บททั้งหมดของ สี่น้ำ: บทที่ 11 - บทที่ 20

เขาค่อยๆลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ สีหน้าหวาดหวั่นเล็กน้อย ดวงตาคู่คมลุ้นระทึกเล็ก ๆยามทอดตัวขึ้นสู่อากาศ เพื่อนำร่างกายขึ้นยืนบนขาเทียม ขาใหม่ที่เขาได้มานานหลายเดือนแล้ว แต่แกล้งทำเป็นลืมไม่สนใจ ด้วยความที่ต่อต้านและรับตัวเองไม่ได้ เขาเลยเลือกที่จะทำชีวิตตัวเองให้แย่ลง ด้วยการนั่งบนรถเข็นมันอย่างนี้เธอมองเขาด้วยอาการลุ้นจัด เอาใจช่วยอย่างเต็มที่ กระทั่งเขายืนได้ด้วยตัวเองอีกครั้ง เธอดีใจตื่นเต้นจนหน้าบาน ต่อเมื่อเขาก้าวเท้าแรกแล้วล้มคะมำลงไปนอนกับพื้นเย็นเฉียบตรงหน้า“ว๊าย!” เธอตกใจแทบช็อค รีบวิ่งไปหาเขาอย่างไม่ลังเล นั่งลงต่อหน้าร่างใหญ่ แล้วช่วยประคองให้เขาลุกขึ้นนั่ง ด้วยความเป็นห่วงเป็นใยอย่างจริงจังจริงใจ“เป็นยังไงบ้างคะ เจ็บตรงไหนรึเปล่า”สีหน้าเจ็บปวดของเขาฉายชัด “เห็นมั้ย! แค่นี้ฉันยังทำไม่ได้เลย!!!”“ไม่ นี่การเริ่มต้นที่ดี คุณทำได้” เธอพูดจบก็ยื่นริมฝีปากประกบปากเขาจนแนบแน่นเพื่อเป็นรางวัลแก่ชายหนุ่ม เขาตกใจเล็กน้อยที่โดนจู่โจม แต่ความนุ่มนวลอ่อนหวานจากกลีบปากอิ่มสวยที่ถ่ายทอดออกมาอย่างน่ารัก ก็ทำให้เขาโอนอ่อนผ่อนตามได้โดยง่าย“อืม...” เธอครางแผ่วเบาให้ลำคอ ก่อนจะผละปากออกมาอย

“อ่า...” เขาชโลมเลียร่องโหนกชุ่มน้ำของเธออย่างหิวกระหาย น้ำหวานของสาวสวยไหลหล่อลื่นทางรักจนเต็มร่อง เขาตวัดลิ้นดูดดุนจนหนำใจ ก่อนจะรวบดูดเม็ดกระสันเสียวของสาวเจ้าแล้วละเลงลิ้นเคล้นคลึงอย่างเมามันส์“อ๊า...ฮือ...อ๋อยคุณน่าน...ไม่ไหวแล้ว” เธอกรีดเสียงร้องออกมาอย่างซ่านเสียว พร้อมกับแอ่นร่องโหนกขึ้นป้อนปากลิ้นเขาอย่างมันส์ในอารมณ์ “อ๊า...โอ๊ะ!”หญิงสาวอุทานลั่น กายกดเกร็ง ขนลุกซู่ รูก้นและรูสาวขมิบไม่หยุดยามปล่อยน้ำคาวสวาทออกมาจนเต็มร่อง น้ำแห่งความสุขสมอารมณ์หมายไหลทะลักราวกับเขื่อนแตก“อ่า...” เธอตาปรือ อ้าปากหวอ หายใจแรงจนอกกระเพื่อมไหว ขณะปากลิ้นของเขายังดูดเลียร่องโหนกและเม็ดกระสันเสียวของเธอไม่ยอมปล่อย“อือ...เลียเก่งจังคุณน่าน ทำทิพย์เกือบหัวใจวาย”เธอชมเขาพลางลูบไล้เส้นผมนุ่มมือของเขาราวกับให้กำลังใจ ขณะศีรษะของเขายังมุดอยู่ในหว่างขาของเธอไม่ไปไหน ดูเหมือนเขายังไม่เต็มอิ่มกับการใช้ลิ้นบำเรอสุขให้เธอสินะ “อ๊า...ซี๊ดส์”เขาคงตายอดตายอยากมานาน เลยจัดชุดใหญ่ไฟกระพริบขนาดนี้ แค่ลิ้นก็ทรมานเธอแทบตาย หากเป็นแท่งโตของเขาล่ะ เธอไม่ตายคาห้องนี้เหรอ ดูจากลักษณะของมันแล้ว ก็น่าจะระดับกระทิงต

“โอเค..ทางโล่ง...เฮ่อ ทำไมรู้สึกเหมือนเป็นแมวขโมยยังไงก็ไม่รู้...ไม่เห็นต้องทำตัวมีพิรุธขนาดนี้เลย...ว่ากันตามจริง มันก็ยังไม่ถึงขั้นนั้นนี่นา...เวอร์จิ้นยังอยู่กับเราเหมือนเดิม ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง”พยาบาลสาวรีบกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองที่ห้องนอนของคุณหญิงบัวระวงค์ โดยพยายามทำตัวเป็นปกติทุกอย่าง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ทั้งที่ในใจกำลังเศร้าเธอรอจนกระทั่งคุณหญิงหลับในช่วงสองทุ่ม ซึ่งเป็นเวลานอนปกติของท่าน เธอก็ออกจากห้องนั้นมา ด้วยสีหน้าเหมือนคนมีความหนักอกหนักใจเสียเต็มประดา “อะ...” ในที่สุด เธอก็ได้พบกับคนที่ทำให้เธอเซ็งทั้งวันจนได้ เขาจอดรถเข็นรออยู่หน้าห้องนอนมารดา สีหน้าเข้มขรึมเย็นชา จ้องมองจ้องเธอด้วยสายตารู้สึกผิด“เธอกลับมาขอคืนดีกับผม”“อ้อ...” ทำไมเธอใจแป้ว แต่ก็ต้องฝืนยิ้มอย่างยินดีให้แก่เขา “ดีใจด้วยนะคะ สงสัยฉันคงไม่ต้อง...”“ขอโทษด้วย แต่คุณช่วยลืมทุกอย่างวันนี้ไปได้มั้ย”เธออึ้งไปเลย ไม่คิดว่าจะโดนเทรวดเร็วขนาดนี้“อะ...อืม...ค่ะ...คุณ...”เขาพูดแค่นั้น ก่อนจะหันหลังให้เธอ แล้วรถเข็นก็พาเขาห่างจากเธอไปจนสุดทาง เขากลับเข้าห้องนอนใหญ่ทางปีกซ้ายของคฤหาสน์ ส่

“อึ้ม! เหม็นอะไรเนี่ย?” เขาหน้าเครียดขม ไกวมือไล่ลมใต้จมูกอย่างขยะแขยง ก่อนเงยหน้ามองเธอ ด้วยสายตาสงสัย เธอกลืนน้ำลายเอื้อก “หรือว่าเธอ...”“เปล่านะคะ” เธอยิ้มไม่ค่อยเต็มปากนัก “ทิพย์ไม่ได้ตดซะหน่อย” เธอแค่ปล่อยลมไปตามธรรมชาติ แต่เขากลับมารับทางลมเองนี่นา“ฮึ่ม! ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร!”“นี่ขนาดไม่ว่านะคะ ยังขู่ฟ่อๆ” เขาตาเขียว ไม่พูดไม่จา ยื่นมือมาจะคว้าหนังสือในมือเธอเสียให้ได้ เธอตกใจรีบคว้ากลับไม่ให้เสียเชื่อลิงกัง“เฮ๊ย! คุณปิงจะทำอะไรคะ จะเอาไปทำไม”“ขอดูหน่อยหนังสืออะไร”“ดูอะไรคะ ก็แค่หนังสือ...”ขาดคำนั้น เสียงกระดาษขาดดังแคว่ก วินาทีหลังจากนั้น หนังสือครึ่งหนึ่งอยู่ที่มือเธอ และอีกครึ่งอยู่ที่มือของธารเทพเรียบร้อย“อ๊ะ...ขาดหมดเลย...ทิพย์เพิ่งซื้อมา!”เธอหน้าเหวอ ส่วนเขาหน้าเสีย แต่พยายามกลบเกลื่อนด้วยการทำหน้าเข้มสมเอกลักษณ์“ก็...เธออยากจะยื้อทำไมเล่า ฉันแค่ดูว่าเธอเอาหนังสืออะไรมาอ่านให้คุณแม่ฟัง”“ก็แค่หนังสือธรรมดานี้แหละค่ะ มันจะอะไรนักหนา คุณปิงคิดว่าทิพย์เอาหนังสือคุณไสยมนต์ดำมาอ่านให้ท่านฟังรึยังไง”“ก็ไม่แน่ เพราะคนแบบเธอ ไม่มีทางที่คุณแม่จะยอมให้เข้าใกล้ได้หรอก แต่นี

“ตกลงปวดอะไรกันแน่คะ ปวดเยอะเหลือเกิน เลือกเอาสักโรคสิคะคุณยม”“อืม...ไม่รู้สิ...มันครั่นเนื้อครั่นตัวบอกไม่ถูก...เธอเป็นพยาบาลไม่ใช่เหรอ...เธอก็ลองตรวจร่างกายของฉันดูสิ”“ทิพย์เป็นแค่พยาบาล ไม่ใช่หมอซะหน่อย”“ถึงไม่ใช่หมอก็พอจะรู้ความไม่ใช่เหรอ” เขาถามพลางก้มหน้าเข้าใกล้ในระยะอันตราย จนเธอได้ยินเสียงลมหายใจของเขาชัดหู “ตรวจให้หน่อยสิ”“ไปโรงพยาบาลดีกว่ามั้ยคะ”เขาตั้งใจมาหาเธอ ด้วยนึกอยากหลอกฟัน ตามนิสัยสันดารเจ้าชู้ของเขานั่นล่ะ เธอมองปราดเดียวก็รู้ไปจนถึงไส้ถึงพุงของเขาเลย“โอย อาการเล็กๆน้อยๆจะต้องไปรบกวนคุณหมอดึกๆดื่นๆทำไม ในเมื่อที่บ้านก็มีพยาบาลเก่งๆทั้งคน”เขาตั้งใจป้อยอเธอ หว่านล้อมเธอ เพื่อให้เธอยอมจำนนสินะ หมอนี่ไวไฟสมชื่อ แถมยังคิดไว ทำไว ไม่มีอ้อมค้อมให้เสียเวลา“คุณยมต้องการอะไรคะ พูดมาตรงๆเลย”“โอว...จะให้พูดกันตรงๆเลยเหรอ”“ค่ะ มันเสียเวลา พูดมาเลย”ธารวรินท์ยิ้มมุมปาก ง่ายดีแฮะ “ก็...ฉันรู้สึกถูกใจเธอตั้งแต่แรกเห็น...เธอตรงสเป๊กฉันเลยนะ...ถ้าเธอยังไม่มีใคร มาเป็นแฟนกับฉันมั้ย...แต่ต้องเป็นกันแบบลับๆนะ จะให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาด”เขาตั้งใจมาหลอกสาวบ้านนอกจริงๆ แสร้งทำเหม