All Chapters of เด็กเนิร์ด : Chapter 21 - Chapter 30

มือเล็กค่อยๆ ดึงเอาแก่นกายใหญ่ออกมาจากกางเกง พร้อมกับจับมันชักรูดเล่นไปมาอย่างช้าๆลำกายใหญ่มีน้ำใสๆ ไหลปริ่มออกมาจากปลายหัวบาน พร้อมกับเส้นเลือดที่ปูดโปนอยู่รอบๆ ลำใหญ่ ดูน่ากลัวและน่าลิ้มลองในเวลาเดียวกัน"อื้มม....เสียวจัง มือนุ่มด้วย""....." นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้เห็นความเป็นชายของเขา แต่ต่อให้เธอจะเห็นอีกสักสิบครั้งเธอก็ยังไม่รู้สึกชินอยู่ดี"อมสิแมวน้อยของฉัน"เธออ้าปากกว้างก่อนจะเริ่มอมส่วนหัวแก่นกายอย่างระมัดระวัง น้ำใสๆ ที่ปริ่มออกมาจากปลายหัวทำให้เธอรู้สึกเลี่ยนเล็กน้อย"ซี๊ด...อ่าเสียว...อืมมแบบนั้นล่ะ" ธามเปล่งเสียงครางออกมาด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะรวบผมของเธอขึ้นเป็นหางม้าพร้อมกับดึงให้ตึงมือของตัวเอง"อื้มม.....อ่าาส์..." ร่างใหญ่เกร็งไปทั้งตัวจนเส้นเลือดขึ้นตามแขนและลำคอ ทุกครั้งที่แก่นกายใหญ่ถูกริมฝีปากเล็กครอบงำเข้าไปทั้งลำหางแมวที่ใส่อยู่ก็สะบัดไปมาเป็นช่วงจังหวะที่เธอต้องยกสะโพกขึ้นตอนอม สายรัดคอที่มีโซ่ผูกอยู่เขาก็ยังถืออยู่ในมือแน่นดวงตาคมกริบจ้องมองหญิงสาวที่กำลังออรัลเซ็กซ์ให้เขาอยู่ด้วยความหลงใหล นับวันก็ยิ่งหลงเธอมากขึ้น และก็หวงเธอมากขึ้นไม่ว่าเธอจะไปที่ไ

สามปีต่อมาธามเข้ามาทำงานที่บริษัทเต็มตัวแล้วแต่เหมียวไม่ได้มาทำงานด้วย เพราะต้องคอยดูแลแม่ที่ไม่ค่อยสบาย ก็เลยจะแวะมาหาธามบ้างทุกครั้งที่มีเวลาว่าง และไม่ค่อยได้ติดต่อกันเพราะต่างคนก็ต่างทำงานของตัวเองก๊อก ก๊อก ก๊อก"ขออนุญาตค่ะบอส""เชิญ""เอาน้ำส้มเย็นๆ มาส่งค่ะบอส" เลขาสาวเดินตรงเข้ามาหาพร้อมกับวางแก้วน้ำส้มลงตรงหน้าของเขา เธอก้มโค้งจนเสื้อห้อยลงมาติดโต๊ะ เห็นลึกเข้าไปจนถึงบราสีแดงสดด้านในชุดที่ใส่เป็นชุดเดรสสั้นๆ และรัดมากส่วนเสื้อก็คอกว้างจนก้มแล้วเห็นเครื่องในหมด"ขอบใจเอาวางไว้ตรงนั้นแหละเดี๋ยวฉันกินเอง""บอสเหงาหรือเปล่าคะ อยากได้คนช่วยคลายเหงาหรือเปล่า""ไม่" เขาตอบแต่ตาที่ยังจับจ้องอยู่ที่เอกสารตรงหน้า"ฉันเห็นบอสนั่งหน้าเครียดทำงานทุกวันเลย อยากให้ช่วยคลายเหงาก็เรียกฉันได้เลยนะคะ ฉันทำได้ทุกอย่างเลย" เธอพูดพร้อมกับส่งสายตายั่วยวนไปให้คนตรงหน้า แต่สิ่งที่ได้ตอบรับคือความนิ่งเฉยไม่สนใจและก็ไม่ได้หลงใหลกับสิ่งยั่วยวนตรงหน้าด้วย"กลับไปทำงานของคุณเถอะ มีหน้าที่อะไรก็ทำไป ส่วนอะไรที่มันไม่ใช่หน้าที่ก็ไม่ต้องทำ""ค่ะบอส"เธอเดินหันหลังออกไปด้วยอารมณ์ที่ค่อยไม่ดีเท่าไหร่ เพราะเ

@บริษัทธาม"สวัสดีค่ะไม่ทราบว่ามาติดต่อเรื่องอะไรคะ?" พนักงานฝ่ายบริการเอ่ยถามเหมียว ขณะที่เธอกำลังยืนหันมองซ้ายขวาอยู่เหมือนกับว่ากำลังคิดว่าจะไปทางไหนดี เธอเพิ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรก"มาหาธามค่ะ""ใครคือธามหรอคะ เขาทำงานอยู่ที่นี่หรอ?" พนักงานถามกลับอย่างงงๆ น้อยคนที่จะรู้จักชื่อเล่นของธามในที่นี่ ส่วนใหญ่จะรู้จักในชื่อเต็มๆ และเรียกกันว่าท่านประธานมากกว่า"คนนี้ค่ะ" เธอเปิดรูปที่ถ่ายคู่กับธามให้พนักงานดู พนักงานสาวถึงกับหน้าเหวอไปเลย "พอจะทราบมั้ยคะว่าจะไปหาเขาได้ที่ไหน""ท่านประธานทำงานอยู่ชั้นบนสุดเลยค่ะขึ้นลิฟท์ไปได้เลย ให้แจ้งท่านประธานก่อนไหมคะว่ามีคนมาหา""ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ"เหมียวรีบเดินตรงไปขึ้นลิฟท์ตามที่พนักงานบอกทันที ไม่นานลิฟท์ก็เปิดออกด้านหน้าเธอมีเพียงความว่างเปล่าไม่พบใครเลย ทั้งๆ ที่มีโต๊ะทำงานอยู่ที่หน้าห้องแกร้ก!เธอเปิดประตูเข้าไปเพราะคิดว่าทำคงทำงานอยู่ด้านในและอยากจะเซอร์ไพรส์เขาเพราะนานๆ ครั้งจะได้เจอกันสักทีทว่าภาพตรงหน้าทำเอาเธอเซอร์ไพรส์มากกว่า เพราะธามกับผู้หญิงอีกคนกำลังยืนอยู่ใกล้ๆ กัน แถมธามก็ถอดเสื้อตัวนอกออกด้วยเหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวด้า

เวลาผ่านไปอีกเรื่อยๆ"เหมียว..." เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของหญิงสาวขณะที่เธอกำลังยืนเช็ดโต๊ะอยู่ ทำให้เธอหยุดชะงักและค่อยๆ หันกลับไปมองและก็พบว่าธามยืนอยู่ข้างหลังเธอพร้อมกับผู้หญิงคนนั้น"มีอะไร?""เธอมาทำงานที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?""สักพักแล้ว""ทำไมเธอถึงมาทำงาน เงินที่ฉันให้ทุกเดือนมันไม่พอหรอ?"".....""เหมียว""นายเคยสนใจด้วยหรอว่าฉันจะไปไหนทำอะไรกับใคร ฉันก็เห็นนายสนใจอยู่กับงานของตัวเองอย่างเดียว" เธอพูดพร้อมกับหันหลังกลับไปเช็ดโต๊ะเหมือนเดิม"อย่าประชดกันแบบนี้สิเหมียว เธอก็รู้ว่าฉันต้องทำงาน""ฉันก็ต้องทำงานเหมือนกันอย่ามารบกวนเวลางานของฉัน""ทำไมเธอ...ถึงดูห่างเหินกับฉันจัง""....." เธอหัวเราะเบาๆ โดยที่ไม่ให้เขาได้ยิน ความจริงเธออยากจะพูดออกไปแล้วด้วยซ้ำว่าใครกันแน่ที่ทำตัวห่างเหิน เธอพยายามเข้าหาเข้าถึงเขาตลอด จะมีก็แต่เขาที่พยายามทำตัวออกห่างจากเธอ"กลับบ้านไม่ต้องทำงาน เดี๋ยวฉันจะให้เงินเดือนเธอเพิ่มเอง""ฉันจะทำงาน""เธออยากได้เท่าไหร่เงินเดือนของเธอ แลกกับการที่เธอไม่ต้องมาทำงานที่นี่ฉันจะให้เธอเอง" เสียงของธามทำให้คนที่อยู่รอบๆ เริ่มหันมามองและให้ความสนใจ แต

หลังจากนั้นเธอก็ไม่เคยโทรกลับไปหาธามอีกเลย เธอเอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องไม่ออกไปกินอะไรไม่พูดคุยกับใครเลย ทั้งแม่และน้องชายเป็นห่วงเธอมากและก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร"พี่สาวของเราเป็นยังไงบ้างหม่า" ลูกหยีเดินเข้ามาในบ้านด้วยความร้อนใจ หลังจากที่รู้ว่าเหมียวเป็นอะไรก็ไม่รู้ไม่ยอมกินข้าวกินปลาไม่ยอมออกมาจากห้อง"ยังไม่ยอมออกมาจากห้องเลยครับ ไปเคาะประตูเรียกก็ไม่ตอบไม่รู้ว่าเป็นอะไร" หม่าตอบ"เดี๋ยวพี่ไปดูเอง เราไปดูแม่เถอะ""ครับพี่หยี"ลูกหยีเดินขึ้นไปด้านบนก่อนจะเคาะประตูห้องของเหมียว แต่ในห้องก็ยังคงเงียบกริบไม่มีเสียงตอบรับอะไรเลย"ฉันเองนะเหมียว มีเรื่องอะไรออกมาคุยกันได้มั้ย แม่กับน้องชายของแกเป็นห่วงแกมากนะที่เห็นแกเป็นแบบนี้""ฉันขออยู่คนเดียวได้มั้ยหยี ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมจะออกไปหาใคร" เธอตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ลูกหยีที่ได้ยินแบบนั้นก็คิดว่าเหมียวต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ เธอถึงได้ร้องไห้จนน้ำเสียงสั่นขนาดนั้น"ก็ได้แต่แกก็กินอะไรบ้างสิ อย่าเงียบไปแบบนี้"".....""ฉันไม่กวนแกก็ได้ ฉันซื้อของมาให้อยู่หน้าประตูนะแล้วก็ออกมาเอา ดีขึ้นแล้วค่อยมาเล่าให้ฉันฟังก็ได้ว่าเป็นอะไร"ลูกหยีเ