All Chapters of ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy: Chapter 61 - Chapter 70

[วันเดินทาง – สนามบินสุวรรณภูมิ]เสียงวุ่นวายดังลั่นบริเวณจุดเช็กอินของสายการบินขณะที่ยูนะเดินลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ไปอย่างมาดมั่น ข้างๆ กันนั้นคีรินกำลังเดินตามเธอไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิดสุดขีด!!! 😡💥“ฉันไม่ไป!”“แต่นายไม่มีสิทธิ์เลือกแล้ว!”“ให้ตายสิ ยูนะ!!!”คีรินโวยวายเป็นรอบที่สิบของวัน พยายามขืนตัวเองไม่เดินตามเธอไป แต่สุดท้ายก็ถูกยูนะ ‘เมิน’ ใส่อย่างไร้เยื่อใย ยูนะเดินลากกระเป๋าเดินทางสีดำของตัวเองมุ่งตรงไปยังเคาน์เตอร์เช็กอินโดยไม่สนใจเขาเลยแม้แต่นิดเดียวคีรินกัดฟันกรอด เดินลากกระเป๋าตัวเองอย่างหัวเสียสุดๆ“ถ้าฉันโดนพี่ชายเธอซ้อมจนปางตาย เธอต้องรับผิดชอบนะ!”ยูนะหันมายิ้มหวาน (?) ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ“เอาน่า~ อย่างมากก็แค่กระดูกหักนิดๆ หน่อยๆ เอง” ยูนะพูดหน้าตาย“เห้ย! นิดๆ หน่อยๆ บ้านเธอสิ!!!”คีรินหงุดหงิดขั้นสุด แต่ถึงจะโวยวายแค่ไหน…สุดท้ายเขาก็ยังเดินลากกระเป๋าของตัวเองตามยูนะไปอยู่ดีและที่ทำให้เขาหัวร้อนยิ่งกว่าเดิม…คือแมวส้มที่เดินเชิดหน้าผ่านจุดเช็กอินไปอย่างสบายใจเฉิบ!!!อลิซ (ในร่างแมว) ถูกใส่ในกระเป๋าสัตว์เลี้ยงอย่างดี เธอนั่งนิ่งๆ อย่างสง่า

หลังจากที่ยูนะกับคีรินรอดพ้นจาก “การสอบสวน” ของมิซากิ (ที่ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นจำเลยในศาลมากกว่าที่จะเป็นว่าที่ลูกเขยในอนาคต) มาได้ พวกเขาก็คิดว่าทุกอย่างน่าจะเรียบร้อยแล้ว…แต่… ไม่จ้าาาา!!! 😭💥“แม่อนุญาตให้ไปเที่ยวรอบโตเกียวกันได้จ้ะ~” มิซากิพูดด้วยรอยยิ้มอบอุ่นจนยูนะตาเป็นประกายยูนะแทบจะกระโดดกอดแม่ด้วยความดีใจ“เยสสส!!! ขอบคุณค่ะแม่!!!” 🥳🎉คีรินที่ยืนข้างๆ ก็แทบจะโบยบินไปพร้อมกับเธอ ในหัวคิดแผนเที่ยวแบบคู่รักสองต่อสองเต็มไปหมด—🏮✨ เดตหวานๆ ในย่านอาซากุสะ🍡💕 ป้อนขนมกันใต้แสงโคมไฟ🎡💖 จับมือกันบนชิงช้าสวรรค์💋💫 แล้วจบด้วยจูบโรแมนติกที่ชิบุยะ~~~~—สุดยอดไปเลยโว้ยยย!!! 😻🔥แต่…“แต่ต้องให้ เรน ไปเป็น ‘บอดี้การ์ด’ ตามติดไปด้วยนะจ๊ะ~”…!!!💥 ฟึ่บบบ!!! 💥⚡ความฝันของคีรินแตกเป็นเสี่ยงๆ!!!! ⚡“ห๊าาาา!!!” 😱คีรินร้องเสียงหลง หน้าซีดเป็นกระดาษทันทียูนะเองก็ชะงักไป ก่อนจะหันไปมองพี่ชายตัวเองที่ยืนกอดอกอยู่ไม่ไกล… ดวงตาคมกริบของเรนจับจ้องมาที่พวกเขานิ่งๆ เหมือนพญาเหยี่ยวที่กำลังเล็งเหยื่อ สายตาคมดุของเรนมองพวกเขานิ่งๆ แต่…ทำไมไอเย็นจากตัวพี่เมียมันแรงขนาดนี้ฟะ!!!“ไม่ต้องทำห

🍵 ร้านไอศกรีมชาเขียว ‘MATCHA HEAVEN’ 💚ร้าน ‘MATCHA HEAVEN’ เป็นคาเฟ่ไอศกรีมชาเขียวสุดพรีเมียมที่ตั้งอยู่ใจกลางย่านอาซากุสะ บรรยากาศภายในร้านอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของมัทฉะเข้มข้น พร้อมกับเสียงพูดคุยของลูกค้าที่ยืนต่อคิวรอสั่งไอศกรีมยูนะยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ดวงตาเป็นประกายวิบวับขณะไล่ดูเมนูไอศกรีมหลากหลายระดับ แต่สุดท้าย… เธอก็เลือก ‘ชาเขียวเข้มข้นระดับ 7’ อย่างไม่ลังเล!!!“เอาอันนี้ค่ะ!” ยูนะพูดอย่างมั่นใจสุดๆคีรินที่ยืนข้างๆ เหลือบตามองเมนู ก่อนจะเลิกคิ้วสูง “แน่ใจเหรอ? ระดับ 7 มันขมมากนะ”“ฮึ! ฉันเป็นสายชาเขียวตัวแม่! ขมแค่ไหนก็ไหว!” ยูนะเชิดหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจคีรินหัวเราะในลำคอ ก่อนจะสั่งของตัวเองบ้าง“งั้นฉันเอาระดับ 5 ละกัน”ไม่นานนัก ไอศกรีมก็ถูกเสิร์ฟมาในถ้วยเซรามิกเล็กๆ ยูนะรีบหยิบช้อนขึ้นมาตักไอศกรีมของตัวเองทันที โดยไม่รีรอแม้แต่วินาทีเดียว“อื้มมมม! เข้มข้นสุดๆ! อร่อยมากกก!!!”แต่พอคีรินลองตักไอศกรีมของเธอเข้าปาก…“แค่ก!! นี่มันขมเกินไปแล้ว!!!”ใบหน้าหล่อเหลาของเขาบิดเบี้ยวทันที ก่อนจะรีบคว้าน้ำเปล่าขึ้นมาดื่มแก้ขม ยูนะที่เห็นแบบนั้นก็หลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง“ฮ่าๆๆๆ

หลังจากใช้เวลาท่องเที่ยวในโตเกียวมาหลายวัน มิซากิ แม่ของยูนะ ก็ตัดสินใจส่งลูกสาวและลูกเขย (?) ไปพักผ่อนที่ ‘ฮาโกเน่’ เมืองออนเซ็นที่มีทิวทัศน์สวยงาม พร้อมทั้งเทศกาลฤดูร้อนที่กำลังจะจัดขึ้นพอดีและแน่นอน—เรน คาวาซากิ ต้องเป็นคนพาไป!🚗 ระหว่างทางสู่ฮาโกเน่เสียงเครื่องยนต์ดังเคล้ากับเสียงบ่นของพี่ชายสุดโหดแห่งตระกูลคาวาซากิ“โว้ย! ทำไมฉันต้องมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กด้วยวะ!?”เรนคำรามเสียงดัง ขณะหมุนพวงมาลัยพารถขึ้นเขามายังเมืองออนเซ็นชื่อดังของญี่ปุ่น สีหน้าหงุดหงิดสุดขีดพลางมองไปที่กระจกมองหลัง…ที่นั่น…ไอ้เด็กเวรคีรินกำลังนั่งเอกเขนกอยู่ข้างๆ ยัยน้องสาวสุดป่วนที่กำลังลูบขนแมวส้มตัวแสบอย่างเพลินใจ“ไม่รู้สิ~ อาจเพราะแม่ของพวกเรากลัวว่า พี่จะไปก่อเรื่องมั้ง?” ยูนะตอบยิ้มๆ มือยังลูบหัวอลิซไปมา“เธอนั่นแหละตัวดี!” เรนแค่นเสียงแล้วทำไมไอ้แมวเวรนี่ต้องมาด้วยวะ!?!?เขากัดฟันกรอด หันไปมอง ‘อลิซ’ ที่ตอนนี้อยู่ในร่างแมวส้มตัวอ้วนกลม นั่งนิ่งอยู่บนตักยูนะเหมือนเป็นนางพญา เสียงคราง ‘กรร~’เบาๆ ของเธอทำให้เรนอดไม่ได้ที่จะเบ้ปาก“แล้วนี่ทำไมต้องเอา แมวเวร นี่มาด้วย!?” เรนคำรามออกมาอย่างหัวเสีย“เมี๊ยว

🌸 ณ คฤหาสน์ตระกูลคาวาซากิ – วันสุดท้ายก่อนกลับไทยภายในห้องรับแขกหรูของคฤหาสน์ ยูนะนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา ในขณะที่คีรินนั่งตัวตรงเหมือนเด็กดีข้างๆ เธอ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขาดูจริงจังและมีความมุ่งมั่น ผิดจากปกติที่มักจะปากหมาใส่เธอเป็นประจำมิซากิ คาวาซากิ นั่งจิบชาบนเก้าอี้ตัวโปรด ใบหน้าของเธอเรียบเฉยแต่สายตากลับเฉียบคมเหมือนจับพิรุธอะไรบางอย่าง“เฮ้อออ… ไม่น่าเชื่อเลยว่าเวลาผ่านไปเร็วขนาดนี้” มิซากิถอนหายใจเบาๆ“คิดถึงแม่ก็กลับมาเยี่ยมบ่อยๆ นะ ยูนะ”“แน่นอนค่าแม่~” ยูนะยิ้มกว้าง“แล้วแม่ก็ดูแลสุขภาพด้วยนะ”“ยัยนี่ทำตัวเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลยแฮะ…” เรน คาวาซากิ ที่ยืนพิงผนังมองภาพตรงหน้าพลางยกยิ้มมุมปากแต่ก่อนที่บรรยากาศจะซึ้งไปมากกว่านี้ อยู่ๆ คีรินก็ขยับตัว ก่อนจะโค้งศีรษะให้มิซากิอย่างเป็นทางการ“คุณมิซากิครับ”มิซากิเหลือบมองเขาเล็กน้อย“หืม? ว่าไง?”“ผมอยากจะบอกว่า…” คีรินสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“หลังจากที่ผมเรียนจบและสร้างฐานะของตัวเองได้แล้ว… ผมจะให้ที่บ้านมาสู่ขอยูนะแต่งงานครับ”“!!!”ยูนะเบิกตากว้าง รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหมุนคว้างไปชั่วขณะ หัวใจเต้น