Semua Bab เด็กเนิร์ด : Bab 41 - Bab 50

วันต่อมาบริษัทของธาม"ว๊ายคุณเหมียวนี่นา" เสียงของพนักงานเอ่ยขึ้นมาเมื่อเหมียวก้าวเดินเข้าไปในบริษัทของธาม ก่อนที่จะทำให้พนักงานที่เหลือหันมามองที่เธอพร้อมๆ กัน"คุณเหมียวจริงๆ ด้วย ตัวจริงสวยกว่าในนิตยสารอีกนะคะเนี่ย ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ""เอ่อ...ค่ะๆ"พนักงานเข้ามาขอเธอถ่ายรูปด้วย ทำเอาเธอยืนงงไปหมด ไม่คิดว่าแค่เธอถ่ายแบบจะมีคนรู้จักเธอมากขนาดนี้"มาหาท่านประธานเหรอคะคุณเหมียว" ผู้จัดการเดินเข้ามาถาม"ค่ะ""ท่านประธานทำงานอยู่ด้านบนค่ะ ขึ้นลิฟท์ไปได้เลย""ขอบคุณมากๆ นะคะ""คุณเหมียวสวยมากๆ เลยค่ะ สวยกว่าในรูปอีก""เอาล่ะๆ กลับไปทำงานต่อกันได้แล้วเดี๋ยวท่านประธานมาเห็นจะโดนดุเอา คุณเหมียวจะได้ขึ้นไปหาท่านประธานด้านบน""ไปก่อนนะคะ"เหมียวเดินไปขึ้นลิฟท์ไปยังชั้นบนสุดที่เป็นห้องทำงานของธาม หน้าประตูมีเลขาคนใหม่ที่เป็นผู้ชายนั่งทำงานอยู่"สวัสดีครับ มาหาท่านประธานหรอครับ""ค่ะ""ไม่ทราบว่าได้นัดไว้หรือเปล่าครับ""ไม่ค่ะ แต่ช่วยบอกเขาทีค่ะว่าคนชื่อเหมียวมาหา""สักครู่นะครับ"เลขาหน้าห้องโทรบอกผู้เป็นเจ้านายและเขาก็เปิดประตูออกมาทันที"เหมียว..""ต้องขอโทษด้วยครับท่านประธาน ผมไม่รู้ว่าเ

สองเดือนถัดมา"นึกยังไงถึงชวนฉันออกมาเที่ยวห้าง?""ไม่รู้สิ อยู่แต่บ้านมันก็เบื่อยังไงก็ไม่รู้ เธอเองก็ไม่เหงาหรออยู่แต่บ้านอย่างเดียว""ไม่อะ อยู่บ้านเงียบๆ สบายใจดีออก" เธอบอก เธอไม่ค่อยชอบความวุ่นวายตามในห้างแบบนี้เท่าไรตอนนี้แม่ของเธอถูกส่งไปรักษาอาการที่ต่างประเทศแล้ว โดยมีคุณหมอจากทางต่างประเทศคอยดูแลอย่างใกล้ชิดซึ่งเธอกับน้องชายไม่ต้องตามไปด้วย และหลังจากเตรียมตัวได้หนึ่งอาทิตย์ธามก็ให้เครื่องบินส่วนตัวของเขามารับแม่ของเหมียวไปที่ต่างประเทศทันทีในตอนกลางวันที่น้องชายของเธอไปเรียนเธอก็เลยต้องอยู่บ้านคนเดียว นอกจากวันไหนที่มีงานถ่ายแบบเธอถึงไม่อยู่บ้าน"แล้วนายจะมาซื้ออะไรหรอ?""ซื้อของให้เธอไง""หือ??""เป็นนางแบบก็ต้องใช้ของที่เป็นแบรนด์สิ""แล้วทำไมฉันต้องอัพเกรดตัวเองขนาดนั้นด้วย ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย""คนแบบไหน?""ก็แบบ....ช่างมันเถอะ""เสื้อผ้าก็ลองเปลี่ยนแนวใส่ดูบ้างผม มันจะทำให้บุคลิกของเธอดูดีขึ้นนะ""แล้วแบบนี้มันไม่ดีตรงไหน" เธอก้มมองตัวเองที่สะพายกระเป๋าย่ามลูกเก่าใส่เสื้อยืดสีดำพร้อมกับกางเกงยีนส์วินเทจที่เธอชอบใส่รองเท้าผ้าใบสีขาว"แบบนี้มันก็ดี แต่ฉันอยากให้

เช้าวันต่อมา"เหมียว เหมียว""อือ....อย่ากวนสิ ฉันยังง่วงนอนอยู่เลย" เธอพูดอึมอำในลำคอ ก่อนจะพลิกตัวนอนตะแคงเพื่อหนีแสงแดดเมื่อคืนเธอไม่รู้เลยว่ากว่าจะเสร็จภารกิจรักกับธามเวลามันผ่านล่วงเลยไปเท่าไหร่แล้ว รู้แต่ว่าเธอเหนื่อยมากๆ ไม่มีแม้แต่แรงจะลืมตาขึ้นมามองอะไร"ตื่นได้แล้วสายแล้วนะ""อือช่างมัน ฉันง่วง...""ถ้ายังไม่ตื่นอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ""อือ..."จากนั้นเธอก็หลับต่อไปทันที เธอได้ยินทุกคำพูดของธามแต่เธอยังไม่อยากตื่นตอนนี้กึด!"อ๊ะ....ธาม!!" เหมียวลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจ เมื่อธามมานอนข้างๆ เธอแล้วจับแก่นกายใหญ่สอดเข้ามาในร่องแคบของเธอชนิดที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ"แหะๆ ตื่นแล้วหรอ morning sex จ้ะเมียจ๋า" เขายิ้มกว้างออกมาเหมือนไม่รู้สึกผิดหรือสะทกสะท้านอะไรเลยกับสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่"อื้อฉันอยากนอนนะธามอย่ากวนได้มั้ย" เธอพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด ไม่ชอบเอาซะเลยกับการถูกปลุกให้ตื่นด้วยวิธีแบบนี้ โดยเฉพาะเวลาที่เธอยังไม่อยากตื่น"ใส่เข้าไปแล้วจะไม่ให้เอาจริงๆ เหรอ?""อือ...""ก็ฉันปลุกเธอแล้วเธอไม่ตื่นเอง ฉันก็เลยปลุกเธอด้วยวิธีนี้""จะปลุกฉันไปไหนล่ะ วันนี้

หกเดือนต่อมา"นี่ธาม! ทำไมนายถึงใส่กระเทียมมาในนี้ล่ะ ฉันไม่ชอบกลิ่นกระเทียมเลยนะมันเหม็น!" เหมียวหันไปโวยวายใส่ เพราะได้กลิ่นกระเทียมที่ธามใส่มาในอาหารของเธอแล้วรู้สึกเหม็นจนหงุดหงิด"เธอชอบกินกระเทียมไม่ใช่หรอ ฉันก็ใส่ให้ตามปกติเหมือนที่เธอเคยกินไง""แต่ตอนนี้ฉันเหม็น เอามันออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!""อ่าๆ โอเคๆ เอาออกไปเดี๋ยวนี้แหละ" ธามยกจานอาหารของเหมียวออกไปอย่างงงๆ เมื่อจู่ๆ เธอก็อารมณ์เสียใส่เขาทั้งๆ ที่เรื่องมันก็แค่นี้เอง อีกอย่างเหมียวก็ชอบกินกระเทียมอยู่แล้วด้วยไม่ว่าจะเป็นกระเทียมชนิดไหนเธอก็ชอบกินหมด"แล้วเธอจะกินอะไร ฉันจะได้ทำให้""อยากกินมะม่วงเปรี้ยวๆ" เธอตอบ"แต่นี่มันดึกแล้วนะ เธอจะไปหาซื้อที่ไหนได้ล่ะ ไม่มีร้านผลไม้ที่ไหนเปิดอีกแล้วนะ""ก็ฉันอยากกินอะ นายถามฉันเองว่าฉันอยากกินอะไร พอฉันบอกว่าอยากกินมะม่วงเปรี้ยวๆ นายก็มาพูดแบบนี้ แล้วจะมาถามทำไมว่าฉันอยากกินอะไร!" เธอหันไปพูดกับธามด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด"ก็ถ้าเธออยากกินอย่างอื่นฉันก็จะได้ขับรถออกไปที่ร้านสะดวกซื้อให้ไง แต่ร้านสะดวกซื้อมันไม่มีผลไม้สดขายนะ กินอย่างอื่นไปก่อนได้มั้ยเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะออกไปซื้อให้แต่เช้

8 เดือนต่อมาเหมียวต้องผ่าคลอดเพราะเธอไม่สามารถคลอดเองได้ และเพื่อลูกเธอก็พร้อมที่จะยอมเจ็บ ส่วนธามก็คอยให้กำลังใจอยู่ใกล้ๆ กับเธอตลอดเวลาขณะที่คุณหมอกำลังทำการผ่าคลอดธามก็พยายามชวนคุยเพื่อไม่ให้เธอรู้สึกวิตกกังวล ทำใจให้สบายระหว่างที่คุณหมอกำลังทำการผ่าตัดคลอดลูกชายทั้ง สามคนของเธอและไม่นานก็ได้ยินเสียงเด็กร้องระงมอยู่ในห้องคลอด"ทารกทั้งสามคนปลอดภัยแข็งแรงสมบูรณ์ดีนะครับ""ผู้ชายทั้งหมดเลยใช่หรือเปล่าครับ?""ครับ ผู้ชายทั้งหมดเลย""....." ถึงจะเก่งมากแค่ไหนแต่เรื่องแบบนี้ก็ทำให้ผู้ชายเข้มแข็งอย่างธามมีน้ำตาได้เหมือนกัน มันเป็นน้ำตาที่เต็มไปด้วยความดีใจ และไม่สามารถพูดออกมาเป็นคำพูดได้"เดี๋ยวทางหมอจะเย็บแผลให้กับคุณแม่ก่อนนะครับแล้วถึงจะพาออกไประหว่างนี้คุณพ่อออกไปรอด้านนอกก็ได้ครับ""ไม่เป็นไรครับ ผมอยู่ได้ผมอยากอยู่ข้างๆ เธอ""ได้ครับ"ธามไม่อยากปล่อยให้เหมียวนอนอยู่คนเดียว ไม่อยากให้เธอคิดว่าตัวเธอเหลืออยู่คนเดียว เวลานี้เป็นเวลาที่ผู้หญิงต้องการผู้ชายมากที่สุดคือมีคนรักคอยอยู่ข้างๆ ตอนที่เธอกำลังเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดสุดชีวิต แต่ก็เป็นความเจ็บปวดที่แลกมาด้วยความรักเวลาผ่านไป