All Chapters of สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ: Chapter 11 - Chapter 15

อ้อมแขนกำยำรัดร่างของซีหรูแนบแน่นจนรู้สึกได้ถึงเรือนกายหนาแกร่งพร้อมสัดส่วนต่างจากตนที่เบียดชิดทำเอาขนลุกชัน ทั้งหัวใจยังยิ่งสั่นระรัว ปากอุ่นกระด้างกดลงไม่รุนแรง หากมีพลานุภาพทำให้ขาของนางราวไร้กระดูก นอกจากบดเบียดไม่ห่างแล้วอีกฝ่ายยังเม้มกลีบปากทั้งบนล่าง มือบางเกร็งจนขยำสาบเสื้อบนแผงอกกว้างราวเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวร่างนุ่มนิ่มที่ทิ้งกายเข้ามาหามากกว่าเดิม ดึงสัญชาตญาณดิบในกายชายที่ถูกเก็บกดเอาไว้ภายใต้ความมั่นคงของจิตจิ่นลี่ในมาเนิ่นนาน ริมฝีปากและลมหายใจร้อนอ่อนบางกรุ่นกลิ่นเหล้าไม่ได้ทำให้นึกรังเกียจ กลับเชิญชวนให้ลิ้มลองครอบครอง อยากมึนเมาไปกับนาง คิดแล้วปลายลิ้นอุ่นก็ขยับไล้เพื่อหาทางล่วงล้ำโพรงปากนุ่มมือหนาเคลื่อนไหวตามใจปรารถนาที่อยากแตะต้องร่างนุ่มมือในทุกส่วน ข้างหนึ่งไล้ไปหยุดวางกระชับสะโพก อีกข้างลูบผ่านเอวบางขึ้นมาเกาะกุมเหนือทรวงอวบอิ่มแล้วร่างเล็กก็สะดุ้งเบาๆ กลีบปากอิ่มเผยอเป็นโอกาสให้เขาสอดแทรกลิ้นเข้าโลมเล้าลิ้นเล็กได้ตามต้องการ“อื้อ...”ซีหรูที่มึนกับสัมผัสแสนระทึกใจเริ่มขยับตัวอย่างต่อต้าน ความตระหนกก่อตัวในจิตใจสาวน้อยเมื่อถูกคุกคามในร่างกายส่วนที่ไม่ควรให้ผู้ใดแต

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารระหว่างไท่จื่อกับพระชายาค่อนข้างเงียบ ต่างคนต่างตักอาหารของตน ไม่ได้ใส่ใจกันและกัน ไม่มีการพูดคุยระหว่างมื้อเช่นสามีภรรยา ไร้ความหวานชื่นใดๆเกาถิงที่คอยรับใช้กับนางกำนัลหนึ่งคนได้แต่ลอบสบตากัน ก่อนหน้านี้สายตาคมกริบเหลือบมองนางแวบหนึ่งในตอนมาถึงโต๊ะอาหารทำให้เกาถิงแทบอยากให้ตนเองตัวเล็กลงนัก และนางก็ได้รู้แล้วว่าผู้ที่ลงไปแดนมนุษย์กับไท่จื่อในครั้งนั้นชื่อหวังหย่ง อีกฝ่ายมองเธอด้วยแววตาสงสัยชัดเจนทว่าไม่เอ่ยถาม นั่นยิ่งทำให้นางไม่สบายใจหากก็ยังทำราวไม่เคยพบเจอเขาไม่นานไท่จื่อก็วางช้อนแล้วนั่งนิ่งเงียบ ซีหรูที่ยังกินอยู่แสร้งกินเชื่องช้าไปเรื่อยๆ คิดว่าเขาอิ่มและเบื่อก็คงกลับตำหนักไปเอง ทว่าผ่านไปครู่หนึ่งอีกฝ่ายก็ยังนั่งหลังตรงท่าทางเคร่งขรึม สร้างความกดดันให้ผู้ที่ตั้งใจถ่วงเวลา สุดท้ายนางก็เอ่ยเพราะไม่อยากฝืนทนอีกแล้ว“ท่านอิ่มแล้วกลับตำหนักก่อนก็ได้ ข้ายังไม่อิ่ม เกรงใจไท่จื่อ”บอกแล้วก็รีบตักน้ำแกงตรงหน้ามาซด แสดงท่าทางให้รู้ว่าตนนั้นยังเอร็ดอร่อยกับการกินยิ่งนัก“ข้าจะพักที่ตำหนักเจ้า”“พรวด...”เกาถิงรีบเข้ามาเช็ดปากให้นายตนที่เลอะน้ำแกง เพราะคำพูดของไท่จื่อ