All Chapters of เพลิงรักCEO: Chapter 21 - Chapter 30

กลับมาจากเที่ยวเสม็ดพีรกันต์ก็โอนเงินจำนวนห้าล้านบาทให้กับลินรดาเพื่อเป็นค่าเลี้ยงดูลูกสาวของเขาในเวลาสี่ปีที่ผ่านมา เขาบอกกับหญิงสาวว่าจากนี้โอนเงินค่าเลี้ยงดูให้ทุกเดือนและจะไปรับข้าวหอมมาเที่ยวถ้าหากเขาว่าง“คุณพ่อขาเมื่อไหร่จะมารับข้าวหอมไปเที่ยวล่ะคะ ข้าวหอมอยากไปเที่ยวทะเลค่ะ” เสียงข้าวหอมดังมาตามสายเมื่อเขาโทรไปหาเธอในเย็นวันหนึ่ง“เอาไว้เสาร์หน้าพ่อจะไปรับนะครับ”“จริงๆ นะคะข้าวหอมกับแม่จะเตรียมชุดว่ายน้ำไว้รอค่ะ”“ได้จ้ะ พ่อขอคุยกับแม่หน่อยนะข้าวหอม”“ได้ค่ะคุณพ่อ”“มีอะไรจะคุยกับหลินเหรอคะ”“เรื่องพาลูกไปเที่ยว”“ทำไมคะหรือคุณมีปัญหาอะไร”“ผมอยากให้ลูกไปกับผมและเนย”“ถ้าลูกถามว่าทำไมหลินถึงไม่ไปด้วยคุณจะบอกลูกว่ายังไง อีกอย่างข้ามหอมติดแม่มากเวลากลางคืนถ้าลูกร้องไห้คุณจะลำบากเอานะคะ”“ผมไม่คิดจะไปค้างอยู่แล้ว”“คุณพาลูกไปทะเลแต่ไม่ให้ลูกนอนค้าง แบบนี้ไม่ต้องพาไปหรอกค่ะหลินพาลูกไปเองได้”“แต่ผมสัญญากับลูกไว้แล้ว”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หลินจะบอกลูกเองว่าคุณติดธุระกะทันหัน”“เอาแบบนี้ไหม ลูกเที่ยวกับผมและเนยตอนกลางวันพอตอนเย็นคุณค่อยตามไปแล้วก็ให้ข้าวหอมนอนกับคุณ”“ก็ได้ค่ะ แต่อย่า

“รอนานไหมคะ” รัญรวีถามเมื่อขึ้นมานั่งบนรถ“ไม่เลย เหนื่อยไหมครับ”“นิดหน่อยค่ะแต่ยังดีที่เวรบ่ายไม่ยุ่งเท่าไหร่ พี่กันต์ล่ะคะกลับมาถึงตอนไหนแล้วได้นอนบ้างหรือยัง”“กลับมาตั้งแต่เย็นแล้วครับพี่นอนไปหลายชั่วโมงเลย”“น้องข้าวหอมเป็นยังไงบ้างคะหายดีหรือยัง”“หายแล้วครับเมื่อกลางวันก็เที่ยวได้ตามปกติ เธอไม่ชินกับอากาศที่เมืองไทยและเล่นน้ำนานไปหน่อยก็เลยมีไข้ ครั้งหน้าคงต้องระวังให้มากขึ้น”“ค่ะ” รัญรวีได้ยินคำว่าครั้งหน้าก็รู้สึกกังวล เธอกลัวว่าการเที่ยวของเขากับลูกสาวจะทำให้เขากับลินรดาได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น“พรุ่งนี้วันหยุดของเนยใช่ไหมครับ อยากไปเที่ยวไหนหรือเปล่าพี่พาไปได้นะ”“พรุ่งนี้วันจันทร์พี่ไม่ทำงานเหรอคะ”“ก็เข้าไปทำงานช่วงเช้า พอเนยตื่นพี่ก็มารับเนยไปเที่ยว”“ไม่ต้องหรอกค่ะ พี่กันต์ทำงานเถอะเนยไม่อยากไปเที่ยวไหน เอาไว้พี่กันต์เลิกงานเราค่อยไปหาอะไรอร่อยกินก็ได้”“พี่ตามใจเนยครับ”แม้เมื่อคืนจะนอนดึกแต่เช้านี้รัญรวีก็ตื่นนอนตั้งแต่เช้าหลังจากอาบน้ำแล้วเธอก็เตรียมชุดไปทำงานให้กับพีรกันต์ ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังอาบน้ำอยู่นั้นไลน์กลุ่มพยาบาลพาร์ทไทม์ก็ดังขึ้น มันเป็นข้อความเชิญที่ถูกส่ง

ความสุขเวลาที่ได้อยู่กับคนรักมันเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดมันสุขจนรัญรวีนึกไม่ออกว่าถ้าไม่มีเขาอยู่ข้างๆ ชีวิตของเธอจะเป็นยังไง“หนูเนยทั้งสวยทั้งฉลาดแบบนี้นี่เองลูกชายแม่ถึงได้ยอมหยุดความเจ้าชู้” มารดาของพีรกันต์เอ่ยชมเมื่อเขาพาเธอมาแนะนำให้กับครอบครัวรู้จัก“แบบนี้พ่อว่าเราจัดงานแต่งพร้อมกันเลยดีไหม พ่อแม่ของหนูอยู่ที่ไหนล่ะ พ่อจะได้รีบไปจัดการทุกอย่างให้มันถูกต้อง” คุณเอกวิทย์บอกว่าที่สะใภ้เล็กที่เขาเห็นครั้งแรกก็รู้สึกถูกชะตา“เนยไม่มีญาติที่ไหนหรอกค่ะ”“ตายจริงพ่อกับแม่ขอโทษนะลูกที่ถามไปอย่างนั้น”“ไม่เป็นไรค่ะ”“ถึงไม่มีใครเหลือแล้วก็ต้องทำให้มันถูกต้อง”“เนยว่ารออีกหน่อยก็ได้ค่ะ เนยยังไม่พร้อมเท่าไหร่”“นี่ลูกชายแม่ทำอะไรให้เนยไม่มั่นใจหรือเปล่า”“เปล่าค่ะ พี่กันต์ดีกับเนยมาก”“เหลือเวลาอีกหลายเดือนแม่ว่าระหว่างนี้กันต์ต้องหาทางพูดให้หนูเนยยอมแต่งงาน แม่อยากจะอุ้มหลานเต็มแก่แล้ว”“ผมจะพยายามเต็มที่ครับแม่” พีรกันต์รับปากมารดาการได้มาเจอกับครอบครัวของพีรกันต์ทำให้รัญรวีมีความสุขมาก เธอดีใจที่ครอบครัวของเขาไม่รังเกียจถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแค่คนธรรมาคนหนึ่งเท่านั้น“แวะมาหาแม่บ่อยๆ นะ หร

พีรกันต์กลับขึ้นมาบนห้องแต่เขาไม่เห็นรัญรวีชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปตามเพราะดูจากเวลาเธอน่าจะอาบน้ำเสร็จแล้ว เมื่อเดินเข้ามาถึงห้องนอนก็ได้เสียงน้ำกระทบพื้นกระเบื้องดังออกมาจากห้องน้ำชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะรีบถอดชุดของตัวเองออกอย่างรวดเร็วแล้วเดินเข้าไปหาเธอในห้องน้ำ เสียงเปิดประตูทำให้รัญรวีหันมามอง“พี่กันต์ รอก่อนได้ไหมเนยอาบใกล้เสร็จแล้ว” เธอพูดแล้วยกมือปิดร่างกายเป็นพัลวัน“ไม่ต้องอายพี่หรอก พี่เห็นเนยไปทั้งตัวแล้ว”เขาแล้วเดินเข้ามาใกล้จนเธอรู้สึกถึงความอุ่นจากร่างกาย“ให้พี่ช่วยอาบนะ จะได้เสร็จเร็วๆ”เสียงนั้นแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์จนขนฟังขนลุกเพราะเขาไม่น่าจะช่วยอาบน้ำอย่างที่พูดจริงๆพีรกันต์กดครีมอาบน้ำแล้วลงมือลูบไล้ไปตามผิวของเธออย่างแผ่วเบาปลายนิ้วเลื่อนผ่านช้าๆ จนเธอรู้สึกร้อนไปกับสัมผัสที่มือใหญ่เลือนผ่าน“เนยจ๋า”“ขาพี่กันต์”“หิวเนยอยากกินตรงนี้”“อยากกินก็กินสิคะ”รัญรวีตอบเขาไปตามความรู้สึกเธอตัดสินใจแล้วว่าจะคืนเขาให้กับคุณลินรดาและน้องข้าวหอมแต่ก่อนที่จะคืนเธอก็ขอตักตวงความสุขให้กับตัวเองอย่างเต็มที่เสียก่อนชายหนุ่มขยับเข้าใกล้จนกายแกร่งเบียดกับผิวเนียนนุ่มปาก

รัญรวีตื่นขึ้นมาในตอนสายเธอในขณะที่พีรกันต์ออกไปทำงานแล้ว หญิงสาวมองสภาพห้องนอนแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ความสุขที่เขามอบให้เมื่อคืนมันยังชัดเจนอยู่ในความทรงจำ คำบอกรักที่เขากระซิบข้างหูเธอจำมันได้อย่างดีและจะจดจำมันไปตลอดว่าตนเองเคยมีความสุขมากแค่ไหนหญิงสาวเข้าห้องน้ำมองตัวเองในกระจกร่างกายเต็มไปด้วยรอยรักที่เขาฝากไว้ มันตอกย้ำว่าเธอและเขาผ่านเรื่องบนเตียงมาแล้วอย่างเร่าร้อนแต่มันก็จะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกเพราะรัญรวีไม่คิดจะนอนกับใครอีกแล้ว การอยู่ตัวคนเดียวมันอาจเหงาแต่ที่ผ่านมาเธอก็เคยอยู่คนเดียวมาตลอดหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วหญิงสาวก็เก็บของใช้ของพีรกันต์ลงกระเป๋าก่อนะจะเอาไปฝากไว้ที่หน้าเคาน์เตอร์ด้านล่างและสั่งไว้แล้วว่าห้ามเขาขึ้นมาบนห้องเธออีก รหัสที่ประตูหน้าห้องถูกเปลี่ยน รัญรวีตัดการติดต่อทุกช่องทางเพราะกลัวว่าถ้าได้ยินเสียงของเขาเธอจะตัดเขาออกไปจากชีวิตไม่ได้หญิงสาวใช้เวลาว่างตลอดวันจัดห้องใหม่เพราะถ้าอยู่ในบรรยากาศเดิมๆ ก็จะคิดถึงเขา กว่าทุกอย่างจะเข้าที่ก็เป็นเวลาเย็น เธอทำอาหารจากของสดที่เหลืออยู่ในตู้จากนั้นก็นั่งทานคนเดียวเงียบๆโทรศัพท์ที่อยู่ตรงหน้าดังขึ้นรีญ