All Chapters of ทีเด็ดหมอเด็ก: Chapter 11 - Chapter 20

เสียงลมหายใจของหมอตุลธรดังสม่ำเสมอแล้ว แต่คนที่นอนอยู่อีกฝั่งหนึ่งของเตียงยังนอนไม่หลับ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอยอมให้ผู้ชายขึ้นมานอนบนเตียงด้วย มันดูกล้าและบ้าบิ่นมากแต่ในเมื่อเปิดใจจะคบกับเขาแล้วเธอก็อยากทำทุกๆ วันให้มีความสุข เพราะไม่มีทางรู้เลยว่าการคบกันครั้งนี้จะจบลงตอนไหน บางทีอาจจะแค่ไม่กี่วันหรืออาจจะนานเป็นปีเหตุผลที่เธอยอมเปิดใจคบกับหมอตุลธรไม่ใช่เพราะอยากให้เขามาแทนที่คนรักเก่าแต่เพราะคุยกับเขาแล้วรู้สึกว่าทัศนคติและความคิดของเขามันเข้าท่า ตั้งแต่ได้ร่วมงานกันมาเกือบจะสามเดือนเธอยังไม่เคยเห็นเขาโมโห อารมณ์ร้อนหรือชักสีหน้าใส่แม้ว่าบางครั้งจะตรวจคนไข้โดยไม่ได้ทานข้าวแต่เขาก็ยิ้มแย้มอยู่ตลอด สิ่งที่ประทับใจในตัวเขาอีกอย่างก็คือเวลาที่เขาขับรถแล้วมีคนขับปาดหน้า หรือขับแทรกเข้ามาตุลธรก็ไม่เคยหัวเสียหรือสบถสักครั้งมันเลยทำให้เธอรู้สึกดีเพราะปณิชาชอบคนอบอุ่นและใจเย็นหญิงสาวนอนตะแคงมองใบหน้าของเขาผ่านความมืดไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้จะมาไม้ไหนแต่ในเมื่อเขายอมที่จะพูดตรงๆ เธอก็ยอมที่จะเปิดใจรับเขาเหมือนกันเรื่องของหมอเอกวิทย์ยังค้างคาอยู่ในใจแต่เธอจะพยายามลืมเรื่องราวทุกอย่างเพราะตอนนี้

เย็นนี้ตุลธรก็มาตรวจที่คลินิกเหมือนกับทุกวันแต่พยาบาลที่มาทำงานวันนี้คือกชกรซึ่งมาทำงานกับเขาได้สองปีแล้วเขาตรวจคนไข้ไปได้ไม่นานเอกวิทย์ก็พาลูกชายมาตรวจตามที่บอกตุลธรไว้เมื่อวานตุลธรรู้สึกโล่งใจมากที่วันนี้ผู้ช่วยของเขาไม่ใช่ปณิชาเพราะถ้าเป็นแบบนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าหญิงสาวจะเสียใจเหมือนเมื่อวานหรือเปล่าตุลธรตรวจไปตามขั้นตอนจนกระทั่งลูกชายของเอกวิทย์ตรวจและฉีดวัคซีนเสร็จ พอดีกับเขาไม่มีคนไข้รอตรวจจึงได้ชวนเพื่อนรุ่นน้องคุย“น้องออมสินน่ารักดีนะ หน้าเหมือนนายมากเลย”“ดีแล้วครับที่ลูกหน้าเหมือนผม ผมไม่อยากให้เหมือนแม่”“ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะ” ตุลธรมองหน้ารุ่นน้องแล้วถามด้วยความสงสัย“ก็ออมสินเป็นลูกของผมแค่คนเดียว”“มีอะไรที่พี่ไม่รู้เกี่ยวกับนายและแม่ของออมสินหรือเปล่า”“ผมเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวครับพี่”“พี่ขอโทษนะ ที่ทำให้นายลำบากใจ”“ไม่เป็นไรหรอกครับเรื่องมันผ่านมานานแล้ว”“เป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวมานานแล้วเหรอ” ที่เขาถามเพราะเห็นว่าเอกวิทย์ดูจะถนัดกับการดูแลลูก“สองปีแล้วครับ”“นายไม่คิดจะหาใครมาช่วยเลี้ยงเหรอ”“ผมก็มีพี่เลี้ยงอยู่แล้วนี่ครับ”“พี่หมายถึงผู้หญิงสักคนที่จะมาทำหน้าที่แม่ให้ออม

เป็นอีกหนึ่งคืนที่ตุลธรค้างในห้องของปณิชาหมอนข้างที่หญิงสาวเคยวางกันไว้ในวันแรกถูกย้ายไปอีกฝั่งหนึ่งของเตียงเพราะตอนนี้เจ้าของห้องกับผู้อาศัยขยับเข้ามานอนกอดกันจนกระทั่งถึงเช้าของวันใหม่ ตุลธรไม่เคยใจเย็นและอดทนกับเรื่องบนเตียงได้แบบนี้มาก่อนแต่เพราะครั้งนี้เขาอยากจะคบกับปณิชาอย่างจริงจังเพราะเธอไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นที่ผ่านมา หญิงสาวเป็นคนจิตใจดีและมีทัศนคติเชิงบวก ซึ่งเวลาอยู่ใกล้แล้วทำเขารู้สึกดีและอยากจะตื่นมาเจอเธอในเวลาเช้าแบบนี้ทุกๆ วัน เขาอยากให้การคบกันค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปความสัมพันธ์แบบวันไนท์สแตนด์ที่เขาเคยทำมาตลอดนั้นไม่เคยถูกนำมาใช้กับผู้หญิงที่ชื่อว่าปณิชาชายหนุ่มยอมรับว่าจากที่เคยคิดจะจีบเธอเล่นๆ เพื่อทำลายกำแพงที่เธอกั้นไว้ แต่พอได้อยู่ใกล้ตัวเองก็หลงรักเธอจนถอนตัวไม่ขึ้นซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงรักปณิชาทั้งๆ ที่เพิ่งได้รู้จักกันไม่นาน ตุลธรคิดว่าบางครั้งความรักมันก็ไร้เหตุผลเช้าวันนี้เขารีบตื่นนอนก่อนเจ้าของห้องจะตื่นเพราะตัวเองมีคนไข้ที่ต้องราวน์เยอะกว่าทุกวัน แต่พอขยับตัวจะลุกจากเตียงหญิงสาวก็ตื่นมาพอดี“มอร์นิ่งครับ”“มอร์นิ่งค่ะ”“ผมอยากนอนกอดคุณต่อนะ แต่เช้า

ตุลธรนั่งทานส้มตำไก่ย่างกับสองสาวจนอิ่มเขาก็ขอตัวกลับห้องของตัวเองเพราะอยากให้ปณิชากับพาขวัญได้คุยกันต่อ เขาไม่รู้ว่าคืนนี้พาขวัญจะค้างที่ห้องของปณิชาหรือเปล่า แต่จะโทรถามก็กลัวว่าจะรบกวนเธอจนเกินไปหลังจากปิดไฟนอนไปแล้วเกือบชั่วโมงตุลธรก็นอนไม่หลับเขาจึงโทรไปถามรปภ. ว่ารถของเพื่อนปณิชาออกไปหรือยังเมื่อได้คำตอบแล้วชายหนุ่มก็รีบปิดไฟห้องนอนของตัวเองและลงลิฟต์มายังห้องของปณิชา โชคดีที่พาขวัญกระซิบบอกรหัสเข้าห้องของปณิชาไว้เขาเลยไม่ต้องปลุกเจ้าของห้องชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปอย่างช้าๆ ทั้งห้องมืดสนิทตุลธรอาศัยแสงสว่างจากโทรศัพท์เดินไปยังห้องนอนของปณิชาแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงอย่างเบาที่สุด ปณิชาตกใจที่จู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีคนมานอนข้างๆ เธอรีบลุกเพื่อจะเอื้อมไปเปิดไฟบริเวณหัวเตียงแต่ตุลธรก็กอดเธอไว้ก่อนรีบพูดขึ้น“ผมเองเหมย”“หมอตุลย์เหรอคะ”“ครับ”“หมอเข้ามาได้ยังไง”“อย่าพึ่งถามเลยว่าผมมาได้ยังไงตอนนี้ผมง่วงขอนอนก่อนนะ”“ง่วงขนาดนี้แล้วจะมาลงมานอนกับเหมยทำไมคะ”“ก็นอนข้างบนมันนอนไม่หลับนี่ เหมยใจร้ายมากเลยนะ เพื่อนกลับไปตอนไหนก็ไม่เห็นโทรบอกผมเลย”“หมอไม่ได้สั่งไว้นี่คะ”“ผมก็นึกว่าเหมยจะรู้เ

วันนี้หลังเลิกงานในเวลาสองทุ่ม ปณิชาก็เดินออกไปรอหมอตุลธรที่หน้าโรงพยาบาล เธอยังไม่อยากเดินไปขึ้นรถพร้อมกับเขาเนื่องจากกลัวว่าจะมีคนอื่นในที่ทำงานเห็น ตุลธรเองก็พยายามจะเข้าใจตรงจุดนี้แต่ถ้าหากว่ามีใครรู้หรือใครถามเขาก็จะบอกไปตรงๆ ว่าตอนนี้ตนเองกำลังคบกับปณิชาอยู่พอชายหนุ่มมาจอดรถที่หน้าโรงพยาบาลปณิชาก็รีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าจะมีคนอื่นมาเห็นและเธอไม่รู้จะตอบคำถามยังไง“เหนื่อยไหม”คำถามแรกที่เขาถามมันทำให้หญิงสาวรู้สึกว่าความเหนื่อยตลอดทั้งวันนั้นหายไปหมดสิ้น“เหนื่อยค่ะ หมอล่ะคะเหนื่อยไหมคะ”“เหนื่อยมากครับ คนไข้วันอาทิตย์เยอะเหมือนกันนะแต่ถ้าได้ขึ้นเวรกับเหมยแบบนี้ก็ดีนะครับ ได้เห็นเหมยตลอดผมก็รู้สึกหายเหนื่อยเลย”“อย่าเพิ่งหวานใส่เหมยตอนนี้เลยนะคะ เหมยว่าเราสองคนควรไปหาอะไรกินดีกว่าค่ะ หมออยากกินอะไรล่ะคะวันนี้เหมยตามใจหมอเลยค่ะ”“ทำไมถึงตามใจผมล่ะ”“ไม่รู้สิคะก็แค่อยากตามใจแล้วหมอไม่ชอบเหรอคะ”“ผมชอบนะแต่ผมอยากตามใจเหมยมากกว่า เหมยอยากกินอะไรล่ะ”“กินชาบูหรือปิ้งย่างได้ไหมคะ”“ได้ครับเหมยอยากกินอะไร”“กินชาบูก็ได้ค่ะ เหมยมีร้านที่ไปกินอยู่ร้านหนึ่งไม่ไกลจาก