บททั้งหมดของ สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ: บทที่ 51 - บทที่ 60

“เจ้าคือซีซี”สิ่งที่ไท่จื่อเอ่ยทำให้ซีซวนยิ่งงุนงง นางก็ยังเป็นนาง เหตุใดเขาจึงเอ่ยราวไม่ใช่นาง อีกทั้งร่างกายยังถูกปิดกั้นอิสรภาพจนน่าวิตกซีซวนจึงพยายามดันอกแกร่ง“หากท่านไม่ได้บาดเจ็บก็ขยับออกไปได้แล้ว”“เหตุใดเจ้าจึงได้ลืมเลือนข้า”“ไท่จื่อ โปรดถอยออกจากตัวข้า”ซีซวนพยายามใช้คำขอร้อง ทว่านอกจากไม่ถอยแล้วไท่จื่อยังจับมือนางไว้“เจ้าจำข้าไม่ได้จริงหรือซีซี”ใบหน้างดงามส่ายไปมา“ข้าไม่เคยรู้จักท่านมาก่อน ปล่อยข้าเถิด”นางดึงมือตนออกทั้งยังขยับตัวอย่างอึดอัด ความหวั่นเกรงกับร่างกายใหญ่โตที่ทาบทับทำให้ไม่อาจนิ่งเฉยได้“หากปล่อย เจ้าจะหนีข้าไปหรือไม่”อีกฝ่ายไม่ตอบ หากดูท่าทางแล้วนางย่อมไม่อยู่เฉย ความคิดของจิ่นลี่สับสนวุ่นวาย ไม่อยากให้ซีหรูมองตนด้วยสายตาหวาดกลัวเช่นนี้ แต่กลับไม่อยากปล่อยร่างบางจากอ้อมกอด“ไม่ตอบข้าก็ไม่ปล่อย”“ปล่อย...”ซีซวนยิ่งดิ้นแรงขึ้น จากผลักเปลี่ยนทุบอกหนาด้วยความกลัวระคนไม่พอใจจิ่นลี่ไม่ชอบใจกับการต่อต้านของอีกฝ่าย จึงจับมือบางสองข้างกดลงข้างลำตัว“ว่าไง ตอบมา ผู้อาวุโสกว่าถาม เจ้าต้องตอบ”อีกฝ่ายออกคำสั่งพร้อมสีหน้าข่มขู่ ซีซวนเห็นว่าดึงดันไปก็ยิ่งไม่เป็นผ

“ซีซี”ไม่เพียงหลิงเซียวเท่านั้นที่เอ่ยเรียกบุตรสาวตน ไท่จื่อเองก็เอ่ยชื่อเดียวกันซีซวนก้าวมาช้าๆ แม้ใจจะหวาดหวั่นและตัวสั่นหากก็กำมือแน่นอย่างให้กำลังใจตัวเอง นางได้ยินมาว่าไท่จื่อมาพบมารดาของตนทำให้อดไม่ได้ที่จะมาแอบฟัง แต่แล้วก็ได้ยินเรื่องที่น่าตกใจคือไท่จื่อต้องการให้นางไปอยู่บนสวรรค์ด้วยไปเป็นชายาแทนที่พระชายาคนเดิมที่หน้าตาเหมือนนาง“ท่านต้องการให้ข้าไปอยู่ด้วยโดยไม่ถามความคิดเห็นของข้า แต่มาบังคับท่านแม่ของข้า ช่างวางอำนาจสมเป็นไท่จื่อสวรรค์เสียจริง”“ซีซี”หลิงเซียวดุบุตรสาวเสียงเบาเมื่อนางเอ่ยดูหมิ่นไท่จื่อ“ท่านคิดว่าบังคับใจผู้ใดก็ได้เช่นนั้นหรือ ขอบอกเลยว่าสำหรับข้านั้นไม่ใช่ ข้าไม่อยากไปอยู่กับผู้ที่น่ารังเกียจ ผู้ที่เห็นแก่ตัวเช่นท่าน ท่านเพียงอยากเห็นหน้าพระชายาที่จากไปแล้วของท่าน แล้วต้องการให้ข้าไปเป็นภาพวาดของนาง แต่ข้าไม่ต้องการ ข้าก็คือข้า ไม่ใช่ผู้อื่น”“เจ้าคือนาง”“ข้าไม่ใช่”เมื่อจิ่นลี่ขยับมาซีซวนก็เถียงกลับพร้อมถอยห่าง“ที่นี่ไม่มีคนที่ท่านต้องการ เชิญท่านกลับไปสวรรค์อันสูงส่งของท่านเถิด อย่าได้มาระรานท่านแม่ของข้ากับข้ายังเผ่าบุปผาอีก”“หากไม่มีเจ้ากลับไป

หวังหย่งกับจางหย่งหอบฎีกาเดินทางไปกลับสวรรค์กับเผ่าบุปผาบ่อยครั้งในช่วงหลายวันที่ไท่จื่ออยู่ที่นี่ ทั้งยังไปจัดการราชกิจกับไท่จื่อในบางวันเวลานี้กระท่อมเชิงเขาในสวนดอกไม้เป็นที่พำนักไท่จื่อ ด้วยอาการซีซวนยังไม่ดีจิ่นลี่จึงยังไม่กลับสวรรค์ แม้จะไม่ได้พบหน้าอีกฝ่ายหากเขาก็ถามไถ่อาการกับอดีตเทพธิดาในทุกวันเช้าเย็น แต่อยู่ใกล้เพียงแค่นี้ทว่าไม่อาจพบได้ทำให้จิ่นลี่ยิ่งคิดถึง สุดท้ายเขาก็อดใจไม่อยู่ ขอให้เห็นว่านางดีขึ้นแม้ในยามหลับก็ยังดีร่างสูงใหญ่ปรากฏกายขึ้นในห้องของซีซวนกลางดึก ยืนมองใบหน้างดงามในยามหลับหากก็พอมีสีสันขึ้นมากว่าก่อนหน้านี้ มุมปากได้รูปขยับยิ้มเล็กน้อย อยากยื่นมือไปแตะแก้มนุ่มแต่พยายามยับยั้งใจตนเองเอาไว้ขณะนั้นซีซวนก็ขยับพลิกตัวเอียงไปทางฝั่งซ้ายแล้วนางก็สะดุ้งมือกุมอกตนเอง ทั้งยังไอออกมาเบาๆ ทำให้เขาอดกังวลไม่ได้“แค่กๆ”คิ้วเรียวขมวดก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้น ภายในห้องค่อนข้างมืด ซีซวนพยายามลุกจากเตียงช้าๆ จับทิศทางค่อยๆ เดินไปยังโต๊ะวางกาน้ำชาเพื่อรินชา แม้มีเสี่ยวชิงนอนอยู่ที่เตียงเล็กมุมหนึ่งในห้องนางด้วย แต่ซีซวนไม่อยากเรียกรบกวนอีกฝ่ายจึงพยายามด้วยตัวเองจิ่นลี่ใ

“เจ้าทิ้งข้าไปนานนัก แต่ไม่ว่านานแค่ไหนข้าก็ไม่เคยลืมเจ้าไปจากใจ”ซีซวนร้องไห้หนักขึ้นจนตัวสั่นเทา นางเองไม่ได้รับรู้สิ่งใด มีความสุขกับชีวิตใหม่ของตน ทว่าผู้ที่อยู่กับการจากลาอันแสนเศร้านั้นต้องจมอยู่กับความทุกข์ทนนานนัก รู้ซึ้งถึงหัวอกไท่จื่อที่พยายามไขว่คว้าพระชายาที่สูญเสียไปกลับคืนมา หากเป็นนางเอง แม้มีเวลาอยู่ด้วยกันเพิ่มอีกเพียงวันเดียวนางก็จะทำทุกอย่างให้กลับไปอยู่เคียงข้างไท่จื่อเช่นเดิม ในเมื่อซีหรูจากมาโดยไร้คำร่ำลาจิ่นลี่จับมือบางสองข้างที่ประคองแก้มตนไปจูบด้วยความดีใจและแสนคิดถึง ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าประชิด แตะปากได้รูปประทับจูบซับน้ำตาบนแก้มนวลให้ซีซวนหลับตาลงให้สัมผัสอ่อนโยนและอบอุ่นจากริมฝีปากไท่จื่อปลอบประโลม ก่อนจะรู้สึกได้ถึงแรงแนบชิดเหนือกลีบปากตน นางจึงขยับตอบรับจุมพิตด้วยความเต็มใจเมื่อหัวใจสองดวงที่ต่างผูกพันรักใคร่กลับมาใกล้ชิดความโหยหาจึงก่อเกิด จูบผะผ่าวแผ่วเบาจึงค่อยเพิ่มความดูดดื่มขึ้น ปลายลิ้นอุ่นรุกไล่ซีซวนก็ยินดีเปิดรับเกี่ยวกระหวัดลิ้นตนกับอีกฝ่ายตามสัญชาตญาณและความรู้สึกส่วนลึกในหัวใจ ใจดวงน้อยเต้นเร่า เนื้อตัวร้อนวูบวาบทว่าใจกลับต้องการแนบกายบดเบียด

หลังไท่จื่อเอ่ยปากขอซีซวนแต่งงานแล้วแจ้งความนี้กับอดีตเทพธิดาบุปผาเพียงวันเดียว ขบวนสู่ขอจากสวรรค์กับของกำนัลก็มาถึงยังเผ่าบุปผา“ข้าให้หวังหย่งกับจางหย่งจัดเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมสรรพแล้ว รอเพียงซีซวนตอบรับ”ไท่จื่อเอ่ยเมื่อหลิงเซียวมองของกำนัลมากมายที่นำเข้ามาในตำหนักด้วยความประหลาดใจ“ส่วนฤกษ์ยามนั้น พระมารดารอคำตอบจากเทพชะตา และพระบิดากับพระมารดายินดีให้จัดงานที่เผ่าบุปผา ทั้งสองพระองค์จะมารับชายาข้ากลับสวรรค์พร้อมกับข้า”จิ่นลี่ไม่ได้กลับสวรรค์ก็จริง ทว่าส่งสารขอราชโองการกับบิดาตนนับแต่บอกกับอดีตเทพธิดาไปว่าจะทำให้ถูกต้องทุกประการ บิดากับมารดาตนยินดีรับซีซวนเป็นสะใภ้สวรรค์โดยไม่ติดใจในข้อใด ด้วยสถานะของนางเป็นธิดาของอดีตเทพธิดาเซียนขั้นสูงสุดในเผ่าบุปผาซีซวนจะได้รับตำแหน่งพระชายาเอกไม่ต่างจากซีหรู“องค์จักรพรรดิกับฮองเฮาเมตตาซีซวนยิ่งนัก”หลิงเซียวทำได้เพียงตอบรับ รู้สึกใจหายไม่น้อยเมื่อบุตรสาวกำลังจะห่างไปจากอกตน นางไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน“ซีซวนไม่เคยต้องอยู่ห่างจากข้า ได้แต่หวังว่าเมื่อไปอยู่สวรรค์ชั้นฟ้าไท่จื่อจะเอ็นดูนาง”“ท่านก็ทราบดีว่าข้ารักซีซีมากเพียงใด นางคือชายาเพ