Tous les chapitres de : Chapitre 11 - Chapitre 20

อชิระกระตุกยิ้มอกอย่างพอใจ ออกแรงบีบทรวงอกคู่งามลงไปแรงๆ ตามที่อีกคนต้องการ ส่วนอีกข้างก็บีบคลึงหน้าท้องแบนเรียบทตวัดนิ้วเข้าไปทักทายสะดือเล็ก และสอดมือเข้าไปในแพนตี้ตัวน้อยเพื่อค้นหาความฉ่ำชื้นแสนหวานที่ตัวเองชอบเป็นพิเศษ"ซี๊ด" ขนมหวานปล่อยเสียงคราง กัดริมฝีปากล่างช้อนสายตานยั่วยวนชายหนุ่มอย่างมีจริต แม้จะอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี และรู้สึกสมเพชตัวเองอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนก็ตามแต่เธอต้องทำ เธอต้องสู้ เพื่อความสะใจของตัวเอง เธออยากรู้ว่าเธอทำตัวแรดและร่านอย่างที่เขาชอบพูดให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจจริงๆ จะเป็นเช่นไร เธอจะรู้สึกเจ็บน้อยลงไหม ความน่าสมเพชของตัวเองจะลดลงหรือเปล่าไหนๆ เขาก็สาดคำพูดใส่หน้าเธออยู่บ่อยครั้ง สู้เธอทำแบบนั้นไปเลยจะดีกว่าไหม เธอจะร่านและแรดให้เขาคลั่งตายวันละหลายๆ ครั้งไปเลยเป็นไง ให้เขาคลานเข้ามาหาผู้หญิงร่านอย่รงเธอคงสนุกน่าดู"อ้ะ...อ่อย...คุณอชิขา...งื้อ...ดูดนมขนมหน่อยสิคะ" เสียงหวานร้องครวญครางอ้อนวอนออกมาอย่างน่าไม่อายทั้งที่จริงใบหน้านั้นแดงก่ำไปทั้งพวงแก้ม และร้อนผ่าวทั่วใบหน้า แต่ตอนนี้เธอมาไกลเกินกว่าจะกลับ อีกอย่างก็เริ่มมีอารมณ์ร่วมขึ้นมา เมื่อยอดอกถูกนิ้

เพราะมัวแต่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยทำให้เช้านี้ขนมหวานตื่นสายกว่าทุกวัน รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็เกือบแปดนาฬิกา ร่างบางรีบเด้งตัวขึ้นจากเตียงนอน แม้แต่ผ้าห่มก็ไม่ได้เก็บให้เรียบร้อยเป็นระเบียบอย่างที่เคยทำ พาร่างกายหายเข้าไปในห้องน้ำด้วยความร็วใช้เวลาอยู่ในนั้นไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำรีบออกมาแต่งตัวหวีผม ทาครีมบำรุง ทาแป้งลวกๆ ฉวยกระเป๋าสะพายคู่ใจพร้อมด้วยหนังสือที่วางเตรียมไว้ วิ่งมาที่ประตู แต่ก็ต้องวิ่งกลับไปที่โต๊ะอีกครั้งเมื่อลืมคว้าโทรศัพท์ติดมือมาด้วย“ยิ่งรีบยิ่งช้านะขนม” บ่นให้ตัวเองเสียอย่างนั้นร่างบางวิ่งตึกๆ ลงมาจากบันได้ หากก้าวพลาดคงไม่ต้องบอกว่าเธอจะลงไปกองที่พื้นได้เร็วขนาดไหน“สิบนาที” เสียงนรกผ่ากลางหน้า ขนมหวานที่วิ่งมาด้วยความเร็วถึงกลับเบรกไม่ทัน เมื่อคนตัวสูงไม่รู้มาจากไหนอยู่ดีๆ ก็เดินมาขวางทางไว้ปัก!“โอ๊ย!”ร่างบอบบางชนกับร่างหนาเต็มแรงๆ หนังสือที่อยู่ในมือร่วงลงพื้น ยังดีที่ร่างสูงตั้งหลักไว้ดีเพียงแค่เซไปเล็กน้อยเท่านั้น มิหนำซ้ำยังรั้งเธอไว้ไม่ให้ล้มลงไปกองที่พื้น หากเขาตั้งหลักไม่มั่นคงทั้งเธอและเขาคงได้ลงไปนอนซบพื้นกระเบื้องด้วยกันแน่ๆ และคงไม่ต้องบอกว่าเธอจะโดนอะไ

จากที่คิดว่าจะกลับมาจัดการคนดื้อที่กล้าพยศใส่เขาต่อหน้าคนอื่น แต่กลับไม่เป็นอย่างใจคิด เมื่อกลับมาถึงบ้านกลับเห็นว่าประตูบ้านยังล็อกไว้เหมือนเดิมหกโมงเย็นแล้วก็แล้ว เข้าสู่ทุ่มหนึ่งก็ยังไม่เห็นหน้า โทรไปหาก็ไม่รับสาย ความกระวนกระวายเริ่มเกาะกินในใจ จนเริ่มโมโหกับความเหลวไหลของคนที่หายไปเริ่มเข้าสู่สองทุ่มก็ยังไร้วี่แววของคนที่รอ แก้วบรั่นดีรสชาติเยี่ยมถูกกรอกเข้าไปในโพรงปากทีเดียวจนหมดแกับ เมื่อตอนนี้ปาเข้าไปสามทุ่มครึ่ง แต่คนที่ต้องการตัวก็ยังไม่มา มิหนำซ้ำยังปิดเครื่องหนีหายไปอีกต่างหากอย่านะ อย่าให้เห็นว่ากลับมานะ เขาจะลงโทษเธออย่างสาสม ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน จะทำให้จำไปจนวันตาย ว่าคิดคิดผยองพองขนสู้ถ้าไม่อยากคลานลงจากเตียงแต่เชื่อเถอะว่าวันนี้ไม่รู้จะได้ลงโทษคนเก่งหรือไม่ เพราะตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มเข้าไปแล้วก็ยังไม่เห็นแม้เงา นั่งรอจนเมื่อย จนขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าจิบบรั่นดีแล้วก็แล้วก็ยังไม่กลับและเสียงเรียกเข้าของสมาร์ทโฟนที่เขวี่ยงทิ้งไว้บนเตียงนอนก็ส่งเรียกร้องน่ารำคาญขึ้นมา ยิ่งเห็นเบอร์ที่โชว์อยู่หน้าจอก็ยิ่งไม่อยากคุย เพราะไม่มีอารมณ์จะเสวนาด้วย ครั้นไม่รับสายไปหนึ่งครั้

รอยยิ้มร้ายผุดบนริมฝีปากหยัก มือที่รั้งใบหน้าหวานให้เงยขึ้นเปลี่ยนมาเป็นลูบไล้ใบหน้างามแดงระเรื่อ และมาหยุดอยู่ที่กลีบปากสวยสีชมพูขนมหวานอ้าปากขบเม้มนิ้วแกร่งเบาๆ ช้อนสายตาฉ่ำหวานขึ้นมอง ช่างดูยั่วยวนเซ็กซี่ที่สุดในความคิดของอชิระ ชวนให้อารมณ์กระสันพลุ่งพล่านจนยากจะอดกลั้น“เด็กดื้อก็ต้องถูกตีไง ถ้าไม่อยากถูกตีก็อย่าดื้อรู้ไหม” คนถูกสั่งไม่ให้ดื้อหน้ามุ่ยลงเสียเล็กน้อย“แต่ขนมอยากถูกตี” ร่างบอบบางผลักอชิระออกห่าง ก็ขยับตัวนอนคว่ำหน้าราบลงกับเตียง บั้นท้ายงอนงามยกขึ้นเล็กน้อย คล้ายกับกำลังยั่วยวนคนที่ยืนดู หันหน้ากลับมาถามชายหนุ่ม“พี่อชิ จะตีขนมไหมคะ วันนี้ขนมดื้อตั้งหลายอย่าง ถ้าไม่ตีก็ไม่เป็นไร ขนมง่วงจัง” สิ้นเสียงหวานดวงตาฉ่ำก็หลับพริ้มลงแต่มีหรือที่อชิระจะปล่อยให้เด็กดื้อหลับหนีเขาไปง่ายๆ ทั้งที่ตัวตนของเขามันยังแข็งโด่เด่แบบนี้บ้าจริงยัยเด็กนี่ มายั่วแล้วจะทิ้งเขาไว้กลางทางอย่างนั้นหรือไง ฝันไปเสียเถอะร่างสูงทรุดนั่งลงด้านข้าง ยกสะโพกผายขึ้นให้ความสวยงามลอยเด่นต่อสายตา ขาเรียวถูกจับแยกออกกว้าง จากนั้นก็เข้าไปนั่งด้านหลัง มองดูความสวยงามอวบอูมฉ่ำด้วยน้ำหวานจากการที่หญิงสาวปรน

"เอาจริงเหรอขนม แกเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ" ใบบัวหันมาถามเพื่อนสาวที่ยืนข้างกาย ย้ำเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อเห็นสายตามุ่งมั่นของขนมหวานที่หันกลับมามอง พร้อมทั้งใบหน้าที่พยักรับแรงๆ ก็เบาใจ แต่ยังคลายความกังวลและเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี"ถ้าแกมั่นใจก็ไป" เดินตามใบบัวเข้าไปยังหลังเวทีซึ่งเป็นห้องแต่งตัวของเหล่าบรรดาพริตตี้ในงานมอเตอร์โชว์รถหรูนำเข้า และอีกสองชั่วโมงข้างหน้างานก็จะเริ่มขึ้นขนมหวานนั่งเชิดหน้าให้เพื่อนสาวอย่างใบบัวจัดการแต่งองค์ทรงเครื่องแปลงโฉมให้สวยงาม สมกับเป็นพริตตี้งานมอเตอร์โชว์ใหญ่ประจำปี และเธอยังได้เป็นพริตตี้ของรถซูเปอร์คาร์ราคาหลายสิบล้านใช้เวลาแต่งตัวแต่งหน้าราวหนึ่งชั่วโมง พริตตี้ใหม่แกะกล่องนามว่าขนมหวานก็แปลงโฉมเสร็จเรียบร้อย ใบหน้าที่สวยเป็นทุนเดิมเมื่อถูกแต่งเติมเครื่องสำอางโดยคนมีฝีมือ ก็ยิ่งทำให้หญิงสาวดูสวยงามมากยิ่งขึ้น เรือนกายขาวเนียนที่มีร่องรอยแดงช้ำจากฝีมือคนใจร้าย ถูกใบบัวใช้รองพื้นทาปกปิดจนมองไม่เห็น"สวยว่ะขนม ยิ่งแต่งยิ่งสวย ฉันว่าเสร็จจากงานนี้แกคงมีงานเข้ามาเรื่อยๆ ฉันคงตกงานก็คราวนี้" ใครจะรู้ว่าสาวสวยเปรี้ยวเข็ดฟันอย่างใบบัวก็ทำอาชีพพริตตี้ตั้ง