All Chapters of สี่น้ำ: Chapter 1 - Chapter 10

ในฐานะหลานสาวของคุณแม่บ้านเก่าแก่ของตระกูลพิริยะวัฒน์ ทิพย์อัปสรจำต้องเข้ามารับหน้าที่เป็นพยาบาลจำเป็นให้คุณหญิงบัวระวงค์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะคุณป้าของเธอได้ให้คำสัญญากับคุณหญิงเอาไว้ตั้งแต่เธอเริ่มเข้าเรียนปีหนึ่งด้วยทุนการศึกษาจากคุณหญิงทำให้เธอสามารถเรียนจบด้านพยาบาลมาได้โดยไม่ต้องลาออกกลางคัน หลังจากบิดามารดาประสบอุบัติเหตุตายจากไปพร้อมกันทั้งคู่ในวันที่เธอเพิ่งเข้าเรียนพยาบาลได้แค่เทอมเดียว เพราะความช่วยเหลือของคุณป้า และความเมตตาจากคุณหญิง จึงทำให้เธอมีวันนี้ได้ เธอระลึกถึงบุญคุณของสองท่านนี้เสมอ เมื่อได้รับการร้องขอให้มาทำงานที่คฤหาสน์พิริยะ เธอจึงตอบตกลงโดยทันที“คุณหญิงท่านประสบอุบัติเหตุหนักพร้อมกับสามีเมื่อ 4 ปีก่อน สามีของท่านเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ส่วนตัวท่านได้รับบาดเจ็บสาหัส จึงส่งผลให้ร่างกายอ่อนแอ มีโรครุมเร้าเจ็บป่วยกระเสาะกระแสะมาตลอด”“น่าสงสารท่านนะคะ ว่าแต่ 4 ปีมานี้ ใครเป็นคนดูแลท่านอยู่ล่ะคะ”“นับไม่ได้ จำชื่อก็ไม่ค่อยจะได้ เพราะไม่เคยมีพยาบาลคนไหนอยู่ได้นานเกิน 3 เดือน”“อ้าว ทำไมล่ะคะ หรืออาการของคุณหญิงท่านหนักหนามาก”“เธออารมณ์ร้ายมากน่ะ อาละวาดฟาด

“แกมาอยู่บ้านนี้ มีหน้าที่อย่างเดียว คือดูแลคุณหญิง ท่าน ต้องดูแลทุกอย่างในฐานะพยาบาลพิเศษ ส่วนงานอื่น ๆน่ะไม่ต้องยุ่ง เว้นว่าแกจะมีน้ำใจเท่านั้น”“แล้วหนูต้องพักอยู่ในบ้านหลังนี้เลยใช่มั้ย”“ใช่ แกต้องทำงานเต็มเวลา”“รับใช้แต่คุณหญิง แต่ไม่ต้องรับใช้พวกคุณชายทั้ง 4 ใช่มั้ยคะป้า”“อืม แต่ถ้าพวกเธออยากให้ช่วยอะไร แกก็อย่านิ่งดูดายล่ะกัน ถือสุภาษิตเอาไว้ว่า อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย เข้าใจนะ”“เข้าใจค่ะ แต่ไม่ต้องปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่นใช่มั้ย”“เดี๋ยวเหอะ! ทำมาเล่นลิ้น!”“ค่ะ ๆ ๆ ๆ ทิพย์สัญญาว่าจะไม่ทำให้ป้าเสียชื่อเด็ดขาด และถ้าเลี่ยงได้ ทิพย์จะไม่ยุ่งกับคุณชายพวกนั้นหรอกค่ะ ทิพย์เป็นแค่คนบ้านนอก กิริยาวาจาไม่งามเหมือนสาวชั้นสูงในเมือง กลัวว่าพวกท่านหลานเธอจะรังเกียจ” เธอพูดประชดพลางชะเง้อมองคฤหาสน์หลังใหญ่ด้วยสายตาตื่นตะลึง “แต่บ้านหลังใหญ่ซะขนาดนี้ คงไม่เดินมาเจอกันง่ายๆหรอกนะคะ พวกคุณๆสามน้ำสี่น้ำนั่นน่ะ”“แกนี่! พูดอะไรทะลึ่งตึงตัง มาสามน้ำสี่น้ำอะไร”“อ้าว! ก็มีทั้งปิงวังยมน่าน ก็ครบทั้ง 4น้ำ ทิพย์พูดผิดตรงไหน คุณป้าขาคิดอะไรอยู่เนี่ย คิดถึงน้ำอะไรคะ”“โอย...นังหลานคนนี้นี

แล้วเสียงของคุณป้าฉวีอรก็เข้ามาในหัว...คุณปิงเป็นหนุ่มหล่อลุ่มลึก มีนิสัยสุขุมรอบคอบ ชอบตัดสินปัญหาด้วยเหตุผลมากกว่าความรู้สึก เขามีความเป็นผู้นำ สมกับเป็นพี่คนโต ที่ต้องรับผิดชอบทุกอย่างแทนบิดาที่จากไป และมารดาที่เจ็บป่วยปัจจุบันเขาอายุ 34 ปี สถานะมีคู่หมั้นแล้ว ซึ่งเป็นผู้หญิงที่มารดาของเขาเลือกสรรมาให้อย่างดีนั่นเองส่วนพี่คนรองของบ้าน...ธารวรา พิริยะวัฒน์ หรือคุณวัง หนุ่มหล่อมาดเซอร์ สุดกวน หุ่นงามอย่างกับนายแบบ ปัจจุบันเขาเป็นรอง CEO ของบริษัท และเป็นเล่นดนตรีเป็นงานอดิเรก ปัจจุบันอายุ 33 ปีเต็ม แอบมีคนรู้ใจแล้ว ซึ่งเป็นนางเอกชื่อดัง แต่ยังไม่มีทีท่าว่าจะเปิดเผยให้เป็นเรื่องเป็นราว เพราะมารดาของเขาไม่ชอบผู้หญิงในวงการสำหรับคนที่สามของบ้าน เขาชื่อ ธารรวินท์ พิริยะวัฒน์ หรือคุณยม จอมกะล่อนเจ้าเล่ห์อันดับต้น ๆของประเทศ เขานั้นขึ้นชื่อว่าเป็นแบดบอยด์ของสังคมไฮโซเลยก็ว่าได้ เพราะเจ้าชู้ระดับเทพ ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าในแต่ละวัน แต่ไม่เคยจริงจังกับใครเลยสักคน ปัจจุบันคุณยมอายุ 31 ปีแล้ว ทำงานในตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์และโฆษณาของบริษัท “โอววว...หล่อใจละลายทุกคนเลยอ่ะ แต่คุณปิ

“พยาบาลคนใหม่มาแล้วนี่พี่ใหญ่ ได้คุยบ้างรึยัง” ธารวรา หรือคุณวัง ลูกชายคนรองของบ้านเดินคุยมากับคุณปิงพี่ชายคนโตผู้เคร่งขรึม ซึ่งทั้งคู่พักอาศัยอยู่ที่ชั้นสามของบ้าน ส่วนของคฤหาสน์ที่ถูกออกแบบในลักษณะเพนท์เฮ้าส์หรูหราที่มีความเป็นส่วนตัวสูง ต้องใช้คีย์การ์ดถึงจะผ่านนประตูเข้าไปได้ “ไม่จำเป็นต้องไปทำความรู้จักหรอก...ผู้หญิงคนนั้นคงอยู่ได้ไม่นานหรอกวัง เสียเวลาเปล่า”“แต่เธอเป็นหลานของคุณแม่บ้านนี่ครับ บางทีเธออาจถูกฝึกความอดทนมาอย่างดี...”“ไม่มีทาง ไม่มีใครทนคุณแม่ได้หรอก” ธารเทพไม่เชื่อเด็ดขาดว่าจะมีพยาบาลคนไหนอยู่รองรับอารมณ์มารดาของเขาได้นานเกินสามเดือน “ขนาดพวกแกยังไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้ท่านเลย นับประสาอะไรกับคนอื่นวะ”“นับวันท่านยิ่งอารมณ์ร้ายมากขึ้นทุกวัน”“และเอาแต่ใจตัวเองสุดๆ”“แต่พี่ก็ยอมท่านเรื่องคู่หมั้นนี่ครับ ทำไมถึงยอม”“ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้เสียหายอะไร ถ้าต้องแต่งเพื่อธุรกิจหรือหน้าตาทางสังคม พี่ก็ไม่ขัดหรอก แต่พี่ไม่ยอมให้ความสุขส่วนตัวหายไปแน่ เราต้องอยู่อย่างฉลาดนะวัง คุณแม่ท่านอยากได้อะไรก็ยอมไปเถอะ ทำให้ท่านสบายใจ ส่วนลับหลัง...ก็เป็นเรื่องของเรา”“แต่มันก็ดูไม่ให้เ

“ฉันถูกเสมอ”“อ๋อ....คุณน่านถูกเสมอ แล้วอะไรอีกคะ”“เข้าได้ แต่ออกไม่ได้”“อ้าว ทำไมจะออกไม่ได้ล่ะคะ ประตูก็อยู่ตรงนี้” “เพราะวันนี้ฉันตั้งใจจะปิดตายมัน""คุณน่าน หมายถึงอะไรคะ"สีหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึกของเขาทำให้เธอรู้สึกขนลุกเล็กๆ เขากำลังคิดจะทำอะไรบางอย่างที่น่ากลัวอย่างแน่นอน "ฉันเองก็จะไม่ออกไปจากห้องนี้อีกแล้ว" เขาจัดการล็อคกุญแจห้องจากข้างในด้วยแม่กุญแจดอกใหญ่หนักอึ้ง เธอตกใจหน้าเสีย "ทุกอย่างมันจบแล้ว มันจบแล้วจริงๆ""คุณน่าน" เธอหัวใจเต้นรัว สาวเท้ากลับไปที่ประตู จับแม่กุญแจแล้วเขย่าดู "ล็อคประตูทำไมคะ ส่งลูกกุญแจมาเถอะค่ะ""เสียใจด้วย ลูกกุญแจไม่ได้อยู่ที่ฉัน""อ้าว แล้วอยู่ที่ไหนล่ะคะ""ไม่รู้สิ ฉันทิ้งลงถังขยะไปแล้ว""คุณน่าน! คุณคิดจะทำอะไร" เขาให้คำตอบเธอ ด้วยการหยิบของบางอย่างออกมาจากในเสื้อโค้ทตัวใหญ่หนาที่สวมอยู่ ซึ่งเป็นถ่านหินแบบอัดแท่งจำนวนหนึ่งและไฟแช็คแท่งเล็ก เธอรู้ได้ทันทีเลยว่าเขาคิดจะทำอะไร "ห้องนี้เหมาะมาก เพราะมันปิดทึบ แทบไม่มีที่ระบายอากาศ แถมยังมีหนังสือให้อ่านเล่นก่อน...""คุณตั้งใจจะ..." เขาตั้งใจจะฆ่าตัวตาย..."ความจริงฉันตั้งใจจะไปคนเดียว แต