All Chapters of ข้ามเส้นมาเล่นเพื่อน: Chapter 1 - Chapter 9

“แม่คะบ้านที่เมืองไทยของเรารีโนเวทเสร็จแล้วนะคะ” อรณิชาเดินมาบอกกับมากคุณอลิษาผู้เป็นมารดาที่เคาน์เตอร์คิดเงินในร้านอาหารไทยซึ่งเธอเป็นเจ้าของ“ไหนขอแม่ดูรูปหน่อยสิว่าสวยไหม”“นี่ค่ะแม่” อรณิชาส่งโทรศัพท์ของตนเองที่บริษัทรับรีโนเวทบ้านส่งมาให้เธอเมื่อตอนเย็นให้กับมารดาดู“สวยมากเลยนะอีฟ”“ใช่ค่ะแม่หนูก็ว่ามันสวยมาก บริษัทนี้ทำงานได้ถูกใจหนูจริงๆ ตอนเขาส่งแบบมาให้ดูลูกหนูก็ยังดูไม่ออกหรอกแต่พอเสร็จแล้วทุกอย่างมันสวยและเพอร์เฟคมากๆ กลับไปเมืองไทยครั้งนี้เห็นทีหนูจะต้องไปขอบคุณเขาด้วยตัวเองแล้วล่ะคะ”“หนูจะไปเมืองไทยเมื่อไหร่ล่ะลูก”“อีกสามวันค่ะแม่”“หนูคุยกับอเล็กซ์แล้วใช่ไหม”“ใช่ค่ะหนูคุยกับเขาแล้ว”“เขาว่าอะไรบ้างล่ะ”“เขาไม่ว่าอะไรหรอกค่ะเขาน่าจะดีใจด้วยซ้ำนะคะแม่ที่หนูไม่อยู่”“ทำไมหนูพูดแบบนั้นล่ะอีฟทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ”“ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ เขาเอาแต่ทำงานไม่มีเวลาให้หนูเลย”“แล้วอีฟล่ะลูกมีเวลาให้เขาหรือเปล่า”“มีสิคะอีฟทำงานเลิกงานแค่ 5 โมงเย็นเองแต่เขาน่ะ ขลุกอยู่แต่ที่ทำงานกว่าจะกลับบ้านก็ดึกดื่น เราแทบไม่ค่อยได้คุยกันเลย”“แต่ก็มีวันหยุดเสาร์อาทิตย์นี้ลูกหาเวลาอยู่ด้วยกันใช้ชีว

“น่านเย็นนี้มึงอย่าลืมไปตามนัดนะ”“นัดอะไรวะ” น่านนทีหันมาถามเพื่อนเพราะเขาจำไม่ได้จริงๆ ว่าเย็นนี้มีนัดอะไรเพราะถ้าหากเป็นการนัดไปกินเหล้ามันก็เป็นเรื่องปกติซึ่งไม่ต้องมีใครบอกเขาก็จะไปนั่งกินเหล้าที่ผับของรุ่นพี่ในคืนวันศุกร์อยู่แล้ว“เดี๋ยวนะมึงลืมจริงหรือแกล้งลืมวะน่าน ปกติมึงไม่ใช่คนขี้ลืมนี่หว่า บางเรื่องกูบอกมึงไปแค่ครั้งเดียวอีกสามเดือนมึงยังจำได้เลยนะ”“ก็ช่วงนี้กูทำงานหนักไงก็เลยลืม ว่าแต่นัดอะไรวะ”“ก็เย็นนี้คุณอีฟเขานัดให้เราไปทานข้าวไง”“กูไม่ไปได้ไหม”“แต่กูรับปากเขาไว้แล้ว”“แต่กูไม่ได้รับปาก”“มึงอย่ามาทำเป็นเด็กหน่อยเลยว่ะน่านไปเจอกัน ไปคุยกันให้รู้เรื่องเวลามันก็ผ่านมาหลายปีแล้วนะเรื่องบางเรื่องลืมได้มึงก็น่าจะลืมแต่ถ้าไม่ลืมมึงก็ถามเหตุผลเขาให้รู้เรื่อง”“ถามแล้วมันจะได้อะไรขึ้นมาวะ เขาก็แต่งงานไปแล้ว”“ก็นั่นไงถามเพื่อมึงจะได้ตัดใจไง อย่าให้กูต้องพูดเรื่องนี้บ่อยๆ เลยว่าน่านบอกตรงๆ กูอยากเห็นมึงมีความสุขเหมือนคนอื่นบ้างและอีกอย่างกูก็สงสารผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้ามาในชีวิตมึงด้วยพวกเธอไม่ได้ผิดอะไรเลย บางคนไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามึงเลิกกับเขาทำไม” กษิดิศบ่นยาวเพราะอยากให้เพื

น่านนทีเดินตามเจ้าของบ้านเข้ามานั่งในห้องรับแขกขณะที่หญิงสาวเดินไปหยิบเครื่องดื่มและผลไม้ในตู้เย็นมาวางให้กับเขาตรงหน้าก่อนจะนั่งโซฟาอีกตัวหนึ่ง“อีฟคงไม่รบกวนเวลาคุณใช่ไหมคะ”“ไม่หรอกครับ ผมเองก็มีเรื่องจะคุยกับคุณเหมือนกันค่ะ”“คุณน่านจะคุยอะไรกับอีฟเหรอคะ” อรณิชาถามพลางมองหน้าชายหนุ่ม เธอกำลังกลัวว่าเขาจะพูดเรื่องในอดีตเพราะเธอไม่ได้เตรียมใจมาก่อนว่าการกลับมาเมืองไทยครั้งนี้จะมาเจอกับเขา“เราจะคุยกันแบบนี้จริงๆ ใช่ไหมอีฟ”“คุณหมายถึงอะไรคะ”“ผมว่าคุณรู้นะว่าผมหมายถึงอะไร ทำไมต้องทำเหมือนไม่เคยรู้จักกับผมก่อนทั้งที่แต่ก่อนก็เคยสนิทกันมาก”“ก็นั่นมันเป็นเรื่องในอดีตค่ะ คุณน่านอย่าพูดถึงมันอีกเลยนะคะ”“ถ้าไม่อยากให้ผมพูดถึงมันคุณก็บอกเหตุผลมาก่อนสิว่าทำไมถึงทิ้งผมไปมันคาใจผมมากที่จู่ๆ คุณก็หายไปจากชีวิตผมโดยไม่บอกอะไรเลย”“เรื่องมันผ่านมาแล้วคุณจะถามให้มันได้อะไรขึ้นมาเหรอคะ”“คุณช่วยบอกผมได้ไหมล่ะว่าผมทำอะไรผิดพลาดหรือไม่ดีตรงไหนคุณถึงทิ้งผมไปแบบนั้น อธิบายให้ผมเข้าใจหน่อยได้ไหม”“เรื่องมันผ่านมาแปดปีแล้วอีฟไม่อยากรื้อฟื้นอดีตหรอกค่ะ”“คุณใจร้ายเกินไปแล้วนะ คุณจากไปโดยไม่บอกลาแล้วกลั

เมื่อได้คุยกับสามีแล้วอรณิชาก็รู้สึกเครียดเป็นอย่างมาก แต่เธอก็หวังว่าคำพูดที่พูดออกไปในวันนี้อเล็กซ์จะกลับเอาไปคิดและทบทวนดูว่าที่ผ่านมานั้นเขาเปลี่ยนไปมากจริงๆอรณิชาอยากจะให้โอกาสเขาอีกครั้ง เพราะได้สัญญาต่อหน้าบาทหลวงแล้วว่าจะรักและดูแลกันไปตลอด และเธออยากจะประคับประคองชีวิตคู่ของตนเองไปให้ได้นานที่สุด แต่ก็ต้องดูด้วยว่าอีกฝ่ายอยากจะประคับประคองร่วมกันไปกับเธอไหมนับว่าเป็นโชคดีอย่างหนึ่งที่อรณิชาตัดสินใจฝังยาคุมกำเนิดแบบสามปีมันทำให้ระหว่างนี้เธอไม่ต้องกังวลว่าจะท้องเพราะถ้าหากเรื่องคุยกับอเล็กซ์เรื่องนี้ไม่รู้เรื่องการจะมีลูกด้วยกันก็เป็นเรื่องที่ไม่อยากจะให้เกิดขึ้น ขนาดยังไม่มีลูกเขายังทิ้งให้เธออยู่ตามลำพังและถ้าหากมีลูกเธอก็คงจะต้องเป็นฝ่ายเลี้ยงดูลูกคนเดียวซึ่งมันไม่ดีแน่กับเด็กที่จะเกิดมาและเธอเองก็ยังไม่พร้อมที่จะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเพราะคิดว่าตนเองไม่มีความสามารถพออรณิชาพยายามคิดเรื่องนี้ให้รอบคอบมากที่สุด บางทีเวลาที่อยู่ห่างกับเธออเล็กซ์เขาอาจจะคิดได้และกลับมาเป็นผู้ชายคนเดิมที่เธอเคยรัก แต่ถ้าหากมันไม่เป็นอย่างนั้นอรณิชาก็คิดว่าจะเลิกกับเขาอย่างเด็ดขาดเพราะถ้ายังฝืนอย