Semua Bab ทะลุมิติมาเป็นหญิงบ้าที่กลายมาเป็นคุณนายตำรวจ 70s: Bab 41 - Bab 50

บทที่ 41 เตรียมตัวเดินทางส่วนทางด้านถังลู่เหมยและแม่นั้นหลังจากขายของเสร็จแล้วและกลับมาถึงบ้าน เหนียงฟางก็แยกตัวไปช่วยงานสามีทำงานที่คอมมูน“อาเหมย แม่จะไปช่วยพ่อทำงานสักหน่อย ลูกอยู่บ้านก็ปิดประตูดีๆ นะ” เหนียงฟางไม่ลืมกำชับลูกสาวก่อนจะเดินออกไป“ค่ะแม่” ถังลู่เหมยพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย แต่พอคล้อยหลังแม่ไปแล้ว เธอก็แอบเดินไปสถานที่เกิดเหตุที่ใหม่อีกครั้งในช่วงกลางวัน และเมื่อสำรวจโดยรอบแล้วแต่กลับไม่พบอะไรเลย‘ทำไมไม่มีเบาะแสอะไรเลยนะ ไม่รู้ว่าเพราะตำรวจเก็บหลักฐานไปหมดแล้ว หรือว่าคนร้ายเก่งกันแน่ จึงไม่มีร่องรอยอะไรทิ้งไว้เลยสักนิด’ หญิงสาวครุ่นคิดในใจ เธออยากจะเห็นศพสักครั้ง เผื่อว่าจะเดาอะไรได้บ้าง!!หลายวันต่อมา...ถังถงซินเข้าเมืองมาเรียนตามปกติ เพราะเวลานี้เธออยู่ชั้นมัธยมปลายแล้ว ทุกวันจะมีรถยนต์มารอรับที่หน้าหมู่บ้าน ซึ่งคนที่มารับก็คือลั่วเค่อหยางนั่นเอง “ฉันเกรงใจมากเลย พี่ไม่ต้องมารับส่งฉันแบบนี้ทุกวันก็ได้” แม้ปากจะปฏิเสธ แต่ในใจกลับพอใจที่ชายหนุ่มนำรถยนต์มารับเธอทุกวัน“ไม่ต้องเกรงใจหรอก พี่มารับเพราะพี่เป็นห่วงน่ะ ตอนนี้ข่าวลือในเมืองน่ากลัวเหลือเกิน พี่ไม่อยากให

บทที่ 43 ความบังเอิญที่ไม่มีจริงลุงขับเกวียนได้ยินสามหนุ่มคุยกันก็หันไปมองและเห็นหญิงสาวแล้วจำได้ เลยบอกเล่าเรื่องราวของถังลู่เหมยให้ทั้งสามหนุ่มฟัง“นั่นอาเหมย เธออยู่หมู่บ้านที่พวกนายทั้งสามกำลังไปนั่นแหละ ฉันเองก็อยู่หมู่บ้านนั้น ชีวิตบ้านรองถังเมื่อก่อนน่าสงสารมากนะ อาเหมยสื่อสารไม่ค่อยรู้เรื่องมาตั้งแต่เด็กน่ะ แต่แม้ว่าจะเป็นอย่างนั้น เรื่องทำงานไม่เป็นสองรองใครนะ เธอทั้งจับปลาเก่ง ขึ้นเขาหาของป่าก็เก่ง แต่ตอนนี้บ้านรองสบายแล้วเพราะมีสะใภ้ที่ร่ำรวย และอาเหมยเองก็ไปช่วยแม่ขายข้าวเหนียวตอนเช้าหารายได้จำนวนไม่น้อย”“เอ๊ะ ขายของได้ด้วยเหรอครับ ตอนนี้การค้ายังผิดกฎหมายไม่ใช่เหรอ” ต้าหมิงถามเพราะสงสัยในเรื่องนี้ ปกติแล้วชาวบ้านธรรมดาไม่น่าจะขอใบอนุญาตขายของได้“พอดีว่าอาเหมยเข้ารับรักษากับหมอจางน่ะ หมอจางสงสารเลยให้ที่ทำการค้าในนามของเขา ที่ตรงนั้นมีใบอนุญาตให้ขายอาหาร เดี๋ยวพออยู่ในหมู่บ้านก็พบกันบ่อยล่ะ อาเยี่ยพ่อของอาเหมยทำงานที่คอมมูนด้วย อาเหมยเองก็เที่ยวเล่นในหมู่บ้าน แต่อย่าทำให้เธอตกใจมากล่ะ เดี๋ยวจะป่วยไปอีก คราวนั้นเธอหลงป่าก็ป่วยไปหลายวัน นั่นก็เพราะย่าถังจากบ้านใหญ่ใช้ให้เ

บทที่ 45 คนคุ้นเคย‘ไม่คิดว่าเธอจะทำอาหารอร่อยกว่าพ่อครัวตระกูลฉินเสียอีก ทั้ง ๆ ที่เธอมีความบกพร่องทางการสื่อสาร’ ความคิดนี้ฉินหยางตงไม่กล้าพูดออกมา แต่เขาก็ชื่นชมเธอในใจ ‘อีกทั้งหน้าตาของลูกสาวบ้านรองถังคนนี้ ยังงดงามและน่าเอ็นดูเหลือเกิน เอ๊ะ!! นี่เรากำลังคิดอะไรเนี่ย’พอรู้ว่าตนเองคิดเพ้อเจ้อ ผู้กองหนุ่มจึงรับสลัดความคิดนั้นออก และลงมือกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยต่อไปจากตอนแรกชายหนุ่มทั้งสามคนตั้งใจว่ากินเพียงเล็กน้อยตามมารยาทและจะรอกินมื้อเย็นทีเดียว แต่กลับกลายเป็นว่าเวลานี้ทั้งสามคนขอเติมข้าวคนละสองชามอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และไม่นานอาหารที่อยู่บนโต๊ะก็หมดจนไม่เหลือติดจานเลยถังลู่เหมยก้มหน้าแอบยิ้มเล็กน้อยอย่างพอใจ ก่อนจะเงยหน้ายิ้มหวานให้ทั้งสามคนแล้วถามด้วยน้ำเสียงสดใส“อร่อยใช่ไหม เย็นนี้มากินอีกนะ อาเหมยทำให้”“เอ่อ...” ทั้งสามคนได้ยินคำชวนอย่างไร้เดียงสา ก็ได้แต่สบตากัน นั่นเพราะใจหนึ่งอยากปฏิเสธเพราะเกรงใจ แต่อีกใจก็อยากมาตามคำเชิญเพราะว่าอาหารมื้อนี้อร่อยจริง ๆ“ถ้าให้มากินอีกพวกเราก็เกรงใจมากครับ” ฉีหยวนเป็นคนพูดขึ้นคนแรกหลังจากสบสายตากันแล้ว“ไม่ต้องเกรงใจหรอก เราทำงาน

บทที่ 47 ซื้อจักรเย็บผ้าถังลู่เหมยได้ยินแบบนั้น ใจของเธอก็คิดไปถึงชายปริศนาทั้งสามคน ที่เธอเจอในตอนที่ไปแจกจ่ายเสบียงในชุมชนครั้งนั้น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรทำให้เธอคาดคะเนว่า เรื่องการหายตัวไปของหญิงสาวในช่วงนี้ จะต้องเกี่ยวข้องกับทั้งสามคนนั้นอย่างแน่นอน‘หากเป็นอย่างที่คาดคิดแล้วล่ะก็ ฆาตกรนั่นจะเป็นใครกันนะ แต่ยังไงก็น่าจะใช่คนกลุ่มเดียวกับสามคนนั้นที่เรากับพี่ใหญ่เคยเห็นแน่นอน’ หญิงสาวคิดในใจ“สิ่งที่เล่ามาก็น่าสงสัย ยังไงถ้าได้ไปใกล้ๆ โรงเรียนก็ลองสืบข่าวมาก็แล้วกัน” ถังลู่เหมยเก็บความสงสัยไว้ในใจ ก่อนจะพูดกับเด็กหนุ่มที่ตอนนี้ทำงานเป็นสายข่าวของเธอ“ครับ เดี๋ยวผมกับน้อง ๆ ไปสืบข่าวเพิ่มเติมมาให้” อู่เหลยพยักหน้ารับอย่างแข็งขันหญิงสาวและอู่เหลยพูดคุยกันอีกพักใหญ่ ก่อนจะเดินออกมาสมทบกับแม่ที่รออยู่ด้านนอกพร้อมกับเด็กทั้งกลุ่มนั้น“แม่คะ พวกเรากลับกันเถอะ ฉันว่าจะแวะร้านสหกรณ์สักหน่อย” ถังลู่เหมยยิ้มให้กับแม่ก่อนจะชักชวนกันกลับบ้าน“ไปสิ แม่ก็อยากจะได้ของบางอย่างเหมือนกัน” เหนียงฟางก็พยักหน้ารับทันทีอย่างรู้กัน“อย่างนั้นก็แยกย้ายกันไปนะทุกคน พรุ่งนี้มาพบกันใหม่” ถังลู่เหมยหันไปบ

บทที่ 49 ผิดผีกันแล้วหลายวันต่อมา...แม้ว่าช่วงนี้จะยังไม่มีการฆาตกรรมเกิดขึ้น แต่ชาวบ้านยังคงหวาดกลัวเนื่องจากยังจับฆาตกรไม่ได้ เวลานี้แต่ละบ้านพอฟ้าเริ่มมืดก็รีบพากันเข้าบ้านนอนกันแล้ว จะมีก็แต่ถังลู่เหมยและพี่ชายที่มักจะแฝงตัวกับความมืด เพื่อช่วยเหลือชาวบ้านและสืบข่าวเรื่องหญิงสาวในเมืองหายไป“อาเหมย พี่มีเรื่องสงสัย” จู่ ๆ ถังอี้คุนก็พูดขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่ดูเคร่งเครียดไม่น้อย“พี่ใหญ่มีอะไรหรือเปล่า หรือว่าที่ทำงานมีปัญหา” หญิงสาวถามกลับทันที เนื่องจากกลัวว่าพี่ชายจะเกิดเรื่องที่ทำงาน“เปล่าหรอก ไม่ใช่ที่ทำงาน แต่พี่สงสัยว่าทำไมเราต้องมาสืบเรื่องผู้หญิงที่หายไปด้วย ในเมื่อมันไม่ใช่หน้าที่ของพวกเราเลย พี่ไม่อยากเห็นแก่ตัวหรอกนะ แต่พี่กลัวอาเหมยเกิดอันตรายน่ะ” ชายหนุ่มตอบตามความคิดและความรู้สึก เขามองว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับชาวบ้านธรรมดาอย่างตนเองและน้องสาวที่ต้องมาสืบเรื่องราวที่อันตรายแบบนี้ อีกอย่างดูเหมือนเจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังตามสืบเรื่องนี้อยู่เหมือนถังลู่เหมยเข้าใจที่พี่ชายกำลังจะสื่อ ‘เพราะฉันคืออดีตตำรวจมาก่อนน่ะสิ และมองดูแล้วว่าเรื่องนี้น่าจะเกี่ยวกับพวกค้ามนุษย์ เลยอย