บททั้งหมดของ เพลิงรักCEO: บทที่ 1 - บทที่ 10

ยิ่งดึกบรรยากาศก็ยิ่งครึกครื่น หกหนุ่มนั่งดื่มบนชั้นสองแต่สายตาก็จับจ้องลงมาทางด้านล่างซึ่งวันนี้มีสาวๆ ให้พวกเขามองละลานตาไปหมดเนื่องจากเป็นคืนเลดี้ไนท์ทางร้านจะมีส่วนลดให้กับสาวๆ เป็นพิเศษส่วนหนุ่มๆ ที่มาในคืนนี้ก็มักจะออกมาล่าเหยื่อสาวๆ ซึ่งเป็นส่วนใหญ่ก็จะเป็นหนุ่มขาประจำกับสาวหน้าใหม่“ดูผู้หญิงกลุ่มนั้นสิ สวยกันทั้งกลุ่มเลยวะ น่าชวนมานั่งคุยชะมัดเลย” วีรวิชญ์มองแล้วก็นึกสนุกตามประสาหนุ่มโสด“กูว่ามึงคิดช้าไปนะวีร์” นุกูลหัวเราะร่วนเมื่อเห็นว่าสาวๆ กลุ่มนั้นกำลังมีหนุ่มเดินเข้าไปจีบ“รอดูก่อน เดี๋ยวเขาก็ถอย”“มึงรู้ได้ยังไงวะเกื้อ” วีรวิชญ์มองหน้าอธิษหุ้นส่วนที่รับหน้าที่บริหารผับถามด้วยความแปลกใจ“ก็ไอ้คนที่เข้าไปจีบนะมันขี้โม้มาก ผู้หญิงเดี๋ยวนี้เขาฉลาดมองออกว่าของจริงเขาไม่โม้กันหรอก”แล้วก็เป็นอย่างที่อธิษพูดเพราะผ่านไปห้านาทีผู้ชายคนนั้นก็กลับมานั่งที่เดิม“เฮ้ย ผู้หญิงคนนั้นทำไมหน้าคุ้นจังวะเหมือนเคยเห็นที่ไหน”“คนไหนวะวิน” เมฆาถามแล้วมองลงไปด้านล่าง“คนนั้นไง สายเดี๋ยวสีดำ”“กูว่าน่าจะเป็นคนที่อยู่ในรูปที่ไอ้กันต์ให้ดูนะ มึงว่าใช่คนเดียวกันไหม” เขาหันมาถามพีรกันต์ที่กำ

รัญรวีถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อชายแปลกหน้าที่เธอเจอเป็นครั้งที่สองเดินออกจากวอร์ดผู้ป่วยไปแล้ว หญิงสาวแอบยิ้มกับตัวเองเพราะยังไงเย็นนี้เขาก็มาไม่เจอเธอแน่ๆ และอีกสองวันจากนี้ก็จะเป็นวันหยุดของเธอหญิงสาวภาวนาว่าเขาจะลืมเรื่องทานอาหารเย็นและเลิกตามตื๊อเพราะถ้าเขายังคงตามที่อยู่แบบนี้เธอก็ต้องยอมไปทานอาหารเย็นกับเขาเนื่องจากตนเองเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้น“เนยใจลอยไปถึงไหน จุ๋มเรียกตั้งหลายครั้งแล้วนะ”“จุ๋มกลับมาก็มาตั้งแต่ตอนไหน”“มาตั้งนานแล้วนะ”“ข้าวล่ะ” เธอมองในมือเพื่อนที่ว่างเปล่าทั้งที่บอกว่าจะลงไปเอา“เทใส่จานแล้วเรียบร้อยแล้ว รีบไปกินกันเถอะ”“ไปสิ”“เป็นอะไรหรือเปล่าหรือคิดเรื่องไปรับงานที่โรงพยาบาลเอกชน”“เมื่อกี้ผู้ชายคนนั้นเขามาที่นี่”“เขาตามเนยมาเหรอ แสดงว่าเขารู้เรื่องของเนยจริงๆ ต้องมีใครสักคนบอกแน่ ต้องถามให้รู้แล้วว่าใครเป็นคนบอก”“บางทีอาจจะไม่มีคนบอกก็ได้”“แล้วเขาจะรู้ได้ยังไงกันล่ะ”“ก็เขาบอกว่าเขามาเยี่ยมญาติเตียงที่ 18”“คุณลุงที่มาจากเรือนจำน่ะเหรอเขาเป็นลูกชายของคุณลุงหรือเปล่า”“ไม่น่าจะใช่นะ เขาไม่ได้เรียกพ่อแล้วคุณทนายก็บอกเนยว่าลูกชายเขาไม่ว่างมาเยี่ยม”“

“ถ้าผมพูดความจริงคุณจะเชื่อไหมล่ะ”“ถ้ามันคือความจริงจะต้องกังวลทำไมว่าฉันจะไม่เชื่อล่ะคะ”“ผมเป็นเพื่อนของลูกชายเตียง 18 คุณก็น่าจะรู้ว่าลูกชายของคุณลุงไม่เคยมาเยี่ยมเลยสักครั้ง”“ค่ะเขาส่งตัวแทนมาถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นทนาย มันเกี่ยวกับเรื่องที่คุณรู้จักฉันตรงไหนคะ”“เขาส่งรูปให้ผมดู ในรูปถ่ายมีคุณอยู่ในนั้นด้วย”“พอคุณเจอที่ผับคุณก็เลยจำได้เหรอคะ ฉันว่าคุณไม่น่าจะจำได้นะเพราะวันนั้นฉันแต่งหน้าเข้มมาก”“เวลาที่เรารู้สึกชอบใครสักคนไม่ว่าเขาจะแต่งตัวหรือแต่งหน้าเปลี่ยนไปจากเดิมมากแค่ไหนแต่เราก็จะจำเขาได้”“คุณคงไม่ชอบฉันตั้งแต่เห็นในรูปหรอกนะคะ”“เห็นไหมล่ะ พอผมบอกความจริงไปคุณก็ไม่เชื่อ”“ใครจะเชื่อกันล่ะคะ ไปหลอกเด็กเถอะค่ะ”“ผมพูดจริงนะ ถึงคืนนั้นผมจะไม่เจอคุณที่ผับผมก็ตั้งใจแล้วว่าจะมาหาคุณที่โรงพยาบาล แต่โชคดีที่เราเจอกันก่อน”“คุณจะมาหาทำไมคะ”“ก็ผมบอกไปแล้วไงว่าชอบคุณ” เขาบอกเธอเป็นครั้งที่สองซึ่งคนฟังไม่ได้เขินอายอย่างที่คิดแต่กลับมองเขาด้วยสีหน้าที่อ่านยากจนพีรกันต์กลัวว่าหญิงสาวจะโกรธ“ฉันเริ่มแยกไม่ออกแล้วว่าคุณเป็นคนพูดตรงหรือเป็นคนเจ้าชู้กันแน่”“ถ้าผมบอกว่าผมเป็นคนพูดตรงคุณ

“ผมกำลังจีบอยู่” พีรกันต์ตอบพี่ชายเมื่อเขาถามถึงเรื่องแฟน“อย่างนายต้องจีบด้วยเหรอ พี่เห็นแต่สาวๆ เข้ามาจีบ”“คนนี้ผมจีบเขาก่อน นี่ก็สองเดือนแล้วยังไม่ยอมใจอ่อน” เวลาสองเดือนสำหรับพีรกันต์ซีอีโอหนุ่มนั้นถือว่านานมากเพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยจีบใครนานขนาดนี้มาก่อน ผู้หญิงส่วนใหญ่ที่เขาเจอก็มักจะเป็นฝ่ายเข้าหาเสียมากกว่า“ดูนายจริงจังมากนะ”“คนนี้ผมจริงจังมาก แม่ของลูกเลยล่ะพี่กานต์” เขารู้สึกกับรัญรวีแบบนี้จริงและเรื่องนี้ก็บอกหญิงสาวทุกครั้งที่มีโอกาส“พี่ชักอยากเห็นหน้าแล้วสิ เธอคงสวยมากสินะถึงทำให้นายรอได้นานขนาดนี้” ธีรกานต์อยากจะเห็นหน้าผู้หญิงที่ทำให้น้องชายคิดอยากจะหยุดความเจ้าชู้“สวยสิ สวยมากด้วย” เขารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดรูปให้พี่ชายดู“สวยมากจริงๆ ด้วยเธอทำงานที่โรงพยาบาลของเราเหรอ” ธีรกานต์ถามเพราะเห็นว่าหญิงสาวนั้นสวมชุดพยาบาล“เปล่าเธอทำที่โรงพยาบาลรัฐ”“ทำไมไม่ชวนเธอมาทำงานที่โรงพยาบาลของเราล่ะ”“พี่คิดว่าผมไม่ชวนเหรอ ผมพยายามชวนแล้วแต่เธอก็ปฏิเสธ”“ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจดีนะกล้าปฏิเสธนาย”“ขนาดพี่ยังไม่เคยเจอพี่ยังบอกว่าเธอน่าสนใจถ้าพี่ได้เจอพี่ได้คุยรับรองเลยว่าพี่จะต

“คุณกันต์จะให้เนยช่วยยังไงคะ”“ผมอยากให้คุณไปทำงานที่โรงพยาบาลของผม”“ทำงานที่โรงพยาบาลของคุณ”“ใช่ครับ โรงพยาบาล XX คือกิจการของครอบครัวที่ผมดูแลอยู่”“คุณต้องล้อเนยเล่นแน่ๆ ใช่ไหมคะ”“เปล่านะผมพูดจริงนะเนย ผมขอโทษที่ไม่บอกตั้งแต่แรกว่าครอบครัวของผมทำธุรกิจอะไร”“เพราะกลัวว่าเนยจะหวังผลประโยชน์จากคุณใช่ไหมคะ” หญิงสาวมองหน้าเขาอย่างผิดหวัง“เปล่าเลยนะ ผมไม่เคยคิดแบบนั้น”“แล้วทำไมถึงไม่ยอมบอกตั้งแต่แรกล่ะคะ”“ผมกลัวว่าพอคุณรู้แล้วคุณจะไม่คุยกับผมเหมือนเดิม”“ทำไมต้องไม่คุยด้วยล่ะคะ”“บางคนมองว่าผมต่างจากเขา”“ต่างยังคะ”“ก็เรื่องฐานะและสังคม ถ้าคุณรู้คุณจะยอมรับผมเป็นแฟนไหมล่ะครับ บางที่คุณอาจไม่ให้ผมเป็นเพื่อนเลย”“คุณมองโลกในแง่ร้ายเกินไปหรือเปล่าคะ”“ไม่หรอกครับ”“ตอนผมเรียนหมอพอเพื่อนรู้ว่าผมเป็นลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลพวกเขาก็เปลี่ยนไป พวกเขาเกรงใจผมมากขึ้น ความสนิทก็หายไป”“อะไรนะคะ คุณเรียนหมอ เนยไม่รู้ว่าจะตกใจเรื่องไหนก่อนดีระหว่างครอบครัวคุณเป็นเจ้าของโรงพยาบาลกับเรื่องที่คุณเรียนหมอ”“ผมรู้ว่าเรื่องที่บอกมันน่าตกใจแต่เนยจะไม่โกรธใช่ไหม”“มันก็น่าโกรธนะคะ คุณหลอกให้เนยหลงกลยอม