All Chapters of มลทินสวาทมาเฟีย (ซีรีส์มาเฟียยอดรัก ลำดับที่1): Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่ 42.เมื่อไม่อาจต้าทานไหว/2“เธอทำทุกอย่างเพราะสัญญาไว้กับลดาอย่างนั้นหรือ” หลี่เจิ้งเอ่ยถามเสียงเครียด มือหนายังคงบีบมือบางไว้แน่นหลินหลินพยักหน้ารับ “ค่ะ ฉันทำทุกอย่างเพื่อคุณลดา”มุมปากหยักของมาเฟียหนุ่มแย้มหยัน ขณะดวงตาคมวาววับน่ากลัว"แล้วทำไมเธอถึงไปจากฉัน ทำไมหลินหลิน” เสียงเขากร้าวขึ้น“เพราะฉันรับปากคุณลดาไว้ ฉันถึงได้อยู่ที่บ้านหลี่ไม่กลับไปอิตาลีกับริคคาโด้ ฉันพยายามจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับคุณลดา ฉันอยากเห็นคุณมีความสุขอีกครั้ง แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันทำตามสัญญานั้นไม่ได้ เมื่อคุณไม่เคยมีความสุขเลยตอนที่มีฉันอยู่ใกล้ๆ คุณเกลียดชังโกรธแค้นฉันมากมายจนไม่อาจให้อภัยฉันได้ บางทีคุณอาจจะมีความสุขมากกว่านี้ถ้าไม่มีฉันอยู่ข้างตัวคุณ และคงมีความสุขถ้าได้รู้ว่าคนที่คุณเกลียดคนนี้กำลังทุกข์ทรมานสมใจคุณ”หลินหลินระบายความในใจของตัวเองออกมาจนหมด เธอไม่หวังให้เขาเห็นใจ ไม่คิดให้เขาซาบซึ้งใจ เธอทำทุกอย่างอย่างเต็มที่แล้ว นาทีนี้หลี่เจิ้งเป็นคนทำให้เธอเลือกตัดสินใจแบบนี้“เธอได้ทุกข์ทรมานสมใจแน่ รู้ไหมว่าทามาดะเป็นพวกซาดิสต์ มันคงทรมานเธอจนเรียกหาความตายทุกวัน” เขาเอ่ยออกมาหวังให้คน

ตอนที่ 44.คนที่เธอไม่รัก/1ซองใส่ยาสามซองบรรจุเม็ดยาอยู่ภายใน และเอกสารแผ่นพับอีกสองสามแผ่นปรากฏต่อหน้ามาเฟียหนุ่ม หลี่เจิ้งหยิบยาออกมาดู เขานิ่วหน้าเมื่ออ่านคำแนะนำที่บอกเพียงเวลารับประทาน และขนาดรับประทานเท่านั้น ส่วนชื่อยาเป็นภาษาอังกฤษไม่บ่งบอกว่าเป็นยาอะไร มาเฟียหนุ่มหยิบซองยามาดูทีละซองก่อนจะวางลง แล้วหยิบแผ่นพับออกมาดู เขาเบิกตากว้างเมื่อเห็นคำอธิบายเป็นภาษาญี่ปุ่นและภาษาอังกฤษ บอกถึงวิธีการดูแลสุขภาพของผู้หญิงขณะตั้งครรภ์“หลินหลิน นี่เธอ...”หลี่เจิ้งครางเสียงพร่า มือหนาสั่นระริกเมื่อหยิบแผ่นพับแผ่นอื่นมากวาดสายตาอ่าน เอกสารเหล่านั้นบ่งชี้ว่าหญิงสาวกำลังตั้งครรภ์“นี่ฉันทำอะไรลงไป ทำไมฉันถึงได้โง่แบบนี้” หลี่เจิ้งกำหมัดแน่น ดวงตาแดงก่ำด้วยความรู้สึกเจ็บปวดเขาน่าจะสังเกตเธอบ้างว่าเจ็บป่วยเป็นอะไร น่าจะสะกิดใจว่าทุกครั้งที่มีอะไรกับเธอเขาไม่เคยป้องกันเลย หากหลินหลินจะตั้งท้องลูกของเขาก็มีความเป็นไปได้สูง“ฉันจะไม่ไปจากคุณ ถ้าคุณบอกว่าคุณรักฉัน บอกฉันสิคุณเจิ้ง... บอกว่าคุณต้องการฉัน บอกว่าคุณรักฉัน” หลี่เจิ้งใจกระตุกวาบ เขารู้แล้วว่าทำไมเธอถึงได้พูดแบบนี้ เธอเรียกร้องให้เขาบอ

ตอนที่ 46. คนที่เธอไม่รัก/3ริคคาโด้ระบายความในใจออกมาด้วยน้ำเสียงขื่นจัด เขามองหน้าของผู้ชายมากวัยกว่าอย่างอิจฉา ผู้ชายคนนี้ได้หัวใจของผู้หญิงที่เขาแอบหลงรักไป ความหนุ่มความหล่อของเขาไม่ได้ด้อยกว่าหลี่เจิ้งเลย แต่ไม่อาจทำให้หลินหลินหันมาสนใจเขาได้นี่สิ เป็นเรื่องที่ริคคาโด้รู้สึกเจ็บปวดใจ หลี่เจิ้งจะเห็นค่าความรักที่หญิงสาวมอบให้หรือเปล่า... จะเคยรู้สึกบ้างไหมว่าตัวเองเป็นคนโชคดีขนาดไหน ที่ได้หัวใจของผู้หญิงที่อ่อนวัยกว่านับยี่สิบปีคนนั้น“คุณเจิ้ง ผมอยากให้คุณช่วยดูแลลิลลี่แทนผมด้วย เธอเป็นเหมือนดวงใจของผม เป็นผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุดในชีวิต ถึงเธอจะไม่เคยรักผมเลยแต่ผมก็รักเธอมาก ผมอยากให้เธอมีชีวิตอยู่ต่อไปด้วยความสุข เมตตาเธอบ้างนะครับ ได้โปรดอย่าทำให้เธอเจ็บปวด อย่าทำให้เธอต้องอยู่อย่างทรมานด้วยความรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตเลย”ริคคาโด้อ้อนวอนขอร้อง เขายอมลดเกียรติตัวเองเพื่อขอร้องผู้ชายคนที่หลินหลินรักให้เห็นใจเธอ แม้เป็นการกระทำที่ดูน่าสมเพชไปสักนิด แต่ริคคาโด้ยินดีทำ หากมันจะช่วยให้หลี่เจิ้งยอมเห็นใจหลินหลินบ้างหลี่เจิ้งยืนนิ่งตัวชา หัวใจแกร่งราวกับถูกค้อนยักษ์ที่เรียกว่าความรู้ส

ตอนที่ 48.หัวใจอ่อนแอ/2“หมอบอกว่าลูกของฉันไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ค่ะ เลยให้ยาบำรุงมาเยอะแยะ”หลินหลินก้มลงมองท้องของตัวเอง มือบางแตะบนหน้าท้องกลมนูนของตัวเองด้วยท่าทางรักใคร่หญิงสาวหวนนึกถึงเรื่องราวเมื่อกว่าเจ็ดเดือนที่ผ่านมา หลังจากหลี่เจิ้งปล่อยให้เธอไปอยู่กับทามาดะโดยไม่คัดค้าน ทำให้หลินหลินเจ็บปวดกับความใจดำของเขาจนหัวใจแทบสลาย เธอวางเดิมพันด้วยชีวิตของตัวเองหวังให้เขายอมให้อภัยเธอหรือเห็นใจเธอบ้าง หลี่เจิ้งไม่รู้ว่าทามาดะกับเธอเคยรู้จักกันมาก่อน เขาเป็นลูกชายของเพื่อนสนิทของจางเหวินบิดาเธอ ในตอนแรกหลินหลินจำเขาไม่ได้ แต่เมื่อเห็นแหวนของทามาดะที่บิดาของเธอมอบให้อีกฝ่ายจึงรู้ว่าเขาเป็นใคร ทามาดะเองคิดจะช่วยเหลือโดยการรับเธอมาดูแล จึงได้เอ่ยขอตัวเธอจากหลี่เจิ้ง ทำให้หลินหลินถือโอกาสนี้คิดลองใจหลี่เจิ้งบ้าง แต่กลับกลายเป็นการผลักไสตัวเองให้ออกห่างจากเขาอย่างเจ็บช้ำใจที่สุด หญิงสาวไม่คิดจะรับความช่วยเหลือจากทามาดะมากกว่าที่เขาหยิบยื่นให้ หลินหลินจึงขอให้ทามาดะช่วยส่งเธอกลับประเทศไทย เธอขอให้เขาปิดบังเรื่องราวของเธอไว้และพาตัวเองพร้อมลูกในท้องมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นี่ แต่เหมือนฟ้าลิข

ตอนที่ 50 ให้อภัยผู้ชายคนนี้ได้ไหม/1หลี่เจิ้งนิ่วหน้าขณะเปิดอ่านหน้าต่อไปอย่างสงสัย เพียงลดาพูดถึงความตายทำไมกันหนอ เขามองวันที่ของบันทึกแล้วยิ่งสงสัยหนัก ข้อความสั้นๆ นี้เขียนเมื่อสี่ปีที่แล้ว เขาจำได้ดีเพราะเป็นวันที่เขาเดินทางมาหาบิดาที่ฮ่องกงนั่นเอง มือหนาพลิกหน้ากระดาษหน้าถัดไป กวาดสายตาอ่านไปเรื่อย ก็ไม่พบอะไรนอกจากบันทึกประจำวันที่เพียงลดาเล่าถึงสิ่งที่เธอพบเจอ และความคิดในช่วงเวลานั้น ภรรยาของเขาชอบเขียนบันทึกเหตุการณ์หรือระบายความในใจในช่วงเวลาต่างๆ ไว้เสมอ เธอจะเขินอายหากรู้ว่าเขาแอบอ่านบันทึกของเธอจนสั่งห้ามไม่ให้เขาแตะต้อง หลี่เจิ้งจึงปล่อยให้เพียงลดาเขียนต่อไปโดยไม่เข้าไปยุ่งด้วย มาเฟียหนุ่มอ่านบันทึกสั้นๆ นั้นทีละหน้าด้วยรอยยิ้มเมื่อจินตนาการไปถึงช่วงเวลาที่เพียงลดาเขียนถึง จนมาถึงหน้าท้ายๆ ดวงตาคมก็เบิกกว้างขึ้น“อาการของฉันแย่ลงทุกที หมอบอกว่าฉันโชคดีที่มีชีวิตยาวนานถึงขนาดนี้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะมีชีวิตยืนยาวจนแก่เฒ่า ฉันอาจจะอยู่ได้ไม่ถึงหกเดือนหรือมากที่สุดไม่เกินหนึ่งปี เนื้อร้ายในสมองของฉันมันโตมากขึ้นจนกดทับเส้นประสาท ฉันปวดหัวมากขึ้นจนยาแทบช่วยอะไรไม่ได้