Все главы ขังรักลูกหนี้: Глава 1 - Глава 10

เรื่องที่ได้รับฟังมันทำให้นลินภัสร์รู้สึกหนักอึ้งเธอไม่คิดมาก่อนเลยว่ายายของเธอจะกู้เงินมากมายขนาดนั้นหญิงสาวพยายามโทรศัพท์ติดต่อไปยังศักรินทร์ผู้เป็นพี่ชายแต่โทรเท่าไหร่ก็ไม่ติดเธอเลยไปตามที่บ้านภรรยาของเขาแต่พอไปถึงภรรยาของเขาก็บอกว่าศักรินทร์กับเธอเลิกกันมาได้สักพักแล้วและพี่ชายของนลินภัสร์ก็ย้ายออกจากบ้านนี้ไปแล้ว“แล้วพี่ยุพารู้มั้ยคะว่าพี่ไม้ย้ายไปอยู่ที่ไหน” นลินภัสร์ถามอดีตภรรยาของพี่ชาย“อันนี้พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะมายด์ พี่กับเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วมายด์มาตามหาเขาแบบนี้มีปัญหาอะไรหรือเปล่า”“เรามีปัญหานิดหน่อยค่ะพี่ยุพาคุณยายกู้เงินไว้สี่แสนและระบุให้มายด์กับพี่ไม้เป็นคนช่วยกันจ่ายหนี้”“พี่ว่าพี่ชายของมายด์คงจะไม่มีปัญญาหาเงินมาใช้หนี้หรอกนะเพราะธุรกิจที่เขาลงทุนกับเพื่อนก็เจ๊งไม่เป็นท่า”คำตอบของพี่ยุพาทำให้นลินภัสร์หน้าซีดและเหงื่อตกถ้าเธอยังติดต่อพี่ชายไม่ได้เงินจำนวนสี่แสนเธอก็จะต้องใช้หนี้เองทั้งหมดแล้วเธอจะไปหาที่ไหนลำพังแค่ทำงานพิเศษเพื่อส่งเสียตัวเองเรียนก็เหนื่อยมากพออยู่แล้วนี่จะต้องมาใช้หนี้อีกสี่แสนก็ไม่รู้ว่าชาตินี้จะใช้หนี้หมดไหม“พี่เห็นใจมายด์นะแต่เรื

เช้าวันจันทร์นลินภัสร์มาเข้าเรียนตามปกติวันนี้อาจารย์ นัดให้นักศึกษาทุกคนมารวมกันเพื่อจะชี้แจงเรื่องการฝึกงานที่จะมีในหนึ่งสัปดาห์หน้านลินภัสร์มองชื่อตัวเองกับสถานที่ฝึกงานแล้วถอนหายใจด้วยความโล่งอกเพราะเธอได้ไปฝึกงานที่บริษัทของศรุตอย่างที่เขาได้บอกไว้ เธอและเพื่อนอีกหลายคนได้ไปฝึกที่เดียวกันแต่คนละแผนกวิชัญญาหรือวิ ฝึกเป็นผู้ช่วยหัวหน้าแผนกการตลาด ส่วนชยาภรณ์หรือน้ำ ไปฝึกเป็นผู้ช่วยหัวหน้าแผนกบุคคล ส่วนคนอื่นที่เธอเห็นในรายชื่อก็เป็นเพื่อนจากสาขาอื่นที่ได้ไปฝึกในบริษัทเดียวกับเธอ“น่าอิจฉามายด์จังได้เป็นผู้ช่วยเลขาของประธานบริษัท”“แต่น้ำไม่อิจฉาเลยนะเพราะว่าตำแหน่งนี้ต้องทำงานหนักมากแน่ๆ เลย”“นั่นสิวิก็ลืมคิดเรื่องนี้ไปเลยนะ แล้วมายด์ล่ะโอเคกับตำแหน่งที่จะไปฝึกงานไหม”“ก็โอเคอยู่นะ”“ตั้งใจฝึกงานกันด้วยนะเพราะปีนี้เป็นปีแรกที่มหาวิทยาลัยของเราได้ส่งนักศึกษาไปฝึกงานกับบริษัทนี้” อาจารย์บอกกับนักศึกษาที่กำลังตื่นเต้นกับการจะไอ้ออกไปฝึกงาน“ทำไมถึงเพิ่งเคยส่งนักศึกษาไปล่ะคะอาจารย์”“ก็แต่ก่อนบริษัทนี้เป็นบริษัทนำเข้าสินค้าเล็กๆ ไม่ได้ใหญ่โตเหมือนทุกวันนี้ไงล่ะ เราก็เลยไม่ได้ส่งไปแต

นลินภัสร์มาฝึกงานในบริษัทของศรุตได้เกือบหนึ่งอาทิตย์แล้วหญิงสาวช่วยนรเทพได้ค่อนข้างมาก ทำให้เขาพอใจและคิดว่าถ้าหากตนเองต้องไปทำงานแทนเจ้านายที่เวียดนามก็ไม่ต้องห่วงว่าเขาจะไม่มีผู้ช่วย“บ่ายนี้พี่จะออกไปคุยงานข้างนอก ถ้ายังไงพี่ฝากมายด์ชงกาแฟไปให้คุณศรุตในห้องด้วยเวลาบ่ายสองโมงนะ” นรเทพสั่งงานผู้ช่วยคนใหม่ที่นั่งทำงานอยู่ข้างๆ กับโต๊ะทำงานของเขา“ได้ค่ะ พี่น็อตแล้วพี่จะกลับเข้ามาที่บริษัทอีกหรือเปล่าคะ”“คงไม่แล้วแหละคุยธุระเสร็จก็ว่าจะกลับบ้านเลย ถ้ายังไงเราเจอกันอีกทีวันจันทร์นะ”“ค่ะพี่น็อต” นรเทพเดินออกไปแล้วนลินภัสร์ก็นั่งทำงานที่ได้รับมอบหมายพอถึงบ่ายสองเธอก็ชงกาแฟตามสูตรที่นรเทพ บอกว่าเอาไปให้เจ้านายหญิงสาวเคาะประตูสามครั้งอย่างที่นรเทพบอกไว้ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป“กาแฟค่ะคุณศรุต” เธอว่างกาแฟลงบนโต๊ะทำงานแต่ยังไม่ยอมเดินออกจากห้องศรุตเงยหน้าขึ้นมามองก็รู้สึกแปลกใจและคิดว่านลินภัสร์น่าจะอะไรบางอย่างจะคุยกับตนเองแน่ๆ“มีอะไรจะคุยกับฉันใช่ไหม”“ใช่ค่ะ แต่มายด์เห็นว่าคุณกำลังยุ่งอยู่เอาไว้วันหลังก็ได้ค่ะ”“ฉันไม่ยุ่งเท่าไหร่หรอก เธอจะถามอะไรล่ะเรื่องฝึกงานหรือเปล่า”“เปล่าค่ะ” นล

ระหว่างนั่งดื่มกับเพื่อนศรุตก็มองไปทางนลินภัสร์อยู่หลายครั้ง เขาเก็บเอาคำพูดของปองคุณมาคิดเพราะถ้าหากจะให้นลินภัสร์ออกไปกับเสี่ยกระเป๋าหนักคนนั้นมันก็น่าเสียดายอย่างที่เพื่อนเขาพูดจริงๆ เพราะหญิงสาวนั้นตรงสเปกเขาทุกอย่าง แต่เพราะตอนนี้หญิงสาวยังเป็นนักศึกษาอยู่เขาก็เลยทำอะไรได้ไม่มากเนื่องจากรู้สึกเกรงใจอาจารย์ที่เขาอุตส่าห์ไปเสนอตัวขอรับนักศึกษามาฝึกงานที่บริษัทของตัวเองแต่ถ้ารอให้เธอเรียนจบมันก็ไม่แน่เพราะเงินสี่แสนบาทมันไม่ได้มากมายด์อะไรเลย ถ้าหากเขาจะยกหนี้ให้เธอเพื่อแลกกับการที่เธอมาเป็นผู้หญิงของเขาหลังจากนั่งดื่มจนใกล้เวลาร้านปิดเพื่อนทั้งสองคนของศรุตก็เรียกผู้หญิงมาสองคนจากนั้นก็ขอตัวพากันออกไปต่อข้างนอก ส่วนเขาก็เดินออกมาจากนอกร้านแต่ไปยอมขับรถออกไป ชายหนุ่มนั่งอยู่บนรถมองไปทำประตูหน้าร้านเพื่อรอเวลาให้นลินภัสร์เลิกงานเขาอยากจะรู้ว่าหญิงสาวออกไปกับเสี่ยคนนั้นอย่างที่เพื่อนเขา พูดหรือเปล่าแต่เมื่อเห็นเสี่ยคนนั้นเดินออกมาคนเดียวศรุตก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาสตาร์ทเครื่องยนต์แต่ยังไม่ยอมขับรถออกไปเพราะอยากจะมองจนมั่นใจว่านลินภัสร์นั้นไม่ได้ออกไปกับผู้ชายคนไหนนลินภัสร์เดิ

หลังจากจัดการเรื่องแจ้งความเรียบร้อยแล้ว ศรุตก็กลับมายังหอพักของนลินภัสร์อีกครั้ง จากนั้นเขา นลินภัสร์และชยาภรณ์ก็ช่วยกันเอาของใช้ที่จำเป็นใส่หลังรถส่วนบางอย่างเธอก็ฝากไว้ที่ห้องของชยาภรณ์ก่อน“เธอไปรอฉันในรถก่อนนะมายด์ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเพื่อนของเธอนิดหน่อย”“ค่ะคุณศรุต”เมื่อนลินภัสร์เดินเข้าไปนั่งรอในรถแล้วศรุตก็เดินมาคุยกับชยาภรณ์“คุณศรุตมีอะไรหรือเปล่า”“ฉันอยากให้เรื่องที่มายด์กับฉันรู้จักกันเป็นความลับเธอจะไม่บอกเรื่องนี้กับเพื่อนคนอื่นได้ไหม”“ถึงคุณศรุตไม่สั่งน้ำก็จะไม่บอกคนอื่นค่ะ แต่กลุ่มเราเพื่อนสนิททั้งหมดสามคนยังมีวิอีกคนหนึ่งน้ำขอเล่าเรื่องนี้ให้วิฟังได้ไหมรับรองว่าเราสามคนจะเก็บทุกอย่างเป็นความลับ”“ถ้าเธอมั่นใจว่าเพื่อนของเธอจะเก็บความลับเรื่องนี้อยู่ ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่กับคนอื่นที่ไม่สนิทก็อย่าพึ่งพูดเรื่องนี้ออกไปแล้วฉันฝากดูด้วยว่าระหว่างนี้ผู้ชายคนเมื่อวานยังมาหามายด์ที่นี่อีกไหม”“ได้ค่ะ”“นี่เบอร์โทรศัพท์ของฉันมีอะไรเธอโทรหาฉันได้ตลอดเลยนะส่วนเรื่องไปทำงานที่ผับฉันว่าช่วงนี้มายด์น่าจะยังไปไม่ได้เขายังเจ็บเข่าอยู่แล้วเธอจะไปทำงานคนเดียวได้ใช่ไหม”“ไม่มีปั