All Chapters of แฟนคลับหรือแฟนครับ: Chapter 31 - Chapter 40

หลังจากที่พี่ฐาเดินออกไปจากห้อง ฉันก็มานอนดีดดิ้นอยู่บนเตียงอย่างเขินอาย เขารักฉันจริงๆเหรอ ฉันได้แต่คิดคำนี้ในหัววนไปวนมา -///- Line เสียงแจ้งเตือนไลน์ของฉันเด้งขึ้นฐากูร: ดึกแล้ว เด็กน้อยนอนยังครับส้มส้ม: ยังไม่นอนค่ะ รอคุณโทรมาฐากูร: คุณ ? 😏ส้มส้ม: รอพี่ฐาโทรมาค่ะครืดดดด ครืดดดดด หลังจากจบบทสนทนาในไลน์ก็มีเสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้นทันที( นายปีศาจ )" สวัสดีค่ะ " ฉันรับสายของเขาพร้อมยิ้มแก้มแทบแตก" สวัสดีครับ ดึกแล้วเด็กน้อยนอนได้แล้วนะครับ " พี่ฐาบอกฉัน" อีกสักพักหนูก็จะไปนอนแล้วค่ะ " ฉันตอบกลับเขาไปพร้อมกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง" พรุ่งนี้เปิดเทอมวันแรกใช่ไหมครับ " เขาถามฉัน" ใช่ค่ะ พี่ไปเรียนด้วยไหมคะ " ฉันถามเขาอย่างสงสัย เพราะเขาก็น่าจะอยู่ปี 4 เทอม 2 แล้ว" ไปครับ ใกล้จะจบแล้วงานเยอะครับ " เขาตอบกลับฉัน" อ่อค่ะ "" พรุ่งนี้พี่ไปรับไปมหาลัยพร้อมกันนะ " " มะ ไม่ได้นะคะ! " ฉันรีบปฏิเสธเขาทันที ถ้าเขามารับฉันแล้วไปส่งฉันที่มหาลัยจะต้องเป็นเป้าสายตาของคนอื่นแน่ๆ คงจะได้ขึ้นข่าวทวิตอันดับ1 อีกแงงๆ เลยยย ไม่เอาๆ แบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด!!" ทำไมครับ! " เขาที่ทำเสียงอ่อนหวานมาตล

เขาผละใบหน้าออกจากหน้าอกเล็กของฉันแล้วยิ้มเบาๆ ให้ฉันพร้อมกับลูบผมฉันไปมาฉันนอนมองดูการกระทำของเขาตอนนี้ เขาเอื้อมมือหนามาติดกระดุมเสื้อนักศึกษาของฉันเข้าทีละเม็ด ทีละเม็ดจนติดครบเข้าที่ แล้วเขาก็เลื่อนมือลงมาจัดกระโปรงของฉันให้เข้าที่ให้เรียบร้อยแล้วรูดซิปข้างกระโปรงขึ้นให้ฉันอย่างเบามือ " ไปต่อกันดีกว่า " เขาพูดพลางเดินลงจากรถทันที และอ้อมมาเปิดประตูฝั่งที่ฉันนั่งออก ฉันมองการกระทำของเขาอย่าง งงๆ" เชิญครับ " เขาเปิดประตูออกพร้อมบอกให้ฉันลงจากรถพร้อมกับรอยยิ้มหล่อกระชากใจของเขาส่งมาให้ฉัน จนฉันที่ตอนนี้กำลังมึน งง กับเหตุการณ์ที่เกิดก่อนหน้านี้ กับตอนนี้แตกต่างกันจนฉันปรับอารมณ์ตามไม่ทัน ฉันลงจากรถแล้วเดินตามเขาเข้าไปในห้างสรรพสินค้า เขาเดินเข้าไปในลิฟต์แล้วกดที่ชั้น 6 ซึ่งชั้น 6 เป็นชั้นที่ไม่ได้เปิดใช้งาน เพราะห้างสรรพสินค้าเปิดให้ใช้บริการถึงแค่ชั้น 5 เท่านั้น ฉันเลยขมวดคิ้วอย่างสงสัย" เราจะไปไหนกันคะ ไม่ไปกินข้าวเหรอ " ฉันถามอย่าง งงๆ ไหนบอกจะพาไปกินข้าว แล้วทำไมพาขึ้นลิฟต์มาชั้น 6 แล้วชั้น 6 เปิดใช้บริการด้วยเหรอ" ก็พาไปกินข้าวไงครับ " เขาหันมาลูบหัวฉันเบาๆอย่างเอ็นดู ฉันท

หอพักคุณฐาฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือพร้อมกับมองโทรศัพท์มือถือของตัวเองโดยเข้าแชทของอีกคนค้างไว้ ตั้งแต่ที่เขาตอบข้อความล่าสุดของฉันเขาก็ไม่ได้ตอบกลับฉันมาอีกเลยภาพในหัวที่ผู้หญิงคนนั้นเดินควงแขนเขายังวนเวียนอยู่ในหัวของฉัน ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกเสียใจ ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว ยิ่งคนน้ำตามันยิ่งไหลออกมา หรือฉันยอมเขาง่ายเกินไป...ฉันสูบลมหายใจเข้าลึกๆ พร้อมกับยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาพร้อมกับวางโทรศัพท์ลงและเลิกรอข้อความของเขา ฉันตัดสินใจแล้วว่า ฉันจะไม่ถาม ฉันจะไม่บอกเขาว่าวันนี้ฉันเจออะไรมา ฉันจะทำเป็นว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น หึ! ไม่ใช่ว่าฉันรักเขาหัวปักหัวปำจนโง่หรอกนะ ฉันก็แค่จะดูว่าต่อไปนี้เขาจะโกหกอะไรฉันอีก เขาจะแกล้งทำไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าเวลาที่อยู่กับฉัน ไว้วันไหนฉันจับเขาได้คาหนังคาเขาฉันจะเป็นคนเดินออกมาเองฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่หลงรักผู้ชายหัวปักหัวปำจนไม่รักตัวเองหรอกนะ ใช่! ฉันยอมรับว่าฉันมันง่าย ง่ายทั้งตัวและหัวใจ แต่ฉันก็ไม่ได้เป็นคนมองตัวเองเป็นคนไร้ค่า !! ฉันที่คิดได้แบบนั้นก็เลิกร้องไห้ทันที " คิดว่าฉันจะหลอกง่ายงั้นเหรอ ไม่มีทาง! " ฉันพูดกับตัวเองคนเดียวLine เสียงแจ้ง

ฉันที่ตอนนี้ยืนกำหมัดตัวสั่นระริก ใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความโกรธ เพราะแฟนที่พึ่งคบกันมาได้แค่ 3 วันก็นอกใจและนอกกายฉันแล้ว แถมยังให้ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันยืนตะคอกใส่ฉันด่าฉันปาวๆ เสียงแว๊ดๆ อย่างไร้มารยาท!!!" ส้มส้ม " เขาที่รีบลุกขึ้นจากโซฟาจัดเสื้อผ้าหน้าผมและเครื่องแต่งให้เรียบร้อย ก่อนจะเรียกชื่อฉันออกมาเบาๆ" มันเป็นใครคะพี่ฐา!! " ผู้หญิงที่ใส่ชุดนักศึกษาเหมือนกันกับฉันหันไปถามเขาแต่นิ้วยังชี้หน้าของฉันอยู่" เอ่อ.... " เขาที่ตอนนี้กำลังอ้ำๆอึ้งๆ ไม่กล้าตอบคำถามของผู้หญิงตรงหน้าถ้าเขาลีลาในการตอบมากขนาดนี้ฉันก็พอรู้แล้วแหล่ะว่าเขาไม่อยากบอกใครว่าเป็นแฟนฉัน ฉันที่ได้เห็นแบบนั้นก็เลยตอบแทนเขาไปทันที" เพื่อนค่ะ " ฉันตอบกลับแทนเขาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบเย็นชา" ส้มส้ม " เขาที่มองหน้าฉันและเรียกชื่อฉันออกมาเบาๆอีกครั้ง" หึ! ก็แค่เพื่อนทำไมกล้าเปิดประตูเดินพรวดพราดเข้ามาแบบนี้ ไม่มีใครบอกเหรอว่าพี่ฐามีแขกคนสำคัญอยู่! " เธอหันมาตะคอกเสียงใส่ฉันอีกครั้ง!" ลิลลี่ ออกไปก่อนครับ " เขาหันไปบอกผู้หญิงที่ใส่ชุดนักศึกษาเหมือนฉันที่ชื่อลิลลี่" ทำไมลิลลี่ต้องออกไปด้วยคะ " เธอหันไปมองเขาอย่างไ

" งั้นส้มส้มแกมาอยู่กับฉันนะ " แตงโมบอกฉันฉันที่ตอนนี้รู้สึกไม่ค่อยโอเคก็เลยยอมตกลงอยู่กับแตงโมไปก่อน และรีบโทรไปหาฝ่ายนิติที่หอเพื่อขอย้ายออกทันที แตงโมบอกว่าให้รอครบกำหนดจ่ายค่ามัดจำก่อนค่อยออกจะได้เอาเงินคืนได้ด้วยจะได้เก็บเอาไปเช่าหอใหม่อยู่ แต่แตงโมบอกให้ฉันย้ายมาอยู่กับเธอเลยเพราะยังไงห้องของเธอก็มี 2 ห้อง และตอนนี้เธอก็ยกให้ฉันเข้าไปนอนแล้ว แต่ฉันไม่ยอมเพราะเกรงใจเพื่อน และที่เหลือแตงโมบอกว่าจะช่วยให้คนของเธอย้ายข้าวของของฉันออกจากห้องนั้นและเอามาไว้ที่คอนโดเธอให้หมด เพราะกลัวว่าถ้าฉันไปอยู่หอนั้นอีกครั้ง เธอกลัวฉันจะรู้สึกแย่และคิดฟุ้งซ่านและลืมเรื่องเก่าๆระหว่างเขาไม่ได้2 วันผ่านไปตอนนี้ข้าวของฉันก็ถูกย้ายออกมาหมดแล้ว แตงโมยกห้องว่างให้ฉันหนึ่งห้องพร้อมบอกว่าตกแต่งห้องได้เต็มที่เลยจ๊ะ ^^ตั้งแต่วันนั้นฉันก็เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์เป็นรอบที่สอง และก็แบบเดิมโกหกพ่อกับแม่ว่าโดนหมอดูทักอีก และฉันกับเขาก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยตลอดระยะเวลา 2 วัน และตอนนี้อาการเฮิร์ทของฉันก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เพราะมีเพื่อนรักอย่างแตงโมอยู่กับฉันด้วยตลอดเวลา " ส้มส้ม ไปกินข้าวกัน " แตงโมที่ตอนนี้เปิดป