Semua Bab โซ่ลับพันธะร้าย: Bab 11 - Bab 20

หนึ่งสัปดาห์ต่อมาในขณะที่ฌาริยานั่งทำรายงานการประชุมอยู่ เสียงโทรศัพท์ของเธอก็สั่น หญิงสาวหยิบขึ้นมาดูพบว่าเป็นสายจากป้านิภา เธอรีบรับสายทันทีด้วยกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี เพราะปกติป้านิภาจะไม่โทรหาเธอเวลาทำงาน“ค่ะป้า” (ฌา ครูประจำชั้นโทรมาบอกว่าน้องเฌอเหนื่อยและหอบหนักมาก ตอนนี้กำลังส่งไปโรงพยาบาล)“จริงเหรอคะป้า”(อืม นี่ป้าก็กำลังจะตามไป เลยโทรมาบอกฌาก่อน)“ฝากป้าด้วยนะคะ เดี๋ยวฌาจะรีบกลับไปให้ไวที่สุดค่ะ”หลังจากวางสายสีหน้าของฌาริยาไม่สู้ดีนัก เช้านี้ธนัทธามยังไม่เข้าบริษัท เธอรีบเคลียร์งานให้เสร็จ ก่อนจะไปขอใบลาที่ฝ่ายบุคคล เธอเขียนลากิจสามวันก่อนที่จะนำไปวางไว้บนโต๊ะของท่านประธาน และเดินทางกลับห้องไปเก็บกระเป๋า เธอต้องนั่งเครื่องบินไปเพราะถึงไวกว่าถึงแม้ว่าจะราคาแพงกว่าแต่ในเวลานี้เธอไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เธอเป็นห่วงลูก เธออยากไปหาลูกให้ไวที่สุดฌาริยาเดินทางมาถึงโรงพยาบาลประจำจังหวัดเชียงรายในช่วงเย็นพอดี“ป้าคะ..น้องเฌอเป็นยังไงบ้างคะ? ถึงขั้นต้องใส่เครื่องช่วยหายใจเลยเหรอคะ?” “น้องเฌอหอบเยอะ หายใจเองไม่ได้ หมอก็เลยต้องใส่เครื่องช่วยหายใจ” “โถ่! ลูกสาวของแม่” ฌาริยาน้ำตาไหล

เช้าวันต่อมาฌาริยามาทำงานปกติ เมื่อธนัทธามเดินผ่านโต๊ะทำงานของเธอ เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ“ผมขอกาแฟหน่อย”“ค่ะ”ไม่นานนัก ฌาริยาก็นำกาแฟเข้าไปเสิร์ฟให้ท่านประธานในห้อง“กาแฟได้แล้วค่ะ ท่านประธานจะรับอะไรอีกมั้ยคะ?”“คุณมีความจำเป็นต้องใช้เงินถึงขนาดที่ต้องไปทำงานแบบนั้นเลยเหรอ?” เขาไม่ตอบแต่กลับเป็นฝ่ายถามเธอกลับไปแทน“…..” ฌาริยาเงียบไปชั่วขณะก่อนจะตอบรับออกไป“ค่ะ”“คุณจะเอาเงินไปทำอะไร?”“ธุระส่วนตัวค่ะ” ฌาริยาพูดพร้อมกับเสมองไปอีกทาง“เท่าไหร่?” ธนัทธามถอนหายใจออกมาอย่างแรง เขาเบื่อคำตอบที่บอกว่าธุระส่วนตัวของเธอที่สุด มันจะเป็นความลับอะไรนักหนาถึงบอกไม่ได้“คะ?” ฌาริยาถามด้วยความไม่เข้าใจในคำถามของเขา“ผมถามว่าคุณต้องการเงินเท่าไหร่?”“…..” ฌาริยากัดปากตัวเองจนรู้สึกได้ถึงเลือดที่ไหลซิบออกมา“หนึ่งล้านบาทค่ะ” สิ้นเสียงของฌาริยา ธนัทธามแทบจะสำลักกาแฟที่พึ่งดื่มเข้าไป“หนึ่งล้าน งั้นผมขอถามคุณหน่อย ว่าอีกกี่ปีคุณถึงจะเก็บเงินได้หนึ่งล้าน ทั้งๆ ที่คุณก็ทำงานหามรุ่งหามค่ำแบบนี้” เขารู้ว่านอกจากงานที่ไนต์คลับแล้ว เสาร์อาทิตย์หญิงสาวยังไปทำงานที่ร้านขายอาหารตามสั่งอีกด้วย“ดิฉัน

วันต่อมาในตอนเช้าฌาริยานั่งรถไปทำงานพร้อมเขา แต่เธอขอลงก่อนที่จะถึงบริษัทเพราะไม่อยากให้ใครเห็นกลัวจะเป็นที่ครหาของคนในบริษัท ส่วนตอนกลางวันเธอก็ไปทานข้าวกับเพื่อนในฝ่ายบัญชีเหมือนเดิม และในตอนเย็นเธอจะไปดักรอขึ้นรถกับเขาตรงสถานที่ที่เลยบริษัทไปไม่ไกลมากนัก เพื่อกลับคอนโดมิเนียมพร้อมกับเขาและเธอก็มีหน้าที่ทำความสะอาดและทำอาหารให้เขาทาน ส่วนหน้าที่ของเธอในตอนกลางคืนนั้นก็คือนางบำเรอบนเตียงของเขาก๊อก! ก๊อก! ฌาริยาเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้าไป เธอเห็นเขากำลังเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี เขาน่าจะพึ่งอาบน้ำเสร็จเพราะเขานุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาผืนเดียว เผยให้เห็นท่อนบนเปลือยเปล่าที่มีหยดน้ำประปรายอยู่ทั่วบริเวณ“เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปซื้อชุดนอนใหม่นะ” เขาบอกพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กมาเช็ดผม“ซื้อทำไมคะ?” “นางบำเรอเค้าก็ต้องใส่ชุดที่มันเซ็กซี่ปะ ชุดนอนไม่ได้นอน หรือไม่ก็พวกชุดยั่วสวาทอะไรประมาณนั้น” ของพูดพร้อมกับยักไหล่เล็กน้อย“ชุดนอนก็พอมั้งคะ”“เช็ดผมให้หน่อยสิ” เขายื่นผ้าเช็ดตัวผืนเล็กส่งให้เธอแล้วก็เดินไปนั่งเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ฌาริยารับมาและเดินตามเขาไป เธอค่อยๆ เช็ดผมให้เขาอย่างเบามื

เช้าวันต่อมาฌาริยาตื่นแต่เช้าเพื่อพาเด็กหญิงเฌอริตากับป้านิภาไปโรงพยาบาล เนื่องจากต้องไปเตรียมตัวเข้ารับการผ่าตัด จึงต้องไปถึงโรงพยาบาลเช้ากว่าปกติ เพราะเด็กหญิงเฌอริตามีคิวผ่าตัดในเวลาสิบนาฬิกาเมื่อถึงเวลาที่เด็กหญิงเฌอริตาต้องเข้ารับการรักษา ซึ่งปัจจุบันมีเทคโนโลยีการเปลี่ยนลิ้นหัวใจผ่านสายสวนโดยไม่ต้องผ่าตัด เป็นการซ่อมแซมหรือเปลี่ยนลิ้นหัวใจเอออร์ติกเดิมที่เสื่อมสภาพหรือใช้การไม่ได้ ด้วยการใช้สายสวนผ่านหลอดเลือดแดงบริเวณขาหนีบ แล้วใช้ลิ้นหัวใจแบบเนื้อเยื่อยึดติดกับขดลวดพิเศษ ส่งขึ้นไปถึงตำแหน่งลิ้นหัวใจเอออร์ติกด้วยระบบท่อนำทาง จากนั้นปล่อยลิ้นหัวใจเทียมให้กางออก เพื่อทำหน้าที่แทนลิ้นหัวใจเอออร์ติกเดิม การรักษาแบบนี้เป็นอีกทางเลือกหนึ่งเพื่อลดภาวะแทรกซ้อน ลดความเสี่ยงอันเกิดจากการผ่าตัด ช่วยให้ผู้ป่วยสามารถกลับไปใช้ชีวิตประจำวันได้อย่างรวดเร็ว ฌาริยาจึงเลือกการรักษาแบบนี้แทนการผ่าตัดแบบเปิดแผลผ่าตัดกึ่งกลางหน้าอก“สู้ๆ นะคะลูกสาวคนเก่งของแม่..แม่จะรอหนูอยู่ตรงนี้นะคะ ถ้าหนูลืมตาขึ้นมาหนูจะเห็นแม่เป็นคนแรก แม่สัญญาค่ะ..แม่รักลูกนะ รักที่สุด” ฌาริยาให้กำลังใจลูกสาวตัวน้อยก่อนที่บุ

ธนัทธามพาฌาริยามาทานอาหารกลางวันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ไม่ไกลจากโรงพยาบาลมากนัก เมื่อทั้งคู่ทานเสร็จ ชายหนุ่มสั่งกลับบ้านหนึ่งชุดของป้านิภา ธนัทธามรีบขับรถเพื่อไปให้ถึงโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด“คุณธามรีบเหรอคะ..ทำไมขับไวจัง?” ฌาริยาถามเมื่อเขาขับมาจอดรถที่ชั้นจอดรถจองโรงพยาบาลซึ่งเป็นชั้นสูงสุด ไม่ค่อยมีรถจอดเท่าไหร่นัก“ใช่ รีบเหลือเวลาไม่มากแล้ว”“คุณธามไปพบลูกค้าตัั้งบ่ายสาม ไปบ่ายสองยังทันเลยค่ะ”“ไม่ได้หมายถึงไปพบลูกค้า..แต่หมายถึงเวลาของเราสองคนต่างหาก”“คะ?” ฌาริยาทำหน้างง ก่อนที่จะรู้ความหมายของเขา เมื่อมือหนาล้วงเข้ามาใต้กระโปรงลูบขาของเธอเบาๆ “คุณธามคะ ที่นี่มันโรงพยาบาลนะคะ” คุณธามจะมาหื่นไม่ได้นะคะ ฌาริยาคิดในใจ เธออยากจะปฏิเสธแต่ตอนนี้ร่างกายของเธอมันเริ่มร้อนรุ่มขึ้นมา เมื่อเขาลูบไล้ตรงนั้นของเธออย่างแผ่วเบา“ถ้าไปโรงแรมมันจะเสียเวลา ในรถนี่แหละตื่นเต้นดีออก” เขาพูดเสียงแหบพร่า เพราะตอนนี้ความเป็นชายของเขาเริ่มปวดหนึบแล้ว โชคดีที่รถเขาติดฟิล์มดำทั้งคัน ไม่ต้องกลัวว่าใครจะเห็น และลานจอดรถชั้นนี้ก็อยู่ชั้นบนสุด เขาเลือกจอดโซนที่เป็นมุมอับ รอบๆ บริเวณแทบจะไม่มีรถจอดอยู่เลย“แ