@ผับ"ตกลงแกจะบอกได้หรือยังว่าเป็นอะไรทำไมถึงชวนฉันออกมาดื่ม" ลูกหยีเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง เพราะมาถึงได้เหมียวก็เอาแต่สั่งเครื่องดื่มมานั่งดื่มอย่างเดียวไม่พูดกับใครเลย".....""แกทะเลาะกับธามหรอ?""ไม่ได้ทะเลาะกัน แค่ไม่ยุ่งกันอีกแล้ว""หมายความว่ายังไง เกิดอะไรขึ้น?""ฉันเคยบอกแกไปแล้วไงสังคมของฉันกับธามไม่เหมือนกัน บางทีเราสองคนอาจจะไม่มีอะไรเหมาะสมกันเลยก็ได้ความรักของเราสองคนก็แค่ความรักของเด็กๆ ที่เพิ่งจะหัดมีความรัก ความจริงแล้วมันไม่ใช่ความรักอะไรหรอกก็แค่อารมณ์ชั่ววูบก็เท่านั้นแหละ""....." ลูกหยีนั่งฟังเพื่อนพูดอย่างตั้งใจ"ฉันพยายามเข้าหาเขา พยายามทำทุกอย่างที่จะทำให้ตัวเองเลิกคิดว่าไม่เหมาะสม แต่เหมือนฉันยิ่งพยายามมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งไปไกลมากเท่านั้น จนฉันรู้สึกเหนื่อยไม่อยากตามไม่อยากอะไรอีกแล้ว""มันต้องมีเรื่องมากกว่านั้นสิที่ทำให้แกคิดมากได้ขนาดนี้ ถ้าแกคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมแกคงไม่ถลำลึกกับธามมาจนขนาดนี้""อืม...ธามไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น" เธอพูดเสียงแผ่วพร้อมกับกระดกเหล้าในแก้วขึ้นรวดเดียวเป็นการย้อมใจ"ห๊ะ!? แล้วแกรู้ได้ยังไง""มันคงเป็นเซ้นส์ของผู้หญิงละมั้ง ฉันรู้สึ
โรงเรียนมัธยมแห่งนึง"เห้ยๆ พวกเราดูนั่นดิ สองคนนี้แอบคบกันหรือเปล่าวะทำไมเดินมาพร้อมกันทุกครั้งเลย" ทุกคนหันไปมองที่ชายหญิงคู่หนึ่งพร้อมๆ กันมันก็ไม่แปลกที่สองคนนี้จะถูกมองว่ากำลังคบกันอยู่ คนนึงก็หล่อเหลาราวกับเทพบุตร อีกคนนึงก็สวยสง่าเพียบพร้อม"หวัดดีเหมียว หวัดดีเลอา""หวัดดี" เหมียวทักทายเพื่อนสาว"อืม หวัดดี" เลอายิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะเดินเข้าไปด้านในเลย"เป็นอะไรกันหรือเปล่า ทำไมเลอาดูเงียบๆ จัง""ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน มาเจอกันที่หน้าโรงเรียนพอดีก็เลยเข้ามาพร้อมกัน""อ๋อ""เข้าเรียนกันเถอะ""อื้อ"เพราะความสวยของเหมียวทำให้นักเรียนหญิงต่างพากันอิจฉาริษยาที่มีแต่ผู้ชายให้ความสนใจ แต่ก็ไม่มีใครกล้ารังแกหรือแกล้งเธอและรู้ดีว่าถ้ารังแกเธอจะต้องเจอกับอะไร"หวัดดีธาม""อือ..." ธามตอบสั้นๆ โดยที่ไม่หันมามองหญิงสาวที่ทักทายเลยทุกคนเลือกโต๊ะนั่งเรียนกันหมดแล้วเลยเหลือโต๊ะว่างอยู่ที่เดียวก็คือข้างๆ ของธาม แต่ใครๆ ก็รู้ดีว่าธามเป็นเด็กที่เรียนดีเรียนเก่ง แต่เป็นเพราะบุคลิกที่ไม่ค่อยสนใจรอบข้างธามก็เลยไม่ค่อยมีเพื่อนชายหนุ่มใส่แว่นหนาเตอะก้มลงอ่านหนังสืออย่างตั้งใจ ในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆ ก็ค
วันต่อมาหลังจากที่ได้รับอิสระจากอาจารย์นักเรียนแต่ละกรมก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนตามความชอบของตัวเอง เพื่อนบางกลุ่มก็ลงไปเล่นน้ำบ้างก็พากันไปวิ่งเล่น จะมีก็แต่ธามที่นั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบๆ คนเดียว"นายไม่ไปเล่นน้ำกับเพื่อนๆ หรอ ดูท่าจะสนุกดีนะ""ไม่อะไม่ชอบ""ถ้ามีคนเห็นหุ่นของนายเหมือนกับที่ฉันเห็น ทุกคนจะต้องเลิกล้อนายว่าเป็นไอ้เด็กเนิร์ดแน่นอน""ใครอยากจะล้อก็ช่าง ฉันไม่ได้สนใจ""ไอ้เด็กเนิร์ด" เหมียวพูดข้างๆ หูของธาม ทำให้เขาหันขวับไปมองเธอด้วยความไม่พอใจ "เอ้า ก็นายบอกเองนี่ว่าใครอยากจะล้อก็ช่างไม่ได้สนใจ""ฉันต้องการสมาธิ อย่ามากวน""โอเค๊ฉันไม่กวนก็ได้ ไปเล่นน้ำกับเพื่อนดีกว่า"เหมียววิ่งลงไปในทะเลด้วยกางเกงขาสั้นและเสื้อยืดสีขาวพอลงน้ำทะเลแล้วมันเลยทำให้เห็นรูปร่างสัดส่วนด้านในของเธออย่างชัดเจน ด้านในเผยให้เห็นยกทรงสีครีมที่เธอสวมใส่อยู่ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจสายตาของใคร เพราะคนที่มองก็ทำได้แค่มองอย่างเดียวทำอะไรเธอไม่ได้อยู่แล้วแต่สายตาที่จับจ้องมองเธอไม่ใช่พวกชายหนุ่มที่อยู่ในทะเล ธามเองก็นั่งจ้องมองอย่างไม่กระพริบตาเหมือนกันเหมียวเธอเป็นคนหุ่นดีเซ็กซี่ไม่เบาเลย ก็ไม่แปลกที่จะมี
สายๆ ของวันต่อมาเหมียวตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าเพื่อนๆ ของเธอได้ออกไปพร้อมกับคุณครูในตอนเช้าแล้ว ในห้องเหลือเพียงเธอคนเดียวและโซนของผู้หญิงก็น่าจะเหลือเพียงเธอคนเดียวด้วย"ตื่นสายเหมือนกันนะ""....." เธอหันไปมองตามเสียงที่พูดขึ้นทักทายเธอ ก่อนจะรีบหลบหน้าหนีทันทีลืมไปเลยว่าเมื่อคืนธามก็บอกเอาไว้ว่าไม่ได้ไปกับพวกเพื่อนๆ ก็เลยน่าจะเหลือเธอกลับธามแค่สองคนที่ไม่ได้ไป"พอทักแล้วก็ไม่ตอบ พอฉันไม่คุยด้วยก็หาว่าฉันหยิ่ง ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริงๆ""ไม่ต้องมายุ่งกับฉันหรอกไอ้เด็กเนิร์ด" เธอพูดตัดบทก่อนจะถือแก้วน้ำรีบเดินกลับมาที่ห้อง แต่ยังไม่ทันที่จะได้ถึงห้องธามก็เดินตามมาถึงตัวเธอซะก่อน"มานี่ก่อน""โอ้ยย อะไรของนายอีกเนี่ย!?""มาเถอะน่า" เขาดึงแขนเหมียวให้เดินตามไป จนถึงโต๊ะม้าหินอ่อนที่เธอนั่งอยู่เมื่อวานตอนดึก "นั่งลงก่อนสิ""นายมีอะไรอีก?""ยังโกรธฉันเรื่องเมื่อคืนหรอ?""เปล่า""บอกว่าเปล่าแต่แสดงสีหน้าแบบนี้แปลว่ายังโกรธอยู่ฉันต้องทำยังไงถึงจะหายโกรธ?""ไม่ต้อง!" เหมียวปฏิเสธเสียงแข็ง"จับของฉันคืนมั้ยล่ะ?""....." เธอหันขวับไปมองหน้าของธามทันที "ได้เหรอ?""อ่าว เธอจะไม่ปฏิเสธหน่อยหรอ""ไ
เวลาผ่านไปอีกหลายเดือนหลังจากนั้นเหมียวก็ไม่ได้เจอกับเพื่อนคนไหนอีกเลยเพราะต้องทำงาน แม่ของเธอก็ยังไปทำงานที่ไหนไม่ได้เพราะร่างกายยังไม่แข็งแรงดี และเธอก็ไม่อยากให้แม่ทำงาน เธอจึงรับปากว่าจะหาเงินมาใช้หนี้และหาเงินส่งน้องเรียนเอง"เจ๊ๆ เจ๊ๆ !! ""อะไรไอ้หมาเสียงดังมาเชียว แม่นอนอยู่เนี่ยอย่าเสียงดังสิ" เหมียวหันไปเอ็ดน้องชาย เมื่อจู่ๆ มันก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับโวยวายเสียงดัง"ใครก็ไม่รู้มายืนอยู่หน้าบ้านเรา มันมีปืนด้วยนะเจ๊""หรือว่าจะเป็น...""ใครเหรอเจ๊?""พาแม่เข้าบ้านไปก่อนแล้วห้ามออกมา เดี๋ยวเจ๊ไปรับหน้าพวกมันเอง""ครับๆ"เหมียวรู้ดีว่าพวกที่มารออยู่ที่หน้าบ้านของเธอเป็นใคร ก็คงจะไม่พ้นเจ้าหนี้ที่แม่ของเธอเคยไปกู้เงินเอาไว้ และขาดส่งมาสองเดือนแล้วเพราะเธอหาเงินไม่ทัน"สวัสดีค่ะพี่ๆ มีอะไรหรือเปล่าคะ""เฮียให้มาเก็บต้นกับดอกที่ค้างเอาไว้""ฉันขอเวลาอีกหน่อยได้มั้ย คือตอนนี้แม่ของฉันยังไม่หายดีเลยฉันเองก็หาเงินคนเดียวมันหมุนไม่ทันนะพี่ ฉันก็อายุแค่นี้เองจะไปทำงานหาเงินที่ไหนได้มากมายล่ะ ช่วยหน่อยนะพี่""คงไม่ได้หรอกเพราะผลัดมาหลายเดือนแล้ว เฮียให้มาตามยอดให้ครบ ถ้าพวกพี่ไม่ได้ไปพวกพ
@บ้านธาม"บ้านของนายใหญ่จังเลยเนาะ เคยแต่ขับรถผ่านแต่ไม่เคยแวะเข้ามาสักครั้ง" เหมียวหมุนตัวมองไปรอบๆ บ้านของธามดูใหญ่โตมากกว่าบ้านของเธอเป็นสิบเท่าเลย"เข้ามาสิฉันจะได้แนะนำให้พ่อกับแม่รู้จัก""ห๊ะ!? เอาจริงดิ""อือ..."ไม่คิดว่าธามจะพามาให้พ่อกับแม่ของเขารู้จักด้วย เอาจริงๆ เธอไม่ได้เตรียมตัวอะไรมาเลย"คุณพ่อคุณแม่ครับ นี่เหมียวเพื่อนในห้องเรียนที่ผมเคยเล่าให้ฟัง""สวัสดีค่ะ""สวัสดีจ้ะ หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเชียว ตามสบายเลยนะหนูไม่ต้องเกรงใจ""ขอบคุณมากค่ะ""ผมจะให้เหมียวมาทำงานพิเศษอยู่ที่บ้านของเรานะครับ พอดีว่าแม่ของเธอป่วยหนักแล้วทำงานไม่ได้เธอก็เลยต้องเป็นเสาหลักของบ้านทำงานส่งน้องเรียนครับ""โถ่ลูกเป็นเด็กดีจริงๆ ตามสบายเลยนะลูก แม่ไม่ว่าอะไรหรอก""ขอบคุณมากครับคุณแม่"ค่อยยังชั่วที่พ่อแม่ของธามเข้ากับเธอได้ดี เธอนึกว่าคนรวยๆ แบบนี้เขาจะหยิ่งไม่พูดกับคนจนๆ อย่างเธอซะอีก แต่พ่อแม่ของธามไม่เป็นเหมือนที่เธอคิดเอาไว้เลย ทั้งสองท่านใจดีมากและพูดสุภาพกับเธอด้วย นี่สินะที่เขาเรียกว่าผู้ดีทั้งฐานะการเงินและจิตใจ"ตามมาสิเหมียว""เอ่อ....โอเคๆ"เหมียวเดินตามธามขึ้นไปด้านบนอย่างกล้าๆ กลัว
@บ้านธาม"สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า" เหมียวยกมือไหว้พ่อกับแม่ของธามที่นั่งอยู่ตรงโซฟาในบ้านใหญ่"มาหาธามเหรอลูก ธามยังไม่เลิกเรียนเลยนะ""หนูบอกธามแล้วค่ะว่าหนูจะมาเอาของที่ห้องของเขา แต่ถ้าคุณลุงคุณป้าไม่สบายใจเดี๋ยวหนูรอธามกลับมาก่อนก็ได้ค่ะ"เธอโทรไปขออนุญาตธามก่อนที่จะมาที่นี่แล้วว่าจะไปเอาของที่เขาให้กับน้องชายของเธอมา แต่ก็กลัวว่าพ่อแม่ของเขาจะไม่สบายใจที่เธอเป็นผู้หญิงแต่เข้าออกห้องผู้ชายเป็นว่าเล่น"ไม่เป็นอะไรลูก ถ้าธามอนุญาตแล้วลุงกับป้าก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่ป้าขอถามอะไรอย่างหนึ่งสิ""ค่ะ""เรากลับธามเป็นเพื่อนกันหรอ""ค่ะ เป็นเพื่อนกัน""แต่ป้าว่าลูกชายของป้าไม่คิดแค่นั้นนะ""ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณป้า ธามก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เรียนอยู่ด้วยกันแล้ว""แต่ป้าชอบลูกสะใภ้แบบนี้นะ ขยันทำงานพูดจาดีสุภาพเรียบร้อย""เอ่อค่ะ"เหมียวถึงกับทำตัวไม่ถูกเมื่อถูกชมแบบนี้ ทั้งๆ ที่เธอก็ไม่ได้ดีมากมายเหมือนกับที่แม่ของธามพูดเลย เอาจริงๆ เธอไม่ใช่คนเรียบร้อย แต่เพราะเธอต้องคุยกับผู้ใหญ่เลยต้องวางตัวให้ดูสุภาพเรียบร้อย"ไปเถอะลูก""ค่ะคุณป้า"เธอรีบเดินขึ้นไปเอาของในตู้ของธามลงมา และจะกลับมาอีกทีหลังจากท
@บ้านธาม"นายบอกว่าจะมีของขวัญให้ฉัน ไหนล่ะของขวัญ?" เธอทวงถามขึ้น เมื่อเข้ามาในห้องของธามแล้วเขากลับนั่งอ่านหนังสือเฉยๆ แต่เธอกลับอยากรู้อยากเห็นในของขวัญที่ธามจะให้เธอ"อยากได้ตอนนี้เหรอ?""อื้อ อยากรู้ว่าเป็นอะไร""....." ธามลุกเดินมาหาเหมียวที่นั่งอยู่บนโซฟา พร้อมกับผลักตัวเธอให้นอนราบลงกับโซฟาอย่างอ่อนโยน ก่อนที่เขาจะถอดเสื้อที่สวมใส่อยู่ออกไป เผยให้เห็นรูปร่างสัดส่วนมัดกล้ามเนื้อที่เรียงตัวสวย"ธะ ธามฉันไม่ได้อยากได้แบบนี้นะ เรายังเด็กอยู่เลยนะ""เด็กที่ไหนกัน โตหมดแล้วเนี่ย" ธามไล่สายตามองเรือนร่างของเหมียว"ไอ้บ้าธาม!""....." ธามยิ้มมุมปากก่อนจะยื่นหน้าไปใกล้ๆ เหมียวมาขึ้น ทำท่าเหมือนจะจูบเธอแต่แล้วก็แค่จุ๊บหน้าผากของเธอเพียงครั้งเดียวแล้วปล่อยเธอเป็นอิสระ "ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า ฉันรู้อยู่ว่ามันไม่ควร""....." เหมียวถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก"มานี่ก่อนสิ""ไปไหน?""มาเถอะน่า"เขาพาเธอเดินไปที่ห้องห้องนึงด้านในเต็มไปด้วยอุปกรณ์ออกกำลังกายมากมาย และมันก็กว้างมากๆ ด้วย เหมือนกับว่าของเขาแค่ห้องเดียวแต่กินพื้นที่ไปเยอะมากๆ แต่ก็ไม่แปลกเพราะธามเกิดเป็นลูกคนรวยจะทำอะไรก็ได้เพราะใช้
@ผับ"ตกลงแกจะบอกได้หรือยังว่าเป็นอะไรทำไมถึงชวนฉันออกมาดื่ม" ลูกหยีเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง เพราะมาถึงได้เหมียวก็เอาแต่สั่งเครื่องดื่มมานั่งดื่มอย่างเดียวไม่พูดกับใครเลย".....""แกทะเลาะกับธามหรอ?""ไม่ได้ทะเลาะกัน แค่ไม่ยุ่งกันอีกแล้ว""หมายความว่ายังไง เกิดอะไรขึ้น?""ฉันเคยบอกแกไปแล้วไงสังคมของฉันกับธามไม่เหมือนกัน บางทีเราสองคนอาจจะไม่มีอะไรเหมาะสมกันเลยก็ได้ความรักของเราสองคนก็แค่ความรักของเด็กๆ ที่เพิ่งจะหัดมีความรัก ความจริงแล้วมันไม่ใช่ความรักอะไรหรอกก็แค่อารมณ์ชั่ววูบก็เท่านั้นแหละ""....." ลูกหยีนั่งฟังเพื่อนพูดอย่างตั้งใจ"ฉันพยายามเข้าหาเขา พยายามทำทุกอย่างที่จะทำให้ตัวเองเลิกคิดว่าไม่เหมาะสม แต่เหมือนฉันยิ่งพยายามมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งไปไกลมากเท่านั้น จนฉันรู้สึกเหนื่อยไม่อยากตามไม่อยากอะไรอีกแล้ว""มันต้องมีเรื่องมากกว่านั้นสิที่ทำให้แกคิดมากได้ขนาดนี้ ถ้าแกคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมแกคงไม่ถลำลึกกับธามมาจนขนาดนี้""อืม...ธามไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น" เธอพูดเสียงแผ่วพร้อมกับกระดกเหล้าในแก้วขึ้นรวดเดียวเป็นการย้อมใจ"ห๊ะ!? แล้วแกรู้ได้ยังไง""มันคงเป็นเซ้นส์ของผู้หญิงละมั้ง ฉันรู้สึ
หลังจากนั้นเธอก็ไม่เคยโทรกลับไปหาธามอีกเลย เธอเอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องไม่ออกไปกินอะไรไม่พูดคุยกับใครเลย ทั้งแม่และน้องชายเป็นห่วงเธอมากและก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร"พี่สาวของเราเป็นยังไงบ้างหม่า" ลูกหยีเดินเข้ามาในบ้านด้วยความร้อนใจ หลังจากที่รู้ว่าเหมียวเป็นอะไรก็ไม่รู้ไม่ยอมกินข้าวกินปลาไม่ยอมออกมาจากห้อง"ยังไม่ยอมออกมาจากห้องเลยครับ ไปเคาะประตูเรียกก็ไม่ตอบไม่รู้ว่าเป็นอะไร" หม่าตอบ"เดี๋ยวพี่ไปดูเอง เราไปดูแม่เถอะ""ครับพี่หยี"ลูกหยีเดินขึ้นไปด้านบนก่อนจะเคาะประตูห้องของเหมียว แต่ในห้องก็ยังคงเงียบกริบไม่มีเสียงตอบรับอะไรเลย"ฉันเองนะเหมียว มีเรื่องอะไรออกมาคุยกันได้มั้ย แม่กับน้องชายของแกเป็นห่วงแกมากนะที่เห็นแกเป็นแบบนี้""ฉันขออยู่คนเดียวได้มั้ยหยี ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมจะออกไปหาใคร" เธอตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ลูกหยีที่ได้ยินแบบนั้นก็คิดว่าเหมียวต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ เธอถึงได้ร้องไห้จนน้ำเสียงสั่นขนาดนั้น"ก็ได้แต่แกก็กินอะไรบ้างสิ อย่าเงียบไปแบบนี้"".....""ฉันไม่กวนแกก็ได้ ฉันซื้อของมาให้อยู่หน้าประตูนะแล้วก็ออกมาเอา ดีขึ้นแล้วค่อยมาเล่าให้ฉันฟังก็ได้ว่าเป็นอะไร"ลูกหยีเ
หลังจากวันนั้นทั้งสองคนก็ได้ปรับความเข้าใจกัน และก็ยังต้องแยกย้ายกันไปทำงานเหมือนเดิม เพราะเธอเชื่อใจและมั่นใจว่าธามจะไม่มีวันนอกใจนอกกายเธอไปมีคนอื่นเด็ดขาด"แม่...วันนี้หนูจะไปหาธามที่บริษัทนะ แม่มีอะไรก็บอกหม่ามันนะ ถ้าจะฝากซื้ออะไรก็ให้หม่ามันโทรหาหนูก็ได้""อือๆ ไปเถอะแม่ไม่อยากได้อะไรหรอก""จ้ะแม่" เหมียวหยิบกระเป๋าสะพายใบโปรดของตัวเองขึ้นมาจากนั้นก็เดินออกไปขึ้นรถแท็กซี่ที่หน้าปากซอยไม่นานเธอก็มาถึงยังบริษัทของธาม"สวัสดีค่ะ ธามอยู่ด้านบนใช่มั้ยคะ" เธอเดินเข้าไปถามพนักงานต้อนรับ เพราะถ้าเขายังไม่ว่างเธอก็จะยังไม่ไปรบกวน"ไม่นะคะ ท่านประธานเดินทางไปต่างประเทศได้ 2-3 วันแล้วนะคะ" พนักงานต้อนรับบอก"ไปต่างประเทศ?" เหมียวยืนขมวดคิ้วเข้าหากัน เขาเดินทางไปต่างประเทศตั้งแต่เมื่อไหร่กันทำไมเธอถึงไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเลย"ใช่ค่ะ ท่านประธานไปพบผู้บริหารบริษัทที่ต่างประเทศน่ะค่ะ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าท่านประธานจะกลับมาเมื่อไหร่""อ่อ ขอบคุณมากๆ นะคะ"เธอเดินกลับมาอย่างงงๆ เพราะอุตส่าห์ตั้งใจมาหาเขาแต่สุดท้ายก็เพิ่งจะมารู้ว่าเขาเดินทางไปต่างประเทศปึก!"โอ๊ะ! ขะ ขอโทษด้วยค่ะฉันเดินไม่ระวังเ
เวลาผ่านไปอีกเรื่อยๆ"เหมียว..." เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของหญิงสาวขณะที่เธอกำลังยืนเช็ดโต๊ะอยู่ ทำให้เธอหยุดชะงักและค่อยๆ หันกลับไปมองและก็พบว่าธามยืนอยู่ข้างหลังเธอพร้อมกับผู้หญิงคนนั้น"มีอะไร?""เธอมาทำงานที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?""สักพักแล้ว""ทำไมเธอถึงมาทำงาน เงินที่ฉันให้ทุกเดือนมันไม่พอหรอ?"".....""เหมียว""นายเคยสนใจด้วยหรอว่าฉันจะไปไหนทำอะไรกับใคร ฉันก็เห็นนายสนใจอยู่กับงานของตัวเองอย่างเดียว" เธอพูดพร้อมกับหันหลังกลับไปเช็ดโต๊ะเหมือนเดิม"อย่าประชดกันแบบนี้สิเหมียว เธอก็รู้ว่าฉันต้องทำงาน""ฉันก็ต้องทำงานเหมือนกันอย่ามารบกวนเวลางานของฉัน""ทำไมเธอ...ถึงดูห่างเหินกับฉันจัง""....." เธอหัวเราะเบาๆ โดยที่ไม่ให้เขาได้ยิน ความจริงเธออยากจะพูดออกไปแล้วด้วยซ้ำว่าใครกันแน่ที่ทำตัวห่างเหิน เธอพยายามเข้าหาเข้าถึงเขาตลอด จะมีก็แต่เขาที่พยายามทำตัวออกห่างจากเธอ"กลับบ้านไม่ต้องทำงาน เดี๋ยวฉันจะให้เงินเดือนเธอเพิ่มเอง""ฉันจะทำงาน""เธออยากได้เท่าไหร่เงินเดือนของเธอ แลกกับการที่เธอไม่ต้องมาทำงานที่นี่ฉันจะให้เธอเอง" เสียงของธามทำให้คนที่อยู่รอบๆ เริ่มหันมามองและให้ความสนใจ แต
หลายวันผ่านไปจากนั้นเธอก็ไม่เคยโทรไปหาธามอีกเลย เธอกลัวว่าโทรไปแล้วจะมีคนอื่นรับอีก ความรู้สึกของเธอในตอนนี้มันกลัวไปหมดกลัวอย่างบอกไม่ถูก และมันก็ไม่แปลกที่เธอจะระแวงเขา"เป็นอะไรวะ ทำไมถึงนัดมาที่นี่ได้" ลูกหยีเอ่ยถามขึ้น เมื่อเหมียวโทรเรียกให้มาเจอกันที่ผับเธอแค่อยากหาคนที่ให้คำปรึกษากับเธอได้ คนที่เข้าใจความรู้สึกของเธอจริงๆ"ฉันไม่รู้จักพูดปรึกษากับใครดี""เรื่องอะไร?" ลูกหยีถาม"ฉันกับธาม""เกิดอะไรขึ้น?""ไม่รู้สิ ตอนนี้ฉันรู้สึกระแวงไปหมดเลย เราสองคนห่างกันมาได้สักพักแล้วไม่ค่อยได้ติดต่อกันไม่ค่อยได้ไปหากัน ฉันเองก็ต้องคอยดูแลแม่ ส่วนเขาก็ต้องทำงาน""แล้วแกระแวงเรื่องอะไร?""หลายวันก่อนฉันโทรไปแล้วมีผู้หญิงรับสาย หลังจากวันนั้นฉันก็พยายามโทรไปอีกแต่เขาก็ไม่ยอมรับสายเลย เมื่อวานก่อนฉันไปหาเขาที่บริษัทเจอเขากับผู้หญิงคนนั้นอยู่ในห้องด้วยกัน..." เริ่มเล่าถึงเหตุการณ์ที่มันเปลี่ยนแปลงให้กับเพื่อนสนิทฟัง"เฮ้ย!?""ฉันไว้ใจธามนะแต่ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันฉันถึงต้องมาระแวงเขาแบบนี้""เหมียว...""ฉันแค่อยากให้แกเป็นที่ปรึกษาให้ ฉันไม่รู้ว่าฉันควรทำยังไงต่อดี""ทำไมแกถึงไม่บอกธามไปตรงๆ
@บริษัทธาม"สวัสดีค่ะไม่ทราบว่ามาติดต่อเรื่องอะไรคะ?" พนักงานฝ่ายบริการเอ่ยถามเหมียว ขณะที่เธอกำลังยืนหันมองซ้ายขวาอยู่เหมือนกับว่ากำลังคิดว่าจะไปทางไหนดี เธอเพิ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรก"มาหาธามค่ะ""ใครคือธามหรอคะ เขาทำงานอยู่ที่นี่หรอ?" พนักงานถามกลับอย่างงงๆ น้อยคนที่จะรู้จักชื่อเล่นของธามในที่นี่ ส่วนใหญ่จะรู้จักในชื่อเต็มๆ และเรียกกันว่าท่านประธานมากกว่า"คนนี้ค่ะ" เธอเปิดรูปที่ถ่ายคู่กับธามให้พนักงานดู พนักงานสาวถึงกับหน้าเหวอไปเลย "พอจะทราบมั้ยคะว่าจะไปหาเขาได้ที่ไหน""ท่านประธานทำงานอยู่ชั้นบนสุดเลยค่ะขึ้นลิฟท์ไปได้เลย ให้แจ้งท่านประธานก่อนไหมคะว่ามีคนมาหา""ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ"เหมียวรีบเดินตรงไปขึ้นลิฟท์ตามที่พนักงานบอกทันที ไม่นานลิฟท์ก็เปิดออกด้านหน้าเธอมีเพียงความว่างเปล่าไม่พบใครเลย ทั้งๆ ที่มีโต๊ะทำงานอยู่ที่หน้าห้องแกร้ก!เธอเปิดประตูเข้าไปเพราะคิดว่าทำคงทำงานอยู่ด้านในและอยากจะเซอร์ไพรส์เขาเพราะนานๆ ครั้งจะได้เจอกันสักทีทว่าภาพตรงหน้าทำเอาเธอเซอร์ไพรส์มากกว่า เพราะธามกับผู้หญิงอีกคนกำลังยืนอยู่ใกล้ๆ กัน แถมธามก็ถอดเสื้อตัวนอกออกด้วยเหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวด้า
วันต่อมา"สวัสดีค่ะบอส" หญิงสาวกล่าวทักทายตามปกติพร้อมกับวางแก้วกาแฟลงตรงหน้าของประธานหนุ่ม แต่เขาก็ยังทำเฉยเมยไม่ได้สนใจอยู่ดีชุดในวันทำงานของเธอก็เหมือนกันทุกๆ วัน ชุดเดรสสั้นและรัดสัดส่วน"บอสต้องการอะไรเพิ่มหรือเปล่าคะ?""ไม่ล่ะ""ค่ะ ถ้าบอสอยากได้อะไรเพิ่มก็แยกฉันได้ตลอดเวลาเลยนะคะ""....." ธามนั่งทำงานเงียบๆ เขาได้ยินทุกคำพูดของหญิงสาว แต่เขาตั้งใจที่จะไม่ตอบอาจจะเป็นเพราะบุคลิกภายนอกที่ดูเย็นชาไม่ค่อยสนใจคนรอบข้าง ซึ่งถ้าใครไม่รู้จักดีก็อาจจะคิดว่าผู้ชายคนนี้หยิ่งและการกระทำของเขามันก็ปกติเหมือนเดิมในทุกๆ วัน จะคุยเล่นสนุกด้วยเฉพาะคนที่สนิทและคนในครอบครัวเท่านั้นครืด ครืด ครืด>ธามมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์พร้อมกับทำท่าจะเลื่อนมือไปหยิบโทรศัพท์มา แต่แล้วก็มีงานเข้าซะก่อน"แย่แล้วค่ะท่านประธาน โรงงานของเรามีปัญหาค่ะ" ผู้จัดการเดินเข้ามาบอกด้วยท่าทางที่เร่งรีบและตกใจ"มีปัญหาอะไร!?""ถังผลิตมีสารเคมีรั่วไหลค่ะ""....." ธามรีบลุกเดินออกจากห้องไปทันทีโดยที่ลืมไปเลยว่าเขากำลังจะรับโทรศัพท์คนรัก แต่แล้วมันก็มีงานด่วนเข้ามาทำให้เขาต้องไปสนใจกับงานก่อนโทรศัพท์
สามปีต่อมาธามเข้ามาทำงานที่บริษัทเต็มตัวแล้วแต่เหมียวไม่ได้มาทำงานด้วย เพราะต้องคอยดูแลแม่ที่ไม่ค่อยสบาย ก็เลยจะแวะมาหาธามบ้างทุกครั้งที่มีเวลาว่าง และไม่ค่อยได้ติดต่อกันเพราะต่างคนก็ต่างทำงานของตัวเองก๊อก ก๊อก ก๊อก"ขออนุญาตค่ะบอส""เชิญ""เอาน้ำส้มเย็นๆ มาส่งค่ะบอส" เลขาสาวเดินตรงเข้ามาหาพร้อมกับวางแก้วน้ำส้มลงตรงหน้าของเขา เธอก้มโค้งจนเสื้อห้อยลงมาติดโต๊ะ เห็นลึกเข้าไปจนถึงบราสีแดงสดด้านในชุดที่ใส่เป็นชุดเดรสสั้นๆ และรัดมากส่วนเสื้อก็คอกว้างจนก้มแล้วเห็นเครื่องในหมด"ขอบใจเอาวางไว้ตรงนั้นแหละเดี๋ยวฉันกินเอง""บอสเหงาหรือเปล่าคะ อยากได้คนช่วยคลายเหงาหรือเปล่า""ไม่" เขาตอบแต่ตาที่ยังจับจ้องอยู่ที่เอกสารตรงหน้า"ฉันเห็นบอสนั่งหน้าเครียดทำงานทุกวันเลย อยากให้ช่วยคลายเหงาก็เรียกฉันได้เลยนะคะ ฉันทำได้ทุกอย่างเลย" เธอพูดพร้อมกับส่งสายตายั่วยวนไปให้คนตรงหน้า แต่สิ่งที่ได้ตอบรับคือความนิ่งเฉยไม่สนใจและก็ไม่ได้หลงใหลกับสิ่งยั่วยวนตรงหน้าด้วย"กลับไปทำงานของคุณเถอะ มีหน้าที่อะไรก็ทำไป ส่วนอะไรที่มันไม่ใช่หน้าที่ก็ไม่ต้องทำ""ค่ะบอส"เธอเดินหันหลังออกไปด้วยอารมณ์ที่ค่อยไม่ดีเท่าไหร่ เพราะเ
ปึก! ปึก! ปึก!ร่างหนาถาโถมแก่นกายใหญ่เข้าร่องแคบอย่างรัวๆ พร้อมกับใช้ไม้ตีที่ก้นของเธอเป็นจังหวะ จนก้นสีขาวเนียนแดงเถือกไปหมด"อ๊ะอ๊ะอ๊า ธะ ธามอย่าตีสิ ฉันเจ็บ!" เธออยากจะขัดขืนเพราะตัวเองเจ็บ แต่ก็ถูกพันธนาการไว้ทำให้ไม่สามารถขัดขืนได้เลย"อืม....อ่าาส์...." เขาได้แต่เปล่งเสียงครางพร้อมกับกระแทกเอวอย่างแรงๆ ไม่ได้ฟังสิ่งที่เธอกำลังร้องขอเลยแม้แต่น้อยหางแมวของเธอมันสั่นกระเทือนทุกครั้งที่ถูกเขากระแทก บวกกับความรู้สึกอีกแบบที่มีสิ่งนั้นอยู่ในร่องก้นของเธอมันไม่ได้เจ็บแต่เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันรู้สึกดีมากจริงๆ และก็รู้สึกเจ็บที่ถูกธามตี"อ๊าา...อร๊างอร๊ายย!! ธาม..." เธอสั่นเกร็งพร้อมกับปล่อยน้ำบางอย่างไหลพุ่งออกมาอย่างรวดเร็วจนเลอะเต็มโซฟา"เสียวขนาดนั้นเลยเหรอ หืม.." ธามยกขาของเธอขึ้นพาดกับขอบโซฟาด้านข้าง ก่อนจะยึดสะโพกของเธอไว้แน่นแล้วกระแทกอย่างรัวๆ จนร่างเล็กสั่นสะท้านไปทั้งตัวตับ! ตับ! ตับ!"อื้ออ....ธาม...อ๊าอร๊างง!!""ครางแบบนี้อยากโดนเอาจนเดินไม่ได้เหรอ?""ฉะ ฉันเสียว....จะเสร็จอื้ม!""ก็เสร็จสิ แต่ฉันยังไม่เสร็จ ก็ยังไม่หยุดอยู่ดี" เขากระแทกอย่างรัวๆ จนรู้สึกได้ว่าภ