Semua Bab ภรรยาประกาศิต เล่ม 1: Bab 71 - Bab 80

ครอบครัวชนะพลวัตรพาปารดามาถึงที่โรงพยาบาลซึ่งธีรยุทธรักษาตัวอยู่ก็ตอนค่ำแล้วอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นรุนแรงมากทำให้อาการของธีรยุทธโคม่าต้องใช้เครื่องช่วยหายใจและอยู่ในไอซียู ส่วนนภาที่นั่งรถไปด้วยกันก็บาดเจ็บสาหัสกระดูกหักหลายแห่ง แต่ก็ยังไม่ถึงกับต้องนอนไอซียู และถูกส่งไปยังห้องพิเศษที่จัดเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้ว“มันเกิดอะไรขึ้นคะ” ปารดาที่ยืนอยู่หน้าห้องไอซียูแววตาเลื่อนลอย มองคนที่นอนนิ่งๆมีสายอะไรต่อมิอะไรระโยงรยางค์เต็มไปหมดเธอทำได้แค่มองจากตรงนี้ผ่านกระจกบานใหญ่เพราะไม่สามารถเข้าไปด้านในได้เนื่องจากหมดเวลาเยี่ยมไปแล้วต้องมาใหม่วันพรุ่งนี้“ตำรวจโทรมาแจ้งค่ะ ว่าคุณท่านกับคุณนายได้รับอุบัติเหตุ เรื่องอื่นจากนั้นนมไม่รู้เลยค่ะคุณหนู” นมแย้มพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทามือที่จับปารดาอยู่เย็นเฉียบนางตกใจมากที่ได้รับข่าวว่าเจ้านายทั้งสองประสบอุบัติเหตุในช่วงบ่ายที่ผ่านมา นางไม่รู้จะหันไปหาใครเลยโทรหาปารดา แต่ก็ไม่คิดว่าปารดาจะมาถึงในเวลาอันรวดเร็วขนาดนี้“วันนี้เรายังเยี่ยมไม่ได้ พรุ่งนี้เราค่อยมาใหม่นะ ส่วนคุณนภา แม่ให้

“ขี้เซา” เสียงบ่นเบาๆและแรงกดจูบที่หน้าผากมนส่งผลกระทบให้คนในอ้อมแขนขยับตัวเล็กน้อย ก่อนขยับเข้าซุกกับอกอุ่นอีกครั้งไม่มีทีท่าว่าจะตื่นง่ายๆชนาวินยิ้มน้อยๆ มองใบหน้าจิ้มลิ้มตรงหน้าทำให้เขาอดใจไม่ไหวที่จะกดจูบลงไปที่แก้มนิ่มอย่างแผ่วเบาอีกรอบ ยอมรับว่าบ้าไปแล้ว นอกจากที่นอนกอดร่างนุ่มนิ่มเอาไว้ทั้งคืนเขาตื่นมาจ้องหน้าอีกคนอยู่เกือบชั่วโมงแล้วยังขโมยหอมแก้มเด็กคนนี้ไปอีกหลายครั้งโดยที่เจ้าตัวไม่รู้สึกเลยสักนิด เขายกมือขึ้นหยิบปอยผมที่ตกลงมาขึ้นให้พ้นทาง แล้วมองจ้องใบหน้านวลนิ่ง นี่ถ้าตื่นมาจะอาละวาดขนาดไหนกันหลังจากพามานอนบนเตียงด้วยกัน เขาก็หลับไปทั้งที่กอดเธอเอาไว้ทั้งคืน ตื่นมาแขนที่ถูกทับอยู่ถึงกับชาไปหมด แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นเขากลับรู้สึกประหลาดในใจอยากให้ปารดาอยู่ในอ้อมแขนของเขาอีกนานๆก็เลยไม่ยอมปลุก แล้วยังจะความคิดพิเรนทร์อยากลองหอมแก้มภรรยาหลอก ๆ คนนี้ดูสักครั้งนั่นอีก แต่พอได้ทำครั้งหนึ่งกลับห้ามใจตัวเองไม่ให้ทำครั้งถัดไปไม่ได้ แล้วก็มานั่งกร่นด่าตัวเองในใจว่านี่เขาบ้าไปแล้วหรือยังไง“อือ...” เสียงครางเบาๆนั่นทำให้

ร่างเล็กขยับตัวและลืมตาขึ้นมาในสภาพอิดโรย ตากลมกวาดมองไปรอบๆ พยายามจะลุกขึ้นจากเตียงที่นอนอยู่ รังรองถลาเข้าไปหาคนที่ตื่นขึ้นมา"หนูป่าน เวียนหัวอีกไหมลูก" ถามด้วยความเป็นห่วง ยกมือลูบแขนเบาๆ"คุณพ่อ" หญิงสาวพึมพำ "คุณแม่คะ คุณพ่อป่านล่ะคะ" พอได้สติก็ถามหาธีรยุทธก่อนเป็นคนแรก อะไรต่อมิอะไรก่อนหน้ามันเริ่มชัดเจนมากขึ้น คำพูดของหมอแว่วเข้ามาในมโนสำนึก ปารดาวาดขาลงจากเตียง สภาพเหมือนคนกำลังไม่มีสติเธอเดินลอย ๆออกมาจากห้องนั้น มีรังรองเดินตามมาติดๆ แม้ว่ารังรองจะร้องเรียกแต่เหมือนปารดาจะไม่รับรู้อะไรอีกต่อไปสองเท้าสั่งให้เดินไปในทิศทางที่เธอรับรู้ว่าจะต้องไปหาธีรยุทธได้ที่ไหนและปารดาก็มาหยุดที่หน้าห้องสำหรับจ่ายร่างไร้วิญญาณเพื่อนำกลับไปทำพิธีกรรมตามความเชื่อทางศาสนา"มารับศพเหรอคุณ" เจ้าหน้าที่ห้องเก็บร่างไร้วิญญาณร้องถามขึ้น ปารดาจึงพยักหน้าเบาๆ"ขอเข้าไปหาหน่อยได้ไหมคะ" เธอพูดเสียงสั่น เจ้าหน้าที่จึงเดินนำเข้าไปรังรองเดินตามมาทันที่หน้าห้องนั้น รีบโทรหาสามีและลูกชายที่ไปจัดการเรื่องต่างๆให้ ก่อนจะรีบเดินตามปารดาเข้าไปในห้องนั้น"อึก.

ปารดาอาบน้ำเสร็จแล้ว เธอกำลังประทินผิวตัวเองอยู่หน้าตู้กระจก สองสามวันมานี้ไม่ค่อยได้นอนเล่นเอาขอบตาคล้ำไปเหมือนกัน พอแตะแต้มครีมบำรุงผิวเรียบร้อยก็กำลังจะลุกขึ้นเดินไปที่เตียง แต่ร่างสูงตรงหน้าที่ยืนเปลือยท่อนบนอยู่ก็ทำเอาปารดายกมือปิดปากพลางกวาดตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วขำพรืดออกมา“คึคึ น่ารักนะคะ ใส่ได้พอดีเลย” ในขณะที่ปารดากำลังขำกับภาพตรงจนอยากหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเก็บภาพเอาไว้ดู ชนาวินก็มุ่นคิ้วแน่น นึกขัดเคืองในใจ ไม่น่าไว้ใจให้ปารดาหาเสื้อผ้าให้เลย เสื้อนี่ก็ตัวเล็กเกินไปเขาคงใส่ไม่ได้หรอก ส่วนกางเกงนี่ถึงจะใส่ได้ก็ดันเป็นลายการ์ตูนเสียอีก แล้วดูนะ ยังจะมาขำอีกเด็กบ้า“ไม่ต้องมาขำเลยไปนอนได้แล้วไป” เขาทำหน้าตึงขึงตาใส่ ออกอาการเซ็งๆแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรอีก ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาที่ขนาดใหญ่กว่าที่บ้านของเขา กอดผ้าห่มสีชมพูลายกระต่ายเอาไว้แนบอก/ให้ตาย ผ้าห่มยังกระต่ายเลยเหรอเนี่ย/ เขาฟึดฟัดอยู่คนเดียวในใจ แต่เจ้าของห้องตัวแสบหัวเราะคิกคักให้ได้ยิน นี่คงเป็นเสียงหัวเราะแรกในรอบหลายวันมานี้ที่ปารดามี งั้นก็ช่างมันเถอะ ถ้ามันทำให้อีกคนย

เมื่อเสร็จจากงานทุกอย่างที่วัดเรียบร้อยแล้ว ทั้งหมดก็มารวมกันอยู่ที่บ้านพัฒนกรกุลของปารมี ที่ตอนนี้ชนะพลสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด“ลุงคงต้องบอกว่า ลุงเสียใจนะแต่การตายของพ่อหนูคงไม่ใช่อุบัติเหตุทั่วไป ตำรวจพบจุดน่าสงสัยหลายแห่งและจากบันทึกภาพบนท้องถนน รถคันที่วิ่งตัดหน้านั่น ทำท่าทางเหมือนจงใจเพราะในภาพมันรอจังหวะที่จะพุ่งเข้าใส่ ตอนนี้ตำรวจกำลังตามตัวเจ้าของรถคันนั้นอยู่”“หมายความว่ามีคนจงใจทำให้คุณพ่อเกิดอุบัติเหตุใช่ไหมคะ” ปารมีถามออกมาสีหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างกัน จับมือของปารดาแน่นเมื่อได้ยินแบบนั้น“คงต้องบอกว่าใช่ และพวกเราคิดว่าน่าจะเป็นฝีมือคุณใหญ่ค่ะ เขาอยากล่อให้หนูป่านออกมาจากไร่” รังรองตอบแทน“มันจะเกินไปแล้วนะ หนูจะไม่ยอมให้คุณพ่อตายฟรีหรอก นี่มันทำกันเกินไปแล้ว ไปค่ะเราไปกัน” ปารดาโมโหหนักเมื่อได้ยิน ลุกขึ้นยืนดึงแขนชนาวินลอกให้ไปด้วยกัน“ไปไหน?” ชายหนุ่มมองอีกคนด้วยความสงสัย“ไปคุยกับเขาให้รู้เรื่องว่าจะเอายังไง ในเมื่อยังไงก็ต้องเจอกันเราก็ไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” ปารดาที่ไม่มีสติแล้วในตอนนี้มุ่งมั่นที่จะรู้ความจริงเพียงอย่างเดียวว่าชัยยศต้องการอะไรกันแน่ แค่อยากกำจัด