All Chapters of ภรรยาประกาศิต เล่ม 1: Chapter 51 - Chapter 60

ชนาวินพาปารดาหนีเข้าไปหลบในป่า พวกเขาอาจจะวิ่งเตลิดเข้าไปลึกจนหาทางออกไม่ได้เพราะรอบด้านมืดไปหมด ชนะพลไม่อยากรอแม้แต่วินาทีเดียว"เราควรไปทางนี้ครับพ่อเลี้ยง ทางนี้มีธารน้ำ"ชาวบ้านที่อาศัยอยู่แถวนี้ให้คำแนะนำ ด้วยรู้ว่าในป่ากว้างนี้มีธารน้ำที่ไหลผ่านลงมาจากน้ำตกที่ยอดเขา"งั้นเราไปทางนี้" ชนะพลบอกกับทุกคน ต่างคนต่างน้องเรียกชนาวินและปารดาเสียงดัง ระยะทางเท่าไหร่ไม่รู้ที่กคนเดินหน้าตามหาอย่างเต็มกำลัง"หนูป่าน...."เฮือก!ปารดาสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เธอพบว่าชนาวินกอดเธอไว้แต่นั่นไม่สำคัญกับหูที่แว่วได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเอง"ลุงๆ ลุงคะ"ปารดาสะกิดเรียกชนาวินที่เพิ่งหลับไป เขางัวเงียตื่นขึ้นมองคนตัวเล็กข้างตัวด้วยความมึนงง"อะไรเหรอ""ฉันได้ยินเสียง""หื้ม จริงเหรอ"ชนาวินลุกนั่งตัวตรง เขาคลายแขนออกจากไหล่อีกคนแล้วขยับตัวลุกขึ้นพยายามเงี่ยหูฟัง/พ่อเลี้ยงค้าบ คุณป่าน/ชนาวินย่นคิ้วใช่ มีคนเรียกพวกเขา หรือจะเป็นพ่อ แต่ต้องฟังให้แน่ใจเสียก่อนว่าไม่ใช่คนร้าย"นั่นไง มีคนเรียกจริงๆด้วย" ปารดาผุดลุกขึ้น จับแขนของชนาวินเอาไว้"ใช่ มีคนมาตามหาเรา" ชนาวินยิ้มออกมาพร้อมหันไปสบตาอีกคนที่ยิ้มร

ชนาวินเดินไปล้างมือในห้องน้ำ ก่อนกลับออกมาอย่างใช้ความคิด พอถูกถามตรงๆแบบนั้นมันก็ทำให้ชนาวินคิดตาม เขาเองก็ไม่เคยหาคำตอบให้เรื่องพวกนั้นนั่นสิ ในเมื่อต่างฝ่ายต่างก็ชอบพอกัน แต่ทำไมถึงไม่คบกัน สำหรับพาขวัญ เขายอมรับว่าชอบอีกคน แต่มันยังไม่ถึงขั้นจะคบหากันได้ เขาไม่ได้อยากผูกมัดใครไว้ หากเขายังไม่สามารถที่จะมีพาขวัญแค่คนเดียวได้ เขาก็ไม่อยากจะขังเธอไว้ด้วยคำว่าแฟน และเขาก็หวังว่าพาขวัญอาจจะได้เจอคนที่ถูกใจมากกว่าเขาในสักวัน แต่ถ้าวันนึงเขายังไม่มีใครและพาขวัญเองก็ไม่มีใคร เราอาจจะตกลงคบหากันจริงๆจังๆก็ได้ แต่มันไม่ทันแล้วตอนนี้เบามีปารดา และมันจริงอย่างที่แม่บอก เขาควรให้เกียรติเธอในฐานะภรรยา จนกว่าจะหย่าขาดจากกันเมื่อให้ข้อมูลที่สถานีตำรวจเรียบร้อยแล้วเกริกก็พอผู้เป็นนายกลับมาที่บ้าน ชนะพลเรียกหาชนาวิน ชายหนุ่มกำลังจะออกไปตรวจงานที่ไร่พอดี"มีอะไรครับพ่อ""นั่งก่อน" ชนะพลมองลูกชาย"ตกลงมันเรื่องอะไรกันพ่อ ผมมั่นใจนะว่าเราไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกับใคร ทำไมโดนไล่ยิง"ตั้งแต่จำความได้ ที่ไร่ทำธุรกิจแบบขาวสะอาด ไร่รอบๆก็อยู่กันแบบถ้อยทีถ้อยอาศัย ไม่เคยที่จะมีปัญหากับใครเลยในแถบนี้ การที่ถ

หลังมื้ออาหาร ชนาวินพาปารดามาที่สวนข้างบ้าน วันนี้พระจันทร์เต็มดวงกลมสวยอย่างที่ชนะพลว่าไว้จริงๆ"ตรงนี้เห็นพระจันทร์ใหญ่จังเลยค่ะ"ปารดายกมือขึ้นทาบทับลงบนพระจันทร์ดวงโต แต่กางมือเท่าไหร่ก็บดบังมันไม่มิด"นั่นสิ" ชนาวินนั่งลงข้างๆปารดา เขาเหลือบมองอีกคนที่อยู่ ๆก็เงียบขึ้นมา"เมื่อก่อนตอนอยู่กับยาย ยายก็ชอบพามานั่งมองพระจันทร์ ยายบอกว่าแม่สวยเหมือนพระจันทร์" เธอพูดขึ้น ขณะที่ตาก็ยังมองไปไกลที่พระจันทร์กลมโตนั้น"แล้วสวยจริงไหม""ไม่รู้สิ ป่านจำไม่ได้ เห็นแค่ในภาพถ่ายก็สวยนะคะ ยายบอกว่าแม่เสียไปตอนป่านสองขวบ เป็นมะเร็งน่ะ ป่านอยู่กับยายมาตลอดพอยายเสียตอนสิบขวบ ป่านก็ย้ายไปอยู่กับพ่อ" เธอพูดเบาๆบอกเล่าเรื่องราวที่ปกติไม่ค่อยบอกใครให้กับชนาวินได้ฟัง ปารดารู้สึกไว้ใจอีกคนหลังจากผ่านช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายมาด้วยกัน"เหงาไหม" เขาถามขึ้น"..." ปารดาหันหน้ามาหาเขาสายตาไหววูบไปกับคำถาม"ขอโทษที่ถาม ไม่ต้องตอบก็ได้" เมื่อสบแววตาหม่น เขาเหมือนใช้คำถามผิดกับอีกคน ชนาวินรู้สึกผิดขึ้นมา"เหงาค่ะ เวลาที่ไปโรงเรียน เห็นแม่เพื่อนมารับมันเหงามาก เพื่อนคนอื่นมีแม่คอยดูแล แต่ป่านมีแค่ยาย ตั้งแต่เล็

บริษัท เจทีคอเปอเรชั่น จำกัดบนชั้นสี่สิบของตึกสูงระฟ้าที่ตั้งของบริษัทส่งออกยักษ์ใหญ่อย่างเจทีคอเปอเรชั่น ชัยยศยืนมองแผ่นฟ้ากว้างผ่านกระจกหนาตรงหน้า สีหน้าเรียบนิ่งจนเยือกเย็นของอีกคนไม่เคยประดับรอยยิ้มเลยสักครั้ง แววตาดุดันมองไปไกลคล้ายกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง"นายครับ ผมให้พวกมันไปซ่อนตัวที่ชายแดนเรียบร้อยครับ" พวัตเข้ามารายงานหลังจากที่จัดการส่งมือผืนสองคนที่ทำงานพลาดไปชายแดนตามคำสั่งผู้เป็นนายเรียบร้อยแล้ว"หาคนใหม่ไปคอยจับตาดู พลาดไปครั้งนี้พวกมันคงระวังตัวแจ ให้คนไปเฝ้าบ้านไอ้ธีรยุทธด้วย แล้วลูกสาวคนโตของมันหาตัวเจอหรือยัง" น้ำเสียงเคร่งขรึมกับท่าทางสุขุมน่าเกรงขามของชัยยศทำให้หลายคนหวั่นเกรง แม้แต่พวัตที่ทำงานด้วยกันมานานก็ยังเกร็งทุกครั้งเวลาที่รับคำสั่งโดยตรง"ยังครับ เธอซ่อนตัวเก่งเหมือนมีคนคอยช่วยตลอดเวลาเลยครับ คนของเราไม่เจอเธอเลย""เพิ่มคนอีก ตามหาให้ทั่วแล้วจับตัวมาให้ได้ เข้าใจไหม""ครับนาย""วันนี้ฉันจะกลับบ้านสวน บอกคนที่นั่นเตรียมอาหารให้ด้วย""กลับบ้านสวนเหรอครับนาย แล้วคุณท่าน" พวัตทักท้วง"ทำไม ฉันจะกลับไปหาพ่อฉันบ้าง ผิดหรือไง ทำตามที่ฉันสั่ง ออกไปได้แล้ว" ชัย

"โห้ย อิ่ม"ปารดาแทบจะแผ่อยู่ตรงนั้น เมื่อได้กินของอร่อยที่คุ้นชินจนซัดเข้าไปเสียเต็มคราบ"อิ่มจริงๆแหละ" อีกคนที่อิ่มตื้อไม่แพ้กันก็ชนาวินนั่นแหละ ไม่ว่าปารดาจะคีบอะไรมาให้เขาก็กินมันจนหมด จนตอนนี้ท้องตึงไปหมดแล้ว"มีของหวานด้วยนะป่านเอาไหม" กระถินพูดขึ้น พลางยื่นถ้วยขนมหวานที่เป็นทับทิมกรอบให้ดู"ลุงเอาขนมหวานไหมคะ" ปารดาหันไปถาม"ยังกินไหวอีกเหรอเราน่ะ" เขาบ่นออกมาพลางส่ายหน้าปฏิเสธ"ก็อยากกินนี่คะ" ปารดาบอก แล้วจูงมือกระถินพากันไปเลือกขนมหวานที่มีให้เลือกสองสามอย่าง ก่อนกลับมาพร้อมไอศกรีม"ชอบกินแต่ไอติมเหมือนเดิม" กระถินว่าให้เบาๆ ทั้งที่บอกให้เลือกขนมหวาน แต่พอเจ้าตัวเห็นไอศกรีม ก็เลือกไอศกรีมเฉยเลย"ก็คนมันชอบนี่" คนตัวเล็กว่าพลางกัดไอศกรีมเข้าปากอย่างอารมณ์ดีชนาวินมองภาพนั้นแล้วได้แต่ส่ายหน้าไปมาเบาๆ มองดูปารดาหยอกล้อเล่นกับกระถินและชงโคก็พลอยยิ้มไปด้วย"มากันบ่อยเหรอครับที่นี่" ชนาวินถามปานนท์"นานๆทีครับ เห็นว่ามีโปรโมชั่นหมูกระทะกระถินเขาก็เลยมาชวน" ปานนท์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม สายตาก็มองชงโคที่คอยดูแลปารดาราวกับเป็นคุณแม่ ปารดาที่เอาแต่อ้อนก็เหมือนเด็กเล็กๆ พอเห็นแบบนี้ก็พลอย