Semua Bab โฟกัสเพียงเธอ: Bab 1 - Bab 10

"จ๊ะเอ๋ ทายสิใครเอ่ย" ร่างบางเล็กสูงประมาณหนึ่งร้อยหกสิบห้าเซ็นติเมตรในชุดนักศึกษาค่อยๆ เดินย่องไปปิดตาพี่ชายสุดหล่อที่กำลังก้มหน้าก้มตาเซ็นต์เอกสารอย่างเคร่งเครียด ทำเสียงเล็กเสียงน้อยในท่าทางซุกซนราวกับพี่ชายคนรองจะทายไม่ถูกแน่"หึ หมูอ้วน" ชายหนุ่มหัวเราะเบาเบาให้กับท่าทางของน้องสาว เพราะเขาจำกลิ่นน้ำหอมหวานหวานได้ตั้งแต่ประตูห้องทำงานเปิดออก เพียงแต่กำลังอ่านเอกสารสำคัญอยู่จึงไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมองและใจก็อยากจะรู้ว่าเจ้าลูกหมูตัวเล็กจะแกล้งอะไรอีก ก่อนจะตอบกลับไปด้วยฉายาที่เขาและแฝดใช้เรียกเธอในตอนเด็ก ทำเธอหน้ามุ่ยเดินสะบัดผมกลับไปนั่งเชิดหน้าที่โซฟารับรองแทน"พี่ฟิล์มอะ โฟไม่อ้วนสักหน่อย" ฉันตอบกลับพี่ชายอย่างแง่งอน ทั้งที่เป็นคนค่อนข้างมั่นใจในรูปร่างและเอวเท่ากระดาษเอสี่ แต่พอโดนคนใกล้ตัวเรียกกันแบบนี้ก็อดที่จะเสียเซลฟ์ไม่ได้ แต่ก็รู้แหละว่าพี่ฟิล์มแค่แกล้งเล่นเท่านั้น"มาหาพี่มีอะไรให้รับใช้คะคนสวย" พี่ฟิล์มวางเอกสารในมือและเดินพับแขนเสื้อมาหาฉันด้วยท่าทางสบายๆ หย่อนกายลงบนโซฟาข้างๆ เอ่ยถามฉันอย่างรู้ทัน"เว่อร์ ใครจะกล้าใช้พี่ชายสุดหล่อได้ลง""จริง?" "คืนนี้เพื่อนๆ โฟนัดปา

ใช้เวลาไปประมาณสิบห้านาทีในการเช็ดตัวและเปลี่ยนชุดนอนกระโปรงสีชมพูให้จนเรียบร้อย เป็นสิบห้านาทีที่ยากมากสำหรับผม ทุกครั้งที่มือสัมผัสกับผิวเนียนลื่น ผมได้แต่กัดฟันแน่นข่มอารมณ์ตัวเองเอาไว้ไม่ให้เผลอจับอะไรๆ ที่ดูนุ่มมือจนเกินเลย ทั้งที่ใจอยากจะจับอยากจะทำให้ได้มากกว่านี้ แต่ติดที่ผมรับปากกับอานายเอาไว้ว่าจะรอให้น้องเรียนจบก่อน มาถึงตอนนี้ผมถึงได้รู้ว่ามันเป็นความรู้สึกที่ทรมานมากแค่ไหน นับถือตัวเองเหมือนกันนะ... หลังจากที่พาเธอมานอนบนเตียงเจ้าหญิง ผมก็เข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำและกลับออกมาในชุดนอนสีชมพูขายาวที่ตัวเล็กซื้อให้และถูกบังคับให้ใส่เวลามานอนที่นี่ มันเป็นอะไรที่ขัดกับลุคของผมมากแต่ผมก็ได้แต่ใส่อย่างตามใจ มีเธอคนเดียวเท่านั้นที่จะได้เห็นผมใส่อะไรแบบนี้...คนเดียวจริงๆ"พี่ติณ กอด""..."จุ๊บผมใช้เวลานั่งเช็คอีเมล์ต่ออีกครู่หนึ่ง เสียงงัวเงียสะลึมสะลือก็เรียกผมให้รีบปิดหน้าจอและล้มตัวลงนอน เพื่อที่เธอจะได้ปีนขึ้นมานอนบนตัวผมเหมือนตอนเด็กๆ และเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่เรานอนด้วยกัน ทำให้อะไรต่อมิอะไรของตัวเล็กแนบชิดทุกสัดส่วนที่แข็งแกร่งจนรู้สึกปวดหนึบไปหมด กว่าผมจะข่มตานอนได้ก็

"จะกลับยัง" เสียงทุ้มดังขึ้น พร้อมกับร่างสูงที่เดินมายืนซ้อนหลังเก้าอี้ของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่แน่ใจ แต่ที่แน่ๆ ยัยแนนนี่มองหน้าหล่อๆ จนตาหวานยิ่งกว่าซอสคาราเมลตรงหน้าซะอีก"โฟว่าจะไปหาข้าวกินกันต่อ""อืม ไปสิพี่เป็นเจ้ามือ" เขาพยักหน้าบอกอย่างใจดี เพราะอย่างนี้สิเพื่อนสาวของฉันถึงเอ่ยปากชมไม่หยุด ทั้งที่ตอนเจอกันครั้งแรกพากันกลัวจนตัวสั่นไม่กล้าแม้แต่สบตา"ไปรถพี่""โฟขับรถมา""เดี๋ยวแนนนี่กับลูกแพรขับรถยัยโฟไปเองค่ะพี่ติณขา" ฉันละเบื่อความอ้อล้อของยัยแนนนี่จริงๆ เลยเชียว"จุ้นจ้านมาก""หรือแกจะให้ฉันนั่งตักพี่ติณไปละ" เรื่องอะไรฉันจะปล่อยให้เป็นแบบนั้นละ ยัยแนนนี่ได้จับพี่ติณรวบหัวรวบหางกันพอดีสิ เคยได้ยินมั้ย อย่าฝากปลาย่างไว้กับแมว ยัยแนนนี่เนี่ย แมวยักษ์เลยนะจะบอกให้พอเราตกลงเลือกร้านกันได้ ยัยแนนนี่ก็แบมือขอกุญแจรถคู่ใจของฉันขับพาลูกแพรไปจองคิวที่ร้านก่อน เพราะร้านที่พวกเราเลือกเป็นบุฟเฟ่ต์อาหารทะเลวิวแม่น้ำเจ้าพระยาคนเลยค่อนข้างมาก ส่วนฉันก็นั่งรอพี่ติณคุยกับพนักงานในร้านต่อ จะว่าไปตั้งแต่มายังไม่ได้ถ่ายรูปเลยนี่นา นึกได้อย่างนั้นก็จัดแจงตั้งกล้องเซลฟี่ห้าวิ และวิ่งไปยืนเผลอๆ

fo.focus : หนาวนี้กอดใคร เหงามั้ยกอดกัน❄️☃️ สเตตัสในไอจีพร้อมกับรูปฉันที่นอนกอดน้องคายเบบี้อยู่บนเตียงเจ้าหญิงดูน่าสงสารมาก อุตส่าห์มีฟิลลิ่งอากาศหนาวกับเขาทั้งที แต่น้องโฟคนนี้กลับได้นอนเหงาๆ อยู่ห้องคนเดียว เพราะป๊าพามามี๊ไปเที่ยวอีกหลายวันกว่าจะกลับ ส่วนพี่แฝดก็บินไปดูงานต่างประเทศทั้งสองคน ทักหาเพื่อนเพื่อนก็เงียบหาย เฮ้อ...สงสารตัวเองสุดสุดnanny.sohot : เหงาจริง? 🤭noopear : กอดตัวเองอ่าาา 😭pie.pp : มาพี่กอดnew.nithit : @pie.pp มึงโดน 💣 แน่ยัยสองคนนั้นไม่ว่างตอบแชทแต่มีเวลามาคอมเมนต์ฉันนะ ชิ!หลังจากไล่อ่านคอมเมนต์จากเพื่อนๆ และพี่ๆเสร็จ ฉันก็มาปักหลักดูซีรีย์แดนมังกรแทน ที่เขาว่ากันว่าถ้าลองโดนพระเอกแดนมังกรตกแล้วจะลืมหนุ่มเกาหลีเกาใจไปเลย มันถูกต้องมากๆ เพราะฉันกำลังตกหลุมแบบหาทางขึ้นไม่เจอเลย"อ้ากกกก หล่อจัง""น้องโฟเขิน"อาการของฉันเวลาโดนผู้ชายตกก็จะประมาณนี้ ได้แต่นอนกลิ้งไปมาบนที่นอนสีขาวพร้อมกับสองมือจิกหมอนอย่างเขินอาย ยิ่งเวลาถึงฉากกุ๊กกิ๊กกับนางเอกนะ สายตาของเขาทำฉันแทบละลายไปกับที่นอนเลย งือ...น้องโฟอยากเป็นนางเอกครืด ครืด ครืด"My Tinn" (สายเรียกเข้าแบบวิด

"อื้อ" ลิ้นร้อนซุกซนตวัดลิ้นเล็กของเธอไว้ในโพรงปากตักตวงความหวานไม่มีท่าทีจะหยุดราวกับกำลังลงโทษตามที่เขาว่าไว้ ส่วนนิ้วเรียวยาวก็ลากไล่ผ่านเกาะอกกั้นจนถึงผิวเนียนลื่นไร้สิ่งปกคลุมพาตัวเล็กขนลุกซู่รู้สึกมวนท้องอย่างบอกไม่ถูกก้อนอวบอิ่มบดเบียดเข้าหาร่างสูงจนแนบชิดเผลอลงเล็บตรงคอแกร่งไปตามอารมณ์​ยิ่งทำให้ไฟในตัวคนโตลุกโชนบางอย่างขยายใหญ่คับแน่นจนปวดหนึบต้องระบายความรู้สึกผ่านมือร้อนที่กำลังบีบขยำก้นงอนบนหน้าตัก"พะ พอ นะ" เสียงหวานพยายามเอ่ยห้ามด้วยน้ำเสียงติดขัด ก้มหน้างุดซบตรงซอกคอคนพี่อย่างเขินอาย กลัวว่าใจจะเผลอปล่อยไปตามอารมณ์​คนโตจนหยุดไม่ได้ ตรงนี้มันน่าอายเกินไป"อยากต่อ" เสียงแหบพร่าบอกอย่างเอาแต่ใจอยากจะขอลองทำตามความรู้​สึกสักครั้ง อยากลงโทษต่ออีกสักหน่อย แค่นิดเดียวฟอด"ได้มั้ย" "ฟะ โฟไม่รู้" สองแขนแกร่งกระชับร่างบางจนสัมผัสได้ถึงไอร้อนระอุของกันและกัน วางหน้าผากกว้างลงหน้าผากมนสบตาหวานที่ใบหน้าแดงระเรื่อคล้ายลูกมะเขือเทศ สื่อความต้องการที่กำลังพลุ่งพล่าน​ออกมาหวังว่าคนน้องจะยอมปล่อยใจไปกับเขา"ลองมั้ย นิดเดียว""ถ้าโฟไม่ชอบ พี่จะหยุด""ที่ห้องได้มั้ย"จุ๊บ"ครับ" "ซี้