Semua Bab มลทินสวาทมาเฟีย (ซีรีส์มาเฟียยอดรัก ลำดับที่1): Bab 31 - Bab 40

ตอนที่ 31.เปื้อนมลทิน/2หลี่เจิ้งพยักหน้ารับ ลุกจากโซฟายาวเดินตรงไปยังห้องอาหาร เขามองอาหารที่วางเรียงรายบนโต๊ะ ก่อนจะถอนใจหนัก แล้วนั่งลงจัดการกับอาหารตรงหน้า คำแรกที่เข้าปากทำให้คนกินนิ่งงันไปชั่วครู่ หลี่เจิ้งลองตักอาหารในแต่ละจานลองชิมจนครบทุกอย่าง รสชาติคุ้นลิ้นทำให้มาเฟียหนุ่มถึงกับตื้อในอก รสชาติแบบนี้เป็นรสเดียวกับที่เพียงลดาปรุงให้เขารับประทานตลอดสิบกว่าปี หรือว่าเพียงลดาจะสอนให้แม่ครัวที่นี่ปรุงรสตามแบบที่เขาชอบ คำตอบนี้ทำให้เขาไม่คิดถามถึงคนทำอาหาร หลี่เจิ้งตักอาหารเข้าปากนั่งรับประทานเงียบๆ จนอิ่ม“ฝากชมแม่ครัวด้วย ว่าปรุงอาหารได้ถูกใจฉันมาก” เขาหันไปบอกอา หนิวที่ยืนรอรับใช้อยู่อาหนิวยิ้มกว้างดีใจแทนคนทำ “ค่ะ ฉันจะบอกคุณหลินหลินให้นะคะ”คำตอบนี้ทำให้คนชมนิ่วหน้า“เธอว่าใครทำนะอาหนิว” หลี่เจิ้งถามเสียงเข้มอาหนิวยิ้มแหย เมื่อเห็นผู้เป็นนายหน้าเคร่งเครียด จำต้องตอบด้วยเสียงอ่อยๆ ว่า“คุณหลินหลินเป็นคนทำอาหารพวกนี้ค่ะ”“ตอนนี้หลินหลินอยู่ที่ไหน เรียกมาพบฉันด้วย”เขาถามหาจำเลยแค้นของตน ด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้น“คุณหลินหลินไม่สบายค่ะ ตอนเช้าฉันเข้าไปปลุกเห็นเธอนอนซมอยู่ในที่นอ

ตอนที่33.เปื้อนมลทิน/4เช้านี้เป็นอีกวันที่หลินหลินลืมตาตื่นโดยมีร่างหนาของหลี่เจิ้งนอนอยู่ข้างๆ วงแขนแข็งแรงวางพาดเอวคอดของเธอไว้ ฝ่ามือกอบกุมทรวงนุ่มไว้ในอุ้งมืออุ่น พอเธอขยับตัวคนตัวโตก็ร้องครางงึมงำในคอ ปลายนิ้วเรียวเคลื่อนไหวขยับบีบคลึงดอกบัวสวยไปมาทั้งๆ ที่ตายังหลับอยู่ หลินหลินหน้าแดงซ่านได้แต่นอนตัวแข็งไม่กล้าขยับดิ้นอีก เกรงจะถูกเขารังแกรับอรุณ หลายคืนที่กลายเป็นตุ๊กตาให้เขานอนกอดก่าย เธอเรียนรู้ว่ามาเฟียหนุ่มเป็นคนที่นอนหลับลึก หากหลับตาลงแล้วเขาจะนอนหลับยาวรวดเดียวจนถึงเช้า แต่หากยังไม่หลับเขาก็จะหาเรื่องเอาเปรียบร่างกายของเธอจนกว่าจะพอใจ เมื่อคืนเขากลับมาถึงบ้านค่อนข้างดึก เพราะไปร่วมงานเลี้ยงของนักธุรกิจคนหนึ่ง จึงไม่ได้รังแกเธอได้แต่นอนกอดไว้เท่านั้นผ่านไปครู่หนึ่งจนแน่ใจว่าร่างหนานอนสงบนิ่ง หญิงสาวก็ค่อยๆ พลิกกายขยับออกห่าง ดึงมือที่กอบกุมทรวงและยกแขนที่พาดเอวเธอออกเบามือ ทว่าไม่ทันจะลุกจากเตียงคนนอนอยู่ก็ลืมตาขึ้นเสียก่อน มือหนาคว้าข้อมือบางดึงรั้งให้ล้มลงมาหา สอดแขนกอดรัดร่างบางไว้พร้อมกับกดจมูกโด่งงามลงบนแก้มนิ่ม“จะไปไหนหลินหลิน คิดจะหนีฉันไปหรือไง”หลี่เจิ้งพึมพำข

ตอนที่35.ไม่รักแต่หวง/2“เวลาเราทำอาหารหากเราทำด้วยใจรสชาติอาหารจะออกมาดี ยิ่งเราใส่ใจมากเท่าไหร่ อาหารก็จะอร่อยมากขึ้นเท่านั้น ถ้าเราทำอาหารเพื่อคนที่เรารัก เขาจะสัมผัสได้ถึงความรัก และความใส่ใจของเราที่มอบให้” คำพูดของเพียงลดายังติดอยู่ในความทรงจำ ทำให้หลินหลินอดลอบมองหลี่เจิ้งไม่ได้ เขาจะรู้ไหมว่าอาหารทุกคำที่เขารับประทาน มีความใส่ใจและหัวใจของคนทำอยู่ในนั้นด้วย เขาจะสัมผัสถึงความอาทรที่เธอมอบให้เขาหรือเปล่าหนอ หลินหลินอมยิ้มด้วยความสุขใจ“กินอะไรบ้างสิ เอาแต่ตักให้ฉัน ไม่เห็นเธอกินสักคำ”หลี่เจิ้งตักอาหารใส่ชามของหลินหลินบ้าง เขามองเห็นแววตาอ่อนหวานของเธอยามแอบลอบมองเขาแล้วรู้สึกหัวใจพองฟูขึ้นมา หากไม่มีเรื่องของเพียงลดามาขวางไว้ เขาคงยอมรับเธอง่ายกว่านี้ เขายังทำใจให้อภัยเธอไม่ได้ จึงมิอาจยอมรับเธอเข้ามาในหัวใจ“ขอบคุณค่ะ คุณเจิ้ง”หลินหลินยิ้มกว้าง รีบตักข้าวเข้าปากด้วยความดีใจ ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา หลี่เจิ้งไม่เคยตักอาหารให้เธอ เขาไม่ใส่ใจว่าเธอจะอยู่จะกินอะไรด้วยซ้ำ พอใจก็เรียกมานั่งรับประทานอาหารด้วย ไม่เคยสนว่าเธอจะกินข้าวหมดชามหรือเปล่า ตอนนี้เขาตักอาหารให้เธอ สนใจว่าเธอกิน

ตอนที่ 37. สายใยรัก/1เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมง กว่าหลินหลินจะรวบรวมกำลังใจตัวเองขึ้นมาใหม่ เธอเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ตัวเองสดชื่นขึ้น แล้วเดินออกมาจากห้องลงลิฟต์มายังล็อบบี้ของโรงแรม ความสงสัยเกี่ยวกับอาการทางร่างกายทำให้หญิงสาวต้องค้นหาคำตอบ หลินหลินหลบบอดี้การ์ดของหลี่เจิ้งออกมาจากโรงแรมตามลำพัง โดยสอบถามพนักงานที่เคาน์เตอร์ถึงคลินิกที่อยู่ใกล้ที่สุดในย่านนี้ ก่อนจะขึ้นรถแท็กซี่ไปยังคลินิกแห่งนั้น“กรุณารอผลตรวจปัสสาวะสักครู่นะคะ เดี๋ยวจะมีเจ้าหน้าที่มาเรียกไปพบหมอค่ะ” นางพยาบาลเอ่ยกับคนไข้เป็นภาษาอังกฤษ เพราะทราบจากข้อมูลว่าเธอไม่ใช่คนชาติเดียวกันหลินหลินพยักหน้ารับเนือยๆ หันไปมองดูนาฬิกาที่ติดบนผนังห้อง ป่านนี้หลี่เจิ้งคงรู้แล้วว่าเธอไม่ได้อยู่บนห้อง เขาจะสั่งให้คนตามหาเธอ หรือจะรอให้เธอกลับไปรับโทษทัณฑ์ที่บังอาจหนีออกมาเพียงลำพัง หญิงสาวระบายลมหายใจยาว วางมือบนหน้าท้องตัวเอง หากสิ่งที่เธอสงสัยเป็นจริง มาเฟียหนุ่มจะปล่อยให้เธอตั้งท้องลูกของเขาจนคลอด หรือจะสั่งให้เธอทำลายเด็กทิ้ง ความคิดอย่างหลังทำให้หลินหลินใจสั่นหวิว ขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมา“ลูกจ๋า... ถ้าหนูอยู่ในนี้จริง แม่จะไม

ตอนที่ 39.สายใยรัก/3 แต่เขาเลือกที่จะเงียบเพื่อไม่ให้เสียบรรยากาศ มือยังกุมมือน้อยไว้มั่น ขณะปล่อยให้เธอสนุกสนานกับการสนทนาและรื่นรมย์กับความงดงามของต้นไม้ใบหญ้าข้างทาง ที่ถูกหิมะขาวโพลนคลุมไว้ เมื่อมาถึงจุดหมายมาเฟียหนุ่มก็ไม่เปิดโอกาสให้เว่ยเหยียนได้ทำตัวใกล้ชิดกับผู้หญิงของเขาอีก หลี่เจิ้งขอตัวพาหลินหลินเดินชมทิวทัศน์ของทะเลสาบโทยะ อากาศหนาวทำให้หญิงสาวแก้มแดงปลั่ง จมูกแดงเหมือนลูกเชอรี่ น่ารักน่าเอ็นดู“ที่นี่อากาศหนาวไม่แพ้อิตาลีเลยค่ะ ตอนที่หิมะตกแบบนี้ฉันกับอาหลงเราเคยแอบไปเที่ยวกันสองคน” หลินหลินเล่าขณะเดินเคียงร่างสูงใหญ่ของหลี่เจิ้ง“พอกลับมาเลยถูกคุณลุงฟรานเชสโก้ลงโทษให้ไปช่วยคนสวนกวาดหิมะ อาหลงแกไม่กลัวสักนิด ยังชวนฉันปั้นตุ๊กตาหิมะเล่นเสียอีก”“ฉันไม่ค่อยชอบหิมะหรอกนะ มันเย็นเกินไป” หลี่เจิ้งเอ่ยขึ้นบ้าง เขาวาดแขนรั้งไหล่บางมากอดไว้ “ตอนที่เรียนอยู่อเมริกา ฉันเกือบตายเพราะหิมะถล่ม โชคดีที่มีคนช่วยไว้ ตอนนั้นมันหนาวจนหูแทบหลุด นึกว่าจะตายเสียแล้ว”“ที่เมืองไทยอากาศค่อนข้างร้อนใช่ไหมคะ แม่ของฉันท่านเป็นคนไทย ท่านเล่าให้ฟังว่าหน้าหนาวที่ประเทศไทยไม่ต่างจากหน้าร้อนที่ฮ่องกง