All Chapters of แฟนคลับหรือแฟนครับ: Chapter 41 - Chapter 50

" ยัยป้านั่นน่าหมั่นไส้ว่ะ! " หลังจากที่ฉันกับแตงโมขึ้นรถแตงโมก็บ่นลิลลี่ไม่หยุด " ช่างเขาเถอะ " ฉันบอกแตงโมพร้อมมองออกไปตรงกระจกรถนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปคนเดียว คอนโดแตงโม หลังจากที่จอดรถเสร็จเรียบร้อยฉันกับแตงโมก็เตรียมตัวจะขึ้นไปที่ห้อง " อ้าวพี่แต๊งมาได้ยังไงเนี่ย " แตงโมร้องเรียกบุคคลที่สามที่มายืนหล่อๆอยู่หน้าคอนโด พร้อมกับวิ่งไปกอดพี่ชายแน่น " มาเยี่ยมน้องไม่ได้หรือไง " พี่แต๊งพูดขึ้นทั้งๆที่ยังกอดอยู่กับแตงโมไม่ปล่อย " จิ๊! ใช่เหรอ มาเยี่ยมน้องแน่นะ " แตงโมผละออกจากอ้อมกอดพี่ชาย " สวัสดีค่ะพี่แต๊ง " ฉันยกมือไหว้พี่ชายเพื่อน " แล้วไปไหนกันมานิพวกเรา " พี่แต๊งถามฉันกับแตงโมพร้อมมองหน้าฉันกับแตงโมสลับกันไปมา " ไปกินข้าวมาค่ะ แต่ได้กินหมี่เหลืองแทน " แตงโมพูดขึ้นพร้อมเบ้ปาก ฉันที่เห็นท่าทางของเพื่อนจึงอดหัวเราะออกมาไม่ได้ " ฮ่าๆๆๆ " ฉันหัวเราะออกมาเพราะท่าทีของเพื่อนสาว พี่แต๊งที่ยังไม่ค่อยเข้าใจคำพูดน้องสาวตัวเองเท่าไหร่เลยหันมาถามฉัน " อะไรไปกินข้าว แต่ได้กินหมี่เหลือง " พี่แต๊งถามพร้อมกับหัวเราะไปด้วย แต่ไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบแตงโมก็พูดขึ้นมาก่อน " พี่จำยัยป้าลิลลี่ไ

ผมที่เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็เกือบ 4 ทุ่ม ผมสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นข้างๆหู เป็นสายที่พี่เต้โทรเข้ามานั่นเอง" นายครับ เกิดเรื่องขึ้นอีกแล้วครับ " พี่เต้พูดขึ้นพร้อมกับผมที่ลุกพรวดขึ้นจากเตียงทันที" อะไรอีกวะ!! " ผมที่ตอนนี้ตอบกลับปลายสายอย่างหัวเสีย ตอนนี้ไม่มีเรื่องอะไรใหญ่เท่าง้อเมียกลับมาแล้วล่ะ!" นายเปิดดูไลฟ์สดของคุณลิลลี่ดูตอนนี้เลยครับ " พอพี่เต้พูดจบผมก็ตัดสายทิ้งไปทันที พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนเตียงแล้วกดเข้าไปในไอจีเพื่อดูลิลลี่ตามที่พี่เต้บอก ปกติผมก็ไม่เคยดูหรืออยากรู้อะไรเกี่ยวกับยัยคนนั้นและพี่เต้เองก็คงรู้ถ้าไม่มีเรื่องหนักหนาสาหัสจริงๆ" เรื่องที่เป็นข่าววันนี้อ่ะค่ะ อึก " ลิลลี่ที่ตอนนี้กำลังไลฟ์สดอยู่พูดไปบีบน้ำตาไปด้วย" ฉันกับพี่ม่อนเรารู้จักกันมาหลายปีแล้วค่ะ และเราก็เรียนอยู่คณะเดียวกันที่เดียวกันอีกด้วย เรา 2 คนสนิทกันมาก อึก " เธอพูดอะไรของเธอว่ะเนี่ย ผมไปสนิทด้วยตอนไหนกัน เท่าที่จำได้ก็พึ่งทำตัวตีสนิทไปแค่ไม่กี่วันก่อนนี้เอง" แล้วคุณเป็นอะไรกับพี่ม่อนคะ " ลิลลี่ก้มลงอ่านคอมเม้นท์" อึก ลิลลี่เป็นน้องคนสนิทของพี่ม่อนค

" ปล่อยนะ! " ฉันเงยหน้าขึ้นมองคนที่จับมือฉันเอาไว้แน่นโดยไม่ยอมที่จะปล่อย" ขึ้นรถ " เขาบอกฉันเสียงเข้ม อะไรกันเลิกกันไปแล้วยังจะกลับมาทำไมอีก ให้มันจบๆไปตั้งแต่วันนั้นมันก็ดีแล้วนิ และตอนนี้ฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาแล้ว อืม ไม่รู้สึกมากเหมือนเมื่อก่อนน่ะ " ปล่อย ฉันไม่ขึ้น!! " ฉันสะบัดมือเขาออกอย่างแรงแต่ก็ไม่เป็นผล ยิ่งสะบัดเขาก็ยิ่งจับข้อมือของฉันไว้แน่นขึ้นเรื่อยๆ " โอ๊ย! " ฉันที่โดนแรงราชสีห์บีบข้อมืออย่างแรงและเกิดรอยแดงตามข้อมือเล็กของฉันเรียบร้อยแล้ว" ถ้าเจ็บก็ยอมขึ้นรถดีๆ คนมองเยอะแยะถ้าไม่อาย พี่ก็จะคุยกับหนูอยู่ตรงนี้แหล่ะ! " เขาบอกฉันพร้อมหันหน้ามองไปรอบๆ ฉันจึงมองตามเขา มันก็จริงตอนนี้มีคนยืนมุงดูเราสองคนเยอะแยะเลย พร้อมยกกล้องโทรศัพท์มาถ่ายรูปกัน รวมถึงแตงโมเพื่อนของฉันอีกด้วยที่ตอนนี้ยืนอึ้งมองดูพวกฉันสองคนแล้วเอามือปิดปากเบิกตาโพลงโตทันที " แตงโม ช่วยด้วย! " ฉันร้องให้เพื่อนที่ยืนอึ้งอยู่เข้ามาช่วยฉันทันที แตงโมที่กำลังจะเดินเข้ามาช่วยฉันก็ต้องหยุดซะงักทันขวัน เมื่อเจอสายตาพิฆาตของเขามองไปที่เธอ แตงโมที่ตอนนี้ขาสั่นระริกรีบก้าวเดินถอยหลังออกไปทันทีอย่างไม่รีรอ

ฉันที่ตอนนี้ได้นั่งอยู่บนรถตู้คันสีดำของเขาอีกครั้ง เพราะเขากับคุณลุงได้เคลียร์ปัญหาใจกันเรียบร้อยแล้ว ฉันที่ได้นั่งฟังคุณลุงเล่ามาก็นึกสงสารคุณลุงจับใจ นี่สินะเหตุผลของการที่ไม่ไว้ใจกัน ปิดบังคนที่เรารัก มันเลยทำให้เรื่องง่ายๆกลายเป็นเรื่องยากขึ้นมาขนาดนี้" ส้มส้ม " เสียงเรียกเบาๆจากคนข้างๆที่นั่งอยู่ข้างฉันดังขึ้น" คะ " ฉันหันหน้าไปตอบเขาด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึกรู้สาใดๆ" พี่ขอโทษ " เขาเอ่ยขึ้นมาเสียงแผ่วเบาพร้อมกับจ้องมายังใบหน้าของฉันหน้าตาละห้อย" ฉันยกโทษให้คุณค่ะ :) " ฉันตอบกลับเขาและส่งยิ้มกลับไปให้เขาด้วยความจริงใจ ฉันให้อภัยเขาทุกอย่าง ไม่เกลียด ไม่โกรธ ไม่น้อยใจเขาแล้ว ที่เขาทำไปก็เพราะเขามีเหตุผลนี่ เขาไม่ได้ตั้งใจจะนอกใจฉัน ถึงการกระทำของเขามันจะทำให้ฉันเสียใจมากๆก็เถอะ" จริงๆนะ " เขาฉีกยิ้มกว้างแล้วรีบเขยิบก้นของตัวเองเข้ามานั่งใกล้ๆฉันทันที" ค่ะ ยังไงเราก็เป็นพี่น้องกันได้นะคะ " ฉันยกโทษให้เขาทุกอย่าง ถึงความสัมพันธ์ของฉันกับเขาจะจบลงไปแล้วแต่คำว่าพี่น้องยังคงเหลือสถานะไว้ให้ได้ เพราะฉันปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาไม่ใช่คนไม่ดี เขาเป็นคนที่ดีมากคนหนึ่ง ระยะเวลาที่อยู่ด้วย

เวลา 6.00 น.แกร๊กกก !!ฉันได้ยินเสียงเหมือนคนเปิดประตูเข้ามา ฉันก็รีบลืมตาขึ้นพร้อมกับยันตัวเองลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างงัวเงีย พอลุกขึ้นนั่งก็พบผู้ชายร่างสูงที่เดินออกมาจากประตูห้องที่เชื่อมกันอยู่ระหว่างห้องของฉัน นี่เขาจะมาอยู่ที่นี่จริงๆเหรอเนี่ยมันเกินไปแล้วมั้ง และฉันก็ลืมปิดประตูห้องอีกแล้ว ไม่สิถึงจะปิดประตูยังไงเขาก็มีกุญแจเปิดเข้าห้องฉันอยู่ดีก็เพราะเขาเป็นคนทำมันขึ้นมาและเป็นเจ้าของที่หอพักนี้อีกด้วยน่ะสิ หนีไปไหนก็หนีไม่พ้นหรอก -..-" ตื่นแล้วเหรอ " ผู้ชายร่างสูงในชุดนักศึกษาชายที่ไม่ได้ผูกเนกไทหันหน้ามาถามฉันด้วยรอยยิ้มพร้อมกับนั่งลงบนเตียงข้างๆฉัน " ไปอาบน้ำแต่งตัวสิจะได้ไปกินข้าวที่โรงอาหารในมหาลัยกัน " ฉันที่ได้ยินดังนั้นถึงกับเบิกตาโพลงอย่างตกใจ 0.0" ไม่ไป! " ฉันรีบตอบกลับเขาทันที ใครจะบ้าไปด้วยให้สายตาคนอื่นจับจ้องมาล่ะ" ทำไม!! " เขาทำเสียงเข้มถามฉันกลับด้วยสีหน้าที่บ่งบอกได้ชัดเจนว่าเขาไม่พอใจในคำตอบของฉันเป็นอย่างมาก" เราไม่ได้เป็นอะไรกัน " ฉันจ้องตาเขากลับอย่างไม่เกรงกลัว" งั้นก็...จะทำให้เป็น " เขาโน้มใบหน้าหล่อเหลาของเขาลงมาใกล้ฉันทำท่าทางเหมือนจะจูบฉัน ฉันท