All Chapters of คลั่งรัก | คุณป๋า : Chapter 141 - Chapter 150

พอได้ยินว่าคุณป๋าสั่งห้ามไม่ให้ไปไหน หัวใจดวงน้อยมันก็เจ็บปวดอีกครั้ง “ฉันจะไป!!” ฉันยืนกรานเสียงหนักแน่น “ผมว่าคุณหนูกลับเข้าไปในบ้านดีกว่าครับ” ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ แล้วก้าวขาเดินลงบันได แน่นอนว่าลูกน้องของคุณป๋ากรูกันวิ่งเข้ามาขว้างทางฉันนับยี่สิบคน ทำให้ฉันหมดหนทาง แล้วตัดสินใจหันหลังเดินกลับเข้าไปในบ้าน ฉันเดินกลับเข้ามาด้านในบ้านด้วยสมองที่เอาแต่คิดฟุ้งซ่านและหัวใจที่มันกำลังเจ็บปวดอยู่ ฉันไม่อยากจะอยู่ แต่ฉันไปไหนไม่ได้ ระหว่างฉันกับคุณป๋ายังมีอะไรต้องคุยกันอีกหรือไง คุยอะไรในเมื่อชัดเจนในการกระทำมากขนาดนั้นแล้ว ผลักฉันออกขนาดนั้นเพื่อจะช่วยอีผู้หญิงคนนั้น เรื่องที่ยัยแม่บ้านพูด ฉันเริ่มจะมั่นใจแล้วแหละว่าคุณป๋ากับมันแอบมีความสัมพันธ์กันจริงๆ “อึก~” ฉันทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ภายในห้องรับแขก ก่อนจะก้มหน้าลงแล้วยกมือขึ้นมาปิดหน้าร้องไห้สะอื้นออกมาเบาๆ ภาพที่คุณป๋าผลักฉันล้มกระแทกพื้น ภาพที่คุณป๋าเดินประคองยัยนั่นออกไปจากห้อง มันตอกย้ำชัดเจนแล้วจริงๆ “คุณหนูครับ…”“…พี่กล้า อึก” เงยหน้าขึ้นแล้วเห็นว่าพี่กล้ายืนอยู่ตรงหน้า ฉันจึงลุกขึ้นแล้วโผล่เข้ากอดพี่กล้าทันที จา

#คอนโด ฉันที่พยายามเข้มแข็งมาตลอดเวลาที่นั่งรถกลับมาที่คอนโด เมื่อมาถึงภายในห้องแขนขามันก็อ่อนแรง ฉันนั่งลงกับพื้นเมื่อปิดประตูห้อง จากนั้นก็ร้องไห้ออกมาพลางยกมือกุมไว้ตรงหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง ที่ผ่านมาฉันปล่อยใจไปกับคุณป๋ามากเกินไป โดยไม่คิดเผื่อว่าวันหนึ่งต้องเจอกับความเจ็บปวด เมื่อเวลานั้นมาถึงฉันก็เหมือนกับคนที่หมดสิ้นแล้วทุกอย่าง มันทรมานจนอยากจะลาจากโลกนี้ไป แต่การทำอะไรโง่ๆ แบบนั้นคงเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะเลือกทำ สิ่งที่ฉันต้องการมากกว่าความรัก คือความซื่อสัตย์ ซึ่งคุณป๋าไม่สามารถให้ฉันได้ “อึก ทำไม ทำไมต้องเจ็บปวดขนาดนี้กัน” ฉันร้องไห้สะอื้นอยู่เป็นเวลานาน ตอนนี้ระหว่างฉันกับคุณป๋าจบลงแล้ว และมันก็จบลงไม่สวยด้วย ต่อจากนี้ไม่ว่าคุณป๋าจะยุ่งกับผู้หญิงคนไหน มันก็แล้วแต่คุณป๋า หลังจากที่ร้องไห้เป็นเวลานาน ฉันค่อยๆ พยุงร่างของตัวเองลุกขึ้น แล้วลาดกระเป๋สเข้าไปไว้ในห้องนอน พรุ่งนี้มีเรียน แต่ฉันกลับไม่พร้อม ไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับอะไรทั้งนั้น ถึงแม้จะพยายามห้ามไม่ให้ตัวเองร้องไห้ แต่ยิ่งห้ามเท่าไหร่ น้ำตาเจ้ากรรมมันก็ไม่ยอมเชื่อฟังจ้องจะไหลออกมาอยู่ตลอดเวลา ได้แต่หวังว่าสั

Talk หิรัญ (คุณป๋า) หลังจากที่เมเบลเดินออกไปจากห้อง ผมก็อาละวาดพังข้าวของ ในเมื่อเธอบอกว่าไม่ต้องการแล้วผมก็จะพังทุกอย่างให้หมด คิดว่าผมจะทนได้หรือไงที่เห็นเธอมากับผู้ชายคนอื่นขนาดนั้น ใช่!! ผมเหี้ยก่อน แต่เธอเลือกเอง เลือกที่จะจบทุกอย่างเอง มันผิดที่ผม ผิดที่ผมเอง ผมรักเมเบล คำๆ นี้ผมสามารถพูดมันออกมาได้เต็มปาก อย่างไม่คิดลังเล ที่ผ่านมาผมรู้ตัวเองดีว่ารู้สึกยังไง ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นลูกเลี้ยงของผม แต่ผมไม่เคยสนใจคำนี้ แต่เธอมันงี่เง่า เอาแต่ระแวงไม่เข้าเรื่อง พักหลังๆ มาทำให้ผมเครียดที่มีปากเสียงกับเมเบลบ่อยๆ แทบจะทุกครั้งที่เจอหน้า จึงเผลอตัวไปกับเพลง สาวใช้ที่ผมเพิ่งรับเข้ามาทำงาน แต่ทุกอย่างมันก็ไม่ได้มีอะไรเลยเถิดไปไกล เพลงเธอแค่ใช้ปากทำให้ผมก็เท่านั้น ผู้หญิงคนเดียวที่ได้ขึ้นเตียงกับผมมีแค่เมเบล ผมยังยืนยันว่าเพลงคือของเล่น ถ้าเมเบลเธอยอมกลับมา ทุกอย่างจะเป็นเหมือนเดิม ที่ผมยังให้เพลงอยู่ที่บ้านหลังนี้ ก็เพราะว่าเมเบลเธอยืนยันว่าจะจบความสัมพันธ์กับผม แม้แต่คำว่าพ่อเลี้ยงลูกเลี้ยงเธอก็ตัดขาด แล้วผมจะทำเพื่อเธอไปทำไม ในเมื่อยังไงเธอก็ไม่กลับมา ผิดแค่ครั้งเดียว เธอไม่แม้แต่จ

คำขู่ของคุณป๋าทำให้ฉันกลัวก็จริง แต่ไม่ได้ทำให้ฉันอยากจะตอบตกลงรับข้อเสนอเลยสักนิด “ถ้าอยากจะทำร้ายกันมากขนาดนั้นก็เชิญเลยค่ะ” พูดจบฉันก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่น “ปลดล็อกรถด้วยค่ะ ป่านนี้พี่ดินคงกำลังรอหนูอยู่” “ฉันจะเคลียร์ตัวเอง ขอแค่เธอกลับมาเป็นของฉัน” บรรยากาศภายในรถเงียบสนิทขึ้นมาทันที เมื่อคุณป๋าเอ่ยคำพูดนั้นออกมา ‘เป็นของฉัน’ มันไม่ต่างอะไรจากสิ่งของเลยสินะ “หนูไม่ใช่สิ่งของที่จะจับวางไว้ตรงไหนก็ได้ค่ะ หนูเป็นคนมีหัวใจ มีความรู้สึก”“ฉันไม่เคยมองเห็นเธอเป็นสิ่งของ”“การกระทำของคุณป๋ามันกำลังบอกแบบนั้นค่ะ” คุณป๋าถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วยอมปลดล็อกรถให้ เห็นแบบนั้นฉันจึงรีบเปิดประตูลงจากรถทันที แต่!! ก้าวขาเดินไปได้แค่ไม่กี่ก้าว แขนของฉันก็ถูกคุณป๋ารั้งเอาไว้ “ไม่ใช่เธอก็กลับไปดูที่บ้าน พรุ่งนี้เพลงจะไม่อยู่ที่นั่น”ฉันหมุนตัวกลับไปมองใบหน้าของคุณป๋าด้วยแววตาที่ไร้ความรู้สึก “ของเล่นชิ้นนั้น คงจะเล่นจนเบื่อแล้วสินะคะ” “…..” พอถูกฉันตั้งคำถามแทงใจดำ คุณป๋าก็เงียบไม่พูดไม่จา “วันนั้นคุณป๋าเลือกมัน แล้ววันนี้จะมาเลือกหนู มันไม่ง่ายไปหน่อยหรอคะ” “ฉันไม่เคยเลือกใครนอกจากเธอ” อยา

Talk หิรัญ“มึงมาหากูทำไมเวลานี้ไอ้หิรัญ” ไอ้เหนือเดินมาพบผมที่กำลังนั่งรอมันอยู่ในห้องรับแขก ใช่! ตอนนี้ผมกำลังอยู่บ้านของมัน “หรือจะมาถามเรื่องไอ้เด็กนั่นที่มึงให้กูตามล่าตัวมัน” “แค่หาเพื่อนดื่ม” ถ้าให้ผมกลับบ้านในตอนนี้ ผมอาจจะทำอะไรบ้าๆ อย่างเช่นไปหาเมเบลที่คอนโด ถ้าทำแบบนั้นเธอคงจะยิ่งเกลียดขี้หน้าผมแน่ๆ “มึงหาเพื่อนดื่มตอนตีสอง ?” ไอ้เหนือเดินมาแล้วนั่งลงข้างๆ ผม พร้อมกับใช้มือตบลงมาบนบ่าของผมสามสี่ครั้ง “ทำหน้าแบบนี้ทะเลาะกับเมียชัวร์” ไอ้เหนือพูดขึ้นอย่างรู้ทัน “กูไม่ได้ทะเลาะ กูไม่ได้เป็นอะไรกับลูกเลี้ยงของกูแล้ว” “ก็ดี ลูกเลี้ยงของมึงทั้งสวยทั้งน่ารัก ให้ไปเจอคนดีๆ กว่ามึง…”“ไอ้เหนือ!!” “อ่า!! ไม่คิดว่ามึงจะมาอกหักตอนอายุสามสิบ แถมคนที่หักอก ยังเป็นลูกเลี้ยงของมึงอีกต่างหาก” ผมคงคิดผิดที่มาหามันที่บ้าน เพราะคำพูดของมันช่างยั่วอารมณ์ซะจริงๆ ไอ้เหนือดีดนิ้วหนึ่งครั้ง ร่างของแม่บ้านสาวสุดเอ็กซ์ก็เดินมา “คุณเหนือมีอะไรให้รับใช้หรือเปล่าคะ” “ไปเอาเหล้ามา” “ค่ะ” หลังจากที่แม่บ้านเดินออกไป ไอ้เหนือก็ลุกขึ้นไปนั่งบนโซฟาอีกตัว พร้อมกับเอ่ยถามผม “ไปทำอะไรเหี้ยๆ ล่ะ ถึงไ