ตอนที่53.รักนะเด็กดี/1หลี่เจิ้งหยัดกายลุกขึ้นนั่ง ทอดสายตามองแผ่นหลังที่สั่นสะท้านของหญิงสาวอย่างเจ็บปวดไม่แพ้กัน เข้าใจเธอดีว่าเธอเจ็บช้ำใจจากการกระทำของเขาเพียงใด เขาใจร้ายใจดำกับเธอจนยากจะให้อภัย สมควรแล้วที่เธอจะโกรธเกลียดเขา แววตาของเธอเมื่อครู่มันฉายรอยเจ็บร้าวจนหัวใจของเขาปวดแปลบไปทั้งใจ มาเฟียหนุ่มขยับเข้าไปใกล้ จับไหล่มนหมุนให้หันมาหาเขา ดวงตาคู่สวยแดงก่ำฉ่ำชื้นด้วยหยดน้ำตาเมินหนี ไม่ยอมสบตา“ฉันไม่ได้คิดทำอะไรบ้าๆ แบบที่เธอว่านะหลินหลิน” หลี่เจิ้งพยายามแก้ไขความเข้าใจของเธอ“ใช่สิ ฉันมันน่าเกลียดน่าทุเรศแบบนี้ คงเอาไปให้ใครเขาไม่ได้อีกแล้วสินะ”หลินหลินยิ้มขื่น หันมามองหน้าเขาด้วยแววตาเจ็บปวด ก่อนจะปัดมือเขาออกจากไหล่ หมุนกายหันหลังให้อีกครั้ง“ไปกันใหญ่แล้วนะหลินหลิน ฟังฉันก่อนนะคนดี อย่าเพิ่งตัดพ้อต่อว่าอะไรฉันเลยนะ”หลี่เจิ้งทอดเสียงนุ่ม พยายามใจเย็นหาทางเกลี้ยกล่อมให้เธอยอมรับฟังเขา หญิงสาวนิ่งเงียบเหมือนไม่สนใจคำพูดเขา ทำให้มาเฟียหนุ่มเริ่มใจแป้ว เขาถนัดแต่เค้นคอข่มขู่คนให้ยอมศิโรราบ แต่ไม่เคยงอนง้อใครแบบที่กำลังทำอยู่ กับเพียงลดาก็ไม่เคยมีเรื่องหมางใจกันต้องง้องอนให้เ
.ตอนที่ 54.รักนะเด็กดี/2“อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ฉันไม่ชอบ” หลี่เจิ้งบอกเสียงขรึม หลังจากปล่อยเธอให้หายใจแล้ว“คุณมันเผด็จการ ใจร้าย ชอบบังคับคนอื่นไม่เคยเปลี่ยน อุ๊บ”เธอต่อว่าเขาได้ไม่กี่คำก็ถูกปิดกั้นเสียงไว้ในคออีกครั้ง คนตัวโตเหมือนโหยหารสชาติหวานล้ำที่ห่างหายไปกว่าเจ็ดเดือน เฝ้าดูดกลืนความหอมหวานอย่างหิวกระหาย แทบไม่ยอมผละจากริมฝีปากนุ่มหวานนั้น ความเจ็บปวดทรมานจากการสูญเสียเธอทำให้เขาแทบคลั่งตาย เมื่อได้เธอคืนมาหลี่เจิ้งก็ไม่คิดจะปล่อยให้เธออยู่ห่างจากเขาอีก มือหนาลูบไล้ร่างอวบอิ่มอย่างเสน่หา ริมฝีปากพรมจูบบนใบหน้างดงามจนทั่ว ก่อนจะเคลื่อนริมฝีปากจุมพิตซอกคอหอมกรุ่น สูดดมกลิ่นหอมที่ห่างหายจากความรู้สึกมาแสนนานอย่างชื่นอกชื่นใจ เสียงครางแผ่วๆ ดังประท้วงขึ้นแต่มาเฟียหนุ่มไม่นำพา ริมฝีปากร้อนผ่าวซุกไซ้ไล่ละลงมายังทรวงอวบใหญ่ของคุณแม่ยังสาว กอบกุมเต็มสองมือ ขณะก้มลงซบซุกความนุ่มนิ่มอย่างโหยหา คลุกเคล้าบีบคลึงด้วยความปรารถนาที่ล้นอก“อย่านะคะคุณเจิ้ง... อย่ารังแกฉัน”หลินหลินร้องห้ามเสียงแผ่ว บิดกายหนีการคุกคามของคนตัวโตไปมา“ไม่ได้รังแกสักหน่อย” หลี่เจิ้งเงยหน้าขึ้นยิ้ม ดวงตาคมพราวระ
ตอนที 55.รักนะเด็กดี/3คุณจันทร์ฉายเปิดลิ้นชักหัวเตียงหยิบรูปถ่ายตอนอุลตร้าซาวด์ของหลานตัวน้อยมาให้ลูกชายดู หลี่เจิ้งยื่นมือไปรับรูปนั้นมาดูใกล้ๆ แววตาของคุณพ่อคนใหม่ทอประกายอ่อนโยนเมื่อเห็นภาพลูกน้อยในครรภ์ แม้จะไม่เห็นหน้าชัดเจนแต่เงาร่างของลูกก็ทำให้หัวใจของคนเป็นพ่อเต้นแรงด้วยความสุข รู้สึกโชคดีที่มีโอกาสได้รอคอยการกำเนิดของลูกน้อยอย่างใกล้ชิดแบบนี้ เขาคลี่ยิ้มอบอุ่นขณะแตะริมฝีปากจูบรูปถ่ายอย่างแสนรัก“มีโอกาสได้ดูแลเขาแล้วก็จงดูแลเขาให้ดีนะลูก อย่าทำให้เขาเสียใจอีก” คนเป็นแม่สั่งสอนลูกชาย“ครับคุณแม่ ผมจะไม่ทำให้หลินหลินเสียใจอีก” หลี่เจิ้งรับคำด้วยรอยยิ้ม เขาหย่อนรูปถ่ายใส่กระเป๋าเสื้อของตนเอาไว้ ขณะยื่นมือไปกุมมือมารดาบีบเบาๆ“ผมขอบคุณคุณแม่มากนะครับที่ทำให้ผมมีวันนี้ และผมต้องขอโทษคุณแม่ด้วยที่ไม่ได้มาดูแลคุณแม่เลย”“แม่รู้ว่าลูกงานยุ่ง แต่ต่อไปนี้ถึงงานจะยุ่งแค่ไหน ลูกต้องหาเวลามาดูแลลูกเมียให้ดีนะ อย่าละเลยไม่เอาใจใส่เหมือนที่ทำกับหนูลดา ชีวิตของคนเรานั้นสั้นนัก ตอนที่มีโอกาสได้อยู่ร่วมกันก็ถนอมน้ำใจกันให้มากดูแลใส่ใจกันและกันให้มากที่สุด จะได้ไม่เสียใจไม่เสียดายเวลาที่ผ่านไ
ตอนที่ 56.เธอคือทุกสิ่ง/1“หยุดรังแกฉันเดี๋ยวนี้นะคุณเจิ้ง ไม่อย่างนั้นฉันจะโกรธคุณจริงๆ ด้วย” เธอเสียงแข็งใส่เขาหลี่เจิ้งชะงักค้าง ยอมเงยหน้าจากอกอวบอย่างแสนเสียดาย“โถ่ หลินหลิน ฉันไม่ได้จะรังแกเธอสักหน่อย แค่ขอชื่นใจนิดๆ หน่อยๆ แก้คิดถึงไม่ได้หรือไง” เขาออดอ้อนเสียงอ่อน ยอมละมาดเคร่งขรึมเย็นชาเพื่อให้หญิงสาวเห็นใจ หลินหลินกลั้นยิ้ม แกล้งตีหน้าขึง “คุณมันเอาแต่ใจที่สุด นี่เหรอที่คุณบอกว่าสำนึกผิดแล้ว คุณยังเห็นฉันเป็นที่บำบัดความใคร่ ไม่เคยให้เกียรติให้ความสำคัญกับฉันสักนิด”หลี่เจิ้งหน้าเจื่อนลง นิสัยเอาแต่ใจของเขาทำให้เขาเคยตัวที่จะทำตามใจตัวเอง โดยลืมนึกถึงหัวอกของอีกฝ่าย มาเฟียหนุ่มระบายลมหายใจออกยาวเหยียด ใบหน้าเคร่งขรึมลง ดวงตาคมวูบไหวด้วยความรู้สึกผิด“ฉันขอโทษนะหลินหลิน ต่อไปนี้ฉันจะไม่ทำอะไรให้เธอรู้สึกไม่พอใจอีก” เขาบอกเสียงขรึม ขยับตัวออกห่าง ดึงผ้าห่มมาคลุมร่างให้ หญิงสาวอย่างอ่อนโยน ก่อนจะลุกไปปิดไฟกลางห้องแล้วกลับมานอนลงข้างๆ โดยไม่แตะต้องเนื้อตัวนุ่มนิ่มหอมกรุ่นของคนข้างกายอีกหลินหลินลอบยิ้มขำ แอบมองเสี้ยวหน้าของคนที่นอนอยู่ข้างๆ ผ่านเงาสลัวจากโคมไฟนอกห้องที่ลอดผ่าน
ตอนที่ 57.เธอคือทุกสิ่ง/2 หลี่เจิ้งเปิดเปลือกตาขึ้นพร้อมกับนิ่วหน้าเมื่อมองหาหลินหลินไม่เจอ เธอลุกออกไปตอนไหนกันนะ ทำไมถึงได้ปล่อยให้เขานอนคนเดียวแบบนี้ มาเฟียหนุ่มลุกขึ้นนั่ง ใช้มือเสยผมให้เข้าที่ ขยับบิดตัวไล่ความเมื่อยก่อนจะลุกไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำโดยใช้เวลาไม่นาน ร่างสูงเปิดประตูเดินออกไปนอกห้อง มองหาภรรยาคนสวยไปทั่ว เขามั่นใจว่าเธอจะไม่หนีไปไหนอีกแล้ว เมื่อเจ้าตัวยอมเข้าใจสิ่งที่เขาอธิบายและดูเหมือนจะรับฟังคำขอโทษจากเขาแล้ว“ป้าอุ่นเห็นหลินหลินไหมครับ” เขาเอ่ยถามนางอุ่นที่เดินผ่านมาพอดี“หลินหลิน... อ้อ คุณลลิลน่ะเหรอคะ ทำกับข้าวอยู่ในครัวนู่นค่ะ” นางอุ่นชี้มือไปยังห้องครัว“คุณลลิลขยันนะคะ ตื่นมาตั้งแต่ตีห้า ทำนู่นทำนี่ไม่ยอมหยุด”คำเอ่ยชมของอดีตพี่เลี้ยงไม่ทำให้คนฟังรู้สึกปลื้มใจแทนภรรยา หลี่เจิ้งทำหน้าตึงเมื่อรู้สึกห่วงหลินหลินที่กำลังท้องแก่ใกล้คลอด เขาไม่อยากให้เธอทำงานหนักเกินไป แม้แต่งานบ้านก็ไม่ควรจะทำ เมื่อมีคนรับใช้ทำงานให้อยู่แล้ว มาเฟียหนุ่มพาตัวเองเดินลิ่วมายังห้องครัว ตรงดิ่งไปหาคนที่กำลังชิมแกงอยู่แล้วปลดทัพพีออกจากมือบาง คว้าข้อมือลากออกมาจากตรงนั้น“อะไรคะคุณ
ตอนที่ 58.เธอคือทุกสิ่ง/3 ในวัยสี่สิบใบหน้าคมคายของหลี่เจิ้งไม่ได้แก่จนหมดความหล่อเหลา อายุและวัยวุฒิกลับเสริมเสน่ห์ให้เขาดูภูมิฐานและชวนมองยิ่งขึ้น บวกกับร่างกายแข็งแรงล่ำสันชวนให้หัวใจสาวเต้นแรงจนแทบทะลุออกจากอก หลินหลินเผลอเลียริมฝีปากแห้งผากของตัวเอง ก่อนจะหลบสายตาคมวาว ของอีกฝ่ายด้วยความเขินอาย“เงยหน้าขึ้นหลินหลิน ช่วยบอกฉันอีกทีได้ไหม ว่าสามีคนนี้ของเธอแก่จริงหรือเปล่า”หลี่เจิ้งขยับเข้ามานั่งลงข้างๆ ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าแดงปลั่งอย่างเอ็นดู มือหนาลูบไล้ผิวแก้มนุ่มขณะก้มลงกดจมูกสูดกลิ่นหอมชื่นใจแรงๆ พ่นลมหายใจร้อนผะผ่าวใส่ใบหูของเธอให้ขนลุกสยิวเล่นหลินหลินเบือนหน้าหนี ดวงตาระริกไหวด้วยความอายจนไม่กล้าสู้ตากับเขา ลมอุ่นๆ ที่เป่ารินรดบนหู ทำให้ขนเส้นเล็กในกายลุกชันอย่างอดไม่ได้ เธอไม่น่าไปแกล้งแซวเขาแบบนั้นเลย ดูสิคนโดนว่าแก่เลยหาเรื่องพิสูจน์จนเธอขนลุกเกรียวไปทั้งตัว หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามราวกับกลองเพล เมื่อสามีมากวัยของเธอโอบรัดร่างงามไว้เต็มอ้อมแขน“ตอบฉันสิ บอกมาว่าสามีของเธอแก่หรือเปล่า” มาเฟียหนุ่มยังทวงถามคำตอบจมูกโด่งงามซอกซอนไปทั่วแก้มนุ่มทั้งสองข้าง และซอกคอขาวผ่อง ร
ตอนที่ 59.หนึ่งเสี้ยวของความทรงจำ/1หลี่เจิ้งกวาดสายตามองไปรอบๆ บ้านหลังนี้เป็นบ้านชั้นเดียวขนาดกะทัดรัด เหมาะสำหรับอาศัยอยู่คนเดียว มีห้องนั่งเล่นเล็กๆ วางโซฟายาวเพียงตัวเดียวและโต๊ะเล็ก ไม่มีโทรทัศน์หรือเครื่องเสียงใดๆ นอกจากตู้เก็บหนังสือตู้หนึ่ง เขาเดินไปเมียงมองหนังสือที่เก็บเรียงไว้เต็มตู้ ก่อนจะหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาดู คิ้วดกหนาเลิกขึ้นสูง เมื่อเห็นว่าเป็นหนังสือสอนนวดไทย ปลายนิ้วพลิกเปิดอ่านดูเนื้อหาด้านในครู่หนึ่ง ก่อน ริมฝีปากหยักจะขยับแย้มเปิดรอยยิ้ม เมื่อเห็นตัวอักษรคุ้นตาของเพียงลดาที่เขียนบรรยายไว้ เขาหวนนึกถึงภรรยาที่จากไปด้วยความขอบคุณ เพียงลดารู้ว่าเขาชอบอะไรไม่ชอบอะไร เธอจึงสอนสิ่งเหล่านั้นให้หลินหลินเรียนรู้ทั้งหมด หากเขาได้อ่านบันทึกของเธอเร็วกว่านี้ เขาคงไม่ทำร้าย หลินหลินแบบนั้น หลี่เจิ้งหมุนกายเดินไปหาหญิงสาวที่ในห้องนอน เห็นเธอกำลังจัดของบางอย่างอยู่บนเตียง ก็ตรงเข้าไปรวบกอดไว้ ก้มหน้าแนบซอกไหล่ขณะกดจมูกหอมแก้มนวลอย่างแสนรัก“ขอบใจนะหลินหลินที่ทำเพื่อฉัน” เขากระซิบบอกเธอเสียงนุ่มละมุนหลินหลินอมยิ้มเมื่อเห็นหนังสือในมือของเขา เข้าใจในทันทีว่าหลี่เจิ้งมาขอบคุ
ตอนที่ 60หนึ่งเสี้ยวของความทรงจำ/2มาเฟียหนุ่มหัวเราะเสียงดังลั่น ร่างหนาเบี่ยงกายหันมามองหน้าแดงจัดของภรรยาสาวด้วยสายตาเอ็นดู ก่อนจะอดใจไม่ไหวแตะจุมพิตบนเรียวปากสีกุหลาบหนักๆ มือหนากอบกุมทรวงอวบนิ่มเต็มอุ้งมือคลึงเคล้าด้วยความเสน่หา แล้วเคลื่อนริมฝีปากพรมไปทั่วลำคอระหง ไล่เรื่อยไปยังความนุ่มหยุ่นนั้น ฝังจมูกและปากดอมดมคลุกเคล้าไม่ยอมปล่อย จนหญิงสาวต้องร้องครางประท้วง“อื้อ... อย่าค่ะคุณเจิ้ง” หลินหลินใช้มือดันไหล่เขาให้ผละออก แก้มนวลแดงปลั่งยิ่งกว่ามะเขือเทศสุก สายตาวาววามของเขาทำให้เธอสะเทิ้นอาย“ขอชื่นใจนิดเดียวน่า เดี๋ยวจะพากลับบ้าน”คนเอาแต่ใจไม่ยอมเลิกล้มความต้องการของตัวเอง แม้จะรู้ว่าแตะต้องเธอได้แค่เพียงภายนอก แต่ยังอยากสัมผัสเรือนร่างหอมกรุ่นนี้ให้สมใจ เขาผลักร่างอวบให้เอนลงบนเตียง ขยับมาแนบชิดโดยนอนตะแคงตัวไม่ปล่อยให้ตัวเองทิ้งน้ำหนักลงไปจนทำให้หญิงสาวอึดอัด มาเฟียหนุ่มไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงได้กลายเป็นคนมีความต้องการพร่ำเพรื่อได้ถึงขนาดนี้ ไม่ละเว้นแม้แต่ยามที่เธอตั้งครรภ์ กับเพียงลดาเขาไม่เคยรู้สึกต้องการรุนแรงมากมายเหมือนที่ต้องการหลินหลิน แค่อยู่ใกล้เธอเขาก็อยากกอดอยา
ตอนที่ 81.สัญญาใจ (จบ)มาเฟียหนุ่มไม่ยอมหยุดเคลื่อนไหว เขายังตั้งหน้าตั้งตานำพาเธอให้ร่วมเดินทางไปบนเส้นทางแห่งความหฤหรรษ์ จนร่างกายของเธอสะท้านไหวไปกับความต้องการอันล้นปรี่ของเขา หญิงสาวจิกปลายเล็บลงบนแผ่นหลังเมื่อความปั่นป่วนกำลังบิดเกลียวในจุดประสาน ความแข็งแกร่งของเขากำลังทำให้เธอถึงจุดที่เกินต้านทานไหว เขาเองคงไม่ต่างกัน เมื่อเร่งขับเคลื่อนกายแกร่งให้ล้ำลึกหนักหน่วงเร่าร้อนจนร่างกายแทบมอดไหม้ด้วยเพลิงเสน่หา ความรัญจวนใจก่อตัวขึ้นในจุดสูงสุดก่อนจะระเบิดเป็นแสงระยิบระยับในหัว เสียงครางครวญดังกระหึ่มผสานกับเสียงกรีดร้องหวานแหลมดังก้องขึ้นพร้อมกัน ร่างหนากระตุกเฮือกเมื่อโถมกายเข้าหาร่างบางเป็นครั้งสุดท้าย คนใต้ร่างหยัดสะโพกตอบรับ สองมือโอบรัดร่างแกร่งไว้แน่น ทั้งสองกอดกันนิ่งอยู่แบบนั้นราวกับไม่ต้องการพรากจากกันอีกต่อไปหลี่เจิ้งซบใบหน้ากับซอกคอขาวผ่อง ร่างหนาซบนิ่งอยู่บนร่างงามไม่ขยับไหวโดยวางศอกทั้งสองข้างรองรับน้ำหนักตัวไม่ให้กดทับร่างบาง เสียงลมหายใจของเขาดังสะท้อนอยู่ข้างใบหูของเธอ หลินหลินเงยหน้าขึ้นหอบหายใจแรง สองแขนยังคงโอบกอดไว้ไม่ยอมปล่อย ความอบอุ่นโอบล้อมทั้งกายและใจของทั้
ตอนที่ 80 รักครั้งสุดท้าย/2หนึ่งเดือนต่อมางานแต่งงานของหัวหน้าแก๊งหงส์ไฟกับเจ้าสาวต่างวัยก็ถูกจัดขึ้นอย่างหรูหราและยิ่งใหญ่ แม้ฐานะของหลินหลินไม่อาจเปิดเผยได้ แต่หญิงสาวก็พอใจที่เธอได้รับการยกย่องจากคนเป็นสามี เธออยากขอบคุณริคคาโด้เหลือเกินที่ทำให้หลี่เจิ้งยอมขอเธอแต่งงาน แต่ไม่กล้าไปพูดอะไรกับชายหนุ่มตรงๆ เพราะสามีของเธอขี้หวงอย่างหนัก แม้ตอนที่ริคคาโด้มาจับมือแสดงความยินดี ดวงตาคู่คมของหลี่เจิ้งก็เปล่งประกายวาบวาวด้วยความหวงแหน จนอีกฝ่ายปล่อยมือแทบไม่ทันคนที่เจ้าสาวอยากขอบคุณได้แต่นั่งมองภาพคู่บ่าวสาวด้วยสายตาหมองเศร้า เขาดีใจที่หลินหลินได้พบกับความสุขเสียที แม้ตัวเองต้องชอกช้ำขมขื่นเพียงใดก็ตาม เพื่อนร่วมแผนการอย่างเว่ยเหยียนก็อยู่ในสภาพเดียวกัน ต่างพากันมองเจ้าสาว คนสวยในชุดวิวาห์สีขาวด้วยแววตาอาลัยอาวรณ์ และมองเจ้าบ่าวด้วยแววตาอิจฉา“สงสัยชาติที่แล้วคุณเจิ้งคงทำบุญมาดี ชาตินี้ถึงผู้หญิงถึงเกลียดเขาไม่ลง ทั้งที่ทำร้ายเธอสาหัสขนาดนั้น” เว่ยเหยียนอดแขวะเจ้าบ่าวไม่ได้ริคคาโด้หัวเราะเสียงขื่น “ผมว่าคุณเจิ้งเขาโชคดี ที่ได้รับความรักจากผู้หญิงดีๆ อย่างลิลลี่ โชคดีจนน่าอิจฉา” เขาทอดสา
ตอนที่ 79. รักครั้งสุดท้าย/1“ริคคาโด้คงมีคุณกับผมเท่านั้นแหละ ที่เห็นค่าของคุณหลินหลิน เคยมีใครบางคนยกเธอให้คนอื่นโดยไม่รู้ถึงคุณค่าของเธอมาแล้ว ไม่รู้ทำบุญด้วยอะไรคุณหลินหลินถึงได้ยอมให้อภัย” เว่ยเหยียนเปรยขึ้นหลินหลินแสร้งยกคิ้วสูง ทำหน้าเหมือนสงสัย “อะไรนะคะ ฉันน่ะหรือเคยถูกยกให้คนอื่นเหมือนของไร้ค่า คุณพูดเล่นหรือเปล่า”“ถ้าคุณอยากรู้คืนนี้ลองถามคุณเจิ้งดูสิ” เว่ยเหยียนโยนภาระมาให้หลี่เจิ้งหลี่เจิ้งหัวใจกระตุกวาบเมื่อถูกเว่ยเหยียนสะกิดแผลเก่า เขามองหน้าภรรยาสาวที่ทำท่าสงสัยอย่างรู้สึกผิด ถึงแม้เธอจะเคยให้อภัยเขาแล้ว แต่ความผิดครั้งนั้นเหมือนรอยบาปที่เขาไม่อาจสลัดออกไปจากใจ สองหนุ่มดูเหมือนตั้งใจโจมตีเขา เหมือนวางแผนกันมาล่วงหน้า ไม่ใช่การมาเยี่ยมเยือนตามประสาคนรู้จัก มาเฟียหนุ่มใหญ่เพิ่งเข้าใจเจตนาของทั้งสองในนาทีนี้เอง ว่าเว่ยเหยียนกับริคคาโด้ต้องการบอกอะไรเขา ความหึงหวงทำให้สมองเขาทำงานช้าจนวิเคราะห์ไม่ออกว่า สองหนุ่มกำลังทำให้เขาสำนึกและมองเห็นคุณค่าของหลินหลิน ซึ่งเขาทำเมินเฉยไม่ได้ให้เกียรติเธอมากกว่าการดูแล ด้วยเข้าใจว่าเธอความจำเสื่อมคงไม่คิดอะไรมาก แต่วันนี้เขาเพิ่งรู้ต
ตอนที่ 78. ความทรงจำแห่งรัก/2“คุณเจิ้งไม่อยู่เหรอ” ริคคาโด้เอ่ยถามหาเจ้าของบ้าน ตั้งแต่ย่างเท้าเข้ามาเขายังไม่ได้พบมาเฟียหนุ่ม หลินหลินส่ายหน้า ยิ้มอ่อนๆ“คุณเจิ้งไปประชุมกับพวกหอการค้าค่ะ เย็นๆ ถึงจะกลับ” หลี่เจิ้งไม่ได้เป็นแค่มาเฟียแต่เขาเป็นนักธุรกิจด้วย งานในหน้าที่จึงมีมากมาย“คุณอยู่แต่ในบ้านไม่เหงาบ้างเหรอลิลลี่ วันๆ คงเอาแต่เลี้ยงลูกกับทำงานบ้านสินะ” เขาเอ่ยถาม สายตาทอดมองใบหน้างดงามไม่เสื่อมคลายของหญิงสาว อย่างอาทร“ฉันชินแล้วค่ะริคกี้” หลินหลินยิ้มละมุน ขอบคุณความห่วงใยของเพื่อนชายผ่านสายตา “ฉันมีความสุขตามประสา ไม่ได้ทุกข์ใจหรือเดือดร้อนใจอย่างที่คุณห่วง หรอกค่ะ คุณเจิ้งดีกับฉันมาก”“เขาดีกับคุณไม่พอหรอกลิลลี่” ริคคาโด้ท้วงเขามองหน้าหญิงสาวนิ่ง รับรู้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่เธอซ่อนไว้ เธอบอกว่าไม่ได้ทุกข์ แต่เธอก็ไม่ได้สุขเต็มที่ เขารู้มาว่าหลี่เจิ้งไม่ได้ยกย่องหญิงสาวอย่างออกหน้าออกตาเหมือนที่เคยยกย่องเพียงลดา หลินหลินเป็นภรรยาก้นครัวที่หลี่เจิ้งเก็บไว้ภายในบ้าน ไม่เปิดเผยต่อคนในสังคม จะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ริคคาโด้รู้สึกไม่พอใจที่หลี่เจิ้งทำเหมือนหลินหลินเป็นผู้หญิงไ
ตอนที่ 77. ความทรงจำแห่งรัก/1เขาร้องเรียกเธอสุดเสียง เมื่อเห็นร่างงามค่อยๆ ลอยขึ้นไปบนฟ้า เธออยู่สูงจนเขาเอื้อมไปแตะไม่ได้ ใบหน้างามระบายรอยยิ้มอ่อนหวาน ขณะทอดสายตามองเขาด้วยแววตาอ่อนโยน“คุณเจิ้งคะ ปล่อยลดาไปเถอะคะ เวลาของลดาหมดลงแล้ว แต่เวลาของคุณยังมีเหลืออยู่” เธอบอกเขาด้วยบน้ำเสียงอ่อนเบาราวเสียงกระซิบ“ไม่นะลดา ผมรักลดา ผมไม่อยากสูญเสียลดาไป” เขายังคงดื้อดึง ไม่อยากปลดปล่อยของรักให้จากไป“เก็บลดาไว้ในความทรงจำของคุณก็พอ แต่จงมีชีวิตต่อไปเพื่อคนที่คุณควรรัก และดูแลเธอให้ดี อย่าให้ต้องสูญเสียเธอไปเหมือนที่คุณเสียลดา ดูแลหลินหลินด้วยนะคะ เธอเป็นคนที่ลดาเลือกให้คุณ ดูแลเธอด้วย...”เพียงลดาบอกก่อนจะลอยหายไปบนท้องฟ้า ปล่อยให้ม่านหมอกหนาคลุมลงมา จนมองไม่เห็นอะไร หลี่เจิ้งผวารู้สึกตัวตื่นขึ้น พร้อมกับเหงื่อโทรมกาย เขามองร่างบางที่นอนเคียงกัน ก่อนจะพยักหน้าให้ตัวเองเมื่อรู้ว่าเพียงลดามาหาเขาในฝัน เพราะต้องการให้เขาดูแลหลินหลินให้ดี เธอคงมาลาเขาเพื่อไปสู่ภพภูมิข้างหน้า แต่คงห่วงใยเขาและหลินหลินถึงได้มาสั่งลาก่อนจาก“คุณหลี่ครับ มีเรือสองลำกำลังแล่นมาทางนี้ครับ” เสียงของบอดี้การ์ดคนหนึ่งร
ตอนที่ 76.เลือกแล้วคือเธอ/2คืนนั้นเป็นคืนแรกในรอบหกเดือนที่หลี่เจิ้งมีโอกาสได้นอนร่วมเตียงกับภรรยาสาว เขาทำให้เธอสบายใจโดยการนอนนิ่งๆ คนละฟากกับเธอ โดยมีหมอนข้างกั้นอาณาเขตไว้ หลายชั่วโมงกว่าหลินหลินจะยอมวางใจนอนหลับไป เปิดโอกาสให้คนที่นอนตัวแข็งได้ขยับเข้ามาแนบชิด ใบหน้าคมชะโงกดูใบหน้างดงามที่นอนหลับตาพริ้มอย่างอาทร“หลินหลิน เมื่อไหร่เธอจะจำฉันได้สักที” เขารำพึงเสียงเศร้า ก่อนจะแตะริมฝีปากจุมพิตเรียวปากบางแผ่วเบาทะนุถนอม กอดร่างน้อยไว้แนบอกอุ่น แล้วเข้าสู่ห้วงนิทราตามเธอไปเสียงคลื่นซัดซ่ากับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ได้ทอดผ่านกรอบ หน้าต่างเข้ามาในห้องนอนกว้าง บนเตียงนุ่มร่างสองร่างนอนกอดซบกันใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน แสงจัดจ้าของวันใหม่ปลุกให้คนที่นอนอยู่รู้สึกตัวตื่นขึ้น ความอบอุ่นที่โอบล้อมกายทำให้ร่างบางขยับกายอย่างเกียจคร้าน ดวงตาคู่สวยหรี่ปรือฉายรอยง่วงงุน ก่อนจะลืมตาโพลงเมื่อเห็นปลายคางของใครคนหนึ่งเข้า ร่างหนาของคนตัวโตนอนตะแคงสละแขนข้างหนึ่งให้หญิงสาวหนุนนอนต่างหมอน เสียงลมหายใจเข้าออกดังสม่ำเสมอ บ่งบอกว่าเขายังอยู่ในห้วงนิทราหลินหลินคลี่ยิ้มละมุน มองดวงหน้าคมคายของสามีหนุ่มใหญ่ด้ว
ตอนที่ 75 เลือกแล้วคือเธอ/1“มองแบบนี้ ฉันว่าฉันไปเปลี่ยนชุดดีกว่าค่ะ”ดูสิ... เขามองเธอราวกับจะกลืนกินแบบนี้ พาลให้แข้งขาสั่นแทบไม่มีแรงยืน ไม่รู้จะมองให้ทะลุผ้าที่พันไว้หรือไร หญิงสาวแอบบริภาษสามีหนุ่มจอมหื่นในใจ“ไม่เอาน่า ใส่ชุดนี้ดีแล้ว หรือว่าอยากเปลี่ยนใจไม่สวมอะไรก็ได้นะ ฉันไม่ว่า”หลินหลินหน้าร้อนแล้วร้อนอีกไม่คิดว่ามาเฟียหนุ่มจะเล่นมุกนี้ ใครจะรู้ว่าคนโหดๆ คนนี้จะมีมุมแบบนี้อยู่ในชีวิต หากไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกัน“ฉันว่าเราไปเล่นน้ำกันดีกว่าค่ะ เดี๋ยวจะมืดเสียก่อน”หลินหลินเบี่ยงกายจากอ้อมแขนแกร่ง เดินนำเขาออกมายังชายหาดหลังบ้านหญิงสาวลงไปเล่นน้ำโดยไม่ยอมถอดผ้าพันตัวออก หลี่เจิ้งได้แต่ส่ายหน้า อมยิ้มขำคนขี้อาย เขาตามลงมาในน้ำแต่หลินหลินกลับว่ายออกห่างไม่ยอมให้เขามาเล่นใกล้ๆ มีหรือคนที่ตั้งตารอเวลานี้จะยอมแพ้ ร่างสูงใหญ่เต็มไปด้วยพละกำลังของชายหนุ่มแกร่งฉกรรจ์ ย่อมแข็งแรงกว่าผู้หญิงร่างเล็กบอบบางหลายเท่า ในที่สุดร่างน้อยก็ถูกคนตัวโตกว่าโอบกระหวัดไว้แนบแผงอกกว้างตึงแน่นด้วยมัดกล้าม สายน้ำเย็นๆ ห้อมล้อมทั้งสองไว้ หญิงสาวช้อนตามองคนร่างหนาที่ตามมาวอแวด้วยแววตาเขินจัด“ทำไมต้องกอดด้
ตอนที่ 74.หวานนักรักของเรา/3หลินหลินกลั้นยิ้มจนแก้มตุ่ย เข้าใจหน้าเคร่งๆ ของสามีว่าเกิดจากอะไร หลี่เจิ้งมีปมเรื่องความหนุ่มความแก่ เขาคงระคายหูไม่น้อยเมื่อได้ยินกริชถามแบบนั้น หญิงสาวเริ่มรู้สึกว่าตัวเองแกล้งสามีมากเกินไป เมื่อครู่เขาก็มองเธอด้วยสายตาเหมือนน้อยใจ ที่เธอเอาแต่ตักกับข้าวให้กริช ตอนนี้หน้าของเขายับย่นจนเห็นรอยตีนกาจากคำถามแสลงใจ“คุณคิดว่าคุณเจิ้งเป็นอะไรกับฉันหรือคะคุณกริช” หลินหลินย้อนถาม ขณะเดินมานั่งข้างร่างหนาของสามี“ผมเดาว่าคุณเจิ้งไม่เป็นน้า ก็เป็นอาของคุณครับคุณหลินหลิน ถ้าเป็นพ่อคงแต่งงานตั้งแต่อายุน้อยถึงมีลูกสาวโตเป็นสาวและสวยขนาดนี้” กริชหยอดลูกชมในตอนท้าย พร้อมกับรอฟังคำตอบจากหญิงสาวหลี่เจิ้งขบกรามแน่นจ้องหน้าหลินหลินนิ่ง รอฟังว่าเธอจะบอกเจ้าหนุ่มหน้ามนว่ายังไง จะกล้าบอกไหมว่าตัวเองมีสามีอายุมากกว่าเป็นยี่สิบปี จะกล้าบอกว่าเขาเป็นสามีให้เจ้าหมอนั่นได้ยินหรือเปล่า“ไม่ใช่ทั้งสองอย่างค่ะคุณกริช”หลินหลินยิ้มละมุน ขยับเข้ามานั่งเบียดสามี แล้วคล้องแขนเขาไว้ เธอมองหน้าชายหนุ่มวัยเดียวกันอย่างเห็นใจ เมื่อเขาเริ่มรู้แล้วว่าเธอกับหลี่เจิ้งมีความสัมพันธ์อะไรกัน“ค
ตอนที่ 73.หวานนักรักของเรา/2“ผมว่าพาคุณหลินหลินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีไหมครับ เดี๋ยวจะไม่สบาย ตัวเปียกมานานแล้ว”กริชบอกอย่างหวังดี หมายทำคะแนนให้สาวเจ้าสนใจหลี่เจิ้งพยักหน้าช้าๆ ลุกขึ้นช้อนอุ้มร่างบางของภรรยาไว้ “ขอบคุณมาก ไว้ผมจะหาทางตอบแทนอะไรคุณบ้าง” เขาบอกชายหนุ่มกริช รีบส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่เป็นไรครับ เรื่องแค่นี้เอง ถ้าอยากตอบแทนก็ขอแค่เลี้ยงข้าวผมสักมื้อก็พอ”เขาพูดกับหลี่เจิ้ง แต่สายตามองใบหน้างามของหลินหลินตาเชื่อม สร้างความขุ่นเคืองให้คนเป็นเจ้าของจนอยากให้รางวัลความดีความชอบเป็นลูกปืนสักนัดสองนัดกลางอก“ขอบคุณมากนะคะคุณกริชที่ช่วยฉันไว้ พรุ่งนี้ตอนเที่ยงเชิญแวะมาทานอาหารด้วยกันสิคะ ฉันจะทำอาหารเพื่อตอบแทนคุณ”หลินหลินเอ่ยกับผู้ช่วยชีวิต โดยลืมไปว่าไม่ได้ขอความเห็นจากสามีเลย “ยินดีครับ พรุ่งนี้ผมจะมาทานอาหารฝีมือคุณให้ได้” กริชยิ้มกว้าง รีบตอบรับคำเชิญทันควันหลี่เจิ้งทนดูสายตาของหนุ่มอ่อนวัยกว่าไม่ไหว รีบอุ้มภรรยาเดินเข้าไปในห้อง เขาวางเธอลงบนเตียงแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ครู่หนึ่งถึงกลับออกมาพาเธอเข้าไปในด้านใน จัดการวางร่างงามในอ่างอาบน้ำที่ผสมน้ำอุ่นไว้“ขอบคุณค่ะค