Semua Bab บำเรอสวาทเพื่อทายาทหมื่นล้าน: Bab 21 - Bab 30

วีรดามองหน้าเขาตาหวานเยิ้มเช่นกัน ใบหน้าสวยคมที่เห็นตรงหน้าความสวยของเขาทำให้เธอใจสั่น ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้มาใกล้ชิดกันขนาดนี้ คนที่อยู่แต่ในจินตนาการกลับมาให้สัมผัสตรงหน้า หญิงสาวค่อยๆ ยกมือน้อยๆ ประคองดวงหน้าสวยคมของเขาเอาไว้ สายตากรอกไปมาอย่างสำรวจ เธอเก็บทุกรายละเอียดที่เป็นเขา เธอลูบไล้ใบหน้านุ่มเนียนละเอียดด้วยปลายนิ้วโป้งไปมาเบาๆ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นหยดน้ำสีใสที่เลอะไปทั่วพวงแก้มและตรงจมูกของเขานี้ เขาบอกให้เธอเอาปากเช็ดใช่ไหม วีรดาช้อนสายตาขึ้นสบตาเขาอีกครั้งก่อนจะหลุบตามองของเหลวที่อยู่บนใบหน้าสวยคมของเขา เธอค่อยๆ แลบลิ้นออกมาอย่างช้าๆ จากนั้นก็ค่อยๆ แตะลงไปที่แก้มข้างซ้ายของเขาอย่างแผ่วเบา“อื้อ อือ อ่าส์” มิเอะครางเบาๆ อย่างพอใจ ปลายลิ้นเล็กที่นุ่มนวลแตะลงผิวของเธอนี้ แม้มันจะแผ่วเบาแต่เธอสัมผัสได้ถึงความร้อนแรงที่เร่าร้อนนี้ เธอรู้สึกถึงปลายลิ้นที่ค่อยๆ และเล็มจากข้างๆ แก้มไล่เรื่อยขึ้นไปริมฝีปากบนนั้น มิเอะถึงกับเงยหน้าครางด้วยความสยิว เธอเผยอริมฝีปากให้เจ้าหล่อนใช้ปากเช็ดทำความสะอาดนั้น เธอรู้สึกถึงความร้อนชื้นที่ค่อยๆ เล็มเลียไปทั่วริมฝีปากนี้ ร่างสูงค่อยๆ ปรือตา

“คุณมิเอะคะ คุณมิเอะ” เสียงหวานกระซิบข้างใบหู ใบหน้าสวยร้อนผ่าวเมื่อลืมตามาแล้วพบว่าใบหน้าของเขาซุกซบอยู่ที่หน้าอกของเธอนี้ ร่างอิ่มถูกกอดรัดเอาไว้แนบแน่น แน่นเสียจนว่าเธอขยับตัวไม่ได้ วีรดาเงยหน้ามองนาฬิกาเพื่อดูเวลา ตอนนี้มันก็ใกล้สว่างขึ้นมาแล้ว เธออยากกลับห้องไปก่อนเพราะเกรงว่าสาวใช้ปิ่นจะมาเห็น แต่พอมาเจอแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกเกรงใจดูเหมือนเขากำลังหลับสบายอยู่นั้น“นายท่านคะ ตื่นได้แล้วค่ะแล้ว” เสียงหวานกระซิบข้างใบหูของเขาอีกครั้ง สายตาจ้องยังใบหน้าสวยคมที่ดูเหมือนว่าจะยังไม่ตื่นง่ายๆ หญิงสาวค่อยๆ ท้าวข้อซอกข้างหนึ่งนอนมองเขาก็อมยิ้ม ก่อนจะไล่สายตาพินิจดวงหน้าสวยนั้นอย่างสำรวจ คิ้วเรียวสวยคมกับดวงตากลมดุ ดวงตาทรงพลังที่ยามเธอสบตาแล้วทำให้ต้องหงุดหน้าหลบทุกครั้ง ต่อไปนี้เธอจะไม่หลับตาอีกแล้ว จะต้องตาเขาจนให้เขาละลายไปเลย หญิงสาวคิดพรางลากปลายนิ้วสัมผัสไปตามคิ้วโค้งสวยได้รูปที่เปลือกตานุ่มนิ่มของเขานี้ นิ้วโปร่งลากไล้ไต่ตรงสันจมูก“จมูกโด่งสวยจัง” วีรดาเปรยเบาๆ จากนั้นก็ล้าสายตาลงมาหาปากกระจับที่อวบอิ่ม เธอหน้าร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงความชำนาญการใช้ของเขานี้ ทุกที่ที่ริมฝีปากเขาเขาสัมผัส

“อ๊ะ อื้อ นายท่านพอก่อนค่ะ หนูหายใจไม่ทัน” วีรดารีบดันหน้าของเขาออกแล้วงาบงับอากาศ เขาเล่นจูบเธอชนิดที่แบบว่าไม่เว้นช่องว่างให้เธอได้หายใจเลยก็ว่าได้“อื้อ ก็อยากทำให้เธอแน่ใจไงว่าฉันคือนายท่านจริงๆ ” เสียงแหบพร่าเอ่ยพรางมองหน้าเจ้าหล่อนตาหวานเยิ้ม ขณะที่มือน้อยก็ลูบไล้เนื้อตัวคนบนตักไปมา ชุดคลุมท้องนั้นทุกแหวกเปิดไหล่ทั้งสองข้าง และตอนนี้มันก็เกาะอยู่ที่ก้อนเนื้อกลมแบบหมิ่นเหม่ๆ นี้“ถ้าอย่างนั้นหนูขอดูมันก่อนได้ไหมคะ หนูอยากรู้ว่ามันใช่คนเดียวกันหรือเปล่า” วีรดาก็คือวีรดา ยิ่งรู้ว่าเขาเป็นนายท่านเธอยิ่งรู้สึกสุขใจเป็นที่สุด เธอพยายามทำให้เหมือนกับค่ำคืนที่อยู่ด้วยกัน สายตาเป็นมันส์แวววาวระยิบระยับ“หืม อยากเห็นมันจริงเหรอ แต่บอกก่อนนะว่าตอนนี้มันกำลังตื่นอยู่” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ย พรางก้มมองเจ้าดุ้นยักษ์ที่อยู่ภายใต้กางเกงตัวโปรดแล้วทำตากรุ้มกริ่มใส่ งานนี้จะไม่ทรมานอีกต่อไปแล้ว“ตื่นเหรอค่ะ หนูก็ทำให้มันหลับไงคะนายท่าน” น้ำเสียงกระเส่าเอ่ยขึ้น พรางหลุบตามองตามมือของเขา เธอขยับลงจากตักแล้วไปนั่งคุกเข่าก้มมองมัน ทันทีที่ซิปของเขาควักมันออกมา ดวงตาหวานก็เบิกกว้าง ด้วยความตกใจ ทั้งสีและ

รุ่งเช้ามิเอะไปรอแม่ของเธอที่ห้องอาหาร ปกติจะต่างคนต่างกินแล้วออกไปทำงาน จะทานพร้อมกันก็ตอนเย็นเวลามีแขกมาที่บ้าน แต่เช้านี้เธอรอไม่ได้ เธอร้อนใจเรื่องที่พ่อโทมะมาหระซิบให้ฟัง"มีอะไรเหรอมิเอะ มาหาแม่แต่เช้า" เสียงนั้นเรียบเฉยดูเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น"มิเอะขอคุยกับคุณแม่หน่อยค่ะ""เรื่องอะไร ทำไมแกสีหน้าแปลกๆ""ก็เรื่องที่คุณแม่กำลังทำอยู่นี่แหละคะ คิดยังไงคะ คุณแม่ต้องการอะไร""ก็ต้องการให้ตระกูลเราเพอร์เฟคไง หากใครรู้ว่าแกเป็นแบบนี้ เราจะเอาหน้าไปไว้ไหน""แล้วคิดว่าการให้หนูกับทาเคชิมั่นกันมันจะจบเหรอคะ สักวันทาเคชิก็ต้องรู้""ไม่มีทางรู้หรอก""คุณแม่หมายความว่าไงคะ""ก็หมายความว่า แม่จะให้แกไปเฉาะเจ้านั่นออก พี่แกด้วย.""คุณแม่!มันจะมากไปแล้วนะคะ หนูมีทายาทให้แม่นะคะ"เสียงเข้มเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง อารมณ์ของเธอพุ่งปี๊ดขึ้นมาเลยทีเดียว"แต่ฉันเกิดแกมานะมิเอะ แค่นี้ทำเพื่อตระกูลไม่ได้เชียวเหรอ""ทำเพื่อตระกูลนะได้ค่ะ แต่คุุณแม่ต้องนึกถึงติตใจหนูบ้าง หนูไม่ชอบผู้ชายเข้าใจไหมคะ""ฉันก็ไม่ได้ให้แกชอบ แค่หมั้นกันเอง จะแต่งหรือเปล่าอีกเรื่องหนึ่ง""ไม่ค่ะ หนูบอกได้คำเดียวว่าเรื่องนี้หน

มิเอะทั้งเตะทั้งถีบเพื่อให้ร่างของตัวเองหลุดพ้นจากการกอดรัดของผู้ชายที่น่ารังเกียจตรงนี้ แม้จะออกแรงไม่เต็มที่เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ แต่เธอก็จะขอสู้เต็มที่ ไม่ยอมตกเป็นเมียของมันง่ายๆ หรอก ทาเคชิมันอยากที่จะฟันดาบหรือยังไงกัน“นี่ทาเคชิ ปล่อยฉันนะโว้ย ไอ้บ้า” ปากอิ่มพ่นน้ำเสียงแวดเพื่อด่าทอ ขณะที่กำปั้นก็ทุบไปที่ร่างของมันนั้นอีกมือก็ดันหน้าของมันออกห่าง แขนขาก็สะบัดออกแรงเต็มที่“หึ ไม่ปล่อยหรอก แต่ถ้าปล่อยข้างในตัวมิเอะล่ะได้” น้ำเสียงหื่นกระหายนั้นเอ่ยเล็ดลอดไรฟัน ขณะที่ที่แขนแกร่งก็รัดแน่นต“ปล่อยใส่ตูดฉันนี่มา ไอ้บ้าเอ้ย” มิเอะตะโกนใส่หน้าของทาเคชิ ซึ่งตอนนี้เธอเริ่มหายใจแรงด้วยความเหนื่อย“หึ อ๋อ ชอบประตูหลังเหรอ ได้เลย ฉันก็ชอบเหมือนกัน มันเสียวดี” น้ำเสียงแหบพร่านั้นหื่นกระหายเป็นที่สุด สภาพของชายหนุ่มตอนนี้เหมือนกับเป็นคนละคนกับที่เห็นครั้งแรกที่บ้าน ท่าทางสุภาพเรียบร้อยนั้นไม่มีร่องรอยเอาไว้เลย นี่คงเป็นตัวตนของมันซินะ ไม่ถึงอาทิตย์ก็ออกลายเสียแล้ว อยากให้แม่ของเธอมาเห็นเหลือเกินแบบนี้“อี๋ ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ ฉะ”ผลั๊ก!“อุ๊ค อื้อ” ร่างบางของเจ้าหล่อนถึงกับตัวงอ เพราะกำปั้นนั