All Chapters of ขังรักลูกหนี้: Chapter 21 - Chapter 30

กลับมาจากเกาหลีความสัมพันธ์ของนลินภัสร์และศรุตก็ดีขึ้นทั้งสองคนไม่ได้พูดถึงการเป็นเขาหนี้และเธอเป็นลูกหนี้เลยทำให้นลินภัสร์รู้สึกสบายใจเอามากๆ หญิงสาวช่วยงานเขาได้ดีมากจนศรุตรู้สึกว่าตนเองคิดไม่ผิดเลยที่พาเธอไปคุยงานที่เกาหลีด้วย“คุณศรุตค่ะตั้งแต่อาทิตย์หน้ามายด์จะไม่ไปทำงานที่บริษัทนะคะ”“แล้วเธอจะไปไหนล่ะหรือว่าไม่สบาย”“เปล่าค่ะ แต่มายด์ฝึกงานเสร็จแล้วค่ะ อาจารย์ให้เข้าไปทำรายงานสรุปและมีสอบก่อนจบค่ะ”“เธอไม่อยู่หนึ่งอาทิตย์ฉันคงคิดถึงเธอมากเลยแน่เลย แล้วแบบนี้ใครจะช่วยงานฉันล่ะน็อตก็ไม่อยู่ฉันคงทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตแน่”“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ มายด์ดูตารางงานของคุณศรุตแล้วอาทิตย์นี้ไม่มีอะไรมากเลยเอกสารสำคัญต่างๆ มายด์ก็จัดเป็นระเบียบให้แล้ว อันไหนต้องเซ็นก่อนอันไหนเซ็นทีหลังคุณศรุตก็ดูตามป้ายที่เขียนได้เลย”“กลับจากมหาวิทยาลัยเธอจะไม่แวะเข้าไปหาฉันที่บริษัทหน่อยเหรอ”“ไม่ล่ะค่ะว่าอยากใช้ชีวิตกับเพื่อนให้เต็มที่เพราะตอนทำงานก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกหรือเปล่า”“เธอรู้สึกยังไงบ้างล่ะที่กำลังจะเรียนจบ”“รู้สึกดีใจและตื่นเต้นมากๆ ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะอดทนเรียนจนจบได้”“ฉันก็ดีใจกั

เวลาเหมือนจะผ่านไปช้ามากในความคิดของคนที่รออย่างนลินภัสร์เธอนั่งมองหน้าศรุตอยู่เกือบชั่วโมงตั้งแต่เขาถูกพามายังห้องพักแต่ชายหนุ่มก็ยังไม่ยอมตื่นขึ้นมาคุยกับเธอ“คุณศรุตนอนนานเกินไปแล้วนะ รีบตื่นขึ้นมาเถอะค่ะมายด์ไม่ชอบเห็นคุณนอนแบบนี้เลย”เธอคุยกับเขาไปเรื่อยแม้พยาบาลจะบอกว่าที่ชายหนุ่มยังไม่ตื่นเพราะฤทธิ์ของยาสลบแต่หญิงสาวก็อยากเขาตื่นขึ้นมาเพื่อคุยกับเธอสักนิดก็ยังดีเธอนั่งคุยกับศรุตอยู่นานแต่เขาก็ยังไม่มีทีท่าจะตื่น ด้วยความง่วงนลินภัสร์ก็เลยฟุบหลับอยู่ข้างเตียง มือของเธอจับมือของศรุตไว้แน่นเพราะถ้าเขารู้สึกตัวเธอเองก็จะได้รู้สึกตัวตามไปด้วยหลังจากนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมงศรุตรู้สึกตัวตอนเขารู้สึกตึงบริเวณหัวไหล่มากชายหนุ่มนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เขาจำได้ว่าออกมาจากผับแล้วเดินคุยกันมากับเพื่อนอีกสองคนแล้วจู่ๆ เสียงปืนก็ดังขึ้นเขารู้สึกชาหนึบบริเวณหัวไหล่จากนั้นก็เจ็บแปลบเอามือจับดูก็พบว่าเลือดไหลออกมาจนเต็มมือไปหมด จากนั้นเพื่อนก็พาเขามาส่งที่โรงพยาบาลศรุตลืมตาขึ้นและพยายามปรับสายตาให้ชิน เขากวาดมองไปรอบๆ ก่อนจะสะดุดกับคนที่กำลังฟุบอยู่ชายหนุ่มรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่ตื่นขึ้นมาแ

นลินภัสร์รีบกดออดเรียกพยาบาลเข้ามาอย่างรวดเร็วเมื่อพยาบาลมาถึงก็รีบวัดไข้จากนั้นก็เอายาลดไข้ให้ศรุตทานและบอกว่าเขาจำเป็นจะต้องเช็ดตัวลดไข้“เดี๋ยวญาติรอตรงโซฟาก่อนก็ได้นะคะ พยาบาลจะช่วยกันเช็ดตัวให้คนไข้เองค่ะ”“คือผมให้แฟนผมเช็ดให้ได้ไหมครับศรุต” รีบบอกกับพยาบาล“คุณศรุตคะ...” หญิงสาวตกใจกับคำพูดของชายหนุ่ม“เช็ดตัวให้ฉันหน่อยนะมายด์ ไม่ยากหรอกเธอเคยดูแลคุณยายมาแล้วฉันว่าแค่นี้เธอน่าจะทำได้”“คุณสะดวกไหมคะ ถ้าไม่สะดวกฉันจะเรียกพยาบาลผู้ชายมาช่วยเช็ดให้ก็ได้” พยาบาลสาวหันไปถามนลินภัสร์เพราะเห็นท่าทางเธอค่อนข้างอึดอัดหญิงสาวมองหน้าศรุตสลับกับนางพยาบาลก็จะยิ้มอ่อนให้กับคุณพยาบาลตรงหน้า“เดี๋ยวฉันเช็ดตัวให้เขาเองก็ได้ค่ะ”“อุปกรณ์อยู่ในห้องน้ำนะคะ ถ้าเช็ดเสร็จแล้วครึ่งชั่วโมงเราจะเข้ามาวัดไข้อีกครั้งหนึ่งค่ะ”เมื่อพยาบาลออกไปแล้วหญิงสาวก็เดินเตรียมกะละมังและผ้าเช็ดตัวผืนเล็กสองผืนมาเธอรูดผ้าม่านปิดก่อนจะถอดเสื้อของศรุตออกด้วยความยากลำบากเพราะนอกจากจะกลัวเขาจะเจ็บแผลแล้วยังมีเสาน้ำเกลือที่เธอจะต้องสอดแขนเสื้อออกมาอีกด้วย เมื่อถอดเสื้อเสร็จก็รีบเช็ดตัวให้ชายหนุ่มอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าเ

“คุณศรุตมีอะไรจะคุยกับมายด์คะ”“มานั่งตรงนี้ก่อนสิ”“ดูอะไรอยู่เหรอคะ”“ฉันกำลังหาที่พักบนเกาะเสม็ดนะ เราจะไปเที่ยวกันเย็นวันศุกร์นี้ มายด์อยากพักที่ไหนล่ะ”“มายด์แล้วแต่คุณเลยค่ะ”“แล้วแต่ฉันได้ยังไงล่ะ เราพักด้วยกันนะฉันให้เธอเลือก”นลินภัสร์หยิบแท็บเล็ตขึ้นมาดูที่พัก หญิงสาวลากปลายนิ้วผ่านหน้าจอไปไม่นาก็ตกลงเลือกบ้านพักหลังหนึ่งที่มีสระว่ายน้ำส่วนตัว“พักหลังนี้ได้ไหมคะ”“ได้สิ เดี๋ยวฉันจองเลยนะ เราจะไปกันบ่ายวันศุกร์ออกจากบริษัทเร็วหน่อยให้ไปถึงท่าเรือก่อนค่ำ”“ค่ะ แค่นี้ใช่ไหมคะที่จะคุยกับมายด์ ถ้างั้นมายด์ขอตัวก่อนนะคะ”“จะรีบไปไหน” เขาคว้าเอวคอดแล้วให้เธอนั่งบนตักในจังหวะที่เธอกำลังจะลุกพอดี“คุณศรุต...ปล่อยมายด์เถอะค่ะมายด์จะกลับห้อง”“จะกลับไปทำไม ไปนอนห้องฉันนะ”“แต่นี่ไม่ใช่วันศุกร์” เพราะเธอกับเขาตกลงกันไว้แล้วว่าจะนอนด้วยกันในวันที่รุ่งขึ้นไม่ต้องไปทำงานเท่านั้น“ให้ฉันรอถึงวันศุกร์ฉันคงได้ขาดใจตายกันพอดีนะมายด์ ศุกร์ที่แล้วเธอก็บอกว่าเป็นประจำเดือน นี่มันผ่านมาหลายวันแล้วฉันคิดว่าเธอจะหายแล้วใช่ไหม”“ค่ะ”“แล้วให้ฉันไม่ได้เหรอ อย่าใจร้ายกับฉันเลยนะมายด์” ศรุตมองหญิงสาวด้

นลินภัสร์มาทำงานที่บริษัทของศรุตได้เกือบสามเดือนแล้วตอนนี้งานทุกอย่างกำลังเข้าที่หญิงสาวช่วยงานของชายหนุ่มได้ดีมากๆ ตอนนี้การเจรจากับทางเกาหลีก็ลงตัวตอนนี้บริษัทก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาก ศรุตคาดว่าภายในกลางเดือนก็จะเปิดร้านเครื่องสำอางได้พร้อมกันทั้งหมดห้าสาขาในกรุงเทพจากนั้นเขาก็จะขยายสาขาไปตามต่างจังหวัดเหมือนกับธุรกิจแรกของตนเองบ่ายวันหนึ่งขณะที่ชายหนุ่มกำลังนั่งทำงานอยู่เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นสามครั้งก่อนประตูจะเปิดออก“มีอะไรหรือเปล่ามายด์หรือฉันมีประชุม”“เปล่าหรอกค่ะ มายด์จะขออนุญาตคุณศรุตออกไปเจอพี่ไม้ได้ไหมคะ”“พี่ชายเธอน่ะเหรอ”“ใช่ค่ะ เมื่อกี้พี่ไม้โทรมาหา เขาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วยมายด์เลยให้เขามาเจอที่ร้านกาแฟข้างๆ บริษัทค่ะ”“เธออยากให้ฉันลงไปด้วยมั้ย”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มายด์ไม่ไปคนเดียวได้ ถ้าคุณศรุตมีงานด่วนก็โทรตามมายด์นะคะ”“ช่วงนี้ไม่น่าจะมีงานด่วนอะไร เธอใช้เวลากับพี่ชายให้เต็มที่ก็แล้วกันนะ จะคุยกันจนถึงเลิกงานเลยก็ได้ฉันไม่ว่าอะไร”“คงไม่คุยนานขนาดนั้นหรอกค่ะ มายด์ขอตัวก่อนนะคะ แล้วจะรีบกลับขึ้นมาเคลียร์งานค่ะ”หญิงสาวรีบเดินออกมาจากห้องและตรงไปที่ลิฟต์ เมื