Semua Bab ภรรยาประกาศิต เล่ม 1: Bab 91 - Bab 100

"พวกมันทำตัวไร้ขื่อแปรขนาดนี้เชียวเหรอ" ชนะพลทุบโต๊ะปัง โมโหจนสันกรามปูดโนน"โชคดีที่เราเปลี่ยนรถกัน ไม่อย่างนั้นก็คงเป็นพวกเราครับ" ขนาวินหน้าเครียดไม่ต่างกัน เขามองปารดาที่นั่งกอดรังรองเอาไว้ตั้งแต่กลับมาถึง"ป่านสงสารพวกพี่ๆ" ปารดาหน้าเสีย บอดี้การ์ดพวกนั้นต้องมาตายเพราะเธอ"ไม่เป็นไรนะคะ พวกเขายินดีจะมอบชีวิตให้หนูอยู่แล้ว เราจะจัดการงานศพพวกเขาอย่างดีและดูแลครอบครัวของพวกเขาด้วย" รังรองปลอบใจ"แต่ป่านไม่อยากให้ใครตาย" พูดเสียงเครือใส่ ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้คนเหล่านั้นต้องตาย"ในเมื่อมันอยากให้หนูป่านตาย เราก็ให้หนูป่านตายสมใจพวกมัน" ชนะพลพูดแล้วคว้าโทรศัพท์ โทรหาสารวัตรบุรินทร์ให้ช่วยจัดการอะไรบางอย่าง คุยกันอยู่นานก่อนจะหันมามองทุกคน"ต่อไปนี้ แกกับหนูป่านได้ตายไปแล้ว พ่อจะส่งแกกับหนูป่านไปอยู่ที่คอนโดก่อนถึงวันงาน ที่เหลือพ่อจะจัดการเอง เข้าใจนะ" เขาพูดเสียงเครียดในเมื่อพวกมันอยากให้ลูกๆของเขาตายจากอุบัติเหตุครั้งนี้ เขาก็จะจัดให้สมใจ"ครับพ่อ" ชนาวินเองก็เครียดไม่ต่างกัน เขาเป็นห่วงความรู้สึกของปารดามากกว่าใคร มันคงทำให้เธอสะเทือนใจมากเลยทีเดียวและเป็นอย่างท

ท่ามกลางความแตกตื่นของแขกที่มาร่วมงานรวมถึงชัยยศเองก็ตาม นักข่าวรุมล้อมถ่ายภาพปารดาในชุดสวยสง่าที่ตอนนี้ไม่ได้เป็นแค่เด็กสาวธรรมดาอีกต่อไป เธอคือทายาทเพียงคนเดียวของธนทรัพย์รุ่งเรืองที่หายตัวไปนานกว่ายี่สิบปี"ท่านครับ ขอสัมภาษณ์ได้ไหมครับ" นักข่าวเริ่มกรูกันเข้ามา แต่สุรเดชห้ามเอาไว้"เอาไว้เสร็จจากการแถลงผลประกอบการ ผมจะให้สัมภาษณ์พร้อมหลานสาวครับ ต่อได้เลยนะชัยยศ" เขาส่งสายตาเป็นต่อไปที่ชัยยศที่ยืนอยู่เหนือแท่นโพเดียม ก่อนพาหลานสาวและทุกคนไปนั่งที่โต๊ะวีไอพีเพื่อฟังชัยยศพูด"ครับ เป็นเรื่องน่ายินดีที่สุดแห่งปีเลยนะครับ ถ้าอย่างนั้น เรามาเริ่มกันเลยนะครับ" ชัยยศที่ถูกหักหน้าทำได้เพียงอ่านแถลงการณ์ต่อไปอย่างไม่มีติดขัดหนุ่มใหญ่พูดอย่างคล่องแคล่วและปั้นหน้ายิ้มออกสื่อ"มันคงกระอักที่เห็นหนูป่าน" สุรเดชกระซิบใส่รังรอง"คุณพ่ออย่าเพิ่งวางใจค่ะ คุณอย่างคุณใหญ่ แผนการเยอะแยะ ต้องระวังตัวให้มากนะคะ" เธอเป็นกังวลเหลือเกิน คนอย่างชัยยศคงไม่ยอมให้ตัวเองเสียหน้า"มันไม่กล้าหรอก วันนี้แขกเยอะ ไหนจะนักข่าวอีก เชื่อพ่อ เดี๋ยวพ่อจัดการเอง" สุรเดชนั้นมั่นใจ ชัยยศรักหน้าตัวเองยิ่งกว่าอะไร คงไม่ยอมใ

วันแรกที่ต้องเข้าไปในบริษัทในฐานะผู้บริหารคนใหม่ทำเอาปารดาตื่นเต้นไปหมด แต่ต้องทำหน้าขรึมนิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว เพราะมาถึงวันแรกก็ต้องเข้าประชุมผู้บริหารเลยปารดานั่งหัวโต๊ะมีธนาทิมเป็นเลขาคอยช่วย และมีชนาวินยืนดูสถานการณ์อยู่มุมห้อง มีบอดี้การ์ดอีกสามสี่คนยืนคุมสถานการณ์ที่ด้านนอก รอแค่บอร์ดบริหารเข้าประชุมอย่างพร้อมเพียงไม่นานผู้บริหารระดับสูงและผู้ถือหุ้นก็มาพร้อมหน้ากัน และนั่งประจำที่ ชัยยศเดินเข้ามาเป็นคนสุดท้ายเขาเหลือบตามองหลานสาวนอกไส้ที่นั่งอยู่ในตำแหน่งที่เขาเคยนั่งมาตลอด คิ้วหนากระตุกเล็กน้อยแต่ยังควบคุมอารมณ์ได้ดีตั้งแต่ที่เขาเดินทางมาถึงที่ตึกมีการเพิ่มการรักษาความปลอดภัย มีพนักงานรักษาความปลอดภัยชุดใหม่เข้ามาประจำตำแหน่งมากมายซึ่งเขาไม่รู้จัก แล้วยังจะบอดี้การ์ดอีกหลายคนด้านนอกนั่น ทำให้พอจะเดาได้ว่าผู้บริหารคนใหม่ระวังตัวเป็นอย่างดี"ขอโทษนะครับที่ช้า" ชัยยศนั่งลงที่เก้าอี้ซึ่งว่างอยู่ด้านขวาในฐานะรองประธานบริหาร ปารดาแสดงสีหน้าไร้อารมณ์ออกมาน่าเกรงขาม"ถ้ามากันพร้อมแล้ว เริ่มกันเลยนะครับ" ธนาทิมแจกจ่ายเอกสารให้กับบรรดาผู้บริหารและผู้ถือหุ้นทุกคนที่นั่งอยู่ สีหน้าท

ปารดาหน้านิ่วคิ้วขมวดที่โต๊ะทำงานประจำตำแหน่งมีเอกสารต้องเซ็นนิดหน่อยหลังจากกลับมาจากการประชุมโดยมีธนาทิมคอยช่วยดูและอธิบายให้ฟัง มีชนาวินคอยมองอยู่ห่างๆ ส่วนเหล่าบอดี้การ์ดยืนคุมสถานการณ์ที่ด้านนอก ใครก็ตามที่ไม่ได้รับอนุญาติจากปารดาจะไม่มีสิทธิ์เข้าไปด้านในจนกระทั่งเวลาเลิกงาน ชนาวินก็พาปารดากลับบ้านด้วยรถที่สุรเดชส่งมาให้ใช้ มีบุญบอดี้การ์ดที่พ่วงตำแหน่งคนขับรถมือดีคอยดูแล และมีรถของบอดี้การ์ดอีกคันขับตามมาอีกที ส่วนป่าสนน่ะเขาให้คอยช่วยงานพ่ออยู่ที่เชียงใหม่อีกทีเผื่อมีอะไรต้องจัดการ"หิวจัง" ปารดาบ่นขึ้นมา เมื่อกลางวันเธอทานได้น้อยเพราะเครียดก่อนเข้าประชุม แล้วตอนนี้ท้องก็เริ่มร้องแล้ว"เดี๋ยวเฮียสั่งอะไรให้ทานนะคะ" ชนาวินที่โอบปารดาเอาไว้หลวมๆลูบมือที่แขนแล้วกดสั่งอาหารให้ไปส่งที่คอนโดปารดาอิงแอบสามีอย่างสบายใจ เมื่อเช้าเธอกังวลไปเสียหมด ทั้งหวาดกลัวทั้งเครียด กลัวว่ามันจะออกมาไม่ดีและกลัวจะถูกโจมตี แต่พอมาถึงตอนนี้ เธอรู้สึกโชคดีที่มีกำลังใจคนนี้อยู่ข้างๆ มันทำให้เธอผ่านพ้นอุปสรรคมาได้ และต่อไปนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไร เธอจะไม่กลัว"พ่อเลี้ยงครับ มีรถแปลกๆตามมาครับ" บุญที่รับหน้าที

ชัยยศหัวเสียที่ลูกน้องทำงานพลาด เขาอาละวาดอยู่พักใหญ่ด้วยความหงุดหงิด แต่วันนี้เขาไม่มีเวลามาจัดการลูกน้องที่ทำงานชุ่ย กับแค่เด็กคนเดียวก็จัดการไม่ได้สักทีชัยยศมีนัดส่งของล็อตใหม่ ของจะเข้าท่าเรือในเวลาเที่ยงคืน และชัยยศก็มารอรับสินค้าเองเช่นทุกครั้ง เขาไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นเพราะสินค้าที่ส่งมาค่อนข้างอันตรายและผิดกฎหมายเขาไม่อยากให้ใครทำพลาดแล้วส่งผลกระทบมาถึงเขา"นายครับ อีกสิบนาทีเรือจะเทียบท่าครับ" พวัตเข้ามารายงาน ชัยยศพยักหน้าวางแก้ววิสกี้ในมือลง ลุกขึ้นเต็มความสูง ยืนมองเรือของเจทีแล่นเข้ามาจอดเทียบท่า ก่อนจะเดินนำลูกน้องออกไประหว่างนั้น ในมุมหนึ่งที่ไกลออกไป ช่างภาพที่ถูกธนาทิมว่าจ้างก็กำลังกบดานและทำงานของตัวเอง จากที่จุดที่อยู่ คนของชัยยศไม่มีทางหาเจอ เพราะเป็นมุมสูงบนหลังคาของตู้คอนเทนเนอร์และอาศัยความมืดอำพรางตัวเลนส์เทเลตัวใหญ่ส่องซูมจับภาพรัวๆ ตั้งแต่ที่ขัยยศมาถึงท่าเรือจนกระทั่งออกมายืนรับของที่จุดนัดหมาย ลังไม้หลายใบถูกลำเลียงลงมาจากบนเรือวางเรียงรายบนพื้นชายร่างสูงชาวต่างชาติคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมด้วยลูกน้องอีกหลายคน ชัยยศเดินเข้าไปหาทั้งคู่จับมือกัน ก่อนที่พวกลูกน้อ