บททั้งหมดของ เมียเสือ NC25+++: บทที่ 1 - บทที่ 10

บทที่ 1 สัมผัสที่แตกต่างกึก! กึก! กึก!เสียงรองเท้าส้นสูงกว่าห้านิ้วกระทบกับพื้นกระเบื้องทางเข้าคลับหรูแห่งหนึ่ง เรียวขาสวยบนรองเท้าส้นสูงก้าวเดินไปยังบาร์เพื่อสั่งเครื่องดื่มก่อนจะเดินขึ้นชั้นสองโซนวีไอพีสิ่งแรกที่เห็นคือโซฟาหนังราคาแพงที่ตั้งอยู่ตามมุมต่างๆ บางคนก็มานั่งดื่มเอาบรรยากาศ บ้างก็นัดลูกค้ามาคุยธุรกิจ ด้วยคลับแห่งนี้เป็นคลับที่มีชื่อเสียงในแวดวงนักธุรกิจและไฮโซจึงไม่น่าแปลกที่ทุกคนเลือกสถานที่นี้เป็นที่พักผ่อนและคลายเครียด"..." มิกินั่งลงบนโซฟาหนังหรูหราตรงข้ามกับภารันและยกขาไขว่ห้างมองหญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างเขาด้วยสายตาว่างเปล่า แล้วตวัดสายตามองหน้าภารันโดยไม่พูดอะไร เพียงเท่านั้นเขาก็รู้ว่าเธอต้องการอะไร"เอาไว้ค่อยมาบริการฉันใหม่นะ แล้วเจอกัน" ภารันเลื่อนใบหน้าเข้าไปกระซิบเสียงพร่าข้างใบหูของหญิงสาวก่อนที่เธอจะเดินออกไป "แค่มานั่งฟังเพลงอย่างเดียวเหรอคนสวย" มาเฟียหนุ่มเลิกคิ้วถามเพื่อนรักเสียงเรียบ"อืม" มิกิตอบกลับในลำคออย่างเบื่อหน่าย เธอเอนหลังพิงกับพนักเก้าอี้พลางกวาดสายตามองไปรอบๆ และหยุดสายตาไว้ที่แผ่นหลังกำยำของใครบางคนที่นั่งอยู่หน้าบาร์ด้านล่าง รอยยิ้

บทที่ 3 ร้ายกาจ"หึ!" ก๊วยเจ๋งแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันก่อนจะดันตัวมิกิออกห่าง เขาจ้องหน้าเธอโดยไม่พูดอะไร แววตาของเด็กน้อยไร้เดียงสาคนนั้นยังคงเหมือนเดิม มิกิไม่เคยเปลี่ยนไปจากเดิมเลย"กิอยากได้ตรงนี้ เจ๋งให้ได้ไหม" เธอเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ๆจนริมฝีปากสัมผัสกับปลายจมูกโด่งคม แล้วเลื่อนริมฝีปากลงไปจูบกลีบปากหนาอีกครั้งโดยที่ก๊วยเจ๋งไม่ผลักเธอออกอีกเหมือนครั้งก่อน"ฉันจะคิดเสียว่าการกระทำของเธอวันนี้ มันคือการทักทายของหลานสาวแล้วกันนะ" คำพูดถัดมาของชายหนุ่มทำเอาเด็กสาวเงียบไป เธอแสยะยิ้มมุมปากในนาทีต่อมา แล้วเอนตัวกลับไปนั่งที่ของตัวเองโดยไม่พูดอะไรต่อ จนกระทั่งรถยนต์หรูขับเคลื่อนมาถึงหน้าบ้านของมิกิ"อย่ามาให้เห็นหน้าอีก" มิกิปรายตามองก๊วยเจ๋งหลังจากพูดจบประโยคนั้น แล้วหยิบสายกระเป๋ามาคล้องบ่า เปิดประตูก้าวลงจากรถไป"ยัยปีศาจ! ตัวแค่นี้รู้จักเรื่องจงเรื่องจูบแล้วเหรอวะ" ชายหนุ่มสบถคำอย่างหัวเสีย เขาไม่ถือสาคำพูดร้ายกาจของมิกิ แต่กลับมึนงงกับอาการที่เธอเป็นมากกว่า เขาเคยได้ยินจากปากของรุ่นพี่ว่ามิกิเป็นโรคต่อต้านสังคมขั้นรุนแรง ไร้ความรู้สึกสงสารหรือเห็นใจคนอื่น ชอบเก็บตัวอยู่คนเด

บทที่ 5 ยาปลุกเซ็กซ์"..." มือหนายื่นไปเชยปลายคางมนของคนตัวเล็กขึ้นเล็กน้อย แล้วเลื่อนใบหน้าไปใกล้ๆ จนทั้งสองสัมผัสถึงลมหายใจของกันและกัน "เธอยังไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเล่นกับอะไร อย่าถลำลึกให้มาก เพราะฉันไม่อ่อนโยนกับเด็กแก่แดดอย่างเธอ""แก่แดดเหรอ? แย่จัง" มิกิเอียงคอตอบกลับเสียงอ่อน เธอกัดปากเบาๆแล้วจึงเลื่อนใบหน้าขึ้นไปจูบหน้าผากของก๊วยเจ๋ง แล้วเลื่อนริมฝีปากลงมาประชิดกลีบปากหนา "เป็นเพราะเจ๋งมั้ง ที่ทำให้กิต้องแกแดด" มิกิปล่อยคอเสื้อชายหนุ่มแล้วเอนตัวนอนไปกับเบาะรถ เธอป้องปากหัวเราะอย่างชอบใจที่อีกฝ่ายเงียบไปแบบนั้น"หึ.." ก๊วยเจ๋งจ้องมองแววตาว่างเปล่าของมิกิ อีกหนึ่งใจเขาก็อยากจะสั่งสอนเด็กคนนี้ให้รู้ซะบ้างว่ากำลังเล่นกับอะไร แต่อีกใจหนึ่งก็เห็นความไร้เดียงสาของเธอ เลยไม่อยากถือสาอะไรที่เธอทำแบบนี้"เจ๋ง~ กิรู้สึกร้อน" เธอยกมือขึ้นมาลูบไล้ลำคอระหงที่เริ่มมีเหงื่อไหลออกมา และลูบใบหน้าร้อนผ่าวของตัวเอง มือเรียวอีกข้างยื่นไปลูบต้นแขนชายหนุ่มอย่างถือวิสาสะ ทำให้ก๊วยเจ๋งต้องหันมาสบตากับเธอตรงๆ"เป็นอะไร" ถามห้วนๆ ขณะที่อีกฝ่ายเริ่มเปล่งเสียงครางแหบพร่า มิกิส่ายหน้าไปมาน้อยๆ ให้เป็นคำตอบ

บทที่ 7 เด็กหน้ามึน"..." มิกิเดินออกมาจากห้องน้ำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ขณะที่ก๊วยเจ๋งยังนั่งสูบบุหรี่อยู่บนโซฟา เขามองผ้าขนหนูของตัวเองที่ตอนนี้มิกิใช้พันรอบอกอวบใหญ่โดยที่เธอไม่ขออนุญาตเขาก่อน "กิขอยืมเสื้อก่อนนะคะ" เด็กสาวก้มลงไปหยิบชุดเดรสที่วางอยู่บนเก้าอี้และเสื้อเชิ้ตแล้วหันหลังเดินเข้าไปในห้องน้ำ แต่ชายหนุ่มกลับร้องห้ามเสียก่อน"เดี๋ยว!" มิกิหยุดนิ่งแต่ก็ไม่ยอมหันไปมองหน้าชายหนุ่ม "สัญญากับฉันก่อนว่าจะไม่ไปเที่ยวที่แบบนั้นอีก ถ้าเมื่อคืนฉันไม่เห็นเธอรู้ใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น" น้ำเสียงห้วนจัดแต่แฝงไปด้วยความเป็นห่วง"ถ้าไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนั้นอีก...เจ๋งก็ไปดูแลกิเองเลยสิ" มิกิคลี่ยิ้มให้ก่อนหันหลังเดินเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่รอให้อีกฝ่ายตอบอะไรกลับมา"นี่! ที่บอกเพราะหวังดีไหมวะ!" ชายหนุ่มตะโกนออกไปอย่างเหลืออดที่มิกิยังคงแสดงท่าทางอวดดีกับเขา ทั้งที่เมื่อคืนเธอเกือบจะพลาดท่าให้ผู้ชายคนนั้นหลายนาทีที่มิกิแต่งตัวอยู่ในห้องน้ำส่วนตัวของก๊วยเจ๋ง เธอสวมใส่ชุดเดรสตัวเดิมแล้วสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งของชายหนุ่มทับอีกที แล้วเดินออกมา"ขอกุญแจรถกับโทรศัพท์คืนด้วย" มิกิแบมือขอกุญแจ

บทที่ 9 ให้เวลาทำใจ"ไม่ได้โกหกนะ" เธอยอมละความพยายามในวันนี้แล้วหยิบผ้าขนหนูมาคลุมร่างกายไว้ ก้าวลงจากเตียงไปยืนตรงหน้าก๊วยเจ๋ง เกยคางไว้บนแผงอกแกร่งอย่างถือวิสาสะ ก๊วยเจ๋งสัมผัสถึงลมหายใจร้อนที่ถูกระบายออกมาถี่ๆ"หนาวก็ไปใส่เสื้อผ้า มาบอกฉันเพื่ออะไร" ไม่ว่าเปล่าแต่เขายังดันตัวเธอออก แต่มิกิกลับเดินตามแจจนถึงห้องแต่งตัวของเขา มือเรียวลูบไล้เสื้อเชิ้ตและเสื้อยืดที่แขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้าแบบเปิด เป็นเสื้อสีดำและสีเทาซะส่วนใหญ่และมันบ่งบอกนิสัยของคนเป็นเจ้าของด้วย"กิขอยืมเสื้อใส่ก่อนนะ" ไม่รอให้อีกฝ่ายอนุญาตเธอก็หยิบเสื้อเชิ้ตสีดำออกจากไม้แขวนแล้วทิ้งผ้าขนหนูลง สวมใส่เสื้อเชิ้ตแทน ก๊วยเจ๋งเท้าเอวมองอย่างระอา เขาไม่รู้จะพูดยังไงกับเธอดีครืด~ ครืด~ก๊วยเจ๋งชี้หน้ามิกิอย่างคาดโทษก่อนจะเดินออกไปรับโทรศัพท์ เขามองหน้าจอที่ปรากฏชื่อของทัดเทพอย่างชั่งใจและหันไปสองมิกิที่เพิ่งเดินออกมา เขากดรับสายแล้วเดินไปคุยที่ระเบียงห้องพร้อมปิดประตูไว้เพื่อไม่ให้มิกิได้ยิน"ครับเฮีย"(วันนี้มีงานด่วน เจอกันที่ฐาน) เสียงเข้มของหัวหน้าหนุ่มดังกรอกเข้ามาในสาย"ครับ" ก๊วยเจ๋งตอบกลับไปสั้นๆ(วันก่อนลูกน้องกูราย