Semua Bab ทีเด็ดหมอเด็ก: Bab 1 - Bab 10

โรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่กำลังวุ่นวายกับการต้อนรับผู้ป่วยที่พากันมาใช้บริการในบ่ายวันอาทิตย์ ซึ่งมีทั้งผู้ป่วยธรรมดา ที่เดินมาเองได้ ผู้ป่วยที่ต้องนั่งรถเข็นและผู้ป่วยวิกฤตที่ต้องเข้ารับการช่วยเหลือย่างเร่งด่วนทั้งหมอและพยาบาลกำลังทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มความสามารถ แต่ละแผนกก็มีจำนวนผู้ป่วยมากมายจนไม่มีใครได้นั่งพักแผนกกุมารเวชก็ไม่ต่างกัน วันนี้มีทั้งเด็กที่มีอาการเจ็บป่วยและเด็กที่มารับวัคซีน พยาบาลและผู้ช่วยต่างพากันวิ่งวุ่นเพราะเด็กบางคนก็วิ่งหนีออกจากห้องทั้งๆ ที่กุมารแพทย์ยังไม่ทันได้ตรวจด้วยซ้ำ ในจำนวนเด็กสิบคน ก็คงจะมีสักสองคนที่นั่งให้ตรวจอย่างเรียบร้อย แต่นั่นก็ต้องแลกมากับของเล่นชิ้นเล็ก หรือไม่ก็สติ๊กเกอร์ลายการ์ตูนที่หมอเด็กทุกคนต้องมีติดห้องตรวจไว้“แม่จ๋า หนูไม่อยากฉีดยาฮือ ฮือ” เด็กหญิงวัย 4 ขวบคนหนึ่งกอดมารดาของเธอแน่น“น้องข้าวคนสวยคะ มาให้พี่เหมยฉีดยานะคะ เจ็บนิดเดียวเองค่ะ”“ไม่เอา หนูไม่อยากฉีดยา”“ถ้าหนูไม่ฉัดหนูจะแข็งแรงได้ยังไงล่ะลูก ให้พี่พยาบาลฉีดหน่อยนะ เดี๋ยวฉีดเสร็จแล้วแม่จะพากินไอติมนะคะ” มารดาของเด็กพยายามต่อรองกับลูกสาว“น้องข้าวคะ พี่เหมยไม่ฉีดก็ได้

เข้าอาทิตย์ที่สองแล้วที่คุณหมอเด็กคนใหม่มาตรวจที่โรงพยาบาลแห่งนี้ แม้จะมาตรวจแค่วันอังคารกับวันอาทิตย์แต่สาวๆ ก็พากันพูดถึงเขาแทบไม่ขาดปากไม่ใช่แค่ที่แผนกกุมารเวชแต่ยังรวมไปถึงแผนกการเงิน แผนกเภสัชกรรมและไม่เว้นแม้กระทั่งป้าแม่บ้านที่ชื่นชมในความหล่อและความสุภาพอ่อนโยนของคุณหมอหนุ่มแต่เสน่ห์ของเขาไม่มีผลต่อปณิชาเลยเพราะเธอเคยมีความทรงจำที่ไม่ดีกับอดีตคนรักที่มีอาชีพเป็นหมอ“พี่เหมยว่าคุณหมอตุลย์เป็นยังไงบ้างคะ” อารดาน้องผู้ช่วยพยาบาลถามขณะที่ทั้งสองนั่งทานอาหารกลางวันกันที่ห้องพักเบรกของแผนก“ก็ดีนะ ตรวจเก่ง ใจเย็น เข้ากับเด็กๆ ได้ดีเลย” ปณิชาพูดไปตามที่เห็นถึงเขาจะเป็นหมอผู้ชายแต่ก็เข้ากับเด็กได้ดี“อรหมายถึงหน้าตาค่ะ พี่เหมยว่าหล่อไหมคะ”“ก็หล่อดีนะแต่หล่อแบบผู้ดีดูสะอาด เรียบร้อย อรถามพี่แบบนี้อย่าบอกนะว่าเป็นแฟนคลับหมอตุลย์อีกคน” เพราะตั้งแต่หมอตุลธรมาทำงานที่นี่สาวๆ ต่างพากันสมัครเป็นแฟนคลับคุณหมอคนใหม่กันทั้งนั้นยกเว้นก็แต่ปณิชาที่มองเขาแค่เพื่อนร่วมงานเท่านั้น“มีใครบ้างล่ะคะไม่ชอบคนหล่อ อรแอบถามเพื่อนที่ทำงานโรงพยาบาลเดียวกับหมอมาแล้ว เพื่อนอรบอกว่าคุณหมอยังโสด”“เชื่อได้เหร

วันนี้ปณิชาเลิกงานในเวลาสองทุ่ม หญิงสาวขับรถกลับมายังคอนโดมิเนียมโดยที่ยังไม่ได้ทานอาหารและคิดว่าจะเอาอาหารกล่องแช่แข็งที่ซื้อมาตุนทานเป็นมื้อค่ำ“อ้าว เหมยคุณพักที่นี่เหรอ”เสียงทักทายทำให้คนที่กำลังจะเดินเข้าไปในตัวอาคารต้องหยุกชะงักแล้วหันกลับมามองว่าใครกันนะทักทายเธอเพราะตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่เธอก็ยังไม่รู้จักเพื่อนร่วมคอนโดเลยสักคน“สวัสดีค่ะหมอตุลย์คุณก็พักที่นี่เหรอคะ”“ครับ ผมพักที่นี่แต่ผมไม่เคยเจอคุณมาก่อน บังเอิญจังเลยนะครับที่เราพักที่เดียวกัน”“เหมยเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ค่ะ คุณพักอยู่ชั้นไหนคะ เหมยอยู่ชั้น 4 ค่ะ”“ผมอยู่ชั้น 6 ครับ คุณเพิ่งเลิกงานเหรอครับ”“ค่ะ คุณหมอล่ะคะ วันนี้ออกตรวจที่ไหน”“ช่วงเย็นถึงสองทุ่มผมเปิดคลินิกครับ เหมยเพิ่งเลิกงานมาใช่ไหม กินข้าวเย็นมาหรือยังครับ”“ยังเลยค่ะ เหมยกะว่าจะเวปอาหารกล่องกินค่ะ” ปณิชาตอบไปตามความจริงเพราะถ้าบอกเขาว่าทานอาหารมาแล้วมันก็ดูจะไม่จริงเท่าไหร่เพราะถ้าเลิกงานและทานข้าวก่อนกลับมาที่นี่เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงคงไม่น่าทัน“ผมก็ยังไม่ได้กินเลยเราไปหาอะไรกินกันดีไหม แถวนี้มีร้านอร่อยเยอะเลย เดี๋ยวผมจะพาไป”“ไม่เป็นไรค่ะเหมยว่าห

ปณิชามาทำงานที่คลินิกของหมอตุลธรได้เกือบหนึ่งเดือนแล้ว แม้ว่าหญิงสาวจะไม่ได้เข้ามาทำงานทุกวันแต่ความสนิทสนมที่มีให้กับคุณหมอหนุ่มก็มีมากขึ้นกว่าเดิมการทำงานที่นี่ก็คล้ายๆ กับที่โรงพยาบาลผู้มารับบริการก็มีทั้งเด็กป่วยและเด็กที่เข้ามารับวัคซีน การตรวจทุกครั้งปณิชาก็จะเขาไปในห้องกับเขาเพราะที่นี่ไม่มีผู้ช่วยพยาบาลเหมือนกับที่โรงพยาบาลแม้จะทำงานเข้าขากันดีแต่มันก็เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ปณิชารู้สึกไม่สนิทใจเวลาอยู่กับเขาตามลำพัง“วันนี้พี่รัตน์ขอกลับก่อนเหมยอาจจะยุ่งหน่อยนะ” ตุลธรบอกกับปณิชาพี่รัตน์ที่ชายหนุ่มพูดถึงคือป้าแม่บ้านที่คอยช่วยทำความสะอาดและดูแลความเรียบร้อยทั่วๆ ไปของคลินิก“ไม่เป็นไรหรอกค่ะวันนี้คนไข้ไม่เยอะเท่าไหร่”“ประวัติผู้ป่วยพวกนั้นถ้าคุณทำไม่ไหวก็วางไว้ตรงนั้นก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่รัตน์ก็จะมาจัดการเอง”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะเหลืออีกนิดเดียวเหมยว่าทำอีกแป๊บเดียวก็เสร็จแล้วค่ะ”“ตอนนี้มันตอนนี้ก็ใกล้จะสองทุ่มแล้วคุณหิวไหม”“ไม่เท่าไหร่ค่ะ หมอล่ะคะหิวไหมจะรับคนไข้เพิ่มอีกหรือเปล่า”“อีกแค่ 10 นาทีเองผมว่าปิดไฟหน้าคลินิกเลยก็ได้นะ”“ค่ะ”ปณิชาปิดไฟที่หน้าคลินิกจากนั้นก็น

“เหมยรู้ค่ะว่าหมอไม่ได้เป็นแบบนั้นทุกคน เหมยอาจจะอคติกับอาชีพนี้มากไปหน่อยแต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะคะ ในเมื่อมันรู้สึกแบบนั้นไปแล้ว”“แล้วที่ผ่านมานอกจากรุ่นน้องของผมแล้วเคยมีหมอเข้ามาจีบบ้างไหม”“ก็พอมีบ้างค่ะ”“แล้วคุณปฏิเสธเขาไปทันทีเลยเหรอ”“เปล่าหรอกค่ะถึงเหมยจะไม่ชอบ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเหมยจะปฏิเสธและไม่คุยกับเขา แต่สถานะแต่ความสัมพันธ์ระหว่างเหมยกับพวกเขามันก็เป็นได้แค่เพื่อน แล้วผู้ชายที่ไหนเขาอยากจะมาเป็นเพื่อนกับผู้หญิงกันล่ะคะ พอเหมยบอกไปแบบนั้นพวกเขาถอยห่างค่ะ ผู้หญิงกับผู้ชายมันยากค่ะที่จะเป็นเพื่อนกันได้”“แต่ตอนนี้เราก็เป็นเพื่อนกันอยู่ไง”“เราอาจจะเป็นเพื่อนร่วมงานค่ะแต่ไม่ใช่เพื่อนในชีวิตจริง แต่บางทีหมออาจจะเป็นข้อยกเว้นก็ได้ค่ะ”“เพราะอะไรผมถึงเป็นข้อยกเว้นล่ะครับ”“เพราะหมอตุลย์เป็นหมอเด็กมั้งคะ”“ผมเป็นหมอเด็กแล้วมันแตกต่างจากหมออื่นยังไง”“เหมยมองหมอเด็กว่าเป็นหมอที่จิตใจดีและอ่อนโยนกว่าสาขาอื่นค่ะ”“ในเมื่อคุณคิดว่าผมจิตใจดีแล้วทำไมเราสองคนไม่ลองคบกันดูล่ะ” เมื่อสบโอกาสตุลธรก็รีบคว้ามันไว้“อะไรนะคะ หมอกินเบียร์ไปแค่กระป๋องเดียวเมาแล้วเหรอ”“เมาที่ไหนกันล่ะ เบียร์แค่กระป