All Chapters of ลวงรักคุณหมอคาสโนว่า: Chapter 1 - Chapter 10

ภาพที่ชมชนกนำกาแฟและขนมมาวางที่โต๊ะทำงานในทุก ๆ วันทำเอาเขารู้สึกกลัวและขนลุก จนต้องสั่งให้เลขาส่วนตัวจัดโต๊ะมานั่งหน้าห้องเพื่อไม่ให้ใครเข้ามาในห้อง นับตั้งแต่วันนั้นจิลจึงไม่ได้เข้าไปด้านในและกชกรเองก็เลยได้รับรู้ว่าใครที่นำกาแฟและขนมมาให้เจ้านายหนุ่มของเธอ“ถ้าอย่างนั้นช่วยฝากขนมนี้ให้คุณหมอด้วยนะคะ”“ได้ค่ะ เธอเป็นเด็กฝึกงานชั้นสิบแปดไม่ใช่เหรอ”“เอ่อ ค่ะ ฉันชื่อจิลค่ะ คณะบริหารปีสามค่ะมาฝึกงานที่นี่...”“พอแล้ว ๆ พี่ก็ไม่ได้สอบสวนอะไรแบบนั้น ทำไมต้องกลัวด้วยแค่จะถามเฉย ๆ ว่ารู้จักกับคุณหมอเหรอถึงได้เอาขนมกับกาแฟมาฝากเขาทุกวัน”“ค่ะ คือว่าคุณหมอเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยค่ะ แต่ว่าจิลไม่ได้ตั้งใจจะรบกวนนะคะ ขอตัวก่อนค่ะ”เมื่อเริ่มรู้ว่ามีกชกรที่เฝ้าหน้าห้อง จิลก็ค่อย ๆ ห่างหายไปจากเดิมที่มาทุกวันก็เริ่มหายไปเหลืออาทิตย์ละสองวันและยังซื้อของมาฝากกชกรด้วย“วันนี้พี่กชเลิกงานดึกเหรอคะ นี่ค่ะจิลเอากาแฟมาให้”“สวรรค์โปรด ขอบใจมากเลยน้องจิลพี่กำลังง่วงและกำลังยุ่งมากกับเอกสาร อยากไปจิบกาแฟสักหน่อยก็ไม่มีโอกาสได้ลุก นางฟ้าของพี่แท้ ๆ นั่นอะไรน่ะ”“เอ่อ…”“พี่รู้แล้วมาเถอะพี่จัดการเอง”“ขอบคุณค

จิลรู้สึกเริ่มสร่างเมาแล้วเหลือแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่ไม่ควรจะเจอกลับมาอยู่ในสถานที่แบบนี้ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นถึงคุณหมอและทายาทของนักธุรกิจชื่อดัง อีกทั้งที่นี่ยังเป็นห้องวีไอพีสำหรับแขกพิเศษที่ทุกคนต่างก็รู้ ๆ กันอยู่ว่าเป็น “ห้องเชือด” นั่นเอง“คุณมาทำอะไรที่นี่”“เธอแน่ใจเหรอว่าไม่รู้เลยว่าฉันมาที่นี่ เธอจะแกล้งทำเป็นไร้เดียงสาทำเป็นไมรู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ได้เหรอ”จิลที่ยังไม่สร่างเมาดีแต่ก็ยังไม่เข้าใจที่เขาพูดก็เริ่มควานหามือถือที่สั่นอยู่ในกระเป๋า เธอยกขึ้นมารับสาย“ฮัลโหล มิ้นท์ฉันปลอดภัยดี ฉันอยู่ที่…”“ติ๊ด!”“คุณหมอ! เอามือถือจิลคืนมานะ”“ไม่ได้จนกว่าเราจะคุยกันจบ”“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณหมอนะคะ เอาคืนมา”จิลลุกขึ้นมาและเดินเซมาที่เขาเพื่อจะแย่งมือถือ คณาธิปแค่ยืดตัวขึ้นด้วยความสูงเกือบร้อยเก้าสิบเซนติเมตรทำให้สาวตัวเล็กย่างชมชนกเอื้อมไม่ถึงจนเธอเริ่มโมโห“เอามานะไอ้บ้าเอ๊ย อยากโดนหมัดหรือไงแม่จะฟาดไม่เลี้ยงเลย บอกให้เอาคืนมา!”“อะไรนะ! นี่เธอเมาแล้วกร่างแบบนี้ทุกครั้งเลยเหรอ”“เอามา! ได้ยินไหมไอ้ลูกหมา!”“อะไรนะ! นี่เธอเรียกใครว่าไอ้ลูกหมา!”“แกไง มาแย่งมือถือฉันทำไม เอาคืนมา!

“แต่ว่า!”“บอกให้อยู่เฉย ๆ จะเริ่มตรวจแล้ว”จิลเก็บความอายทั้งหมดลงไปเมื่อเธอหนีอีกไม่ได้แล้ว คนตรงหน้านี้เป็นหมอคินน์ที่เธอพึ่งจะผ่านคืนเร่าร้อนมาด้วยกัน และเธอยังมาตรวจร่างกายเพื่อจะเก็บเอาไว้เป็นหลักฐานอีก“ให้ตายเถอะนี่บวมขนาดนี้เลยเหรอ เจ็บไหม”เสียงอ่อนโยนที่ถามเธอทำเอาหัวใจของชมชนกสั่นอีกครั้ง ก่อนจะตอบเขาไปด้วยเสียงสั่น“ไม่ค่ะ”“ไม่ได้เป็นอะไรมาก มีฉีกขาดเล็กน้อยแต่ไม่ถึงกับอักเสบเดี๋ยวผมจะจ่ายยาแก้อักเสบและลดบวมไปให้ ส่วนที่เหลือจะส่งตรวจที่แล็บอีกครั้ง อยากจะถามอะไรเพิ่มไหม”“ไม่ค่ะ ฉันลงไปได้หรือยัง”เป็นครั้งแรกที่เขาตรวจเสร็จแต่ยังไม่อยากเดินออกจากห้อง เขายังอยากจะนั่งมองอีกนาน ๆ เหมือนกับพวกโรคจิตที่กำลังนั่งยิ้มให้กับผลงานตัวเอง และต้องตกใจเมื่อเริ่มมีความรู้สึกขึ้นมาอีกครั้ง“จิล… เมื่อคืนทำไมถึงหนี”“หมอคะ หมอตรวจเสร็จก็ควรจะปล่อยฉันไปได้แล้ว”“อยากให้ปล่อยงั้นเหรอ แล้วเมื่อคืนนี้ใครล่ะที่เรียกให้ผมช่วย ไม่ใช่คุณหรอกเหรอ”หมอคินน์ถอดหน้ากากอนามัยออกและก้มลงมากระซิบที่ข้างหู จิลรู้สึกเสียววาบไปถึงท้องน้อยเมื่อเขากระซิบเธอ กลิ่นหมากฝรั่งรสบลูเบอร์รี่มิ้นท์ทำเอาเธอรู้สึ

“ค่ะ ต้องการแบบนี้แหละค่ะ”“แต่ว่า… เดี๋ยวนะก่อนหน้านี้หรือผมเข้าใจผิด ที่คุณชอบเอากาแฟกับขนมไปให้ผมที่ห้องจนสนิทกับคุณกช”“แต่คุณหมอก็ไม่เคยกินเลยไม่ใช่เหรอคะ คุณหมอโยนทิ้งมาตลอด ดังนั้นตอนนี้ก็ช่วยจับทุกอย่างเมื่อคืนนี้โยนทิ้งเหมือนของที่ฉันเคยให้จะได้ไหมคะ”กลายเป็นคณาธิปที่ตกใจเมื่อเธอพูดออกมาแบบนี้ แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะเจ้าชู้คบกับสาว ๆ ไม่เลือกแต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไร้ความรับผิดชอบ อีกอย่างเขาทำให้เธอต้องเจ็บตัวและป่วยอีกทั้ง… เขารู้สึกบางอย่างกับเธอ“แต่ผมคิดว่า...”“ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้นค่ะคุณหมอ บอกตามตรงนะคะว่าก่อนหน้านี้จิลยอมรับค่ะว่าชอบคุณหมอมากจริง ๆ แต่ว่าในตอนนี้เมื่อผ่านอะไรมาหลายอย่าง จิลรู้สึกว่าไม่อยากเหนื่อยและไม่อยากเจ็บอีก ก็เลยคิดว่าน่าจะพอแค่นี้ดีกว่าค่ะ”“คุณคิดอะไรอยู่ นี่เป็นครั้งแรกของคุณนะจิล คุณไม่ให้ความสำคัญไม่เท่าไหร่แต่กลับไม่ยอมให้ผมรับผิดชอบอะไรเลยงั้นเหรอ”“ใช่ค่ะ จิลยืนยันว่าไม่ต้องการแล้วก็ไม่ต้องห่วงนะคะ จากนี้ต่อไปจิลจะไม่ไปวุ่นวายที่แผนกของคุณหมออย่างเมื่อก่อนอีกแล้ว และจะพยายามไม่สร้างความวุ่นวายให้คุณหมออีก หวังว่าคุณหมอจะสบายใจขึ้นนะคะ”“สบ

ชั้นสิบแปดเมื่อขึ้นไปถึงหมอคินน์ก็เดินไปที่แผนกธุรการที่ทำงานกันอยู่ แต่ตอนนี้มีแค่เจ้าหน้าที่สามคนเท่านั้นไม่มีเด็กฝึกงาน“คุณหมอมีธุระด่วนอะไรเหรอคะ”“เอ่อ…ผม อยากได้…”ธุรการสาวมองหน้าเขาพร้อมกับยิ้ม แต่ดูเหมือนว่าคณาธิปจะนึกไม่ออกว่าจะต้องการอะไร“คุณหมอคะ”“ผม… ลืมไปแล้วเดี๋ยวให้คุณกชมาเอาก็แล้วกันนะ”“ค่ะคุณหมอ แต่ว่าที่แผนกของคุณหมอยังไม่มีเอกสารอะไรที่ฝ่ายธุรการจะต้องนำไปให้นะคะ”“ครับ เอ่อแล้ว…”“คะ?”“วันนี้ไม่มีเด็กฝึกงานเหรอ ปกติชั้นนี้มีเด็กนักศึกษามาฝึกงานไม่ใช่เหรอครับ”“มีค่ะแต่วันนี้ทางแผนกอายุรกรรมกับแผนกฉุกเฉินขอเด็กไปช่วยงาน ก็เลยไม่ได้อยู่ที่นี่กันค่ะ”“แผนกอายุรกรรม แบบนี้นี่เอง”“ค่ะ คุณ…หมอ เขาจะรีบไปไหนของเขาน่ะ มาเอาเอกสารอะไรด้วยตัวเอง ปกติให้คุณกชกรมาเอาไม่ใช่เหรอ”ธุรการสาวหันกลับมานั่งทำงานที่โต๊ะพร้อมกับบ่นด้วยความแปลกใจ หมอคินน์ที่เดินออกมากดลิฟต์ก็ได้แต่คิด เมื่อตอนบ่ายเขาเห็นเธอกับผู้ชายคนนั้นที่แผนกอายุรกรรมจริง ๆ นั่นแหละ เขาเริ่มนึกออกแล้วว่าเธอมักจะไปไหนมาไหนกับเพื่อนผู้หญิงสองคน หนึ่งในนั้นมีผู้ชายด้วยคนหนึ่งที่เคยทักเขาที่ร้านกาแฟแต่เขาไม่เคยส