All Chapters of เมียเสือ NC25+++: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 30 มีเจ้าของแล้ว22:30ก๊วยเจ๋งนั่งไขว่ห้างทอดสายตามองไปบนท้องฟ้าที่มืดมิดด้วยความรู้สึกเบื่อหน่าย เขาไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมต้องคิดถึงร่างบางๆ ผิวขาวๆของมิกิด้วย อาการแบบนี้เขาไม่เคยเป็นกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน"ไม่มานอนด้วยกันก็น่าจะโทรหาบ้าง เล่นหายเงียบไปแบบนี้ได้ยังไง ยัยเด็กก้าวร้าว!" ชายหนุ่มขบกรามแน่น แม้จะกระแทกเสียงพูดออกไปแบบนั้นแต่ในน้ำเสียงกลับแฝงไปด้วยความน้อยใจครืด~ ครืด~"ดึกดื่นขนาดนี้ใครมันโทรมานักหนาวะ!" ก๊วยเจ๋งสบถคำอย่างหัวเสียแล้วกดรับสายแล้วกระแทกเสียงถามคนปลายสายอย่างหัวเสีย "มีไรวะ โทรมาทำไมตอนนี้!"(แหมๆ...หัวเสียใหญ่เลยนะเพื่อน) น้ำเสียงยียวนของคนปลายสายดังเล็ดลอดออกมาจากลำโพงโทรศัพท์"มีไร"(อยู่ผับ ที่เดิม) คนปลายสายตอบกลับมาเพียงเท่านั้นก่อนวางสายไป ก๊วยเจ๋งขมวดคิ้วยุ่งอย่างลังเลใจ ก่อนหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องพัก หยิบกุญแจรถยนต์พร้อมกับแจ็กเกตหนังมาพาดบ่า แต่ทว่ากลิ่นหอมๆที่ติดอยู่กับเสื้อกลับทำให้เขาคิดถึงใบหน้าสวยของมิกิ"ใจร้ายว่ะ แค่มานอนด้วยกันก็ไม่ได้" จิปากบ่นกระปอดกระแปดแล้วเดินอวดๆออกไปจากห้องพักหรูหราโดยไม่ทันสังเกตว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งย

บทที่ 32 วันเกิด"อ๊ะ..อ๊า~ เจ๋งพอได้แล้ว กะ..เก้าโมงแล้วนะ" มิกิร้องเตือนคนที่ถาโถมแรงกายเข้าใส่เสียงสั่น ก๊วยเจ๋งเงยหน้าขึ้นไปมองเวลาแล้วหยุดเคลื่อนไหวร่างกาย มือหนาเสยผมลวกๆแล้วปล่อยเธอเป็นอิสระอีกครั้ง เขาดึงร่างบางขึ้นมา ท่อนแขนแกร่งโอบกอดเธอไว้"อาบน้ำด้วยกันดีกว่า..เร็วดี" พูดจบก็เลื่อนใบหน้าเข้าไปหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ เขาตวัดตัวมิกิขึ้นมาแนบอกในท่าเจ้าสาว พาเธอเดินเข้าห้องน้ำไป เด็กสาวถูกท่อนแขนแกร่งโอบเอวคอดตลอดที่เธออาบน้ำ เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วก๊วยเจ๋งก็อุ้มเธอออกมา"กระโปรงกิยับเลย" เธอพูดขึ้นเมื่อยกกระโปรงนักศึกษาขึ้นมาแล้วเห็นมันยับยู่ยี่หมด"ใส่ไปก่อน เรียนแค่สามชั่วโมงเองนิ?" เขาเลิกคิ้วถามคนตัวเล็กขณะที่ยืนเป่าผมอยู่หน้ากระจกในห้องแต่งตัว มิกิมองแผ่นหลังกำยำแล้วเลียริมฝีปาก มือเรียวยื่นไปสุดความยาวแล้วกำเข้าหากันแน่นจนสั่นเทา"อยากได้.." รอยสักตรงแผ่นหลังของก๊วยเจ๋งทำให้เธอรู้สึกอยากได้มันมาครอบครอง แต่เมื่อชายหนุ่มหันมามองเธอก็รีบตีสีหน้าเรียบเฉยแล้วจัดการตัวเองให้เรียบร้อย"เดี๋ยว!" ก๊วยเจ๋งร้องห้ามในตอนที่เด็กสาวกำลังติดกระดุมเสื้อ เขาก้าวไปประชิดร่างบางแล้วเลื่อนใบหน

บทที่ 34 ชัดเจนฟอด..เขาก้าวขึ้นไปบนเตียงแล้วหอมแก้มมิกิฟอดใหญ่จนเธอต้องปรือตาขึ้นมา เด็กสาวหันมาสบตากับชายหนุ่มพลางยกแขนขึ้นมากอดลำคอหนาหลวมๆ"อาเกลกลับแล้วเหรอคะ""อืม กลับแล้ว""กิไปนั่งเล่นข้างนอกได้ไหม" มิกิย่นหัวคิ้วเข้าหากันอย่างออดอ้อน "นั่งทำงานก็ได้ค่ะ ไม่นั่งเล่นแล้ว" เธอทำหน้าอ้อน"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ" ว่าจบก๊วยเจ๋งก็สอดมือลงไปโอบอุ้มมิกิขึ้นในท่าเจ้าสาวแล้วพาเธอเดินออกมาจากห้องนอน "เธอไม่ดื้อ เดี๋ยวฉันให้รางวัล" คิ้วหนาเลิกขึ้นก่อนที่จะก้มลงไปจูบริมฝีปากจิ้มลิ้มของมิกิ"จะ..เจ๋ง!""..!!" ร่างหนาชาไปหมดเมื่อเสียงสั่นเครือที่คุ้นหูดังขึ้นจากทางข้างหลัง เขาหันไปมองอย่างไว เกวลินยืนอ้าปากค้างอยู่หลังประตูห้องพักน้องชายและในมือถือกระเป๋าสตางค์ที่เธอลืมเอาไว้เพราะตอนที่ออกไปก๊วยเจ๋งไม่ได้ล็อกประตูห้องด้านใน"พี่เกล!/อาเกล~" ขณะที่ชายหนุ่มทำหน้าตกใจสุดขีดแต่คนในอ้อมแขนกลับคลี่ยิ้มบางๆให้ผู้เป็นอา หัวใจแกร่งกระตุกวูบเมื่อพี่สาวเดินเข้ามาใกล้ๆ"นะ..นี่เจ๋งกำลังทำอะไร บอกพี่หน่อย" เกวลินยกมือขึ้นมาสะบัดเบาๆให้ความเย็น เหมือนจะเป็นลมให้ได้เมื่อน้องชายยังเงียบอยู่แบบนี้ เธอพอจะเดาออกว

บทที่ 36 หัดใจเย็นมิกินั่งเล่นโทรศัพท์มือถือรอก๊วยเจ๋งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เธอกวาดสายตามองไปรอบห้องพักหรูหราและหยุดสายตาไว้ที่กล่องเล็กๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างทีวี ความอยากรู้ทำให้เธอต้องลุกขึ้นไปดู"สวยจัง~" เด็กสาวยกกล่องใบนั้นไปที่โซฟา ถือวิสาสะหยิบของที่อยู่ในนั้นออกมาชื่นชมด้วยความอยากได้"ไม่ขออนุญาตก่อน ไม่น่ารักเลยนะ" เสียงเข้มของเจ้าของใบหน้าคมคายดังขึ้นทำให้มิกิรีบวางของในมือ เธอหันไปทำหน้าอ้อนแล้วหยิบตุ๊กตาไม้แกะสลักขึ้นมา"เจตริน กิขอได้ไหม""อยากได้?""ค่ะ""...ต้องมีของมาแลกนะ" ยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมคาย ขณะเดียวกันเขาก็วางจานข้าวผัดลงตรงหน้าเด็กสาวด้วยก่อนจะแย่งตุ๊กตาในมือมิกิมา มิกิย่นจมูกใส่อย่างรู้ทัน"สิบล้าน""ฮะ! นี่จะซื้อตุ๊กตาตัวนี้ด้วยเงินสิบล้าน?" ก๊วยเจ๋งทำหน้าไม่อยากจะเชื่อแต่ในตอนนั้นมิกิก็หยิบโทรศัพท์มือถือมาแล้วกดเข้าแอปพลิเคชั่นชันของธนาคารหนึ่ง เธอจ้องตุ๊กตาในมือของก๊วยเจ๋งด้วยความอยากได้ ขณะที่ชายหนุ่มทำหน้าระอาแล้วเก็บตุ๊กตาใส่ลงในกล่องยกไปวางไว้ที่เดิม"ใครสอนให้ใช้เงินฟุ่มเฟือยขนาดนี้""กิอยากได้ ปาป๊าบอกถ้าอยากได้อะไรก็ซื้อและถ้าเงินซื้

บทที่ 38 ต้นเหตุ"เออ! ที่บอกว่ามีคนมาหาเรื่องน่ะ เรื่องอะไรไปทำอะไรเขาไว้รึเปล่า" ชายหนุ่มหันมาถามคนตัวเล็กด้วยสีหน้าอยากรู้ แต่คนโดนถามกลับเบือนหน้าหลบแล้วแสร้งหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเล่น"อ๊ะ!" ใบหน้าสวยถูกมือหนาจับให้หันมา เด็กสาวเสมองไปทางอื่นก่อนที่จะปัดมือหนาออก แต่ก๊วยเจ๋งก็ไม่ยอม"อย่ามีความลับกันดิวะ มีอะไรก็บอกมาสิ""อดีตเพื่อนสมัยเรียนประถมค่ะ เธอเป็นลูกตำรวจและเธอก็น่ากลัว""ยังไง?" ก๊วยเจ๋งชะลอรถแล้วหันมาสบตากับเด็กสาวตรงๆ แววตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยและอบอุ่นจนมิกิต้องขยับไปใกล้ๆ แล้วซบหน้าลงกับต้นแขนเขา เธอกัดปากแน่นอย่างลังเลใจว่าจะพูดดีไหม เพราะเรื่องราวในอดีตมีแค่ภารันเท่านั้นที่รู้ "มันหนักหนาขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมไม่ยอมพูดความจริง" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามคนที่เงียบไปนานนับนาทีจนเธอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา"ไม่อยากรื้อฟื้นความหลัง มันรู้สึกเจ็บปวดตรงนี้" เธอยกมือขึ้นมาลูบลำคอระหง แววตาของเธอสั่นระริกด้วยความกลัวอะไรสักอย่าง ทั้งที่เขาไม่เคยเห็นแววตาแบบนี้เลยตั้งแต่รู้จักกับเธอมา"มันทำอะไรกับเธอ" ก๊วยเจ๋งเค้นเอาความจริงจากปากมิกิ เด็กสาวถอยหายใจเบาๆก่อนตัดสินใจเล่าความจริงให