doktor. Kailangang magpahinga rin sila. Kailangan niyang maging malakas pag humarap sa Mama niya. "Halika na," sabi ni Capt. Xian at hinawakan ang kanyang kamay. "Umuwi na muna tayo."Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Karmela bago tumango. Ngayon, ang tanging magagawa niya ay maghintay at umasa.Nang makarating sila sa bahay nila ay tahimik na nakaupo sina Capt. Xian at Karmela sa sala, pinag-uusapan nila ang mga huling detalye para sa pagbabalik ng Mama ni Karmela sa kanilang ba
Napatayo si Karmela at agad siyang lumapit kay Capt. Xian at mahigpit na hinawakan ang braso nito. “Xian… hindi ba delikado ‘to? I mean. Kung kayo ang maatasan. Nakita ko sa newsfeed ko na nagkakagulo na sa airport. Baka naman kung anong mangyari sayo?”Napangiti ng matamis si Capt. Xian, masaya siya sa narinig niya. Na COncern si Karmela sa maaring mangyari sa kaniya. Gayunpaman hindi siya kaagad nakasagot. Alam niyang hindi siya maaaring magsinungaling. Isa itong sensitibong flight sa kaniyang history, at anumang pagkakamali ay maaaring humantong sa matinding gulo.“Okay lang kami. Mag-iingat naman kami ni Matteo. Isa pa, ayokong ibigay sa ibang kamay ang flight na ito dahil gusto kong masiguradong maihatid si Dating Pangulong Agila sa tamang destinasyon, kahit dito man lang mapakita ko ang suporta ko sa kaniya at hindi ko iyon tatalikuran. Malaki ang naitulong niya sa charity na sinusuportahan din namin. Maaring sa ibang tao ay masama ang tingin sa kaniya, pero para sa akin naging
Tumango ang opisyal, saka sumeryoso ang mukha."Nasa critical stage na tayo. Ang dating pangulo ay nasa loob pa ng VIP lounge. Sinusubukan pa nilang pag-usapan ang terms ng kanyang pagsuko. May clearance na din tayo mula sa tower. Sa oras na sumakay siya ay maari na kayong umalis.”Nagkatinginan sina Xian at Matteo. Ibig sabihin, ganuon kalala ang sitwasyon. anumang oras ay puwedeng sumabog ang sitwasyon.Biglang bumusina ang radyo ng isa sa mga operatiba.Nagbigay ng huling utos ang kanilang superior. "Stand by. Mula sa labas ay maririnig ang sigawan ng mga tao na lalo pang lumalakas.Ilang minuto lang ang lumipas ay nakasakay na ang dating pangulo sa private plane. Sinimulan na ni Capt. Xian at kaniyang co-pilot ang pag-check ng kanilang check list bago tuluyang paandarin ang eroplano. Ilang segundo pa ang nakalipas ay nagsimula na ding magsalita si Capt. Xian.Ladies and gentlemen, evening. Welcome on board on flight 467. This is Captain Xian Herrera and I am here with my Co-Pi
"I LOVE YOU SO MUCH Karmela" Pagkatapos naming magsalita, ramdam ang bigat ng emosyon sa buong simbahan. Tumutulo na rin ang luha ni Xian, at nginitian niya ako na para bang ako ang pinakamagandang tanawin sa mundo. Hinawakan niya ang pisngi ko at mahina siyang bumulong."Ikaw ang hiniling ko sa may Kapal, Karmela."Napangiti ako at tumango, sabay bulong, "Ikaw rin, Xian. Kung alam mo lang magmula noong bata pa ako, ikaw na ang pinangarap kong maging asawa. Hindi mo alam kung gaano ako kasaya ng dahil sayo. Kahit na wala na si Mama alam kong masaya siya dahil napunta ako sayo."Habang tahimik at umiiyak pa rin ang karamihan, biglang nagsalita si Manang, ang malapit na taga silbi ni Xian mula sa likuran, medyo malakas ang boses niyang nagsabi."Sana naman magka-anak na kayo kaagad!"Napatingin kami ni Xian sa kanya pati na lahat ng tao sa loob ng simbahan pati si Father at lahat kami ay napahagalpak sa pagtawa. Napatakip ako ng mukha, pero si Xian ay tumawa nang malakas at tumingin
Nagpipigl ako ng luha ko pero siya ay dire-diretso lang sa pagsasalita ng nakatingin sakin ng mata sa mata. "Sa araw na ito, ipinapangako ko na ikaw lang ang mamahalin ko. Sa hirap man o ginhawa, sa saya man o lungkot. Hindi ko hahayaang masaktan ka. Sa bawat araw na gigising ako, ipaparamdam ko sa’yo na mahalaga ka at ikaw ang tahanan ko. I promise to love you even when life gets tough, and I promise to choose you every day, kahit ilang beses mo pa akong pagalitan dahil sa mga kalat ko, now I accept okay mali ako sa part na yun" napatawa siya nang mahina gayun din ako saka niya diniretso ang kaniyang pagsasalita "Pero higit sa lahat, Karmela, ipapangako ko na hindi kita bibiguin. Sa bawat hamon, sa bawat laban, magkasama nating haharapin ang lahat." Tumigil siya at tumingin ng malalim sa mga mata ko. "Ikaw ang simula at ikaw din ang wakas ko. Mahal kita, Karmela." Hindi ko na napigilan ang mga luhang umaagos sa mukha ko. Nang sumenyas ang pari kay Xian. Hinawakan niya ang kamay ko
Pagbukas ng pinto ay napansin ko ang maingay na bulungan mula sa mga bisita. Tumigil ang lahat ng galaw nang makita nila ako. Ang nakak-nalove na musika ay nagsimula nang tumugtog, isang malambot na melody na tila sumasabay sa tibok ng puso ko.Hawak ng step Mom ni Xian ang kamay ko habang naglalakad ako papunta sa aisle. “Anak, ’wag kang kabahan. Huwag kang mag-alala. Mahal ka namin bilang parte na ng pamilya.,” sabi niya, alam kong hindi sila magkasundo ni Xian kagaya ng relasyon niya sa kaniyang mga step siblings pero hindi ko na iyon pinansin sa araw na ito, ayokong mag-isip ng negativity kahit na alam kong ka-plastikan lang ang sinasabi niya. Alam ko simula pa noong maging kami ni Xian ay tutol na siya sa akin. Pero araw ko ito. Kaya ngumiti lang ako at hinayaan na ang mangyayari.Habang naglalakad papasok sa simbahan, kakaibang kaba ang nararamdaman ko ngunit nang makita ko si Xian, lahat ng kaba ay biglang nawala.Si Xian ay nakatayo sa dulo ng aisle, nakatingin sa akin na pa
Pagpasok namin sa bridal boutique, napahanga ako sa dami ng magagandang gown. Nasa harapan ko ang iba’t ibang klase na may lace, satin, beads, at kahit simpleng designs. Pero hindi ko alam kung alin ang pipiliin ko.Habang abala ako sa pagtingin, hinila ako ni Rochelle. “Karmela, tingnan mo to!” Itinuro niya ang isang gown na may intricate lace design at mahabang train. “Girl bagay na bagay sayo to!”Pero ang mata ko ay napako sa ibang design. Isang gown na simple pero elegante sweetheart neckline, gawa sa finest satin, at may kumikislap na beadwork sa ilalim ng ilaw. Tinuro ko iyon, at agad nila akong hinila sa fitting room.Nang isuot ko ang gown, parang tumigil ang oras. Tinitigan ko ang sarili ko sa salamin, at sa unang pagkakataon, nakita ko kung ano ang magiging hitsura ko bilang bride ni Xian. Hindi ko mapigilan ang mapangiti ako.Lumapit si Rochelle sa akin, namumuo ang luha sa kaniyang mga mata. “Ang ganda mo, girl. Nakakainis ikakasal ka na talaga. And this time totoong kas
Sa kanilang huling gabi namin sa isla, napili naming maghapunan sa tabing dagat. Ang sarap damhin ng simoy ng hangin, pati na ang paghampas ng alon sa paligid. Pero may isa akong napansin, sa araw na ito tahimik si Xian. Hindi ko na ginawang big deal ang lahat dahil naisip kong baka may iniisip lang siya. Pero sa kalagitnaan ng aming pagkain nagulat ako ng biglang tumayo si Xian at lumuhod siya sa harapan ko, hawak ang isang kahon sa kaniyang kamay. “Love…” malambing na sabi ni Xian habang titig na titig sa akin.Napasinghap ako sa tuwa, hindi ako makapaniwala sa nangyayari sa harapan ko. Hindi na ako naghangad ng mas higit pa sa kung anong meron kami. Sa totoo lang masaya na ako sa buhay na mayroon ako at si Xian.Napatakip ako sa aking bibig, hindi ko mapigilang maluha habang patuloy siya sa pagsasalita. “Alam kong marami tayong pinagdaanan, lalo na ikaw nitong mga nakaraan araw. Pero gusto kong malaman mo na wala akong ibang ninais na makapiling habang buhay kundi ikaw lang. Ala
Kasabay ng paglalaro ng dila niya sa loob ng aking puk* ang pagkain ko sa kaniyang tit*. Bumilis ng bumilis ang paglabas pasok ng kaniyang tit* sa aking bibig . Ng hindi na kami makapag-pigil ay pinihit niya ako at inihiga sa kama hanggang sa mapunta na ako sa ilalim niya. Tinapat niya ang mukha niya sa mukha ko. “d*mn it love…” Itinutok na ni Xian ang kaniyang talong at pinadausdos na ito sa aking loob. Bahagya akong napaurong sa sakit. Kahit paulit ulit na kaming nagtatalik ay hindi ko pa rin maiwasang hindi mapaurong sa unang pagpasok niya sa aking katawan. “A… love, ang sikip sikip mo talaga. mmm… aaahhh….” Madiin at maalab ang bawat pag ulos ni Xian sa aking loob . Bawat pagkilos niya ay kakaibang kiliti ang hatid sakin. Napalitan ang sakit ng kakaibang pagnanasa ng sipsipin niya ang kanang bahagi ng aking leeg. Panandalian siyang huminto sa kaniyang pag ulos. Humihinga siya ng malalim para pigilan ang kaniyang sarili ng labasan kaagad. Muli na naman siyang bumayo makalipas ang
Napailing ako, at hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko. Malaking ngiti ang binigay niya sa akin. “Asawa ko, ikaw talaga ang may kasalanan ng lahat ng ito. Kaya init na init ako” sinasadya niyang maging kaakit-akit ang kaniyang boses. Hinapit niya ang aking baywang saka ako malambing na hinalikan. Ilang segundo at malambing siyang nagsalita sa aking bibig. “Masisisi mo ba ako kung ang asawa ko ay napaka sexy… maganda ….. At umm… napakabango. Lalo akong nanggigigil sayo love.. Hindi ko maiwasang hindi tigasan sa tuwing napapalapit ka sa katawan ko…” may pagkindat niyang sabi sa akin Malandi ko din siyang nginitian sabay dakot sa kaniyang tit*. Habang nilalaro ko ito ay patibin ko siyang hinahalikan. "Well in that case hindi ko palalampasin ang mga ganitong pagkakataon. Wala ka ng ligtas. Napatunayan sa hukom na ito na ikaw ay guilty." Marahan kong hinimas ng pababa taas ang kaniyang tit*. "mm… you will be in great trouble Mr. Herrera. Ginising mo na naman ang natu
KARMELA POVKahit na alam ko na ang plano ni Xian ay malandi ko pa rin siyang inaasar. “Aber Mr. Xian, paano kung malasing ako?”Ngumiti si Xian, lumapit siya sa akin at bumulong ng may kalandian. “Eh ‘di ikaw nang bahala sa akin. Kung gusto mo akong pagsamantalahan , hindi kita pipigilan.” Napuno ng puro tawanan ang buong Villa at muli naming pinagsaluhan ang masasayang tawanan. Pareho na kaming lasing ni Xian, alam ko iton. Habang lumalalim ang gabi, nagiging mas malambing ang kaniyang mga titig sa akin.Dahan-dahang tumayo si Xian at hinila niya ako papunta sa aming banyo. Habang nakatayo sa harapan ko si Xian ay unti unti kong hinubad ang aking mga damit. Nang tuluyan na akong maging hubo’t hubad, malambing kong niyakap si Xian mula sa kaniyang likuran. Sadya kong idinikit ang aking malulusog na suso sa kaniyang likuran. “Xian, salamat sa araw na ito!, masaya ako na ikaw ang naging asawa ko. Hindi mo alam kung paano mo ako pinaligaya.” pagkasabi ko ay hinalikan ko ang kaniyang
“Biro lang yun love, walang problema magpahinga muna tayo ngayong gabi dahil sa mga susunod na araw gabi-gabi kitang papagurin.” Matapos ang kanilang hapunan ay naglakad na sila pabalik sa kanilang Villa. Dahil sa matinding pagod, pagkatapos nilang maghapunan ay mabilis na din silang nakatulog. Kinabukasan, maagang gumising sina Xian at Karmela. Ang dagat ay payapa, at ang langit ay bughaw na bughaw na may bahagyang mga ulap na tila hinabing bulak. Excited silang dalawa sa adventure na naghihintay sa kanila, isang araw ng water activities na siguradong magbibigay ng hindi malilimutang alaala para sa kanilang dalawa.Pagdating sa dive site ay mabilis silang nagsuot ng snorkeling gear. Unang lumusong si Xian sa tubig, sinenyasan niya si Karmela na sumunod. Nang makita niya ang malinaw na asul na dagat sa ilalim, nanlaki ang kanyang mga mata sa ganda ng tanawin.Sa ilalim ng tubig ay bumungad sa kanila ang isang mala-akwar-yong mundo, may makukulay na isda ang naglalanguyan sa pagi