บททั้งหมดของ ทะลุมิติมาเป็นหญิงบ้าที่กลายมาเป็นคุณนายตำรวจ 70s: บทที่ 31 - บทที่ 40

บทที่ 32 แยกบ้านสำเร็จแล้ว“เหอะ..บ้านถังนี่ดีจริง ๆ บ้านรองทำงานแทบตาย เงินหาได้เท่าไรก็ส่งเข้ากองกลางทั้งหมด พออี้คุนเกิดเรื่อง แทนที่จะช่วยกลับนิ่งดูดาย ต่อให้เงินในบ้านมีไม่ครบตามจำนวน ก็ควรจะเจรจาไม่ใช่ตัดกันแบบนี้”ชาวบ้านที่ดูอยู่ตั้งแต่เริ่มพูดอย่างเหลืออด“แล้วอย่างไร บ้านใหญ่กับบ้านรองไม่เกี่ยวข้องกัน ทำไมต้องช่วยล่ะ” ย่าถังโต้เถียงกลับทันทีจนมีชาวบ้านคนหนึ่งพูดขึ้น ทำให้บ้านใหญ่หน้าซีดขึ้นมาทันที“อย่าพูดอย่างนั้นเลยนังเฉาซื่อ บ้านถังยังไม่มีการแยกบ้านและยังไม่มีการตัดขาด ทำไมจะไม่เกี่ยวข้องกันล่ะ หรือว่าแอบไปตัดขาดแยกบ้านกันตอนไหน ทำไมฉันที่เป็นกรรมการหมู่บ้านถึงไม่รู้ล่ะ” ชาวบ้านคนนั้นพูดขึ้นอย่างรู้ดีเพราะเขาเป็นกรรมการหมู่บ้าน หากมีการแยกบ้านจริง ๆ เขาก็ต้องรู้สิ“ถ้ายังไม่ตัดขาดก็ต้องช่วยจ่าย ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งความจับให้หมดทั้งบ้านเลย ความนี้ล่ะชื่อเสียงของบ้านถังไม่เหลือความดีแน่ ดูสิว่าต่อไปใครจะกล้ามาขอลูกหลานบ้านนี้แต่งงาน!!” ลุงอี้พูดขึ้นเสียงดังพร้อมกับยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะส่งสายตาให้กับช่ายเหมยฮวา เจ้านายของตนเอง!!ลุงอี้คือผู้จัดการโรงแรมในเครือของช่ายเ

บทที่ 34 เธอคือภรรยาของผม“เหนื่อยไหม” จู่ ๆ ถังอี้คุนก็ถามขึ้นมา ชาวบ้านแบบเขาเดินมาที่สำนักงานคอมมูนไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่สำหรับคุณหนูคนนี้เขากลัวว่าเธอจะเหนื่อยเกินไป“ไม่เหนื่อยค่ะ ในเมื่อฉันเลือกแบบนี้แล้ว ฉันต้องทำให้ได้ พี่อย่าคิดมากเลยนะ” ช่ายเหมยฮวายิ้มให้ชายหนุ่มที่เธอให้เขาเป็นสามี เธอมองว่านี่คือสิ่งที่เธอเลือกแล้ว และต้องทำมันให้ได้ การใช้ชีวิตในหมู่บ้านนี้คงไม่ลำบากอะไร แต่เหมือนเธอจะนึกบางอย่างได้ จึงพูดด้วยสีหน้ากังวล“เราสองคนจดทะเบียนกันได้ไหม”ที่เธอพูดเรื่องนี้ออกมาเพราะเธอได้ข่าวมาว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังเกลี้ยกล่อมพ่อของเธอเรื่องจะให้เธอแต่งงานกับใครสักคน ซึ่งเธอกลัวว่าชายที่ต้องแต่งงานด้วยจะเป็นคนไม่ดี และเธอเองยังไม่อยากแต่งงาน จึงตัดสินใจพูดกับเขาในเรื่องนี้“รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมาเหมยฮวา นี่มันไม่ใช่เรื่องที่จะมาล้อเล่นได้นะ” คราวนี้ชายหนุ่มส่งเสียงดุออกมา เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะมาพูดเล่นกันได้“ฉันรู้ค่ะ แต่เพราะฉันไม่อยากแต่งงานกับคนที่ผู้หญิงคนนั้นหาให้ เธอเกลียดฉันจะตาย แล้วพี่คิดว่าเธอจะหาคนที่ดีให้ฉันเหรอ ถ้าฉันต้องแต่งกับพวกนั้น ฉันยินดีแต่งกับพี่

บทที่ 36 ข่าวการฆาตกรรมการใช้ชีวิตของบ้านรองถังยังคงอาศัยอยู่ที่โรงแรมในเมือง เพราะช่ายเหมยฮวาต้องการให้บ้านเสร็จเรียบร้อยก่อน จวบจนเข้าวันที่สามจึงได้รับรายงานว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเช้านี้เมื่อทุกคนเข้ามาถึงหมู่บ้าน จึงได้แต่ตกใจกับข้าวของเครื่องใช้ที่อีกฝ่ายนำเข้ามาไว้ในบ้านพัก“ค่าใช้จ่ายเท่าไรครับ เดี๋ยวผมนำเงินมาคืนให้” ถังอี้คุนพูดขึ้นกับช่ายเหมยฮวา เพราะถึงอย่างไรเมื่อบ้านที่สร้างเสร็จแล้ว ย่อมต้องขนของพวกนี้ไปด้วย การที่เขาจะจ่ายเงินให้หญิงสาวนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร“เรื่องนั้นค่อยว่ากันเถอะค่ะ ตอนนี้ฉันมีเรื่องจะสอบถามพี่สักหน่อย เมื่อคืนฉันยังไม่นอนจึงออกมาที่ระเบียงและเห็นพี่กับอาเหมยออกไปข้างนอก พี่ไปไหนกันหรือคะ แล้วกลับมาเมื่อไร ไม่รู้หรือไงว่าในเมืองช่วงมืดค่ำจะอันตรายมากพอสมควร” ช่ายเหมยฮวาไม่สนใจเรื่องเงินที่ชายหนุ่มจะคืนมา แต่เธอกลับถามในเรื่องที่สงสัย เธอไม่ได้อยากรู้อะไรมากนักว่าทั้งสองจะไปทำอะไร แต่เธอกลับเป็นห่วงทั้งสองคนเสียมากกว่าถังลู่เหมยสบตากับพี่ชายด้วยความตกใจ ก่อนจะตัดสินใจพูดขึ้นมา “อาเหมย ยะ อยากเที่ยว อาเหมย ขอโทษ พี่สะใภ้ไม่ตีอาเหมยใช่ไหม” พู

บทที่ 38 แผนการของฉินหยางตง“ผู้กองครับ เรื่องที่ผู้กองให้สืบแน่ชัดแล้วครับว่าลั่วเค่อหยางอยู่ที่เมืองนั้นจริง ๆ” ฉีหยวนเดินเข้ามารายงานข่าวที่โต๊ะทำงานของฉินหยางตงในสำนักงานตำรวจ“ในเมื่อรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน ทำไมเบื้องบนไม่ออกคำสั่งให้คนในพื้นที่จัดการล่ะ หรือว่าต้องการให้เรื่องร้ายแรงมากกว่านี้เสียก่อน” ฉินหยางตงพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเบื้องบนถึงทำงานล่าช้าอย่างนี้ ต่อให้เขาและทีมจะมีความสามารถมาก แต่ถ้าหากไม่ได้รับอนุญาตให้สืบสวนต่อ และยังไม่ได้มีคำสั่งให้ลงพื้นที ก็อย่าหวังว่าจะปิดคดีนี้ได้เลย“สำหรับเจ้าหน้าที่ปักกิ่งอย่างพวกเราไม่แปลกหรอกที่จะไม่มีคำสั่งให้ไปจัดการมันที่เมืองนั้น เพราะมันเปลืองงบประมาณ แต่ทำไมตำรวจในพื้นที่ยังไม่ได้รับคำสั่งให้รื้อแฟ้มคดีของลั่วเค่อหยางขึ้นมาจัดการสักที ทั้ง ๆ มันคืออาชญากรตัวร้าย!!”นี่คือคำถามที่ไม่ได้รับคำตอบ เพราะลูกน้องคนสนิททั้งสองไม่มีใครตอบได้ในขณะที่ทั้งสองกำลังสนทนากันอยู่นั้น ทีมของฝ่ายสืบสวนก็เดินเข้ามาพอดี ชายที่เป็นหัวหน้าจึงหันมาพูดกับฉินหยางตงคล้ายกับเยาะเย้ย“ว่าอย่างไรตงหยาง นายยังไม่วางมือจากคดีค้ามนุษย์อีกเห

บทที่ 40 คนร้ายคนเดียวกันหลังจากลูกค้ากลับหมดแล้ว สองแม่ลูกจึงรีบเก็บของเพื่อจะได้รีบกลับบ้าน ในใจนั้นถังลู่เหมยคิดว่าพรุ่งนี้จะทำมามากหน่อย และไม่แน่อาจจะต้องให้พ่อออกมาช่วย หรือไม่บางส่วนก็ต้องทอดในมิติเก็บไว้ เพราะไม่อย่างนั้นจะไม่ทันเหมือนวันนี้ถังลู่เหมยไม่รู้เลยว่าการค้าของเธอและแม่นั้นตกอยู่ในสายตาของสะใภ้สามบ้านถังที่กำลังจะกลับบ้านเดิม ในใจของเจียยิ่นนั้นอิจฉาไม่น้อย เพราะตั้งแต่บ้านรองแยกบ้านมาก็มีแต่เรื่องดี ๆ แล้วตอนนี้ยังมีการค้าอีก แถมยังขายดิบขายดีคงได้เงินไม่น้อย“คอยดูเถอะ ฉันจะร้องเรียนเรื่องนี้ และบอกแม่สามีด้วยเพื่อให้มาจัดการกับพวกแก”เธอพูดอย่างนั้นเพราะรู้ดีว่าการค้าสำหรับชาวบ้านนั้นเป็นสิ่งต้องห้าม และคิดว่าหากเธอแจ้งเรื่องนี้กับทางการ พี่สะใภ้รองจะต้องถูกลงโทษ บางทีอาจจะรวมถึงบ้านรองด้วยที่ต้องร่วมรับโทษ คิดได้ดังนั้นเธอจึงรีบกลับเข้าหมู่บ้านเพื่อแจ้งเรื่องนี้กับแม่สามีตลอดสองข้างทางเข้าหมู่บ้านนั้น แม้ว่าบรรยากาศจะร่มรื่น แต่สายตาของชาวบ้านที่มองสองแม่ลูกนั้นกลับดูจะอิจฉาตาร้อน นั่นเพราะเหนียงฟางที่หัดปั่นจักรยานในมิติจนชำนาญ ได้ปั่นจักรยานคันใหม่ผ่านพวกเข