Semua Bab มลทินสวาทมาเฟีย (ซีรีส์มาเฟียยอดรัก ลำดับที่1): Bab 51 - Bab 60

ตอนที่ 51.ให้อภัยผู้ชายคนนี้ได้ไหม/2“เขารู้แล้วหรือว่าหลินหลินอยู่ที่นั่น” ยากูซ่าหนุ่มเอ่ยถาม“ยังครับ คนของผมปิดกั้นข่าวสารเกี่ยวกับคุณหลินหลินไว้ทุกทาง เราเบี่ยงเบนความสนใจและเบาะแสของคุณหลินหลินไปทางคุณริคคาโด้ นักสืบที่ทำงานนี้ให้คุณเจิ้งเป็นคนของผม เขาไม่มีทางรายงานเรื่องคุณหลินหลินอยู่ที่ประเทศไทยให้คุณเจิ้งรู้เด็ดขาด” เว่ยเหยียนบอกอย่างมั่นใจกว่าเจ็ดเดือนที่เขาให้ความร่วมมือกับทามาดะปิดบังข่าวความเคลื่อนไหวของหลินหลิน เพื่อสั่งสอนหลี่เจิ้งที่ทำร้ายหัวใจหญิงสาวที่น่าสงสารคนนั้น ทามาดะเป็นฝ่ายเอ่ยขอร้องเขาให้ช่วยเหลือหลินหลิน เพราะรู้สึกโมโหที่เธอถูกหลี่เจิ้งทำร้ายจิตใจอย่างสาหัส เมื่อได้รู้เรื่องราวระหว่างหลี่เจิ้งกับหลินหลิน เว่ยเหยียนจึงทำตามคำขอร้องด้วยความยินดี เขายอมรับว่าในคราวแรกคิดจะอาสาเป็นคนดูแลหญิงสาวเอง แต่เธอมอบให้ได้เพียงความเป็นเพื่อนเช่นเดียวกับที่เห็นทามาดะเป็นพี่ชายคนหนึ่ง หัวใจของเธอเป็นของผู้ชายที่ไม่เคยเห็นค่าของเธอเลย“แม่ของเขาอยู่ที่เมืองไทยได้รู้เรื่องของหลินหลินแล้ว เธอคงจะบอกให้ลูกชายรู้” ทามาดะสันนิษฐานยากูซ่าหนุ่มเคยแวะไปเยี่ยมหลินหลินอยู่ครั้งหน

ตอนที่53.รักนะเด็กดี/1หลี่เจิ้งหยัดกายลุกขึ้นนั่ง ทอดสายตามองแผ่นหลังที่สั่นสะท้านของหญิงสาวอย่างเจ็บปวดไม่แพ้กัน เข้าใจเธอดีว่าเธอเจ็บช้ำใจจากการกระทำของเขาเพียงใด เขาใจร้ายใจดำกับเธอจนยากจะให้อภัย สมควรแล้วที่เธอจะโกรธเกลียดเขา แววตาของเธอเมื่อครู่มันฉายรอยเจ็บร้าวจนหัวใจของเขาปวดแปลบไปทั้งใจ มาเฟียหนุ่มขยับเข้าไปใกล้ จับไหล่มนหมุนให้หันมาหาเขา ดวงตาคู่สวยแดงก่ำฉ่ำชื้นด้วยหยดน้ำตาเมินหนี ไม่ยอมสบตา“ฉันไม่ได้คิดทำอะไรบ้าๆ แบบที่เธอว่านะหลินหลิน” หลี่เจิ้งพยายามแก้ไขความเข้าใจของเธอ“ใช่สิ ฉันมันน่าเกลียดน่าทุเรศแบบนี้ คงเอาไปให้ใครเขาไม่ได้อีกแล้วสินะ”หลินหลินยิ้มขื่น หันมามองหน้าเขาด้วยแววตาเจ็บปวด ก่อนจะปัดมือเขาออกจากไหล่ หมุนกายหันหลังให้อีกครั้ง“ไปกันใหญ่แล้วนะหลินหลิน ฟังฉันก่อนนะคนดี อย่าเพิ่งตัดพ้อต่อว่าอะไรฉันเลยนะ”หลี่เจิ้งทอดเสียงนุ่ม พยายามใจเย็นหาทางเกลี้ยกล่อมให้เธอยอมรับฟังเขา หญิงสาวนิ่งเงียบเหมือนไม่สนใจคำพูดเขา ทำให้มาเฟียหนุ่มเริ่มใจแป้ว เขาถนัดแต่เค้นคอข่มขู่คนให้ยอมศิโรราบ แต่ไม่เคยงอนง้อใครแบบที่กำลังทำอยู่ กับเพียงลดาก็ไม่เคยมีเรื่องหมางใจกันต้องง้องอนให้เ

ตอนที 55.รักนะเด็กดี/3คุณจันทร์ฉายเปิดลิ้นชักหัวเตียงหยิบรูปถ่ายตอนอุลตร้าซาวด์ของหลานตัวน้อยมาให้ลูกชายดู หลี่เจิ้งยื่นมือไปรับรูปนั้นมาดูใกล้ๆ แววตาของคุณพ่อคนใหม่ทอประกายอ่อนโยนเมื่อเห็นภาพลูกน้อยในครรภ์ แม้จะไม่เห็นหน้าชัดเจนแต่เงาร่างของลูกก็ทำให้หัวใจของคนเป็นพ่อเต้นแรงด้วยความสุข รู้สึกโชคดีที่มีโอกาสได้รอคอยการกำเนิดของลูกน้อยอย่างใกล้ชิดแบบนี้ เขาคลี่ยิ้มอบอุ่นขณะแตะริมฝีปากจูบรูปถ่ายอย่างแสนรัก“มีโอกาสได้ดูแลเขาแล้วก็จงดูแลเขาให้ดีนะลูก อย่าทำให้เขาเสียใจอีก” คนเป็นแม่สั่งสอนลูกชาย“ครับคุณแม่ ผมจะไม่ทำให้หลินหลินเสียใจอีก” หลี่เจิ้งรับคำด้วยรอยยิ้ม เขาหย่อนรูปถ่ายใส่กระเป๋าเสื้อของตนเอาไว้ ขณะยื่นมือไปกุมมือมารดาบีบเบาๆ“ผมขอบคุณคุณแม่มากนะครับที่ทำให้ผมมีวันนี้ และผมต้องขอโทษคุณแม่ด้วยที่ไม่ได้มาดูแลคุณแม่เลย”“แม่รู้ว่าลูกงานยุ่ง แต่ต่อไปนี้ถึงงานจะยุ่งแค่ไหน ลูกต้องหาเวลามาดูแลลูกเมียให้ดีนะ อย่าละเลยไม่เอาใจใส่เหมือนที่ทำกับหนูลดา ชีวิตของคนเรานั้นสั้นนัก ตอนที่มีโอกาสได้อยู่ร่วมกันก็ถนอมน้ำใจกันให้มากดูแลใส่ใจกันและกันให้มากที่สุด จะได้ไม่เสียใจไม่เสียดายเวลาที่ผ่านไ

ตอนที่ 57.เธอคือทุกสิ่ง/2 หลี่เจิ้งเปิดเปลือกตาขึ้นพร้อมกับนิ่วหน้าเมื่อมองหาหลินหลินไม่เจอ เธอลุกออกไปตอนไหนกันนะ ทำไมถึงได้ปล่อยให้เขานอนคนเดียวแบบนี้ มาเฟียหนุ่มลุกขึ้นนั่ง ใช้มือเสยผมให้เข้าที่ ขยับบิดตัวไล่ความเมื่อยก่อนจะลุกไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำโดยใช้เวลาไม่นาน ร่างสูงเปิดประตูเดินออกไปนอกห้อง มองหาภรรยาคนสวยไปทั่ว เขามั่นใจว่าเธอจะไม่หนีไปไหนอีกแล้ว เมื่อเจ้าตัวยอมเข้าใจสิ่งที่เขาอธิบายและดูเหมือนจะรับฟังคำขอโทษจากเขาแล้ว“ป้าอุ่นเห็นหลินหลินไหมครับ” เขาเอ่ยถามนางอุ่นที่เดินผ่านมาพอดี“หลินหลิน... อ้อ คุณลลิลน่ะเหรอคะ ทำกับข้าวอยู่ในครัวนู่นค่ะ” นางอุ่นชี้มือไปยังห้องครัว“คุณลลิลขยันนะคะ ตื่นมาตั้งแต่ตีห้า ทำนู่นทำนี่ไม่ยอมหยุด”คำเอ่ยชมของอดีตพี่เลี้ยงไม่ทำให้คนฟังรู้สึกปลื้มใจแทนภรรยา หลี่เจิ้งทำหน้าตึงเมื่อรู้สึกห่วงหลินหลินที่กำลังท้องแก่ใกล้คลอด เขาไม่อยากให้เธอทำงานหนักเกินไป แม้แต่งานบ้านก็ไม่ควรจะทำ เมื่อมีคนรับใช้ทำงานให้อยู่แล้ว มาเฟียหนุ่มพาตัวเองเดินลิ่วมายังห้องครัว ตรงดิ่งไปหาคนที่กำลังชิมแกงอยู่แล้วปลดทัพพีออกจากมือบาง คว้าข้อมือลากออกมาจากตรงนั้น“อะไรคะคุณ

ตอนที่ 59.หนึ่งเสี้ยวของความทรงจำ/1หลี่เจิ้งกวาดสายตามองไปรอบๆ บ้านหลังนี้เป็นบ้านชั้นเดียวขนาดกะทัดรัด เหมาะสำหรับอาศัยอยู่คนเดียว มีห้องนั่งเล่นเล็กๆ วางโซฟายาวเพียงตัวเดียวและโต๊ะเล็ก ไม่มีโทรทัศน์หรือเครื่องเสียงใดๆ นอกจากตู้เก็บหนังสือตู้หนึ่ง เขาเดินไปเมียงมองหนังสือที่เก็บเรียงไว้เต็มตู้ ก่อนจะหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาดู คิ้วดกหนาเลิกขึ้นสูง เมื่อเห็นว่าเป็นหนังสือสอนนวดไทย ปลายนิ้วพลิกเปิดอ่านดูเนื้อหาด้านในครู่หนึ่ง ก่อน ริมฝีปากหยักจะขยับแย้มเปิดรอยยิ้ม เมื่อเห็นตัวอักษรคุ้นตาของเพียงลดาที่เขียนบรรยายไว้ เขาหวนนึกถึงภรรยาที่จากไปด้วยความขอบคุณ เพียงลดารู้ว่าเขาชอบอะไรไม่ชอบอะไร เธอจึงสอนสิ่งเหล่านั้นให้หลินหลินเรียนรู้ทั้งหมด หากเขาได้อ่านบันทึกของเธอเร็วกว่านี้ เขาคงไม่ทำร้าย หลินหลินแบบนั้น หลี่เจิ้งหมุนกายเดินไปหาหญิงสาวที่ในห้องนอน เห็นเธอกำลังจัดของบางอย่างอยู่บนเตียง ก็ตรงเข้าไปรวบกอดไว้ ก้มหน้าแนบซอกไหล่ขณะกดจมูกหอมแก้มนวลอย่างแสนรัก“ขอบใจนะหลินหลินที่ทำเพื่อฉัน” เขากระซิบบอกเธอเสียงนุ่มละมุนหลินหลินอมยิ้มเมื่อเห็นหนังสือในมือของเขา เข้าใจในทันทีว่าหลี่เจิ้งมาขอบคุ