All Chapters of ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy: Chapter 21 - Chapter 30

ขณะเดินกลับคอนโด ยูนะอุ้มเนโรไว้ในอ้อมแขน พร้อมกับกระเป๋าที่ใส่ของสำหรับน้องแมวจนเต็มเป๋า เธอยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี หลังจากได้ช้อปของให้ ‘เจ้านายตัวน้อย’ อย่างเต็มที่ในขณะที่เจ้าแมวดำตัวนั้น…นั่งเชิดหน้าทำท่าทางไม่พอใจอยู่ในอ้อมกอดของเธอ!!!“เมี้ยว! เมี้ยวววว เมี้ยว! (แปล: แล้วนี่จะปล่อยให้ฉันเป็นแมวอีกนานมะ?)”ยูนะเหลือบตามองเจ้าแมวดำที่ขยับปากบ่นพึมพำไม่หยุด ก่อนจะหัวเราะขำเบาๆ“นายบ่นอะไร? เดี๋ยวกลับไปถึงบ้านจะใส่ปลอกคอให้”“!!!”“เมี๊ยววววววว!!! (แปล: เดี๋ยวโว้ย!!! ใครอนุญาตให้ใส่ฟะ!!!)”ยูนะหัวเราะขำ ขณะที่แมวดำในอ้อมแขนเธอเริ่มดิ้นเล็กๆ แต่ก็ไม่กล้าดิ้นแรงมากเพราะอะไรรู้ไหม?ก็เพราะว่าตอนนี้เขาโคตรจะเขินน่ะสิ!!!ยูนะไม่ได้สนใจเสียงโวยวายของเขาแม้แต่นิด เธอลูบหัวนุ่มๆ ของเจ้าแมวดำเบาๆและก็แอบสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง…แม้ว่าคีรินจะนั่งนิ่งๆ ไม่ดิ้นหนีเหมือนแต่ก่อน แต่หูของเขากลับกระดิกไปมาเบาๆ ราวกับพยายามซ่อนความรู้สึกบางอย่างแถมหางฟูๆ นั่น…ก็กระดิกไปมาเหมือนหางกระต่ายเลยด้วย…“ฮะๆๆ โอ๊ยยย น่ารักชะมัด!!!”ยูนะหัวเราะหนักกว่าเดิมจนตัวโยน เพราะแมวดำตรงหน้า ‘โคตรจะซึน’!!!“เมี้ยว

[ภายในห้องนอน – 3 วินาทีต่อมา]คีรินกระโจนเข้ามาในห้องนอนเต็มแรง ก่อนจะรีบกวาดสายตามองหาทางหนีทีไล่ทันทีเวรล่ะ…ซ่อนตรงไหนดี!?ดวงตาคมไล่มองรอบห้องอย่างรวดเร็ว สมองประมวลผลหาทางเอาตัวรอดภายในเสี้ยววินาทีตู้เสื้อผ้า? …ไม่ได้เด็ดขาด! เธอต้องรู้แน่ว่าเขาจะเข้าไปหลบในนั้น!ระเบียง? …เสี่ยงเกินไป!! ไม่ได้จะหนีเอาชีวิตรอดจริงๆ ซะหน่อย!ใต้เตียง!? …ใช่! นี่แหละที่ดีที่สุดในตอนนี้!!!พรึ่บ!คีรินหมอบลงต่ำ กำลังจะคลานมุดเข้าไปใต้เตียงเต็มที่แต่แล้ว…“นายคิดว่าฉันจะปล่อยให้หนีง่ายๆ เหรอ~?”!!!เสียงของยูนะดังขึ้นจากทางด้านหลัง พร้อมกับเงาของเธอที่ทาบทับลงมาบนตัวเขา!!!เดี๋ยวก่อน!!!ตุบ!ยูนะกระโดดพุ่งตัวเข้าใส่เขาเต็มแรง!!!“เห้ยยยย!!!”ฟุ่บ!ทั้งคู่ล้มลงไปบนเตียง แรงกระแทกทำให้คีรินจมลงไปกับผ้าห่มนุ่มๆ ในขณะที่ยูนะคร่อมอยู่ด้านบน แขนของเธอรวบล็อกตัวเขาเอาไว้แน่น!!!คีรินหายใจหอบ หัวใจเต้นระรัวสุดขีดเวรแล้ววววว!!! นี่มันใกล้เกินไปแล้วโว้ยยย!!!ยูนะหัวเราะเบาๆ ใบหน้าของเธออยู่ใกล้เขามาก ดวงตากลมโตเป็นประกายระยิบระยับ ราวกับกำลังสนุกกับสถานการณ์นี้สุดๆ“โอ๊ะ? จับได้แล้วแฮะ~”เสียงใสๆ ของเธอดัง

หลังเลิกเรียน…ยูนะเดินออกจากคณะ พร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมาเช็กข้อความล่าสุดจาก ‘เจ’ น้องรหัสตัวแสบของเธอเจ: "พี่ยูนะ ตอนนี้พี่แทนถึงร้านแล้วนะคะ”ยูนะ: "โอเค เดี๋ยวพี่ตามไป"เธอเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า ก่อนจะเดินมุ่งหน้าไปที่ร้านคาเฟ่บุ๊คมาร์คบรูว์ตามที่นัดกันไว้ร้านคาเฟ่ ‘Bookmark Brews’ ตั้งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยไทระ เป็นร้านเล็กๆ ที่มีเสน่ห์ในตัวเอง ด้วยการตกแต่งผสมผสานระหว่างความอบอุ่นของไม้และชั้นหนังสือที่วางเรียงรายตามผนัง เสียงเพลงแจ๊สเบาๆ คลอไปกับกลิ่นกาแฟหอมกรุ่นที่อบอวลทั่วร้านยูนะเดินเข้ามาในร้าน ก่อนจะกวาดสายตามองหาโต๊ะที่นัดกันไว้ และแล้ว...ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้เธอชะงักไปเล็กน้อยแทนไทและเจ กำลังนั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะใกล้หน้าต่าง…ด้วยท่าทางที่หวานแหววสุดๆ!!!เดี๋ยวนะ… นี่เธอมาผิดนัดหรือเปล่า!?นี่มันไม่ใช่การคุยงานแล้วโว้ยยย!!!ยูนะยืนกอดอก ก่อนจะเดินตรงเข้าไปที่โต๊ะของทั้งคู่“โอ๊ยยยย~ ขอโทษนะคะ ฉันมาขัดจังหวะการ “เดต” ของพวกเธอหรือเปล่าน้า~?”“พี่ยูนะ!!!”เจสะดุ้ง หน้าแดงก่ำทันทีแทนไทที่กำลังยกกาแฟขึ้นจิบ ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย“พูดแบบนี้เดี๋ยวเจก็เขินแย่หรอก”“หุยยย

ภายในร้านคาเฟ่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของกาแฟและบรรยากาศสบายๆ คีรินยังคงนอนแปะอยู่บนตักยูนะ หางของเขาพาดไปกับขาของเธอเบาๆ ดวงตาสีมรกตเหลือบมองไปที่หน้าจอแล็ปท็อปของยูนะที่เปิดคำนวณค่าจ้างให้ตายเถอะ…การพูดคุยเกี่ยวกับโค้ด ระบบป้องกัน และโปรแกรมอะไรสักอย่างของแทนไทกับยูนะ มันชวนให้เขาเบื่อสุดขีด!!!“เมี๊ยววววว… (แปล: โอ๊ยยย เบื่อโว้ยยย!!!)”เขาหาวหวอด ขยับหางสะบัดไปมา ก่อนจะพลิกตัวทำท่าจะนอนหลับหนีความน่าเบื่อแต่…พอถึงตอนที่ยูนะพูดเรื่อง ‘ค่าจ้าง’ เขาก็ตาโตทันทีงานแค่นี้เธอเล่นคิดตั้งห้าแสนเหรอวะ!!!?โว้ยยยย นี่มันขูดรีดกันชัดๆ!!!คีรินที่กำลังนอนเหยียดสบายอยู่บนตักยูนะ ถึงกับสะดุ้งเฮือก ขนฟูขึ้นทันทีจากความตกใจ!!!แต่แทนไทกลับพยักหน้ารับแบบไม่ลังเล…คีรินอ้าปากค้าง หันไปมองแทนไทด้วยสีหน้าช็อกกว่าเดิมไอ้หมอนี่มันโคตรรวยเลยเว้ย!!!แทนไทหยิบมือถือขึ้นมา ก่อนจะพูดด้วยท่าทางชิลๆ“โอเค งั้นเดี๋ยวฉันโอนมัดจำให้เธอเลยละกัน”ยูนะพยักหน้า “ตกลงค่ะ~”เสียงพิมพ์เลขบัญชีดังขึ้นเบาๆ ขณะที่แทนไทเลื่อนนิ้วไปมาอย่างคล่องแคล่ว“เธอสะดวกให้โอนแบบไหน”“อืม...พร้อมเพย์ก็ได้ค่ะ”“งั้นขอเบอร์”คีรินที่กำลั

คีรินกัดซาชิมิคำที่สอง…โอ๊ยยยย!!! อร่อยชิบหายเลยโว้ยยยย!!!เนื้อนุ่ม ละลายในปาก กลิ่นหอมของทูน่ากระจายไปทั่วลิ้น…ให้ตายเถอะ…นี่มันของดีชัดๆ!!!แต่เดี๋ยว!!! เดี๋ยวโว้ยยย!!!นี่มันอาหารแมวนะโว้ย!!!เขาเป็น ‘มนุษย์’!!! มนุษย์เว้ย!!!…แต่ให้ตายสิ… มันอร่อยชิบ…ยูนะที่นั่งมองอยู่ อมยิ้มขำๆ ก่อนจะยกมือเรียกพนักงานที่เดินผ่านมาพอดี“ขอโทษนะคะ~ ฉันขอเพิ่มซูชิฟัวกราส์อีกสองคำค่ะ แล้วก็ซูชิหน้าอื่นๆ อย่างแซลมอนอาบูริ ไข่หอยเม่น แล้วก็อิคุระด้วย”“รับทราบค่ะ~”พนักงานพยักหน้า ก่อนจะเดินไปจัดการตามออเดอร์ยูนะหันกลับมามองแมวดำที่ตอนนี้ กำลังเคี้ยวซาชิมิคำที่สาม… อย่างเอร็ดอร่อย!!!โอ๊ยยยย น่ารักว่ะ!!! หมั่นเขี้ยวชะมัด จับจูบเลยดีมั้ยวะ!!!เธอยิ้มกว้างขึ้น ยกตะเกียบขึ้นมาแล้วคีบซูชิฟัวกราส์คำสุดท้ายของตัวเองขึ้นมา ก่อนจะทำเป็นถอนหายใจเบาๆ“เฮ้อ~ เสียดายจังเลย~ นี่เป็นคำสุดท้ายของฉันแล้วนะ…”“เนโรจะกินมั้ยนะ?”“!!!”คีรินที่กำลังเคี้ยวอยู่ สะดุ้งเฮือกทันที!!!เฮ้ย เดี๋ยวววว!!! เธอพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงวะ!!!?คีรินหันไปจ้องซูชิคำในตะเกียบของยูนะทันที ดวงตาสีมรกตเป็นประกายขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้