All Chapters of ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy: Chapter 31 - Chapter 40

“ฉันจะ ‘เค้นความจริง’ ไงล่ะ~”“!!!”โว้ยยย!!! ยัยนี่มันจะทำอะไรวะ!!!?คีรินสะดุ้งเฮือก ดวงตาเบิกกว้างอย่างหวาดระแวง หางตากระตุกแรงๆ เมื่อเห็นว่ารอยยิ้มของยูนะเริ่มดูอันตรายขึ้นเรื่อยๆ!!!เธอยังคงจับข้อมือเขาไว้แน่น เหมือนไม่ให้หนีไปไหน“เฮ้ยๆๆ เดี๋ยวก่อนยูนะ!!!”“อะไร~”เสียงหวานๆ ของเธอฟังดูเจ้าเล่ห์แปลกๆ“เธอคิดจะทำอะไรฉัน!?”“ก็แค่จะ ‘ให้นายพูดความจริง’ เท่านั้นเอง~”“ฉันไม่มีอะไรจะพูดเว้ยยย!!!”“งั้นเหรออออ~”ยูนะยิ้มหวาน… ก่อนจะป๊อก!!!“โอ๊ย!!!”คีรินร้องลั่น เมื่อยูนะใช้ปลายนิ้วดีดหน้าผากเขาเต็มแรง!!!“เฮ้ย!!! เจ็บนะโว้ยยย!!!”“ไหนบอกว่าไม่รู้จักอลิซไง”ยูนะยักคิ้ว ก่อนจะดีดหน้าผากเขาอีกรอบ“กะ-ก็ไม่รู้จักจริงๆ!!!”ป๊อก!!“โอ๊ยยยย!!! ยูนะ!!!”คีรินจับหน้าผากตัวเอง ตาโตขึ้นอย่างเหลือเชื่อ“ตอบมาดีๆ ว่านายเป็นอะไรกับยัยนั่น”“ไม่บอก!!!”“งั้น...เอาไปอีกที!!!”ป๊อก!!!“โอ๊ยยยยยย!!! หยุดนะเว้ยยย!!!”คีรินรีบยกมือขึ้นมาปิดหน้าผากตัวเอง ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความหัวเสียยูนะหัวเราะคิกคัก เหมือนกำลังสนุกสุดๆ“โอ๊ะๆๆ นายเริ่มหัวเสียแล้วเหรอ~?”“แน่นอนโว้ยยย!!! ใครจะไปทนให้ดีดหน้าผากร

[ เรื่องราวของคำสาป]สามเดือนก่อน…ณ ลานกิจกรรมกลาง มหาวิทยาลัยไทระ อินโนเวชั่นเสียงพูดคุยจอแจของเหล่านักศึกษาดังก้องไปทั่วบริเวณ ลานกิจกรรมกว้างใหญ่ที่ถูกประดับตกแต่งด้วยแสงไฟหลากสี บรรยากาศคึกคักเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะวันนี้เป็นวันที่มหาวิทยาลัยจัด ‘งานเทศกาลประจำปี’ ซึ่งเป็นงานใหญ่ที่นักศึกษาต่างตั้งตารอคอย ร้านค้าต่าง ๆ ถูกจัดเรียงตามทางเดิน กลิ่นอาหารหอมกรุ่นลอยมาแตะจมูก เสียงดนตรีสดจากเวทีกลางดังกระหึ่ม เพิ่มความครื้นเครงให้กับงานแต่ท่ามกลางความรื่นเริงนั้น…กลับมี ‘เหตุการณ์ใหญ่’ กำลังเกิดขึ้นตรงกลางลานกว้าง!!!“คีรินคะ!!!”เสียงหวานใสดังก้องขึ้น เรียกสายตาของทุกคนให้หันไปมองนักศึกษาหลายสิบคนเริ่มมุงดูด้วยความสนใจ บางคนถึงกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอัดคลิป เพราะสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นนั้น… เป็นโมเมนต์ที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน!!!อลิซ อัลเดรซ นักศึกษาสาวลูกครึ่งอังกฤษ-ยิปซี เจ้าของเรือนผมสีบลอนด์ทองเป็นประกายสวยสะดุดตา เธอมีดวงตาสีฟ้าอมม่วงที่ลึกลับดึงดูดราวกับเวทมนตร์ ผิวขาวเนียนละเอียด ราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบวันนี้เธอสวมชุดเดรสสีขาวบริสุทธิ์ ผ้าลูกไม้บางเบาพลิ้วไหวไปต

08:00 น. – ทางไปบ้านมีนาหลังจากที่ยูนะใช้เวลาสิบนาทีเต็ม (!) ในการจับ เนโร (หรือคีรินในร่างแมว) อาบน้ำท่ามกลางเสียงโวยวายและความพยายามหนีสุดชีวิตของเจ้าตัวแสบ ในที่สุด… เธอก็จับเขาแต่งตัวเรียบร้อย อุ้มขึ้นมาแนบอก แล้วเตรียมตัวออกเดินทางไปบ้านของมีนาคีรินที่เพิ่งผ่าน ‘ประสบการณ์เฉียดตาย’ จากการโดนจับอาบน้ำมาหมาดๆ ตอนนี้นั่งนิ่งสงบเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก หางตก ขนยังคงฟูเล็กๆ เพราะเป่าขนไม่แห้งดี ขณะที่ยูนะก้าวเดินไปตามทางไปยังป้ายรถเมล์“เมี๊ยว…” 🐈💨 (โว้ย… ทำไมชีวิตกูต้องมาเจออะไรแบบนี้ตั้งแต่เช้าวะ…)— แต่แล้ว… ขณะที่เธอกำลังจะถึงป้ายรถเมล์…“อ้าว ยูนะ! จะไปไหนอะ?”เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้นจากด้านหน้ายูนะหันไปมอง ก่อนจะเห็นว่าเป็น ภัทร — เพื่อนของคีรินกำลังเดินสวนมาพอดีภัทรเป็นเพื่อนร่วมคณะแต่คนละสาขาวิชาของเธอ รูปร่างสูงโปร่ง ผมสีดำสนิทยุ่งนิดๆ ตามสไตล์คนชอบทำอาหาร หน้าตาหล่อแบบกวนๆ นิสัยก็เป็นพวกเฮฮาตามสไตล์เพื่อนสนิทสายแกล้งของกลุ่ม“อ้าว ภัทร!” ยูนะยิ้มให้“จะไปบ้านมีนา วันนี้มีนาจะลองทำขนมสูตรใหม่”“เฮ้ย จริงดิ?!” ภัทรทำตาเป็นประกายทันที“งั้นฉันไปด้วยดิ!”ยูนะหัวเราะเบาๆ “เออ

บ้านของมีนา – บ่ายแก่ๆ หลังมื้อขนมสุดวุ่นวายหลังจากที่ทุกคนกินขนมฝีมือมีนาจนอิ่มพุงแทบแตก ขนมที่ทำไว้ก็ยังเหลืออยู่เยอะพอสมควรมีนาที่เป็นเจ้าบ้านที่ดี (?) จัดแจงเอากล่องมาแบ่งขนมใส่ให้ยูนะกับภัทร“นี่ๆ ยูนะ เอากลับไปกินที่ห้องด้วยนะ!" มีนายิ้มก่อนจะยื่นกล่องขนมให้เพื่อนสาว”“แน่นอน!” ยูนะรับกล่องขนมมาพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง“ฉันจะกินให้หมดเลย!”ตุ้บ!แมวดำตัวหนึ่ง…ใช่ คีรินเอง! ทิ้งตัวลงนั่งแปะอยู่บนตักของยูนะ หน้าตาดูยุ่งเหยิงราวกับโลกทั้งใบกำลังถล่มลงมาเขาเริ่มสำรวจความรู้สึกของตัวเอง...ทำไมพออยู่กับยูนะ…หัวใจมันเต้นแรง?ทำไมต้องหวงเวลามีผู้ชายคนอื่นมายุ่งกับเธอ?ทำไม…รู้สึกชอบ เวลาถูกเธอกอด?ให้ตายเถอะ…นี่มันไม่ปกติแล้ว!!!“เนโร ทำไมทำหน้าเครียดแบบนั้นอะ?” ยูนะยกมือขึ้นเกาคางให้เจ้าแมวดำเบาๆคีรินสะดุ้งเฮือก ตัวแข็งทื่อ หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ!!!“เมี๊ยววว!!! (แปล: อย่าเกาคางนะเว้ยยย!!!)”ยูนะหัวเราะคิกคัก“โอ๊ยๆ นายจะทำหน้าเขินทำไมเนี่ย?”“เมี๊ยวววว!!! (แปล: ใครเขินวะ!!!)”คีรินรีบเบือนหน้าไปทางอื่น แต่ก็ยังคงนั่งนิ่งอยู่บนตักของยูนะไม่ยอมขยับไปไหน...เขาติดอ้อมกอดของยูนะเข้าให

เช้าวันรุ่งขึ้น – คณะวิศวกรรมศาสตร์ห้องเรียนวิศวกรรมเครื่องกลเต็มไปด้วยเสียงอาจารย์ที่กำลังอธิบายเรื่อง ‘พลศาสตร์ของไหล’ แต่คีรินนั่งอยู่ตรงนั้น โดยที่สมองของเขากำลังวนลูปอยู่กับเรื่องบางอย่างที่ไม่มีอะไรเกี่ยวกับการไหลของของเหลวสักนิด!!!และวันนี้...สีหน้าคีรินดู ‘หมดอาลัยตายอยาก’ อย่างชัดเจนโว้ยยยย!!! ฉันยังไม่ได้นอนเลยโว้ยยย!!!⏪ FLASHBACK – ‘คืนแห่งหายนะ (?)’ ⏪คอนโดยูนะ – 02:30 น.บนเตียงนุ่มๆ กลางดึกสงัด แมวดำตัวแสบกำลังนอนนิ่งเป็นหินอยู่ในอ้อมกอดของหญิงสาวที่เขา ‘ไม่ควรจะรู้สึกอะไรด้วย’แต่แม่ง…!!!เธอซุกเข้ามากอดเขาแน่นเวอร์!!!“อือ… เนโร…” ยูนะพึมพำเบาๆ ราวกับละเมอเธอขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะซุกหน้าลงกับขนนุ่มๆ ของเขา“เมี๊ยวววว!!! (แปล: เฮ้ย!!! นี่มันไม่ใช่แล้วโว้ยยย!!!)”ใกล้ไปแล้ว!!! ใกล้ไปแล้ว!!!คีรินตัวแข็งทื่อ หัวใจเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา!!!ยูนะไม่ได้แค่ ‘กอด’ ธรรมดา…แต่เธอกำลังกอดเขาแนบอก ใบหน้าของเธอซุกอยู่แถวคอของเขาและที่สำคัญ…ร่างกายเธอนุ่มนิ่มชิบหาย!!!เวรเอ๊ย!!! นี่มันเป็นบททดสอบใช่ไหม!!!?😵💫 กูเป็นแค่แมว แต่ทำไมแม่งอันตรายขนาดนี้วะ!!!คีรินพยายามดิ้นเบาๆ