Semua Bab มลทินสวาทมาเฟีย (ซีรีส์มาเฟียยอดรัก ลำดับที่1): Bab 21 - Bab 30

ตอนที่ 22.ทดแทนบุญคุณ/1“เมื่อกี้คุณบอกว่ามีอะไรจะคุยกับผมไม่ใช่เหรอ”หลี่เจิ้งไม่ได้ถามอาการของหลินหลินซ้ำอีก คล้ายไม่สนใจอะไรมากกว่าถามไถ่ตามประสา เขาชวนภรรยาพูดคุยเรื่องของเธอแทน“ลดาแค่อยากจะคุยเรื่องของอาทิตย์ค่ะ ลดายังไม่อยากให้คุณส่งลูกไปเรียนต่อช่วงนี้ค่ะ”“ทำไมล่ะ เดือนหน้าอาทิตย์ก็จะสอบเสร็จ ผมติดต่อโรเบิร์ตไว้แล้ว ให้เขาช่วยหาโรงเรียนเตรียมไว้ให้แกเรียนช่วงซัมเมอร์ จะได้พร้อมก่อนเข้าเรียนจริง ผมคิดว่าจะส่งอาหลงไปเรียนพร้อมกับอาทิตย์ จะได้เป็นเพื่อนกัน”หลี่เจิ้งเตรียมการไว้พร้อมแล้ว และเพียงลดาก็รับรู้ ตอนนี้ภรรยาเขากลับมาบอกว่าไม่ให้ส่งลูกชายไปเรียนต่อ“ลดาอยากอยู่กับลูกบ้างค่ะ ปกติได้เจอแกแค่ช่วงเช้ากับเย็นไม่ถึงชั่วโมง ลดาอยากมีเวลาดูแลลูกให้มากขึ้น อยากให้เราสามคนพ่อแม่ลูกได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าเหมือนตอนที่เราอยู่ที่เมืองไทย”หญิงสาวข่มกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา ซ่อนหน้าไว้กับอกเขา ไม่ให้สามีเห็นแววตาหมองเศร้าของเธอลางสังหรณ์บางอย่างบอกให้เธอรู้ว่าเวลาบนโลกใบนี้อาจเหลือเพียงไม่นาน แม้อาการของโรคจะไม่ทรุดหนัก แต่เธอรู้สึกได้ว่าร่างกายตัวเองเริ่มอ่อนแอลง ระบบประสาทสั่งการเ

ตอนที่ 24.ทดแทนบุญคุณ/3“เช่นกันครับคุณเพียงลดา” ริคคาโด้ยื่นมือไปจับมือนุ่มที่ส่งมาให้ แล้วปล่อยออกอย่างสุภาพ“เมื่อวานผมเพิ่งพบกับคุณหลี่เจิ้ง ไม่คิดว่าคุณหลี่เจิ้งจะมีภรรยาที่ทั้งสวยและน่ารักขนาดนี้”คำชมของหนุ่มรุ่นน้องทำให้คนได้ยินยิ้มกว้างขึ้น นอกจากหล่อแล้วบุคลิกของริคคาโด้ยังชวนให้คนติดใจโดยง่าย บางทีหากหลินหลินได้ใกล้ชิดกับชายหนุ่มคนนี้มากขึ้น หญิงสาวอาจเปลี่ยนใจไปรักเขาก็ได้ เพียงลดาเริ่มคิดหนักระหว่างความเห็นแก่ตัวที่หมายจะเก็บหลินหลินไว้ให้ดูแลสามีแทนตน กับการปล่อยอีกฝ่ายไปให้พบกับเส้นทางชีวิตอันงดงามภายหน้า เธอควรเลือกทำอย่างไรมากกว่ากัน“ขอบคุณที่ชมค่ะคุณริคกี้ ปากหวานแบบนี้ใครได้เป็นคนรัก คงทั้งรักทั้งหลงแย่ จริงไหมหลินหลิน”เพียงลดาหันมาแซวหลินหลิน รอดูปฏิกิริยาจากอีกฝ่ายหลินหลินยิ้มบางๆ “ฉันว่าเราทานอาหารกันดีไหมคะ เดี๋ยวจะเย็นหมด ริคกี้คะลองทานอาหารจีนดูสิคะ เผื่อคุณชอบฉันจะได้ทำให้ทาน” หญิงสาวไม่ตอบอะไรให้เข้าตัว หันไปชวนหนุ่มหล่อรับประทานอาหารแทนริคคาโด้ฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นหลินหลินตักอาหารใส่จานตัวเอง แม้ไม่คุ้นเคยกับรสชาติและการรับประทานแบบคนเอเชียที่ตักอาหารห

ตอนที่ 26. มลทินที่ไม่อาจลบเลือน/1“ค่ะ ฉันจะดูแลคุณเจิ้ง ฉันจะไม่ไปจากเขา ฮือ... คุณลดา คุณอย่าเป็นอะไรนะ”หลินหลินพยักหน้ารับทั้งน้ำตา จำต้องตอบรับคำขอร้องของคนเจ็บ เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายเป็นกังวล“ขะ ...ขอบใจมาก สัญญานะ... สัญญา...”ถ้อยคำสุดท้ายหลุดออกมาจากปาก พร้อมกับลมหายที่แผ่วอ่อนลงไปของคนพูด ร่างบางทิ้งตัวอย่างหมดแรงต้าน ดวงตาค่อยปิดลงช้าๆ มุมปากแต้มยิ้มละมุนอย่างคนสมปรารถนา ความกังวลห่วงเส้นสุดท้ายแห่งชีวิตถูกปลดออกจากใจ เพียงลดาไม่มีสิ่งใดให้เป็นกังวลอีกต่อไป หญิงสาวผ่อนลมหายใจออกเฮือกสุดท้าย ก่อนจะนิ่งสงบไปชั่วนิรันดร์...ริคคาโด้วิ่งออกมาจากป่าด้วยความระมัดระวัง เสียงปืนจากการปะทะริมถนนเงียบหายไปแล้ว แต่ใช่ว่าจะปลอดภัย ชายหนุ่มค่อยๆ ชะลอฝีเท้าเมื่อเข้ามาใกล้จุดเกิดเหตุ เขาขยับกายเดินย่องไปส่องดูเหตุการณ์ก่อนจะถอนหายใจโล่งอก เมื่อพบว่าคนของเขาได้ตามมาช่วยอาจงกับบอดี้การ์ดของหลี่เจิ้งจัดการคนร้ายจนเรียบร้อย ริคคาโด้จึงออกไปหาคนเหล่านั้น“คุณริคคาโด้ ขออภัยที่พวกเรามาช้าเกินไป สายข่าวของเรารายงานให้ทราบว่าคนของแก็งฟรังโก้ส่งคนมาติดตามคุณครับ พวกเราจึงรีบตามคุณมา ไม่คิดว่าพวก

ตอนที่ 28มลทินที่ไม่อาจลบเลือน/3คุณจันทร์ฉายสั่งให้คนรับใช้ที่ตามมาด้วยไปเปิดม่านและเปิดหน้าต่างให้กว้างขึ้น เพื่อระบายความอับชื้น ไล่กลิ่นเหม็นเอียนนั้นให้จางหายไปบ้าง ก่อนจะโบกมือให้พากันออกไป“เจิ้ง นี่แม่นะลูก”คนเป็นแม่ขยับเข้ามานั่งบนขอบเตียงข้างๆ ร่างของลูกชาย เอื้อมมือไปจับหัวไหล่หนา เขย่าแรงๆ ให้คนที่นอนอยู่รู้สึกตัว“อือ... แม่หรือครับ แม่มาได้ยังไง”หลี่เจิ้งปรือตาขึ้นมอง เขาหยัดกายลุกขึ้นเมื่อเห็นว่าคนที่กำลังเขย่าตัวคือมารดา นิ้วเรียวยาวสางผมระใบหน้าให้เข้าที่ ขณะลูบหน้าตัวเองไล่ความง่วงซึมให้จางลง“ทำไมทำตัวอ่อนแอแบบนี้ ถ้าลดารู้ว่าลูกเป็นแบบนี้ ลดาจะเสียใจแค่ไหน ฮึ เจิ้ง” คุณจันทร์ฉายอบรมลูกชายทันที เธอทนเห็นสภาพน่าทุเรศแบบนี้ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้นำของแก๊งหงส์ไฟไม่ไหว หากตอนนี้หลี่เสวียนยังอยู่ คนเป็นพ่อคงสั่งสอนลูกชายไม่ให้ทำตัวอ่อนแอแบบนี้แน่ๆหลี่เจิ้งแหงนหน้าขึ้นมองเพดาน หัวใจเจ็บแปลบเมื่อได้ยินมารดาเอ่ยถึงภรรยา เขาพ่นลมออกทางปาก พร้อมกับหายใจเข้าแรงๆ ข่มกลั้นความเจ็บช้ำในอกไว้ไม่ให้มารดาสมเพชมากกว่านี้“ลดาเป็นยังไงบ้างครับแม่” เขาเอ่ยถามเสียงพร่า“แม่จัดการพิ

ตอนที่ 30 เปื้อนมลทิน/1กายสาวหอมกรุ่นแสนหวาน ริมฝีปากนุ่มหวานล้ำราวน้ำผึ้งป่า มาเฟียหนุ่มบดขยี้ดูดกลืนอย่างหิวกระหาย ไม่นำพาว่าอีกฝ่ายจะเป็นอย่างไร เพียงแค่ต้องการสนองตอบความแค้นในหัวใจตนก็พอ เสื้อผ้าเป็นสิ่งเกะกะในยามที่เจ้าของต้องการแนบชิดเนื้อนวล หลี่เจิ้งสลัดเสื้อผ้าออกจากกายอย่างเร่งรีบ แต่ไม่ยอมปล่อยให้ร่างงามหลุดพ้นจากวงแขน เขากดจูบหนักหน่วงเร่าร้อน มือหนาบีบคางบังคับให้เธอเผยอปากออก ก่อนจะควานหารสหวานที่อยู่ภายใน ดื่มกินความหวานหอมจากริมฝีปากบริสุทธิ์อย่างสมใจอยาก แล้วก็เลื่อนริมฝีปากสำรวจบนซอกคอหอมกรุ่น ดูดเม้มสร้างรอยราคีให้เจ้าของเจ็บช้ำใจยามมองเห็น ริมฝีปากเคลื่อนมาหาดอกบัวคู่งามที่เขาเคยสัมผัสมันมาก่อนเมื่อไม่นานมานี้ ความงดงามยังคงกระตุ้นเร้าให้คนเห็นตื่นตะลึงไม่เปลี่ยน มาเฟียหนุ่มครอบครองความงดงามเต่งตึงของปทุมถันคู่งามตรงหน้าไว้ในอุ้งปากร้อนผ่าว ดูดดึงตักตวงความหวานราวกับคนขาดน้ำยามพบเจอโอเอซิสในทะเลทราย จนเจ้าของร่างงามหวีดร้องห้ามปรามทั้งน้ำตา“อย่า... ได้โปรดปล่อยฉันไป ฮือ คุณเจิ้ง”เธอผลักไส แต่เขาไม่ยอมปล่อย กลับกระทำรุนแรงขึ้นหลินหลินจะขาดใจตายกับความรู้สึกปั่น