Semua Bab บำเรอสวาทเพื่อทายาทหมื่นล้าน: Bab 11 - Bab 20

ร่างน้อยตอนนี้บิดเร้าไปมาต่อหน้าเขา เสียงหวานก็ครางครวญจนร่างโปร่งอดใจไม่ไหว สายตาคมมองภาพนั้นตาหวานเยิ้ม ก่อนจะก้มมองเจ้ามิเอะน้อยที่แข็งขึงอยู่ในกำมือตัวเอง มิเอะพ่นลมหายใจออกมาตามจังหวะ ขณะที่ค่อยๆ กดหัวบานๆ นั้นทักทายช่องทางรักที่ฉ่ำเยิ้ม เธอทำให้คนตัวเล็กปลดปล่อยไปแล้วเมื่อก่อนหน้านี้ ต่อไปนี้ก็เป็นตาของเธอบ้างที่จะได้อิ่มเอมกับมันนั้น เธอเมื่อนึกถึงเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในท้อง ร่างโปร่งจึงต้องใช้ความระมัดระวังกับทุกการเคลื่อนไหวของตัวเองสึบ สึบ สึบ ++ เสียงม่านเนื้อถูกเปิดออกเพราะเจ้าแท่งรักลำเขื่อง มันค่อยๆ ผ่านเข้าไปข้างในอย่างช้าๆ ช้าๆ ทุกการเคลื่อนไหวทำให้ร่างโปร่งถึงกับต้องกัดสันกราม ยิ่งเข้าไปข้างในมันยิ่งร้อนระอุ ผนังที่ค่อยๆ หดตัวบีบรัดเจ้าสิ่งแปลกปลอม และมันก็ทำให้เจ้าของร่างเม้มปากแน่นเพื่อระงับเสียงกระสันนั้นเอาไว้“อ๊ะ อะ อึก นายท่านขา อ่าส์” เสียงหวานที่ครางออกมาเบาหวิว วีรดาถดถอยสะโพกเล็กน้อยด้วยความเสียว ทุกเยื้องกรายที่สอดส่ายเข้าไปนั้นมันทำให้หัวใจของเธอเกือบหยุดเต้น ความเนิบนาบและถะนุถนอมของเขาทำให้ดวงตาหวานของเธอคลอไปด้วยน้ำอุ่นๆ นี้ เธอไม่ได้เจ็บแต่อย่างใด แปลกท

วีรดาบอกมิเอะว่าขอลงซื้อของใช้ส่วนตัว อีกอย่างเธออยากเดินเล่นเปิดหูเปิดตาด้วย ใจจริงอย่าซื้อนิทานไทยอ่านให้ลูกฟัง เพลงไทย และอีกหลายๆอย่างที่ไทยแลนด์ทาวน์ คุณมิเอะไม่ได้ว่าอะไรเธออนุญาตให้เราเลือกซื้อได้ตามใจต้องการ โดยมีเธอเองเป็นผู้ช่วยถือของ"ซื้ออันนี้ด้วยซิ" มิเอะเอ่ยพร้อมกับชี้นิ้วไปยังคู่มือแม่และเด็กวีรดามองตามนึกแปลกใจที่เขาอ่านภาษาไทยออกด้วยหรือไร"ค่ะ ขอบคุณนะคะ อึ๊บ! คนตัวเล็กรับคำสัญชาตญาณเขย่งเท้าเพื่อหยิบหนังสือชั้นบนสุด มิเอะส่ายหัวพร้อมกับเดินเข้าไปหยิบให้"มาฉันหยิบให้""อุ๊ย! อื้อ..." วีรสัญชาตญาณรีบหันหลังด้วยความลืมตัว ทันทีที่หันมาแขนของคุณมิเอะข้างหนึ่งก็กำลังคร่อมร่างของเธอเอาไว้ ส่วนอีกข้างจับอยู่กับหนังสือชั้นบน ดวงตาหวานกวาดมองคางเรียวของเขา พร้อมกับเม้มปากแน่นด้วยความรู้ก็สึกแปลก ทำไมเธอใจสั่นนะ"เอานี่ อยากได้อะไรอีก ฉันหยิบให้""เอ่อๆ ฉันๆ "วีรดาไม่กล้าบอกว่าเธออยากได้ชุดชั้นในเสื้อชั้นในสำหรับคนท้อง..ตอนนี้เธอเริ่มอึดอัด เพราะปกติหน้าอกหน้าใจก็ไม่ธรรมดาอยู่แล้วตอนนี้มันยิ่งคับแน่นเป็นที่สุด"มัวแต่เอ่ออยู่นั่นแหละ..จะซื้อไหม"มิเอะเอ่ยพร้อมกับลืมตัวคว้า

วีรดาจำต้องทำตามที่คุณโทมะบอก ร่างบางยืนนิ่งโดยใช้ผ้าปิดตาอยู่แบบนั้น หัวใจของเธอเต้นระทึกเมื่อรับรู้ได้ถึงไอร้อนจากร่างคนเดินเข้ามาใกล้ เธอรู้ว่าเป็นคุณโทมะ แต่ทำไมเธอถึงไม่รู้สึกดีใจ ในทางตรงกันข้ามกลับรู้สึกอึดอัดและไม่ต้องการให้เขามาสัมผัสร่างกาย“อุ๊ย!!” เธออุทานเมื่อต้นแขนสวยถูกฝ่ามือร้อนสัมผัส กายสาวเบี่ยงออกเล็กน้อย คล้ายรังเกียจ ร่างของเธอถูกพาให้ไปนั่งยังโซฟาที่อยู่มุมห้องหญิงสาวพยายามเอ่ยเพื่อเจรจา“เอ่อๆ คุณโทมะคะ นะ หนูท้องอยู่นะคะ นะ หนูว่ามันไม่ดี”“แล้วถ้าหากทายาทคาวาชิตะได้รับอันตราย หนูจะแย่นะคะ” เธอพยายามบอกเหตุผลสารพัด ทำเอาคนฟังอมยิ้ม สายตาคมไล่มองคนที่พยายามเจรจานั้นอย่างเอ็นดู เจ้าหล่อนจะรู้หรือไม่ว่าคนตรงหน้านั้นไม่ใช่คนที่เธอพูดถึง“อ๊ะ อย่าเลยนะคะ คุณทะ อ๊ะ อุ๊บ จุ๊บ อื้ออื้อ ”ยังไม่ทันที่เสียงนั้นจะร้องขอ ปากอิ่มของเธอก็ถูกประกบปิดอย่างหนักหน่วง ริมฝีปากเล็กที่เผยอร้องห้ามนั้นหนีไม่พ้นริมฝีปากนุ่มที่รุกรานนี้ และทันทีที่ลิ้นร้อนของเขาสัมผัสมันทำให้สมองของเธอนึกถึงคืนวันวาน วีรดาหยุดการดิ้นรนขัดขืน ร่างน้อยที่ดิ้นขลุกขลักอยู่ตอนแรกตอนนี้หยุดดิ้น มือที่กำอยู่

มิเอะจ้องมองกลีบเนื้ออวบอูมที่ตอนนี้เฉอะแฉะไปหมด หยดน้ำบางส่วนยังคงเอ่ออยู่ตรงช่องทางสวรรค์นั้น เธอแอบเห็นร่องสวยขยับขับน้ำสีใสหนืดๆ ออกมาด้านนอก มันทำให้เจ้าดุ้นร้อนค่อยๆ ดีดตัวขึ้นอย่างช้าๆ"อื้อ นายท่านขา " คนตัวเล็กเหลียวหลังไปส่งเสียงหวาน เพราะตรงนั้นของเธอมันเต้นตุบๆ ไปหมดแล้ว บั้นท้ายงอนงามแอ่นขึ้นเชิญชวน ก่อนจะเอื้อมมือไปลากไล้กลีบเนื้อนุ่ที่ชุ่มฉ่ำนี้ไปมา"เธอนี่นะ ยั่วเก่งเกิ้น"ครืดๆ!! สึบ!!"อื้อ สึบ อ่าส์"มิเอะบ่นได้แค่นั้น ก่อนจะค่อยๆ ดันเจ้าดุ้นรักให้มุดหายเข้าไปในกลีบนุ่มนี้ ร่างสูงค่อยๆ กดหัวแล้วดันอย่างระวัง ขณะที่เจ้าของร่างน้อยกลับผวาร่างสวยตามจังหวะการดุดันนั้น"อ๊ะ นายท่าน อ๊ะ อึก ฮึก อื้อ"วีรดากัดปากตัวเองแน่น ท้องน้อยๆ แขม่วตามจังหวะการสอดดุ้นร้อนเข้าไปทีละนิดๆ ทุกการเสียดสี มันทำให้หัวใจของเธอวาบหวิว ตอนนี้เธอสุขจนล้นไปหมดแล้ว นายท่านนุ่มนวลชวนฝันเกินไปแล้ว หญิงสาวคิดพรางนึกถึงใบหน้าสวยคมของคุณมิเอะ เธอเด้งสะโพกสอดรับการสอดแทรกดุ้นร้อนเพื่อเอาใจ"อื้ม ซี๊ดดด..ทึ่รักจ๋า ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว อื้อ" มิเอะกัดฟันแน่นขณะที่สะโพกสวยก็ขยับเข้าออกถี่ๆ เธอกดมันเข้าไปได้

หลังจากวันนั้นมิเอะกับวีรดาก็ใกล้ชิดกันมากขึ้น ทุกช้าและเย็นมิเอะจะทานเข้ากับวีรดา พอตกเย็นเจ้าหล่อนก็จะมาอ่านหนังสือภาษาญี่ปุ่นให้ลูกฟังทุกคืน ทั้งสองใกล้ชิดกันจนทำให้อีกฝ่ายหลงคิดไปว่าตัวเองเป็นเมียของอีกฝ่าย จนบางครั้งแอบหงุดหงิดเวลาที่เขากลับมาอ่านหนังสือให้กับลูกของตัวเองไม่ทัน เฉกเช่นกับวันนี้ วีรดานั่งหน้างอง้ำอยู่บนเตียงสายตาจ้องมองมือถือซึ่งมันก็เลยเวลาที่เขาจะกลับบ้านมานานมากแล้ว และมันก็ทำให้คนที่เริ่มเคยชินจากการกระทำของเขา เกือบ2 เดือนนี้มันชินและคิดว่าเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตไปแล้ว“ทำไมยังไม่มาอีกนะ หรือว่าไปกับคนอื่น” เธอสบถอย่างหงุดหงิด ก่อนจะลูบท้องตัวเองบอกลูกน้อยว่าแม่ไม่สมควรโมโหเดี๋ยวจะส่งผลให้เจ้าตัวน้อยเป็นคนอารมณ์ไม่ดีตามไปด้วย“อุ๊ย!!เสียงรถ” เสียงหวานอุทานพรางรีบวิ่งไปยังหน้าต่าง ด้วยความสูงทำให้รู้แต่เพียงว่ามีรถเข้ามาแต่สีและยี่ห้อของรถมันไม่ใช่คันที่เขาขับอยู่เป็นประจำนี่นา และเมื่อเห็นคนที่ถูกพยุงลงมานั้นเป็นใครหัวใจของเธอก็เต้นรัวเหมือนกัน สายตามองไปยังหญิงสาวที่เข้ามาก้อล้อก้อติด ใบหน้าสวยก็บึ้งตึงทันที มีผู้หญิงชอบมาส่งแถมยังหอมแก้มกันด้วย หมายความว่ายังไ