All Chapters of สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน: Chapter 61 - Chapter 70

“เสี่ยวฟาง!”“พี่มู่ข้านึกว่าจะมาไม่ทันเสียแล้ว นี่ของขวัญวันแต่งงานเจ้าค่ะ” หลิวฟางอี้ยืนหอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย นางเร่งเดินเร็วด้วยความกลัวว่าจะไม่ทันพิธีในงาน พร้อมไม่ลืมยื่นของขวัญที่ตั้งใจเตรียมให้แก่ผู้เป็นดั่งพี่ชายแท้ ๆ“ย่อมทัน ๆ ” มู่ฮ่าวอี้มองดูน้องสาวที่เขานั้นรักเหมือนน้องแท้ ๆ ด้วยสายตาเอ็นดู นี่นางโตเป็นสาวแล้วจริง ๆ สินะ“ยัยหนูหลิว”“คารวะท่านลุง ท่านป้ามู่เจ้าค่ะ”“อั๊ย! ไม่มากพิธี ๆ ดูสิไม่เจอเจ้าเสียนานนี่เจ้าโตเป็นสาวแล้วรึนี่ งดงามนัก” นายท่านมู่และฮูหยินต่างปรี่เข้ามาหาคุณหนูหลิวพร้อมมองนางด้วยสายตาเอ็นดู สตรีน้อยนางนี้ช่างน่าสงสารคราเด็กแม่แท้ ๆ ก็ตายจากไป ครั้นในตอนนี้บิดาก็ล้มป่วยแถมมีหนี้สินมากมายอีก นี่นางยืนหยัดได้ในทุกวันนี้ก็ย่อมเก่งมากแล้ว“เจ้าสาวมาแล้ว บรรเลงเพลงตระกูลสามัคคี สองตระกูลปรองดองฟ้าดินเป็นพยาน!”สตรีในชุดแดงปักลวดลายด้วยดิ้นด้ายทองงดงาม สวมใส่ประดับเครื่องหัวด้วยเครื่องประดับที่ทำอย่างประณีตจากทองคำสมฐานะคุณหนูรองตระกูลใหญ่ ในมือถือพัดยกปิดหน้า ส่วนอีกข้างก็ยกจับแขนแกร่งของผู้เป็นพี่ชายเดินเข้ามายังลานพิธีตระกูลมู่พลันสายตาคมของฟู่หลาง

“ฮึก ๆ ” เสี่ยวฟางเวลานี้ทำได้เพียงยืนนิ่งสะอื้นไห้ นางกำลังรอฟังว่าพวกเขานั้นรวมหัวกันกลั่นแกล้งนางเช่นไรอีก ‘เสี่ยวฟาง ฟังให้พอ คนพวกนี้มีสิทธิ์อะไรมาล้อเล่นกับความรู้สึกนางเช่นนี้กัน’“เจ้าคิดจริง ๆ นะหรือเสี่ยวฟางว่าพี่ฟู่จะชอบเจ้าจริง ๆ เฮอะ! อัปลักษณ์เช่นเจ้านะหรือไม่รู้จักเจียมตัวเสียเลยนะ ข้าจะใจดีบอกเจ้าให้แล้วกันในฐานะที่เจ้าและข้า...หึ” ฟ่านหลี่หลินใช้นิ้วเรียวจิ้มลงช้า ๆ ที่ไหล่ของหลิวฟางอี้ก่อนจะออกแรงผลักจนคุณหนูหลิวที่ไม่ระวังตัวเซล้มลงไปกองที่พื้น“โอ๊ย! ฮึก” มืออวบค่อย ๆ กำแน่นปิดเปลือกตาแน่นด้วยหัวใจที่บีบรัดจนเจ็บ นางไม่น่าเลย ไม่น่าเลยจริง ๆ ไม่น่าไปหลงกลคุณชายปีศาจเช่นฟู่หลางเทียน หึ! บุรุษรูปงามและเพียบพร้อมรอบด้านเช่นเขาจะมาหลงรักสตรีเช่นนางได้เช่นไรกัน ‘เสี่ยวฟางเจ้าตื่นเถิด’“เสี่ยวฟาง” ฟู่หลางเทียนไม่อาจทนเห็นนางถูกรังแกได้อีกต่อไป กายแกร่งเตรียมถลาเข้าไปหานางหากแต่ถูกเจียวมิ่งรั้งไว้เสียก่อน“คุณชายใจเย็นขอรับ สงวนท่าทีก่อนแผนเรายังไม่สำเร็จ” เจียวมิ่งนึกสงสารคุณหนูหลิวนางอยู่ไม่น้อย และเชื่อเต็มบ่าว่าคุณชายของตนนั้นก็ย่อมมีใจให้นางเช่นกันแต่หากปล่อยให้คุณชา

[จวนตระกูลหลิว]“คุณหนูเราจะไปที่นั่นจริง ๆ รึเจ้าคะ” เจิ้งซินที่กำลังช่วยคุณหนูของนางเก็บข้าวของที่จำเป็นลงหีบ“อืม” หลิวฟางอี้ในยามนี้ไม่สดใสดั่งเดิมอีกต่อไป ใบหน้าเรียบนิ่งที่ยังเจือกระแสเสียงสะอื้นน้อย ๆ และดวงตาที่มีริ้วความเสียใจพาดผ่านยังมีออกมาให้ได้เห็น“โธ่! คุณหนู” เจิ้งซินที่เห็นคุณหนูของตนตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ก็สงสารอยู่ไม่น้อย“เจ้าเลิกถามมากแล้วไปเก็บของได้แล้วหากจะไปกับข้า หากไม่ไปละก็”“ไป ๆ เจ้าค่ะ ไป ๆ” เจิ้งซินหน้าตาเลิ่กลั่นรีบกุลีกุจอวิ่งออกจากห้องของหลิวฟางอี้ทันทีเสี่ยวฟางทำได้เพียงส่ายหน้าช้า ๆ ให้กับสาวใช้ตัวน้อย เมื่ออยู่คนเดียวคล้ายความคิดหวนกลับไปนึกถึงอดีต พลันทำให้น้ำตาไหลกลิ้งลงมาอีกรอบ สายตาเหลือบมองไปเห็นข้าวของที่เคยได้รับจากฟู่หลางเทียนพลันเกิดความวูบโหวงขึ้นที่อกจนต้องลุกไปคว้ากวาดทั้งหมดลงในหีบไม้เตรียมส่งคืนไปให้เขา ความทรงจำหลอกลวงไม่จำเป็นต้องมีมันอีกต่อไป ต่อแต่นี้ไปนางจะใช้ชีวิตของนางให้ดี นางจะต้องพาตระกูลหลิวออกจากเงาตระกูลฟู่ให้ได้ภายใต้ท้องรัตติกาลอันมืดมิด ปรากฏบุรุษชุดดำกะโดดเร้นกายไปในความมืด เท้าวิ่งไต่ไปตามหลังคาเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็

~อ้าววางดี ๆ ค่อย ๆ ของแพง ๆ อย่างนั้น ๆ~~มา ๆ อ้าว มาเลือกได้เลย ๆ เชิญ ๆ~~นี่พวกเจ้า ร้านกว่างเหยาออกสินค้าตัวใหม่ ได้ยินว่างามนัก ไปดูกันเถอะ เร็วเข้า ๆ~~ถังหูลู่ ๆ หวาน ๆ ขอรับ ๆ เชิญ ๆ~~ฮึ ๆ คุณชายเจ้าขา มา ๆ ฮึ ๆ มาดื่มน้ำชากับข้าเจ้าค่ะ เชิญ ๆ~~เสี่ยวหลงเปา ๆ ร้อน ๆ เจ้าค่ะ อ่ะนายท่านเอากี่ลูกดีเจ้าคะ~~ผลไม้สด ๆ ใหม่ ๆ ดอกไม้สวย ๆ จากภูเขาเลยนะมา ๆ ~“ถึงแล้วล่ะ” ฉู่ยู่หลงเอ่ยยิ้ม ๆ แคว้นฉู่และเจียงซีนั้นอยู่ไม่ห่างไกลกันมากเดินทางไม่เกินครึ่งวันก็ถึงภาพการค้าที่คึกคัก ทิวทัศน์ที่ล้อมรอบด้วยทะเลสาบและอีกด้านเป็นภูเขาและทุ่งหญ้า ท่าเทียบเรือขนาดใหญ่ บ้านเมืองร้านรวงแลเป็นระเบียบ การค้าคึกคัก ผู้คนสวมใส่อาภรณ์หลากหลายแปลกตาทำให้หลิวฟางอี้และเจิ้งซินมองด้วยความตื่นเต้น ก่อนที่ฉู่ยู่หลงจะพานางไปยังร้านที่นางต้องการไปแล้วขอตัวกลับไปก่อน“เอ่อ ข้าเรียกเจ้าว่าเช่นไรดี”“อ่อ ท่านเรียกชื่อเล่นข้าก็ได้ เสี่ยวฟาง” หลิวฟางอี้แม้เจอกันหลายครั้งและนั่งรถม้ามาด้วยกันมีเพียงพูดคุยเรื่องทั่วไปแต่กลับลืมแนะนำตัวไปเสียสนิท“ข้ายู่หลง มีอะไรเจ้าไปหาข้าได้ที่นั่น” ฉู่ยู่หลงเอ่ยแนะนำตัวยิ้ม ๆ

ฟู่หลางเทียนและเฉินเจียวมิ่งใช้เวลาเดินทางถึงสองวันเต็ม ๆ ถึงได้มาถึงเมืองที่ปกคลุมไปด้วยหิมะแห่งนี้ เมืองที่มองไปทิศทางใดก็ขาวโพล้นปกคลุกไปด้วยหิมะ และภูเขาเฮ่ยหลงเจียงคือจุดหมายที่เขาต้องการจะไป ตลอดเส้นทางที่เดินทางล้วนมีแต่คนคอยตักเตือนและพยายามบอกให้พวกตนนั้นกลับเสียเถิดไปที่นั่นเหมือนเอาชีวิตไปทิ้งเสียเปล่า ยอดภูเขาสูงที่หนาวเหน็บต่อให้ขึ้นไปถึงร่างกายก็อ่อนหล้าเต็มที และยิ่งเมื่อต้องไปเป็นหุ่นให้หมอเทวดาทดลองยาแล้วนั้นช่างนับว่าเป็นเรื่องยากยิ่งนัก แต่ฟู่หลางเทียนนั้นไม่เชื่อว่าบนโลกนี้จะไม่สามารถเอาชนะหมอเทวดาผู้นี้ได้ ทุกอย่างย่อมมีจุดแก้ไขและด้วยเมืองที่หนาวเย็นเช่นนี้นั้นหากต้องการจะทำให้ร่างกายอบอุ่นได้แล้ว นอกจากเสื้อขนสัตว์ที่ต้องหนาแล้ว ฤทธิ์ร้อนของสุรานั้นเขาคิดว่าย่อมช่วยได้ เช่นนั้นตลอดทางที่มาฟู่หลางเทียนจึงได้ให้เจียวมิ่งซื้อสะสมสุราฤทธิ์แรงมาตลอดทาง และก่อนมานั้นเขาได้เข้าวังหาผู้เป็นย่าขอซังจู๋จำนวนมากนำมาต้มเคี่ยวเป็นน้ำชาซังจู๋ เพื่อนำมันมาดื่มใช้ช่วยขับลมเย็นฟู่หลางเทียนได้เลือกเช่าโรงเตี๊ยมที่ชานภูเขาเฮ่ยหลงเจียงหลังหนึ่งเพื่อใช้หลับนอนเอาแรงเสียก่อน เส้นทาง